บทที่ 67 พวกท่านฝึกหนักขนาดนี้เลยเหรอ?

【การไหลเวียนโลหิต: ทุกครั้งที่เพิ่มระดับขึ้น ความเร็วในการฟื้นฟูเลือดจะเพิ่มขึ้น 30% 】

“ฟื้นพลังงานของเลือด?”

เฉินฟานสะดุ้ง

เขานึกถึงเมื่อวาน ลุงจางกล่าวว่านักรบในขอบเขตการปรับแต่งกล้ามเนื้อสามารถกระตุ้นพลังงานของเลือดในร่างกายออกมาใช้ได้ ซึ่งเทียบเท่ากับการระเบิดพลังในอนิเมะ แต่จะตกอยู่ในสภาวะอ่อนแอในภายหลัง ดังนั้นจึงไม่ควรใช้เว้นแต่จะเป็นทางเลือกสุดท้าย

การไหลเวียนโลหิตสามารถชดเชยสิ่งนี้ได้หรือไม่?

มันจะเป็นไปได้หรือป่าว?

แต่เมื่อเขาพิจารณามันอีกครั้ง เขารู้สึกว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้น

มีเพียงนักรบในขอบเขตการปรับแต่งกล้ามเนื้อเท่านั้นที่สามารถใช้พลังงานของเลือดได้ ในขณะที่ขอบเขตการชำระล้างร่างกายรวมถึงคนธรรมดาสามารถใช้ได้แค่ความแข็งแกร่งทางกายภาพล้วนๆของพวกเขาเท่านั้นเนื่องจากร่างกายที่อ่อนแอของพวกเขา

มันเหมือนกับตอนที่เขาน้าวคันธนูและลูกธนู เขาต้องใช้กำลังของกล้ามเนื้อและใช้กำลังกายเท่านั้น

จากมุมมองนี้ พลังงานของเลือดดูเหมือนจะเป็นพลังงานในระดับที่สูงกว่า หากคุณสมบัติเฉพาะนี้สามารถกระตุ้นการทำงานของเลือดและฟื้นฟูพลังงานของเลือดได้ ก็ไม่มีเหตุผลใดที่ทำให้พละกำลังทางกายภาพไม่สามารถฟื้นฟูได้ นั่นคือมันน่าจะสามารถฟื้นฟูพละกำลังที่เสียไปได้

“งั้นข้าจะลองยิงธนูแบบไม่พักลองดู มาดูกันว่าผลมันจะดีหรือไม่?”

ด้วยการเพิ่มระดับของไท่จี้ฉวนในครั้งนี้ นอกเหนือจากการปลดล็อคคุณสมบัติใหม่แล้ว ยังให้ค่าสถานะจำนวนมากอีกด้วย

นอกจากนี้ [ทักษะหอกขั้นพื้นฐาน] ยังเพิ่มระดับหลายครั้ง ทำให้ค่าสถานะก็เพิ่มขึ้นมากอีกด้วย

ขอบเขต: การชำระล้างร่างกายขั้นที่ 3

ระดับ: 8 (0/100)

กายภาพ: 65.67

ความแข็งแรง: 46.11

ความคล่องตัว: 32.28

จิตวิญญาณ: 12.97

คะแนนศักยภาพ: 88 (7 คะแนน/1 วัน)

แต้มค่าประสบการณ์: 111

ค่าสถานะทางกายภาพของเขามีถึง 65 แต้มอย่างน่าประหลาดใจ เฉินฟานประเมินว่าค่าสถานะทางกายภาพของนักรบในขั้นที่ 1 ของขอบเขตการปรับแต่งกล้ามเนื้อก็จะมีประมาณเท่านี้แหล่ะ

ค่าสถานะความแข็งแรงคือ 45 แต้ม และค่าสถานะความคล่องตัวเกือบ 33 แต้ม

ค่าเฉลี่ยของค่าสถานะทั้ง 3 คือ 47.6!

มันเกิน 45 แต้มที่จำเป็นสำหรับทะลวงขอบเขตแล้ว

เฉินฟานรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย และคลิกเครื่องหมายบวกด้านหลังขอบเขต

แน่นอนว่าอัตราความสำเร็จของการทะลวงขอบเขตในขณะนี้สูงถึง 100%! เพียงแค่เขาคลิกคำว่า ใช่

จากนั้นเขาจะกลายเป็นนักรบขอบเขตปรับแต่งกล้ามเนื้อในวินาทีถัดไป!

เฉินฟานเลียริมฝีปากของเขา รู้สึกกระหายน้ำอย่างอธิบายไม่ถูก

เขาคิดว่าการจะถึงเกณฑ์ค่าเฉลี่ย 45 แต้มนั้นจะต้องทุกงานหนักอีกสักวัน อย่างน้อยๆก็ต้องถึงตอนเย็นถึงจะสามารถก้าวข้ามขอบเขตได้ อย่างไรก็ตามกระบวนการนี้ง่ายกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก

เขาทำให้ค่าสถานะโดยรวมเพิ่มขึ้นเพียงครั้งเดียว ด้วยการพัฒนาทักษะการต่อสู้ไท่จี้ฉวนนี้

“ข้าจะทะลวงขอบเขตเลยหรือรอก่อน?”

คำถามนี้ผุดขึ้นมาในใจของเขา

แต่ในไม่ช้าเขาก็ตัดสินใจเลือกแล้ว รออีกสักหน่อย

ยังมีแต้มค่าประสบการณ์มากกว่า 100 แต้ม ซึ่งสามารถเพิ่มความเชี่ยวชาญของทักษะอื่นๆ ได้หลายระดับ และยังมี [ทักษะหอกขั้นพื้นฐาน] ที่สามารถเพิ่มไปอีกระดับหนึ่ง และมันยังสามารถเพิ่มแต้มให้กับทั้ง 3 สถานะอย่างมาก

และด้วยการเพิ่มขึ้น 10% ในทุกค่าสถานะของการทะลวงขอบเขต มันก็จะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้เขาอีก 0.3 %

“และตอนนี้ก็ถึงเวลาฝึกเทคนิคศรดาวตกแล้ว แต่ก่อนหน้านั้น…” เขามองไปที่โกดัง “ข้าต้องไปเปลี่ยนเป็นคันธนูที่แข็งแกร่งกว่านี้ก่อน”

ในขณะนี้ มีการเคลื่อนไหวมากมายจากทิศทางทางเข้าของหมู่บ้าน ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีคนมากกว่าปกติเมื่อทีมล่ากลับมา

“กัวตงและคนอื่นๆ กลับมาแล้ว!”

ชายวัยกลางคนอุทาน

“มันเร็วกว่าที่คิดไว้มาก”

“ใช่ เราห่างจากกู่เจียไจ้ไปสิบไมล์ แถมพวกเขามีคนแก่และเด็กๆ มากมาย ไม่คิดว่าจะมาถึงในตอนเที่ยงเลย”

“แล้วเราจะไปดูไหม?”

หลายคนพูดออกมาและมองไปที่เฉินฟานซึ่งบังเอิญเดินเข้าไปในโกดังในเวลานี้

“ลืมมันไปเถอะ พวกเขามีกัวตงและคนอื่นๆ กำลังจัดการอยุ่ จะไม่มีปัญหาอะไรอย่างแน่นอน”

“เอาล่ะ งั้นเรามาฝึกหอกกันต่อดีกว่า”

…

ที่ประตูหมู่บ้านก็มีเสียงดังเอ็ดตะโรกันมากมาาย

พวกกู่เจี่ยไจ้ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ถือกระเป๋าใบใหญ่และกระเป๋าใบเล็กมองหมู่บ้านตรงหน้าและคนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาอย่างกังวล

นี่คือหมู่บ้านตระกูลเฉินงั้นหรือ?

พวกเขามีคนเยอะมากหรือป่าว?

ผู้คนในเฉินเจี่ยไจ้ก็มองดูกลุ่มคนตรงหน้าพวกเขาอย่างสงสัยเช่นกัน

ทุกคนต่างเบิกตากว้างและบรรยากาศก็อึดอัดอย่างมาก

"อะแฮ่ม"

เฉินกัวตงไอออกมาเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน แล้วพูดว่า "จากนี้ไปจะไม่มีกู่เจียไจ้อีกต่อไป ทุกคนจะเป็นคนของหมู่บ้านเดียวกัน นั้นคือเฉินเจี่ยไจ้ โอเคไหม?"

หลิวหยงและคนอื่น ๆ มองหน้ากันและตะโกนออกมา

"ไม่มีปัญหา!"

“ต่อจากนี้ไป ทุกคนจะเป็นคนของเฉินเจี่ยไจ้โดยไม่แบ่งแยกการมาก่อนมาหลัง”

"แน่นอนอยู่แล้ว!"

เมื่อทุกคนในเฉินเจี่ยไจ้เห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็พยักหน้า

ส่วนกู่เจียงไห่ก็พยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า หันกลับไปและพูดกับผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขา "ทุกคนได้ยินแล้ว เราทุกคนจะอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันในอนาคต และทุกคนรวมถึงข้าด้วย จะต้องฟังคำพูดของพี่กัวตง ไม่ต้องเป็นห่วงนะทุกคน อนาคตชีวิตของเราจะดีขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอน ไม่ต้องห่วงว่าจะหิวอีกต่อไปแล้ว”

ทันทีที่พวกเขาได้ยินว่าพวกเขาจะไม่หิวอีกต่อไป ดวงตาของทุกคนก็เริ่มสว่างขึ้น

พวกเขาได้ยินเมื่อคืนนี้ว่าทีมล่าของเฉินเจี่ยไจ้สามารถจับเหยื่อได้ห้าตัวกลับไปในคราวเดียว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คัดค้านที่จะย้ายมาที่นี่ และยังตั้งตารอในการมาด้วยซ้ำ

เมื่อกู่เจียงไห่พูดสิ่งนี้ออกมา ความปรารถนาภายในของพวกเขาก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น และอารมณ์ของพวกเขาก็ค่อยๆ คงที่

“ถูกต้อง ชีวิตของพวกเราจะดีขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคตอย่างแน่นอน”

เฉินกัวตงพยักหน้า

พวกเขาไม่สามารถพึ่งพาเสี่ยวฟานได้ตลอดเวลา ดังนั้นพวกเขาจึงทำงานหนัก ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้อย่างหนัก และวันหนึ่งพวกเขาจะสามารถพึ่งพาความแข็งแกร่งของตนเองเพื่อความอยู่รอดได้

พวกกู่เจียไจ่ได้รับคำแนะนำและย้ายเข้ามาตามลำดับ

มีห้องว่างและบ้านว่างจำนวนมาก ดังนั้นจึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่ที่จะรองรับคนได้อย่างน้อยสองเท่า

กู่เซ่อเดินไปท่ามกลางฝูงชน มองไปรอบ ๆ แต่ไม่พบร่างนั้น เขาจึงมองไปที่เฉินกัวตงที่เป็นผู้นำทางข้างหน้าอย่างลังเลและอดไม่ได้ที่จะถาม "ลุงเฉิน เฉินฟานอยู่ไหน?"

เฉินกัวตงและคนอื่นๆ ต่างตกใจเล็กน้อย

“เสี่ยวฟาน เขาควรไปที่โกดังและน่าจะไปฝึกยิงธนู?” หลิวหยงหัวเราะเสียงดัง

“เขาไปฝึกยิงธนูงั้นเหรอ?”

กู่เซ่อพยักหน้าเล็กน้อย

นี่อยู่ภายในความคาดหมายของเขา หากเฉินฟานขี้เกียจและนอนไม่ตื่นเขาคงถูกโค่นล้มนานแล้ง

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่เฉินฟานเก่งธนู เขาต้องฝึกซ้อมทุกวัน”

กู่เจียงไห่กล่าวชื่นชม

“ใช่แล้ว เสี่ยวฟาน เขาฝึกหนักอย่างมาก”

เกาหยางถอนหายใจ "เขาไม่เพียงแต่ฝึกยิงธนูทุกวัน แต่เขายังการใช้หอกอีกด้วย"

"อะไรนะ?"

กู่เซ่อโพล่งออกมา “เขาใช้ธนูและลูกธนูไม่ใช่หรือ? เขายังฝึกฝนการใช้หอกด้วยงั้นหรือ?”

เกาหยางดูเหมือนชายหนุ่มที่ยังเด็กเกินไป "เสี่ยวฟานไม่เพียงแต่ฝึกฝนการใช้หอกเท่านั้น แต่เขายังฝึกฝนเทคนิคหมัดมวยอีกด้วย"

“ใช่แล้ว แม้แต่พวกเรายังไปฝึกฝนการต่อสู้ขั้นพื้นฐานที่สุด ส่วนเสี่ยวฟาน ข้าได้ยินว่าเขาได้ไปที่สนามฝึกซ้อมแล้ว”

"อะไรนะ?"

ครั้งนี้เป็นคราวของกู่เจียงไห่ที่ต้องประหลาดใจ ดวงตาของเขากวาดไปทั่วใบหน้าของเกาหยางทีละคน "พวกท่านยังไปฝึกศิลปะการต่อสู้อยู่งั้นหรือ?"

“ใช่ เราทุกคนกำลังฝึกศิลปะการต่อสู้”

“เมื่อวานข้าฝึกซ้อมทั้งคืนเลย”

พวกเขาหลายคนพูดด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยและหัวใจของพวกเขาก็เต้นเร็วเล็กน้อย

แน่นอนว่ากู่เจียงไห่และคนอื่นๆพากันหายใจติดขัด

ดูคนอื่นสิ ทุกครั้งที่พวกเขากลับมาจากการล่าสัตว์ พวกเขาก็มาฝึกศิลปะการต่อสู้ เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง แล้วมองดูตัวเองและคนอื่น ๆ นอนทันทีที่พวกเขากลับมา ช่องว่างระหว่างพวกเขาจะเล็กลงได้อย่างไร?

"ใช่แล้ว"

เฉินกัวตงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี และเขาก็อายเกินกว่าจะชี้ให้เห็น เขาแค่พูดว่า "พี่กู่ เนื่องจากทุกคนมาจากหมู่บ้านเดียวกันนับจากนี้เป็นต้นไป พวกท่านก็ควรไปฝึกฝนศิลปะการต่อสู้กับเราด้วย ”

“จริงเหรอ? เราสามารถฝึกฝนได้เช่นกันงั้นหรือ?”

หลายคนไม่อยากจะเชื่อเลย

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่รู้ว่าคนธรรมดาสามารถเป็นนักรบได้ แต่เป็นเพียงว่าถ้าพวกเขามีอาหารไม่เพียงพอและไม่มีทางที่จะทำได้

ถ้าพวกเขามีอาหารเพียงพอแล้ว หมายความว่าพวกเขาสามารถกลายเป็นนักรบเหมือนเฉินฟานได้งั้นหรือ?

"แน่นอน"

เฉินกัวตงยิ้มและพยักหน้า

ไม่เพียงแต่พวกเขา แต่เมื่อถึงเวลามันจะเป็นการดีที่สุดสำหรับคนทั้งหมู่บ้านที่จะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้

“ลุงเฉิน ข้าสามารถไปที่นั่นเลยได้ไหม?”

กู่เซ่อถามออกมาอย่างไม่อดทนได้