"นายยังต้องการจะหนีเมื่อเจอกับฉันงั้นเหรอ? ความกล้าหาญของนายน่ายกย่องจริงๆ"

เมื่อเห็นว่า หลิน ยู นั้นต้องการจะหนีราชันสัตว์ร้ายก็เย้ยหยันออกมา สัตว์ร้ายน่าสงสารระดับ 8 ก็ปรากฏตัวขึ้นพุ่งเข้าโจมตีหลิน ยู

ในขณะนั้นเอง หลิน ยู ที่กำลังวิ่งหนีรู้สึกอะไรบางอย่าง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนทันที ทันใดนั้นเขาก็กลับมาและหลบไปด้านข้าง

วินาทีถัดมา กรงเล็บขนาดยักษ์คล้ายภาพลวงตาก็ปรากฏขึ้น ฉีกอากาศลอยผ่านหน้าอกเขาไป

"ตูมมม!!"

พื้นดินระเบิดกลางเป็นเศษหินขนาดใหญ่

หลิน ยู ที่อยู่ถูกผลักกระเด็นออกไปหลายเมตรเป็นผลมาการระเบิดอย่างรุนแรงเมื่อกี้ ทำให้เขายากที่จะทรงตัวอยู่

เมื่อเข้าเงยศรีษะขึ้นอีกครั้ง สัตว์อสูรระดับ 8 กลุ่มที่อยู่ซ่อนตัวอยู่ก็เปิดเผยร่างกายของพวกมันออกมา ปิดกั้นเส้นทางหลงหนีของเขา

การแสดงออกของ หลิน ยู กลายเป็นเคร่งเครียด

ไม่แปลกในเลยว่าทำไมก่อนนั้นราชันระดับ 8 คนนี้ถึงไม่ขวางเขาในครั้งแรกที่เจอ ปรากฏว่าเขาสั่งให้ทหารระดับ 8 ดักไว้อยู่ก่อนแล้ว

เขาไม่ลังเลอีกต่อไปเรียกเหล่าทหารพืชออกมาล้อมรอบตัวเขาทันที

ในตอนนั้น เถาวัลย์จำนวนมากก็กระจายออกไปทั่วทั้งอาคาร เสียงคำรามอันดุร้ายของ ชิง กัง พุ่งเข้าหาสัตว์อสูรที่อยู่รายรอบทันที

"ฮึ่ม กลอุบายตื้นๆ ไปล่ามันมา!"

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของราชันสัตว์ร้าย สัตว์อสูรผู้สงสารเหล่านั้นก็พุ่งออกไปยังเหล่าทหารพืชของ หลิน ยู ทันที

คว๊ากกก

เถาวัลย์ถูกฉีกออกมากันอย่างง่ายดาย มันไม่สามารถจะต้านทานการโจมตีอันดุร้ายของทหารระดับ 8 ได้ พวกเขาพุ่งเข้ามาทีละตัว ในชั่วพริบตาเดียว ทหารพืชหลายตัวของเขาก็ถูกกรงเล็บแหลมคมฉีกกระชากตายลงไป

เมื่อเห็นว่า สัตว์อสูร 2 3 การวิ่งเข้าผ่านช่องว่างเข้ามาใกล้ หลิง ซี ที่คอยคุ้มกันหลิน ยู ก็โบกไม้เท้าทันที หนามไม้ปรากฏออกมาเต็มไปหมด พุ่งออกไป

ในขณะเดียวกันเหล่าทหารเห็ดก็โยนเห็ดไปทั่ว

ตูมม ตูมมม ตูมมมม

เสียงระเบิดอย่างรุนแรงเป็นชุดๆ สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งอาคาร

หลิน ยู ที่ถูกกลุ่มควันปกคลุม ก็รีบนับกองทัพพืชของเขามุ่งหน้าไปยังช่องว่างที่ระเบิดออกวิ่งออกไปยังด้านนอกทันที

"เจ้าหนีไม่พ้นหรอก!"

ราชันสัตว์ร้ายตะโกนขึ้น เหล่าสัตว์อสูรที่อยู่ข้างๆ เขาหายไปอีกครั้ง

หวืดด หวืดดด

เสียงของอากาศที่ฉีกขาดดึงขึ้น ลำแสงสาดกระจายไปมาระหว่างทหารพืช ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหนก็ล้วนร่วงหล่นเป็นชิ้นๆ

แม้ว่าจะได้รับบัพเสียงคำรามแห่งโทสะะก็ตาม มันไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย หลิน ยู สูญเสียทหารไปหลาย 10 ตัวในชั่วพริบตาเดียว!

แม้แต่ จุมพิตของแบนชีเสน่หา หรือแม้พิษพิสดารของเห็ดพิษพิศดารก็ไม่สามารถหยุดพวกมันได้

กรรร

เขาหนีต่อไปไม่ได้

เมื่อมองไปยังทหารที่เริ่มน้อยลงเรื่อยรอบตัวเขา สีหน้าของ หลิน ยูก็กลายเป็นหน้าเกลียดเข้าเรียกชิง ถัง ออกมา

"ตูมมม"

เมื่อได้ยินเสียงที่ดังสนั่น เถาวัลย์ยักษ์จำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏออกมาอย่างบ้าคลั่งเหล่ากับปราหมึก แพร่กระจายออกไปรอบๆอย่างรวดเร็ว

ร่างอันใหญ่ยักษ์นั้นทำให้สีหน้าของราชันสัตว์ร้ายเปลี่ยนไปทันที เขาบุกโจมตีออกกับพร้อมกับกองทัพสัตว์อสูรของเขา

ในชั่วพริบตาเดียว เถาวัลย์จำนวนมาก็พุ่งออกมาจากอาคาร ระเบิดทั้งอาคารกลายเป็นซากปรักหักพังขนาดใหญ่

มันเป็นฉากที่อลังกาลดึงดูดความสนใจของราชันทั้งหมดที่อยู่ในด่านตรวจทันที

"เกิดอะไรขึ้น!?"

"นี้มันอะไรกัน! ทำไมจู่ๆ ถึงมีทหารพืชปรากฏตัวขึ้นมากมายขนาดนี้"

"เถาวัลย์บ้านี้มาจากไหนกัน! มันมีมอนสเตอร์แอบเข้ามาในด่านตรวจงั้นเหรอ"

"ไม่! มันไม่ใช่มอนสเตอร์! ดูเหมือนว่ามีใครบางคนกำลังต่อสู้กันอยู่"

ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบสนอง พวกเขาก็เห็นร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากกลุ่มควัน ขี่มังกรพืชขนาดใหญ่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า

ทหารพืชที่อยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังก็หายไปทันที เหลือทิ้งไว้เพียงเศษซากของความพินาจ

"ไอ้เด็กเวรนี้! ไล่ตามมันไป!"

ใบหน้าของราชันสัตว์ร้ายกลายเป็นหน้าน่าเกลียด เขาไม่คิดว่าราชันระดับ 6 คนนี้จะมีลูกเล่นมากมายขนาดนี้

หากปล่อยคนนี้ๆ หนีไปได้ เขาจะไม่กลายเป็นตัวตลกในอนาคตงั้นเหรอ?

ไม่ จะปล่อยมันไปไม่ได้เด็ดขาด!

ราชันสัตว์ร้ายแสดงความดุร้ายในใจของเขาออกไป เมื่อ หลิน ยู กำลังบินขึ้นไป พลังงานที่น่าสะพรึงกลัวก็ถูกควบแน่นอย่างรวดเร็วในปากของสัตว์ร้ายข้างๆเขา มันเป็นลำแสงยิงขึ้นไปในอากาศ

หลิน ยู ซึ่งนั่งอยู่บนหลังของมังกรราชาปิศาจ ไม่แม้แต่จะตอบสนองได้ทัน ถูกลำแสงยิงทะลผ่านหน้าอก เขาถูกแรงระเบิดจากลำแสงพาร่างเขากระเด็นออกไปเหมือนกระสอบทรายปลิวไปตกลงที่ป่าด้านนอกด่านตรวจ

เมื่อรวมกับมังกรราชาปิศาจที่เขาขี่ มันก็กลายลำแสงหายไปทันที

"อยากจะหนีจากข้างั้นเหรอ หึ ไป ไปนำร่างของมันกลับมาให้ข้า!"

ราชันสัตว์ร้ายตะโกนออกมาอย่างเย็นชาพูดกับทหารของจักรวรรดิที่เพิ่งมาถึง

เมื่อทหารเหล่านั้นได้รับคำสั่ง พวกเขาก็เดินทางออกจากด่านตรวจรีบไปยังทิศทางที่ หลิน ยู กระเด็นออกไป ทิ้งข่าวลืมหนาหูมากมายไว้เบื้องหลัง

แต่ยังไม่มีใครรู้

ว่าในเวลานี้ที่ป่าด้านนอกด่าน

หลิน ยู ที่ควรจะตายไปแล้วได้ลุกขึ้นจากพื้น

แม้แต่บาดแผลที่หน้าอกเขาก็หายไปราวกับเป็นเรื่องโกหกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

ใช่แล้ว!

ในตอนนั้น หุ่นไล่กาตัวแทนที่เขาถืออยู่นั้นก็รับการโจมตีลำแสงนั้นแทนเขา ทำให้เขาหลบหนีได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

ในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกมีความสุขอย่างมาก

หากไม่ใช่เพราะของมองการณ์ไกล เกรงว่าเขาคงไม่ได้มีชีวิตมาถึงตอนนี้  ความแข็งแกร่งของราชันระดับ 8 นี้ชั่งน่ากลัวจริงๆ

อีกฝ่ายคงไม่ทันคิด

ในช่วงที่ชุลมุนในตอนนั้น เขาได้แอบขอให้ ชิง ถัง ฝังคริสตัลระบุตำแหน่งไว้ใต้ดินและกลบมันด้วยซากปรักหักพัง

ด้วยวิธีนี้ถือว่าภารกิจของเขาเสร็จสมบูรณ์แล้ว

เขาไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี้อีกต่อไป น้ำคริสเทเลพอร์ตออกมาจากกระเป๋ามิติ

[พื้นที่ๆ ท่านอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่ทวีปดึกดำบรรพ์ และเวลาในการเตรียมการเทเลพอร์ตจะเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า ท่านต้องการดำการต่อหรือไม่?]

"ห่ะ? 2 เท่าเลยงั้นเหรอ?"

หลิน ยู หยุดชั่วขณะความประหลาดปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาทันที

เวลาเตรียมการเพิ่มขึ้นเป็น 2 ก็คือ 10 วินาที

โชคดี เขานั้นคิดจะใช้มันหลบหนีตอนนี้

สุดท้ายแล้ว สถานการณ์ในตอนนี้นับประสบอะไรกับ 10 วิ หรือแม้แต่ 5 วิ ต่อให้ใช้เวลานานแค่ไหนเขาก็จะรีบเอามันออกมาใช้

ยิ่งไปกว่านั้น คริสตัลเทเลพอร์จไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้เมื่อใช้งาน ไม่อยากนั้นมันจะทำให้การเทเลพอร์ตไม่มั่นคง

แต่เขาก็เลือกที่จะใช้มันโดยไม่ลังเล ลำแสงสีขาวพร่างพรายพุ่งออกจากคริสคัลเทเลพอร์ตในมือของเขา

"เร็วเข้ามันอยู่ข้างหน้านี้"

ในขณะนั้นเอง ก็เสียงตะโกนอันออกมาจากระยะไกล

มันคงจะเป็นทหารจักรวรรดิของโลกหยวนซาที่มาไล่ล่าเขา

แต่โชคไม่ดีที่ก่อนทีพวกเขาจะมาถึง หลิน ยู ก็ได้เทเลพอร์จจากไปก่อนก้าวหนึ่ง และหายตัวไป

หวืดดด

ลำแสงสว่างวาบ

เมื่อ หลิน ยู เทเลพอร์ตกลับมา เขาก็ได้ปรากฏตัวที่แท่นเทเลพอร์ต ณ จัตุรัสใจกลางเมืองหลักปีกนางฟ้า

มองไปภาพที่คุ้นเคยรอบด้วยเขา ร่างกายที่ตึงเครียดก็ผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ เข้าสูดลมหายในเฮือกใหญ่เข้าไป

ภารกิจนี้เรียกได้ว่าอันตรายไม่เบาเลย

หากประมาทแม้แต่นิ่งเดียวก็สามารถทำให้เขาตายได้ในทันที

หากไม่ใช่เพราะมีคนอื่นช่วยดึงดูดความสนใจ เขาคงไม่สามารถทำได้สำเร็จ

ดูเหมือนฉันต้องระวังให้มากกว่านี้ในอนาคต

หลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับเนื่องนี้ เขาก็ออกจากจัตุรัสใจกลางเมือง มุ่งหน้าไปยังลานของ ฉิน ลี่

โชคดีจริงๆ

เมื่อเขาไปถึงที่นั่น ฉิน ลี่ กำลังนั่งฟังลูกน้องของรายงานข้อมูลอยู่ในลาน

เมื่อเห็นหลิน ยู ปรากฏตัว เขาก็ลุกขึ้นจากที่นั่งทันที

"หลิน ยู นายกลับมาจากโลกหยวนซาแล้วงั้นเหรอ?"

"ใช่ โชคดีที่ไม่ได้ทำเรื่องขายหน้าเข้า" หลิน ยู ยิ้มออกมาเล็กน้อย

"นายว่างคริสตัลระบุตำแหน่งไว้ที่เป้าหมายแล้วงั้นเหรอ!"

เมื่อได้ยินคำตอบของเขาฉิน ลี่ ที่ประหลาดใจในตอนแรก ก็พลันดีใจขึ้นมาทันที

"ฮ่าฮ่าฮ่า เยี่ยมมาก ยอดเยี่ยมมาก ในตอนนี้ฉันก็นำหน้าพี่ชายกับพี่สาวของฉันซักที ฉันไม่คิดว่านายจะทำภารกิจเสร็จไวขนาดนี้ ฉันไว้ใจไม่ผิดคนจริงๆ ครั้งนี้ ฉันต้องขอบคุณนายมาก!"

"ไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้น อย่าลืมของที่สัญญาเอาไว้ด้วยละ ครั้งนี้ฉันเกือบเอาชีวิตไม่รอด " หลิน ยู มองไปยังฉิน ลี่ อย่างลึกซึ้ง

"นั้นเป็นเรื่องธรรมดา เดี๋ยวฉันไปรายงานท่านพ่อก่อน หลังจากได้รับการยืนยันแล้ว ฉันจะให้คนนำของรางวัลไปให้นายเอง"

"ได้ งั้นฉันขอตัวกลับก่อน"

หลิน ยู ไม่ได้พุดคุยกับฉิน ลี่มาก นักเขาออกจากลายทันที

เพื่อภารกิจในครั้งนี้ เขาสูญเสียทหารไปเป็นจำนวนมาก

ถึงแม้ว่าเขาจะเพียงใช้สกิลขยายพันธุ์พวกมันออกมา แต่มันก็ต้องใช้เวลานานในการฟื้นฟู!