ด้วยค่าสถานะความว่องไวกว่า 2500 แต้ม ทำให้ความเร็วของมันนั้นกลายเป็นภาพติดตา

ในชั่วพริบตาเดียว แมงมุมหน้าคนก็ได้ไต่ไยไปตามโขดหิน เข้าใกล้เถาวัลย์ยักษ์

ฟลั่บบ!

เถาวัลย์ยักษ์ถูกตัดออกทันทีโดยขาของแมงมุมหน้าคน

แต่ยังมีเถาวัลย์เหลืออีก 2 3 อันมันทะลวงผ่านช่องว่างเล็งไปที่สมบัติสนามรบ รีบดึงมันเข้าไปในป่า เมื่อเขาเคลื่อนไหวลำแสงที่ล้อมรอบสมบัติสนามก็เคลื่อนที่ตาม มันได้ดึงดูดความสมบัตรราชันที่อยู่รอบๆทันที

"แย่แล้ว! สมบัติถูกเอาไปแล้ว"

"ไปเร็ว"

เหล่าราชันที่สังหารแมงมุมตัวเล็กๆบนถนนทีละตัว เรียกกองกำลังของเขากลับมา รีบมุ่งเข้าไปในป่าที่ หลิน ยู อยู่

ในบรรดาราชันเหล่านั้น มีราชันอยู่ 2 คนที่ท่าทางแข็งแกร่งเป็นพิเศษ แต่ละคนมีทหารระดับ 8 เช่นเดียวกับ หลิน ยู พวกเขามองเข้าไปในป่าเห็นกองทัพพืชได้รางๆ

เมื่อพวกเขาเห็นเถาวัลย์ยักษ์ที่ปกคลุมเกือบทั่วทั้งป่า สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปในทันที

"ทหารตัวนั้นแข็งแกร่งจริงๆ!"

"แถมมันยังเป็นทหารพืชด้วย เป็นได้ไหมว่าเขาคือ หลิน ยู คนนั้น"

"ไม่ผิดแน่ ฉันได้ยินมาว่าเขาสำรวจอยู่เขตตะวันออกของเมือง"

"แล้วเราควรทำยังไงดี?"

"มารอดูกันก่อนว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราอาจจะมีโอกาศอยู่"

ทั้ง 2 ไม่ได้ถูกสมบัติเพียงแค่นี้บังตาเข้าร่วมทีมไล่ล่า

ไม่ว่าแมงมุมหน้าตาจะตามไปทางไหน เหล่ากองทัพพืชของเขาล้วนถูกสังหารลงอย่างรวดเร็ว

พลังที่น่าสะพรึงกลัวนี้ ทำให้การแสดงออกของ หลิน ยู เปลี่ยนไปทันที เขาที่เพิ่งได้รับสมบัติสนามรบมาออกคำสั่งกับทหารพืชของเขาทันที

"ไปขวางมันเอาไว้!"

ด้วยเสียงที่แผ่วเบา ทันใดนั้นเถาวัลย์ขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนก็โผล่ออกมาจากป่า ดอกไม้มรณะจำนวนมากโผล่ออกมาล้อมแมงมุมหน้าคนเอาไว้

ทันใดนั้นภาพต้องหน้าก็ทำให้ ราชันที่ไล่ตามมาตกตะลึง สีหน้าของพวกเขาแสดงความหวาดกลัวออกมา

"ฉันรู้จักเขา! เขาคือ หลิน ยู!!"

ทันใดนั้นก็มีจำตัวตนของ หลิน ยู ได้และร้องออกมา

"หลิน ยู!? หลิน ยู อันดับ 1 ในรายชื่อจัดอันดับทั้ง 2 อันนั้นนะ!?"

"คนโหดเหี้ยมที่สังหารราชันหลายสิบคนด้วยตัวคนเดียวงั้นเหรอ?"

"ฉันไม่ได้คิดว่าเขาจะมา"

ทันใดนั้น ราชันที่ไล่ล่าเขามาก็เกิดความลังเล

พวกเขานั้นหวาดกลัวชื่อเสียงของ หลิน ยู

แต่ก็ยังมีบางคนที่จ้องมองไปยังสมบัติสนามรบ สายของเขานั้นเต็มไปด้วยความโลภ

และในตอนนั้นเอง

แมงมุมหน้าคนได้พุ่งเข้าไปกองทัพดอกไม้มรณะของ หลิน ยู แมงมุมหน้าคนโจมตีรอบๆอย่างบ้าคลั่ง กองทัพดอกไม้มรณะของถูกสังหารเป็นผักปลาภายใต้การโจมตีของมัน

"หลิง ซี!  ชิง ถัง!"

หลิน ยู ตะโกนออกมา หลิง ซี และ ชิง ถัง ก็มาปรากฏอยู่ข้างๆเขาทีละตัว

เถาวัลย์ขนาดยักษ์พุ่งเข้าหาแมงมุมหน้าคนจากทุกทิศทาง หลิง ซีที่อยู่ลอยอยู่ในอากาศก็รวบรวมพลังธรรมชาติชี้ออกไป มีเถาวัลย์หนามขนาดใหญ่พุ่งออกมาจากพื้นดิน รัดร่างของแมงมุมหน้าคนเอาไว้ ในเวลาเดียวกันก็มี คมมีดใบไม้พุ่งลงมาจากท้องฟ้าราวกับคนดาบฟาดฟันไปยังร่างของมันน

"ตายยย!! เจ้าต้องตายยยย!!"

ไม่คาดคิดมาก่อน ว่าความเจ็บปวดนั้นไม่ได้ทำให้แมงมุมหน้าคนอ่อนแอลงแม้แต่น้อง มันใช้สกิลโจมตีเป็นวงกว้างทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังสนั่น แก้วหูเขาถึงกับสั่นสะเทือน

เสียงกรีดร้องทำให้เกิดเป็นคลื่นเสียงอันน่าสะพรึงกลัวกวาดออกไปยังรอบๆ พื้นบริเวณนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ

เถาวัลย์ยักษ์ของ ชิงถัง  หรือแม้แต่ เถาวัลย์หนามของ หลิง ซี การโจมตีทั้งหมดล้วนแต่พังทลายลง

ไม่ต้องพูดถึงดอกไม้มรณะรอบๆ

พวกมันถูกสังหารจนหมด

ทันใดนั้นทั้งป่าก็ตกอยู่ในความว่างเปล่า

ในตอนนั้นเอง

จู่ๆแมงมุมหน้าคนก็เงยหน้าขึ้น จ้องไปที่ หลิน ยู อยู่ ล้อมรอบด้วยกองทัพพืช พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

หลิน ยู ไม่คิดมาก่อนว่าแมงมุมหน้าคนนี้จะจัดการได้ขนาดนี้ คิ้วของเขาขมวดแน่นอน

เหล่าราชันที่อยู่รอบๆก็เริ่มจะเคลื่อนไหวแล้วเช่นกันเพราะเห็นเขาสูญเสียทหารไปเป็นจำนวนมาก ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก

ดูเหมือนคนเหล่านี้พยายามจะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ซินะ

หากเป็นแบบนี้ ต่อไปเขาต้องแย่แน่ๆ

"ชิง กังง!!"

ด้วยเสียงตะโกนเขาของ ชิง กัง ที่ยืนอยู่ ข้างหน้าเขาก็คำรามออกมา

ในชั่วพริบตาเดียว กองทัพพืชทั้งหมดของเขาก็ถูกห่อหุ้มออร่าสีแดง ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 30%

แมงมุมหน้าคนที่ยังคงอาละวาดอยู่ท่ามกลางกองทัพดอกไม้มรณะ ก็ถูกปิศาจต้นไม้ระดับ 8 เข้าไปปะทะมันทันที

เมื่อร่างของมันเสียการทรงตัวในอากาศ เถาวัลย์ยักษ์ของชิง ถัง ก็พุ่งกลางเป็นเสาแหลมแทงเข้าไปยังร่างของมัน

"กร๊าสสส"

ร่างของแมงมุมหน้าคนที่เผชิญหน้ากับการกระหน่ำโจมตี ก็กรีดร้องอย่างโหยหวนออกมา และตายลงในทันที

แม้กระทั่งเหล่าราชันที่เพิ่มเข้ามาใกล้ใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง

มอนสเตอร์ระดับ 8 ที่แข็งแกร่งขนาดนั้น

ยังถูกสังหารลง

อย่างไรก็ตามในตอนนั้นเอง พวกเขายังไม่มีโอกาสที่จะตอบสนองแม้แต่น้อย จู่ๆก็มีหนามไม้พุ่งเข้ามาหาจากท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

"อ๊ากก!"

"ถอยเร็วว! อั่ก"

"เวรเอ้ยย หนีเร็ววว อ๊ากก!"

เสียงกรีดร้องดังอย่างต่อเนื่องในสวนหยูหยวน

ภายใต้บัพเพิ่มค่าสถานะ 30% ทำให้ความแข็งแกร่งของ หลิง ซี พุ่งทะยานไปจนถึงระดับที่น่าหวาดกลัว

ชั่วพริบตาเดียว กองกำลังราชันจำนวนมากก็ล้มลง ทำให้ราชันที่ได้สติกับมาต่างตกใจ

"ส ส สัตว์ประหลาด!!"

ในตอนนี้พวกเขาที่กล้ายั่วยุ หลิน ยู หน้าซีดด้วยความหวาดกลัว รีบหนีออกจากที่นี้พร้อมกับกองกำลังของพวกเขา

แม้แต่ราชันที่แข็งแกร่ง 2 คนที่มีทหารระดับ 8 พวกเขายังมองหน้ากันอย่างตึงเครียด ดวงตาของพวกเขาฉายแววความตกใจออกมา

"ออกไปจากที่นี้กันก่อน!"

"เห็นด้วย!"

ด้วยความแข็งแกร่งที่ หลิน ยู แสดงออกมาในตอนนี้ นับประสาอะไรกับทหารระดับ 8 ต่อให้มีพวกเขาอีก 2 3 คน พวกเขาก็ยังไม่กล้าไปยั่วยุหลิน ยู เพราะงั้นการอยู่ที่นี้ต่อไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไร

ในเวลานี้ พวกเขาได้สัมผัสความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวของหลิน ยู อย่างแท้จริงๆ เลิกคิดที่จะต่อสู้กลับไปอย่างสิ้นเชิง

นี้คือเรื่องราวทั้งหมด

ราชันทั้งหมดในสวนหยูหยวน ต่างพากันรีบวิ่งหนีตาย พวกเขาหายไปกันหมดในพริบตา

ไม่มีใครกล้าที่จะอยู่ต่อเพราะ กลัวว่า หลิน ยูนั้นจะไล่ล่าสังหารเขา

ในเมื่อไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว หลิน ยู จึงพูดกับ ลั่วเหล่ย ซึ่งยืนอยู่ข้างๆเขาอย่างตกตะลึง "พวกนายกับ หลิง ซี ไปดูว่ายังมีใครมีชีวิตอยู่ไหม หากมีก็ให้สังหารให้หมดและเก็บทรัพยากรกลับมา"

"อ อ่ะ ได้ ไปกันเถอะ!"

ลั่ว เหล่ย และ ซู เซียงตง ตอบสนองในทันที ติดตาม หลิง ซี ไปด้วยความตื่นเต้น มองหาปลาที่เล็ดลอดจากตาข่าย

สำหรับ หลิน ยูนั้น เขามองไปยังข้อความแจ้งเตือน

ในครั้งนี้เขาสังหารราชันไปทั้งหมด 14 คน ได้รับพลังเวทย์มา 620000 แต้ม ซึ่งมันทำให้พลังเวทย์ของเขากลายเป็น 2.3 ล้าน

แน่นอนว่ายิ่งผ่านไปนานเท่าไร ราชันที่รอดมาได้ก็ยิ่งมีพลังเวทย์จำนวนมาก

น่าเสียดายที่ราชันเหล่านี้ไม่มีคนไหนที่มีสมบัติสนามรบอยู่เลย ไม่อย่างนั้นเขาอาจได้กำไรมากกว่านี้

เมื่อนึกขึ้นได้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังสิ่งที่เขาเพิ่งได้รับในมือ

มันเป็นคริสตัลที่แปลกๆประหลาดเหมือนหัวใจที่แหลกสลาย

[วัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพ : หัวใจที่ไม่ยอมแพ้]

[ประเภทสมบัติ : พิเศษ]

[ระดับสมบัติ : ระดับ E]

[ความสามารถ : หลังจากที่ทหารได้รับบาดเจ็บถึงชีวิต มีโอกาศ 5% ที่จะไม่ตายในทันทีและสามารถต้านทานความเสียหายทั้งหมดเป็นเวลา 5 วินาที]

[หมายเหตุ : วัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้ในการเพิ่มความแข็งให้กับทหาร สามารถใช้กับฐานทัพให้การเพิ่มความแข็งแกร่ง]

นี้มัน...วัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพ

หลิน ยู ดีใจอย่างมาก

เขาไม่คิดมาก่อนว่า นี้จะเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพที่ตัวเขานั้นไม่เคยเห็นมาก่อน

ความสามารถของมันนั้นทรงพลังอย่างมากสามารถให้ทำให้กองกำลังของเขาเป็นอมตะ 5 วินาทีก่อนจะตาย

แม้ว่าช่วงเวลานั้นจะสั้นมาก แต่มันก็ทำให้มีความเป็นไปได้ที่จะสามารถใช้พลิกสถานการณ์การต่อสู้ได้ในช่วงเวลาสำคัญ ซึ่งความสามารถนี้จะเห็นผลมากที่สุด

แต่สิ่งที่ หลิน ยู สนใจนั้นคือระดับของมัน ซึ่งมันน่าจะเหมือนกับระดับการประเมินความแข็งแกร่งของราชัน

เป็นไปได้ไหมว่าจะมีวัตถุศักดิ์สิทธิ์ระดับ A นั้นจะทรงพลังยิ่งกว่านี้ หรือแม้กระทั่งวัตถุศักดิ์สิทธิ์ระดับ SSS

ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ยิ่งอดไม่ได้ที่จะเฝ้ารอคอยมัน เขาอยากรีบกลับไปยังดินแดนเพื่อลองของที่ได้มาใหม่อีก อีกอย่างเขานั้นอยากลองค้นหาว่าวัตถุศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงนั้นสามารถหาได้จากที่ไหน

"ท่านชายย...."

จู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงที่อ่อนแอดังขึ้นจากข้างๆ

หลิน ยู ตกใจรีบมองไปทันที

เขาควรจะสังหารราชันที่ใกล้ๆนี้ทั้งหมดแล้วซิ ทำไมถึงมีเสียงของผู้หญิงปรากฏขึ้นได้อย่างไร

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาติดตามเสียงไปพบว่าคนที่พูดคือ แมงมุมหน้าคนที่กองอยู่กับพื้นด้วยใบหน้าที่ซีกเซียว

ยังไม่ตายอีกงั้นเหรอ?

หลิน ยู รีบเก็บวัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพ และค่อยๆเข้าไปใกล้แมงมุมหน้าคออย่างระมัดระวัง

เขาเห็นว่าใบหน้าที่บ้าคลั่งของเธอนั้นกลับมาปกติอีกครั้ง แสดงความโศกเศร้าออกมาอย่างไม่รู้จบ ราวกับว่าความตายนั้นกำลังคืบคานเข้ามา

ถ้าไม่ใช่เพราะมีร่างกายเป็นแมงมุม เธอก็คือคนที่มีชีวิตนี่แหละะ

แมงมุมหน้าคนในคนในปัจจุบัน ขอเรียกเธอว่า สนมราชันต้าหยาน ไปก่อน

เมื่อเห็นหลิน ยู ปรากฏตัว หญิงสาวก็ขยับดวงตาของเธอมองไปที่เขาด้วยความขอบคุณ

"ลำบากท่านแล้ว ขอบคุณที่ช่วยกำจัดข้า..."

เสียงของเธออ่อนโยนมาก มันยากที่จะจิตนาการได้ว่าเธอคือแมงมุมหน้าคนที่ไล่สังหารเขาเมื่อกี้

หลิน ยู ไม่ได้เข้าไปใกล้ เขาระมัดระวังตัวมาก ถามขึ้นอย่างช้าๆ "ท่านคือ..ท่านหญิงแห่งอาณาจักรต้าหยาน ใช่ไหม"

"ท่านหญิงเหรอ..."

หญิงสาวพูดออกมา พลางไออย่างรุนแรง

ทุกครั้งที่เธอไอ เลือดจำนวนมากจะไหลออกมาจากปากของเธอ ทำให้พื้นดินด้านล่างเต็มไปด้วยเลือด

แววตาของเธอเต้มไปด้วยความโศกเศร้า

"ใช่..ก่อนเกิดภัยพิบัติ ข้ายังเป็นท่านหญิงแห่งอาณาจักรต้าหยาน .. ข้านั้นคิดเสมอว่าที่พระองศ์ขับไล่ข้าออกจากวังเพราะเขานั้นรังเกียจข้า .. แต่ปรากฏว่าข้านั้นคิดผิดมาตั้งแต่แรก.. ฝ่าบาทเพียงต้องการให้ข้าหนีออกไปจากที่นี้ .. แค๊ก.."

ขณะที่พูด หญิงสาวก็เริ่มไอออกมาอย่างรุนแรงอีกครั้ง มันแย่ยิ่งกว่าเดิมมาก

เธอรู้สึกได้ว่าความตายกำลังคืบคานเข้ามา เธอขยับร่างกายด้วยความยากลำบาก หยิบจี้หยกที่ส่องแสงสลัวๆออกมาจากเอวของเธอ มองไปที่ หลิน ยู อย่างอ้อนว้อน

"หนุ่มน้อย โปรดช่วยข้าด้วย... ฝากนำสิ่งนี้ไปส่งให้ถึงมือฝ่าบาท บอกเขาว่า ยูหวน กำลังรอเขาอยู่.."

"..."

เมื่อมองไปยังจี้ที่อีกฝ่ายส่งมาให้อย่างสั่นเทา หลิน ยู ก็เงียบไป เดาไม่ถูกเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น

เขามองไปยังดวงตาที่วิงวอนของอีกฝ่าย น้ำตา 2 3 สายไหลออกมาจากใบหน้าของเธอ เขาสั่งให้เถาวัลย์เอื้อมไปหยิบจี้หยกมาและพูดเบาๆ

"ผมรับประกันไม่ได้ว่ามันจะไปถึงมือเขา แต่ผมจะนำมันไปส่งให้หากมีโอกาส"

หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรต่อ

เธอมองไปที่จี้หยกที่ หลิน ยู ถืออยู่ ในที่สุดเธอก็เผยรอยยิ้มออกมา จากนั้นแขนของเธอก็ทรุดลงกับพื้น!