"เร็วเข้า! นำผู้รอดชีวิตขึ้นเครื่องแล้วกลับฐาน!"

เสียงคำสั่งดังขึ้น ไม่นานเครื่องบินขนส่งหลายลำก็บินเข้ามาใกล้

ประตูระวางเปิดออก ทหารต้าเซี่ยที่รับผิดชอบภารกิจช่วยเหลือต่างพากันอุทานด้วยความประหลาดใจ "พวกเขารอดชีวิตมาได้ยังไงกัน..."

"แล้วทำไมนายไม่ถามว่าทำไมพวกเขาถึงลอยอยู่กลางอากาศโดยไม่ตกลงมาล่ะ มีผู้มีฝีมือออกโรงช่วยแน่ๆ!"

"พูดมากไปได้ รีบช่วยคนเถอะ!"

"ครับ!"

การอพยพดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ

มีการทำงานหลายส่วนพร้อมกัน การขึ้นเรืออพยพของผู้คนกว่า 400 คนเป็นไปด้วยความรวดเร็วเกินคาด

ท่ามกลางกลุ่มผู้รอดชีวิตชาวต้าเซี่ย มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

ดูภายนอกเธอเหมือนเพียงแค่ตกใจเล็กน้อย ไม่ต่างจากคนอื่นๆ

อาจกล่าวได้ว่าเธอกลมกลืนไปกับคนอื่นอย่างสมบูรณ์แบบ

แต่ความจริงแล้ว ใต้ผิวหนังของหญิงผู้นี้คือร่างหุ่นยนต์ที่ประกอบด้วยเฟืองและเหล็กกล้า

นี่คือหุ่นยนต์ของซาซากิ ทาเคฮิโกะ

หรือพูดอีกนัยหนึ่ง มันคือตัวเขาเอง

หุ่นยนต์นับพันตัว ผลงานชั่วชีวิตของเขา รวมถึงร่างกายที่กลายเป็นหุ่นยนต์โดยสมบูรณ์ของตัวเขาเอง ทั้งหมดถูกเผาผลาญเป็นจุลในการระเบิดนิวเคลียร์อันน่าสะพรึงกลัวนั้น!

โชคดีที่ในฐานะนักเชิดหุ่น เขาเชี่ยวชาญในศาสตร์แห่งวิญญาณด้วย

ตราบใดที่หุ่นยนต์ของเขายังมีเหลืออยู่แม้เพียงตัวเดียว วิญญาณของเขาก็สามารถย้ายไปสิงสถิตอยู่ชั่วคราวได้

ด้วยความที่เขาเป็นคนขี้ขลาดและระมัดระวังมาตลอด ก่อนหน้านี้เขาได้ลักลอบนำเชลยชาวต้าเซี่ยที่จะถูกสังเวยในการถ่ายทอดสดวันรุ่งขึ้นมาที่ห้องของเขาอย่างลับๆ

หญิงสาวคนนี้แน่นอนว่าเป็นผู้ที่เขา "คัดเลือก" มาอย่างพิถีพิถัน

ผิวขาว หน้าตาสวยงาม

หลังจากที่ซาซากิทำการทารุณกรรมอย่างโหดเหี้ยมต่อเธอ เขาก็สังหารเธอและนำร่างมาดัดแปลงเป็นหุ่นยนต์

นี่เป็นรสนิยมวิปริตที่เขามีมาตลอด ที่บ้านเกิดบนเกาะหลักของโทอิง เขามี "คอลเลกชั่น" แบบนี้นับพันชิ้น

อย่างไรก็ตาม เกาะโทกิอยู่ห่างจากเกาะหลักของโทอิงมาก แม้แต่วิชาย้ายวิญญาณก็ไม่สามารถข้ามระยะทางไกลขนาดนี้ได้

ดังนั้น เขาจึงต้องหลบซ่อนชั่วคราวในร่างหุ่นยนต์ "คอลเลกชั่น" ตัวนี้

ช่างน่าอัปยศ! ช่างน่าอัปยศ! ซาซากิสาปแช่งในใจไม่หยุด เขาไม่เคยรู้สึกอับอายขายหน้าเช่นนี้มาก่อน ต้องทำถึงขนาดนี้เพื่อเอาชีวิตรอด! มันทำให้เขารู้สึกโกรธแค้นอย่างที่สุด

"ไม่เป็นไรแล้วนะ อย่ากลัว พวกเรามาช่วยคุณแล้ว"

ขณะกำลังครุ่นคิด คนที่เข้าแถวอยู่ด้านหน้าก็ขึ้นเรือไปแล้ว

ซาซากิเห็นมือคู่หนึ่งยื่นมาหาเขา เป็นทหารหญิงที่มีรอยยิ้มอ่อนโยน

ทหารหญิงยิ้มอย่างอบอุ่น ใบหน้างดงาม

ทำให้จิตใจอันชั่วร้ายของซาซากิปะทุขึ้นอีกครั้ง

สาวงามเช่นนี้ ถ้าไม่ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในคอลเลกชั่นของเขา ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน

แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความคิดชั่วร้าย แต่ภายนอกซาซากิเพียงแค่ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า จับมือทหารหญิงคนนั้น ก้าวเท้าเข้าไปในเรือขนส่ง

ทว่า ในชั่วขณะถัดมา เสียงเย็นชาดังขึ้น

ทำให้ซาซากิสะดุ้งทั้งตัว

หัวใจเต้นรัวด้วยความหวาดกลัวอย่างล้นพ้น!

"แกคงไม่คิดจริงๆ หรอกนะ ว่าฉันจะปล่อยให้แกหนีรอด?"

เสียงนี้ เขาคุ้นเคยดี! เคยได้ยินที่ใต้ดินทางใต้

และเมื่อไม่นานมานี้ก็ได้ยินอีกครั้ง

เงยหน้ามอง เห็นชายหนุ่มชาวต้าเซี่ยรูปงามคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นโดยไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่

ทหารหญิงคนนั้นและเหล่าผู้ปลุกอาชีพอื่นๆ ของกองทัพต้าเซี่ยต่างตกใจ! พวกเขาเห็นเพียงแสงวาบ คิดว่าตาฝาดไป ชายคนนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าแล้ว

ในชั่วขณะถัดมา ก่อนที่ทุกคนจะทันได้ตั้งตัว ชายหนุ่มคนนั้นก็ยื่นมือขวาวางบนศีรษะของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว

จับศีรษะของเธอจนเปลี่ยนรูปร่าง!

จากนั้น เสียงดังสนั่นราวกับปืนใหญ่ถูกยิง ทำให้ทุกคนบนเรือขนส่งสะดุ้งตกใจ!

[ปืนแรงโน้มถ่วง]!

เวทมนตร์ระดับ 5 ของระบบแรงโน้มถ่วง

นี่เป็นหนึ่งในทักษะของนักเวทที่ต้องปล่อยในระยะประชิดเพื่อให้เกิดความเสียหายสูงสุด

[ปืนแรงโน้มถ่วง]

[ประเภท: ทักษะแฝง]

[ระดับ: 5]

[สายพลัง: ระบบแรงโน้มถ่วง]

[พลังเวท: 5000 จุด]

[เวลาคูลดาวน์: ไม่มี]

[ผลลัพธ์: รวมพลังแรงโน้มถ่วงที่ฝ่ามือ แล้วยิงพุ่งออกไป สร้างความเสียหายทางกายภาพจำนวนมากให้กับเป้าหมาย]

[ความเสียหายนี้จะเกิดคริติคอลอย่างแน่นอน และตัวคูณคริติคอลจะขึ้นอยู่กับระดับแรงโน้มถ่วงสูงสุดที่คุณควบคุมได้]

[ระดับแรงโน้มถ่วงสูงสุดในปัจจุบัน: 99 เท่า]

[โบนัสความเสียหายคริติคอลสูงสุด: 9.9 เท่า]

[หมายเหตุ ทักษะนี้ต้องปล่อยในระยะประชิด หากระยะห่างเกิน 1 เมตร ความเสียหายจะลดลง 10%]

[คำแนะนำ: หาทางยิงให้เต็มที่สักทีเถอะ!]

หลินอี้ยิงครั้งนี้ตรงกลางกระหม่อมของซาซากิ

ด้วยโบนัสความเสียหายคริติคอล 9.9 เท่า และระยะประชิดสุดๆ ศีรษะของเขาระเบิดแหลกเป็นจุณทันที!

"อ๊าก! ฆาตกรรม!"

"นายกำลังทำอะไร!"

เสียงร้องตกใจดังลั่นภายในระวางเรือ

อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดมา พวกเขาต่างตะลึงเมื่อพบว่า

ร่างของหญิงสาวที่ศีรษะระเบิดนั้น ไม่มีเลือดหรือสมองกระเด็นออกมา

แต่เป็นเฟืองและน้ำมันเครื่อง! รวมถึงชิ้นส่วนจำนวนมาก!

คราวนี้ทุกคนต่างเงียบกริบ แม้แต่คนที่โง่ที่สุดก็ยังตระหนักได้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนปกติ!

ทันใดนั้น ควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากซากชิ้นส่วนและร่างหุ่นยนต์ที่แตกกระจาย พุ่งหนีออกไปด้วยความเร็วสูง

ซาซากิหมดหนทางแล้ว เพื่อเอาชีวิต

ตอนนี้เขาแค่อยากหนีให้ไกลจากหลินอี้ให้มากที่สุด

แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจคือหลินอี้สามารถค้นพบการปลอมตัวของเขาได้อย่างไร

เขาไม่มีทางรู้ได้ว่าหลินอี้มีทักษะระดับบัคอย่าง [ดวงตาแห่งปัญญา]

และหลินอี้ก็คอยระวังการหลบหนีของเขาอยู่ตลอดเวลา

ถอนรากถอนโคน ไม่ให้โอกาสใดๆ นี่คือหลักการของหลินอี้

"หลินอวิ๋น"

"ส่งเขาไปสู่สุคติซะ"

เมื่อเห็นกลุ่มควันดำนั้น หลินอี้เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาเฉยเมย

ในชั่วขณะถัดมา ร่างของหลินอวิ๋นก็ปรากฏขึ้นทันที พร้อมกันนั้นปลายดาบบทเพลงแห่งวิญญาณก็พุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่คาดว่าเป็นกระดูกสันหลังของกลุ่มควันดำนั้น แทงเข้าไปอย่างรุนแรง!

ควันดำส่งเสียงร้องโหยหวนอย่างน่าสยดสยอง ถูกตรึงอยู่กลางอากาศ ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย

"ปล่อยข้า!"

"ปล่อยข้าไป!"

"ข้า... ข้าจะทำอะไรก็ได้ จะบอกอะไรก็ได้ทั้งนั้น...!"

"ได้โปรด อย่าสังหารข้าเลย!"

ควันดำรวมตัวเป็นรูปร่างของซาซากิ ทาเคฮิโกะ เขาร้องไห้อ้อนวอนขอชีวิต ไม่มีท่าทางหยิ่งผยองเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป

หลินอี้: "?"

"ฟังไม่รู้เรื่อง มีใครรู้บ้างไหมว่าเขาพูดอะไร?"

หลินอี้หันไปถามเหล่าผู้ปลุกอาชีพชาวต้าเซี่ยบนเรือขนส่งลำอื่นๆ

ทุกคนต่างส่ายหน้า

หลินอี้ทำเสียงจุ๊ปาก "นึกว่าจะได้ข้อมูลอะไรจากปากเขาซะอีก งั้นก็ค้นจิตเลยแล้วกัน ไม่ต้องถามอะไรแล้ว"

พอหลินอี้พูดจบ หลินอวิ๋นกำลังจะลงมือ แต่ข้างกายเธอก็ปรากฏร่างของเด็กสาวอีกคนขึ้นมา

"พี่สาว ให้หนูทำเถอะค่ะ"

"วิญญาณที่แข็งแกร่งขนาดนี้ อย่าเสียเปล่าเลย!"

"หนูอยู่ในหุบเหวปีศาจไร้ก้นมาหลายปี ไม่เคยมีโอกาสได้วิญญาณที่เหมาะสมขนาดนี้มาก่อน แค่ลบความทรงจำและเจตจำนงของเขาออก แล้วปรับแต่งเล็กน้อย สิ่งประดิษฐ์ของหนูก็จะแข็งแกร่งขึ้นอีกมากเลยนะคะ!"

หลินอวิ๋นขมวดคิ้ว มองไปทางหลินอี้ "เขามีพลังเจตจำนงและความแข็งแกร่งของวิญญาณเหนือกว่าคนที่เราเคยเจอมาก่อนมาก"

"ถ้าค้นจิต เขาจะเลือกทำลายตัวเอง ขอโทษด้วยค่ะ น้องยังไม่แข็งแกร่งพอ..."

หลินอี้ได้ยินดังนั้นก็โบกมือ "งั้นก็ช่างเถอะ"

"ให้เชี่ยนเชี่ยนจัดการแล้วกัน พวกเธอดูแลจัดการกันเองนะ"

หลินอี้ไม่รู้สึกท้อใจ อย่างไรเสียความแค้นกับคุยเก็ตสึก็ถึงขั้นไม่จบไม่สิ้นแล้ว ได้ข้อมูลหรือไม่ก็ไม่สำคัญ

หลินอวิ๋นพาหลินเชี่ยนเชี่ยนกลับไปยังมิติวิญญาณ

หลินอี้ถอนหายใจยาว

อย่างน้อยเขาก็ได้แก้แค้นให้กับชาวต้าเซี่ยผู้บริสุทธิ์นับไม่ถ้วนที่ถูกสังหาร!

"พี่ชายคะ ขอบคุณนะคะ!"

ทันใดนั้น หลินอี้รู้สึกว่ามีมือน้อยๆ ดึงชายเสื้อของเขา

หันไปมอง เป็นเด็กหญิงตัวน้อยที่มีคราบดำๆ เปื้อนอยู่บนใบหน้า