กว่าเขาจะกลายพันธุ์ทหารพืชตัวใหม่เสร็จเวลาก็ล่วงเลยมาครึ่งวันแล้ว

ในขณะที่เหลือเวลาอีกครึ่งวันนั้น หลิน ได้ใช้พลังเวทย์อีกหลายแสนแต้มเติมเต็มทหารที่ตายไป จากนั้นก็มุ่งหน้าไปเคลียร์อาณาจักรลับระดับ SSS ถึง 2 ครั้ง

การเข้าสู่อาณาจักรลับทั้ง 2 ครั้ง ค่าเข้าเพิ่มขึ้นเป็นพลังเวทย์ 1.5 ล้านแต้ม

โชคร้ายสุดๆ ดูเหมือนว่าโชคของเขาจะหมดลงแล้ว เขาได้รับเพียงแค่ลูกบอลค่าประสบการณ์กับพลังงานต้นกำเนิดเพียงแค่ 0.1% หลังจากเคลียร์อาณาจักรลับไป 2 ครั้งติดต่อกัน

ไม่มีแม้แต่โทเค็นทหาร

เมื่อมาถึงลาน

หลังจากที่ได้เดินทางไปกลับอาณาจักรลับถึง 2 ครั้ง หักค่าเข้าและทหารที่ตายไป เขายังได้รับพลังเวทย์ถึง 1.5 ล้านแต้ม ซึ่งก็ไม่เลวเลย

"ช่างมันเถอะ กลับไปซื้ออาหารก่อนก็แล้วกัน"

หลิน ยู มองไปยังดวงอาทิตย์ที่กำลังค่อยๆตกดิน ล้มเลิกแผนการทั้งหมดของเขาที่จะเคลียร์อาณาจักรลับต่อไป

เขาเทเลพอร์ตกลับไปยังดินแดนทันที สั่งให้ เซียว ฉางกุ้ย ซื้ออาหารจากเมืองรอบๆทันที

"นายท่าน เรื่องอาหารนั้น ข้าได้ให้คนเตรียมไว้ให้ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วขอรับ"

เซียว ฉางกุ้ย ที่ยืนอยู่ข้างๆ หลิน ยู พูดด้วยความเคารพ

"หือ? เสร็จแล้วงั้นเหรอ" หลิน ยู ประหลาดใจไม่น้อย

เขาไม่คิดว่า เซียว ฉางกุ้ย จะทำงานได้ไวขนาดนี้

"ขอรับ มันเสร็จเรียบร้อยแล้ว คลังสินค้าของเราได้ถูกขยายออกไปหลายครั้ง เพียงแค่รออาหารที่ซื้อมาถึงเท่านั้นขอรับ"

"อืม ทำได้เยี่ยมมาก"

หลิน ยู พยักหน้าด้วยความพอใจ

เขายังคงเชื่อมั่นในความสามารถจัดการสิ่งต่างๆ ของ เซียว ฉางกุ้ย

เรื่องนี้ไม่ต้องให้เขาสั่งการเลย เหล่าเซียวได้เตรียมการไว้ตั้งแต่เนิ่นแล้ว ทำให้เขาหมดกังวลไปอีกเรื่อง

หลังจากที่ครุ่นคิดดูแล้ว เขาก็พูดอีกครั้ง "ตอนนี้เหล่าผู้ฝึกตนอยู่ที่ไหนกัน สถานการณ์ภายในเมืองเป็นยังไงบ้าง? เกิดปัญหาอะไรขึ้นหรือไม่?"

"เมื่อสองวันก่อน เกิดเหตุการณ์ผู้ฝึกตนต่อสู้กันภายในเมือง แต่ผู้อาวุโสหยูได้จัดการปัญหานั้นแล้วขอรับ"

"ดีที่มันได้รับการจัดการแล้ว ถ้านายมีไรก็รีบมารายงานฉันได้เลย"

"ขอรับนายท่าน ข้าน้อยขอตัวก่อน"

เซียว ฉางกุ้ย ทำเคารพก่อนจะหันหลังจากไป

หลิน ยู ยังศึกษาสิ่งต่างอยู่ภายในดินแดน

......

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลิน ยู ออกจากดินแดนก่อนกำหนด

เขาไปยังเผ่าคนแคระเพื่อหา มากอร๋น ที่สร้างอุปกรณ์ระดับ 9 เสร็จแล้วจากเข้าก็ผ่านประตูมิติไปยังอาณาจักรลับและเทเลพอร์จเข้าไปยังเมืองศักดิ์สิทธิ์

แต่สิ่งทำให้เขาประหลาดใจ

คือวันนี้บรรยากาศภายในอาณาจักรดูคึกคักมากกว่าปกติ

ในช่วงเช้าตรู่ มีราชันและผู้ฝึกตนหลายคนได้มารวมตัวกันที่ถนน

แม้แต่เหล่ากลุ่มต่างๆ ก้ยังนำกองกำลังของเขามารวมตัวกันบนเกาะลอยขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง

หรือว่าเหล่ามอนสเตอร์จะเกิดจราจลอีกแล้ว?

หลิน ยู รู้สึกตกใจ

ราชันหลายคนกำลังพูดคุยเรื่องนี้ก็เดินผ่านเขาไปราวกับตอบสนองกับคำพูดของเขา

"ฉันได้ยินมาว่าเมื่อคืนนี้ ภูมิภาคหลักของเหล่ามอนสเตอร์เกิดความวุ่นวายขึ้นอีกครั้ง!"

"ก่อนหน้านี้งั้นเหรอ ? หรือว่าเหล่ามอนสเตอร์จะเกิดจราจลขึ้นอีกครั้งฦ"

"ไม่ผิดแน่ กองกำลังจำนวนกำลังรีบเดินทางมายังที่นี้"

"ถ้าอย่างนั้นพวกเรารีบไปเถอะ ฉันเคยได้ยินมาว่าช่วงเวลาที่มอนสเตอร์ก่อจราจลนั้น จะมีบอสมอนสเตอร์ปรากฏตัวขึ้นเป็นจำนวนมาก นี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะเก็บเกี่ยวต้นกำเนิดพลังแล้ว"

คนเหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นราชันระดับ 8

เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองอย่างมาก

ตราบใดที่พวกเขาไม่พบกับมอนสเตอร์ระดับ 10 พวกเขาก็จะไม่ได่รับอันตรายใดๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ได้มีผู้คนจำนวนมากมารวมกันที่เกาะลอยฟ้าแห่งนี้ เพียงแค่ต้องระวังตัวนิดหน่อยก็สบายแล้ว

แต่ระดับ 7 นั้นแตกต่างออกไป

หากพวกเขาไม่ระวัง พวกเขาอาจถูกสังหารโดยมอนสเตอร์ระดับ 8 ระดับ 9 ที่ออกมา

ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะเห็นราชันระดับ 7 มาเขาร่วมด้วย

แม้ว่าจะมีหลายคนที่ได้รับข่าว แต่พวกเขาก็จะรีบเทเลพอร์ตกลับไปยังดินแดนทันที ไม่ได้มุ่งหน้าไปยังสมรภูมินั้น

"น่าสนใจดีนิ"

หลิน ยู หรี่ตาลง

เมื่อเขาเห็นว่ากองกำลังจำนวนมากจากทุกทิศทางกำลังมารวมตัวอย่างต่อเนื่องที่ลานบนเกาะลอยฟ้า เขาก็รีบขี่มังกรราชาปิศาจออกจากลานมุ่งหน้าไปยังเมืองด้านล่างทันที

ในไม่ช้า เขาก็มาด้านหน้าของหอการค้า ชิงฟางเก่อ ร่อนลงไปยังพื้นที่โล่งด้านหน้า

เสียงของสายลมทำให้ หลูเจิ้งซิง ซึ่งกำลังคิดเงินอยู่รีบออกมาจากร้าน

"กลายเป็นว่านายน้อยหลินนี้เอง ข้ารอท่านมานานแล้ว"

หลูเจิ้งซิง มองไปยังมังกรราชาปิศาจที่เป็นทหารพืชของ หลิน ยู มองเขาด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็ทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม

"ตามข้อตกลง ฉันจะส่งอุปกรณ์ที่สร้างขึ้นให้กับนาย"

หลิน ยู กระโดดลงจากหลังของมังกรราชาปิศาจ จากนั้นก็ส่งมันกลับไปยังดินแดน

"มันเสร็จแล้วงั้นเหรอ"

ดวงตาของ หลูเจิ้งซิง เปล่งประกาย

สำหรับช่างฝีมือทั่วไป มันต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวันในการสร้างอุปกรณ์ระดับ 9 1 ชิ้น

แต่ หลิน ยู นั้นเพิ่งจะรับวัสดุจากเขาไปได้เพียงแค่ 2 วันเท่านั้น

มันทำให้เข้าเชื่อขึ้นมาเล็กน้อยว่า คนแคระอยู่ภายใต้อาณัติของ หลิน ยู จริงๆ

ต่อจากนั้น

ทั้งสองก็เดินเข้าไปในร้านผ่านทางเดินเข้าไปในห้องโถงท่ามกลางสายตาประหลาดใจของลูกค้าคุยอื่นๆ พวกเขาก็พูดคุยเกี่ยวกับอุปกรณ์

ทันที่พวกเขานั่งลง หลิน ยู ก็ หยิบดาบยาวเรียวที่เบาเหมือนกับขนนกเบาๆ ออกมาจากกระเป๋ามิติมอบให้กับ หลูเจิ้งซิง

[อุปกรณ์ : ระบำขนนกแห่งสายลม]

[ระดับอุปกรณ์ : ระดับ 9]

[คุณสมบัติที่ 1 : ใบมีดมีน้ำหนักเบา ได้รบพรแห่งสายลม ความเร็วในการโจมตีจะเพิ่มขึ้น 20%]

[คุณสมบัติที่ 2 : เพิ่มความเสียหายจากธาตุลม 20%]

[พิเศษ : ไม่ได้เสริมพลัง]

[หมายเหตุ : ตัวอุปกรณ์ทำจากขนหางของนกระดับ 9 ตัวดาบมีน้ำหนักเบา เมื่อฟาดฟันสามารถแหวกอากาศออกเป็น 2 ส่วนได้อย่างง่ายดาย]

"อาวุธนี้ยอดเยี่ยมไปเลย!"

หลูเจิ้งซิง ที่ถืออาวุธอยู่นั้นก็อดที่จะร้องออกมาไม่ได้

ในฐานะผู้ฝึกตน เมื่อความเขาประสบความสำเร็จในการสื่อสารกับเทพเจ้า เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะสามารถมองเห็นข้อมุลของอาวุธชิ้นนี้ได้

เมื่อพวกเขาเห็นว่ามันมีความสามารถมากกว่าอาวุธอันอื่น เขาก็ยิ่งตกตะลึงตื่นเต้นไม่น้อยเลย

หากอาวุธชิ้นนี้ถูกตั้ววางขาย มันจะต้องถูกแย่งชิงจากเหล่าราชันและผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน

หากพวกเขาสนใจเป็นจำนวนมาก การดึงลูกค้าจากหอการค้า ว่านเป่าโหลว ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

นอกจากนี้ สกิลในการตีของอาวุธยังยอดเยี่ยมอย่างมาก ซึ่งในชีวิตเขายังไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ ช่างตีเหล็กของเผ่ามนุษย์ไม่สามารถทำแบบนี้ได้อย่างแน่นอน

มีเพียงคนแคระที่ขึ้นชื่อเรื่องการตีเหล็กเท่านั้นถึงจะสามารถทำแบบนี้ได้

กล่าวอีกอย่างก็คือ

หลิน ยู นั้นมี ช่างฝีมือคนแคระที่อยู่ภายใต้เขาจริงๆด้วย!

เมื่อคิดว่าก่อนหน้านี้ หลิน ยู เคยบอกว่าคนแคระของเขานั้นสามารถช่วยสร้างอุปกรณ์ระดับ 10 ให้ได้ หลูเจิ้งซิง ก็อดที่จะสั่นสะท้านไม่ได้

เขาไม่กล้าคิดมากต่อไปกล่าวออกมาทันที "นี้ดูเหมือนจะเป็นฝีมือของคนแคระจริงๆ ถ้านายน้อยหลิน ไม่รังเกียจ พวกเรามาเริ่มพูดคุยแผนเกี่ยวกับความร่วมมือกันเถอะ"

"ได้แน่นอน" หลิน ยู ยิ้มกริ่มออกมา

หลังจากนั้นทั้ง 2 ก็เข้าไปพูดคุยกับห้องรับแขกที่อยู่ด้านใจทันที

ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงก็ตกลงกันได้ในที่สุเ

วัสดุและการขายจะถูกจัดการโดยหอการค้า ชิงฟางเก่อ ส่วนหลิน ยู จะเป็นผู้สร้างอุปกรณ์ขึ้นมา กำไรจะแบ่งเป็น 50/50

หลิน ยู พอใจกับผลลัพธ์นี้อย่างมาก

สุดท้ายแล้วสิ่งต้องการนั้นคือคนสร้างอุปกรณ์

อย่างไรก้ตาม ชิงฟางเก่อนั้น มีวัสดุ กำลังคนและปัจจัยอื่นๆ

แต่แน่นอน

อุปกรณ์ระดับ 10 นั้นแตกต่างออกไป

มันเป็นของหายาก ด้วยเหล่าคนแคระที่อยู่ในมือของ หลิน ยู ทำให้เขาสามารถสร้างมันขึ้นมาได้

หอการค้าชิงฟางเก่อ ต้องการตีตลาดอุปกรณ์ระดับ 10 อย่างเร่งด่วน เพื่อดึงลูกค้ามาจากหอการค้า ว่านเป่าโหลว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กำหนดอะไรมากมายนัก

แค่เพียงในการจัดหาวัสดุนั้นค่าใช้จ่ายต้องไม่เกิน 20% ของรายได้เพื่อให้ไม่ให้เกิดการสิ้นเปลือง

นี้คือเรื่องทั้งหมด

ความร่วมมือระหว่าง หลิน ยู กับ หอการค้า ชิงฟางเก่อ ก็ประสบความสำเร็จไปด้วยดี

หลิน ยู เก็บวัสดุระดับ 10 ที่เพิ่งได้รับมาจาก หลูเจิ้งซิง ออกจากร้านไป มุ่งหน้าไปยังเกาะลอยฟ้า

ครึ่งเช้าผ่านไป

บนถนนใกล้กับหมู่เกาะลอยฟ้าทั้งหมด พวกเขาเริ่มเตรียมอาวุธ มีกองกำลังระดับ 8 และระดับ 9 จำนวนมาก แม้แต่คนที่ตั้งร้านค้าก็ลดลงมากกว่าครึ่ง

ใครก็ถามที่มีสัมผัสเฉียบแหลมจะรู้สึกได้ว่าบรรยากาศมันเปลี่ยนไป

และเมื่อ หลิน ยู ไปได้ครึ่งทาง

เหนือท้องฟ้าขึ้นไปที่ด้านบน ทันใดนั้น ก็มีเสียงดัง "แกร๊กก"

ท้องฟ้าแยกออกเกาะลอยฟ้าทั้งหมดถึงกับสั่นสะเทือน

"เกิดอะไรขึ้น!??"

"ดูเหมือนว่าที่เกาะกลาง การจราจลของเหล่ามอนสเตอร์ได้เริ่มขึ้นแล้ว"

"มันเร็วเกินไปไหม ตอนนี้ยังไม่เที่ยงเลย"

"เร็วเข้า รีบออกไปจากที่นี้เร็ว อย่าเข้ายุ่ง!"

"รอฉันด้วยยย !"

ผู้คนที่อยู่บนถนนต่างกรีดรีบวิ่งหนีไปทุกทิศทาง

เหล่าผู้แข็งแกร่งรีบมุ่งหน้าไปยังเกาะลอยฟ้าทีละคน

หลิน ยู ขี่ มังกรราชาปิศาจ ตามหลังพวกเขาไป หลังจากนั้นไม่นานเขาก็บินขึ้นไปเหนือเกาะลอยฟ้า

อย่างที่คิดไว้

รอยแยกที่แตกออกเชื่อมต่อกับภูมิภาคหลักของเหล่ามอนสเตอร์มันเริ่มพังทลายลงแตกออกเป็นวงกว้าง

พร้อมกับเสียงคำรามที่น่าหวาดกลัว มอนสเตอร์นับไม่ถ้วนพ้นออกมาจากด้านใน

เหล่าราชันและผู้ฝึกตนที่รออยู๋ด้านนอกก็ออกคำสั่งเข้าไปปะทะกับพวกมัน

"สังหาร!!"

ทันใดนั้น เสียงตะโกนสังหารก็ดังออกมาพร้อมกัน กระจายไปทั่วบริเวณ

หลิน ยู มองยังไปมอนสเตอร์วัวยักษ์สองสามตัวที่ดูแข็งแกร่งเกินกว่าระดับ 8 ปรากฏขึ้นในรอยแยก ทำให้กองกำลังจำนวนมากกระเด็นออกไปตรงหน้าพวกมัน

"บอสมอนสเตอร์!!"

ไม่ไกลจาก หลิน ยู นัก ราชันที่ขี่ทหารของเขาอยู่ก็ร้องออกมา

ในเวลาเดียวกันนั้น หลิน ยู ที่อยู่ใต้ก็เห็นข้อมูลของมันในดวงตาของเขา

[ชื่อ : อสูรกระทิงสีชาด (บอส)]

[เผ่าพันธุ์ : สัตว์ร้าย]

[ระดับ : ระดับ 8 (ระดับ B)]

[ความแข็งแกร่ง : 4500 (+2700]

[ร่างกาย : 4300 (+2580)]

[ความว่องไว : 3800 (+2280)]

[วิญญาณ : 3800 (+2280)]

[สกิล : ฟาดฟัน , เส้นทางสีชาด , แผ่นดินไหว]

[พลังความโกหาหล : ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 60%]

[หมายเหตุ : มอนเตอร์ที่มีหัวเป็นวัวและมีร่างกายของอสูร เป็นที่รู้จักของความแข็งแกร่งที่ทรงพลัง ความแข็งแกร่งของมันนั้นเหนือก่าอสูรวัวทั่วไปมากนัก]

"ระดับ B?"

หลิน ยู ตกใต

มอนสเตอร์ที่อยู่ในภูมิภาคหลักนั้นดูเหมือนจะคล้ายๆกับอาณาจักลับ พวกเขาถูกจำแนกตามพลังความโกลาหลที่แทรกซึมเข้าไป?

ตัวมันเป็นเพียงแค่ระดับ B เท่านั้นแต่ค่าสถานะความแข็งแกร่งและร่างกายของมันมีมากถึง 7000 แต้ม น่าสะพรึงกลัวชะมัด

แข็งแกร่งสุด!

โชคดีที่เขามองการณ์ไกลเอาไว้แล้วไม่เข้าใกล้จนเกินไป

ด้วยค่าสถานะที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ต่อให้เป็น ชิง ถัง ที่สกิลกระหายเลือดถึงจุดสูงสุดก็ยังยากที่ต่อกรกับมันได้

ถึงแม้ว่าเป่าปิงจะโจมตีด้วยพลังทั้งหมด มันก็อาจจะเป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารมัน

มอนสเตอร์ระดับ 9 นี้ ชั่งน่ากลัวยิ่งนัก

เขาไม่กล้าคิดมาก สั่งให้มังกรราชาปิศาจถอยออกจากเกาะลอยฟ้าตรงกลาง รีบบินไปยังเกาะอื่นทันที เฝ้ามองการการต่อสู้จากระยะประชิดของราชันระดับสูงและผู้ฝึกตน จากระยะไกล

ในเวลานี้ ทั่วทั่งเกาะลอยฟ้าทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย

ได้มีมอนสเตอร์วิ่งออกมาจากลอยแยกอย่างต่อเนื่อง วิ่งออกมาจากทุกทิศทาง พยายามฝ่าแนวป้องกันของเหล่าราชันมุ่งหน้าไปยังเมืองด้านล่าง

เหล่าผู้คนในเมืองต่างพากันหลบหนี แม้กระทั่งร้านค้าที่ตั้งอยู่บนถรรก็ปิดตัวลงพวกเขาไม่กล้าเป็นแม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตาม หลิน ยู นั้นไม่ได้จากไปในทันที

แม้เขาจะไม่สามารถจัดการกับบอสมอนสเตอร์ระดับ 9 ได้ แต่สำหรับระดับ 8 นั้นไม่มีปัญหา

อีกทั้งเกาะลอยฟ้าเล็กๆ ที่อยู่รอบๆไม่ใช่สถานที่ซุ่มยิงที่ดีงั้นเหรอ!?

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 243