"หือ? นี้ฉันยังไม่ตายงั้นเหรอ?"

ที่ชายป่าเขียวชอุ่ม จี้ หยุนซวงที่ตกอยู่ในอาการบาดเจ็บสาหัส ตื่นขึ้นมามองไปรอบด้วยความว่างเปล่า

เธอจำได้ว่า ดูเหมือนเธอจะถูกดูดเข้าไปในรอยแตกของมิติตกอยู่ท่ามกลางกระแสความปั่นป่วนของอวกาศ

มันไม่มีมีเหตุผลซักนิด เธอควรจะตายไปนานแล้ว แล้วเธอมาปรากฏตัวในสถานที่นี้แบบนี้ได้อย่างไร?

ด้วยความสงสัย

เธอฝืนความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ที่สั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย พยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น

อย่างไรก็ตาม จู่ๆ เธอก็พบว่ามีคนนอนอยู่ข้างๆเธอ

"หลิน ยู!?"

ดวงตาของ จี้ หยุนซวง สั่นไหวขณะที่มองไปร่างที่นอนอยู่ข้างเธอ

ยกเว้นหน้าที่สมบูรณ์ ทั้งตัวเต็มไปด้วยบาดแผลถูกฟันเลือดไหลออกมาไม่หยุด

หรือว่า หลิน ยู จะเป็นคนช่วยเธอเอาไว้?

ไม่กล้าที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอขมวดคิ้วพลางอดทนต่อความเจ็บปวด เดินเข้ามาด้านข้างของ หลิน ยู หยิบยารักษาที่อยู่ในประเป๋ามิติของเธอออกมาป้อนให้กับเขาเล็กน้อยก่อนที่ จะร้องไห้ออกมาอย่างกังวล

"หลิน ยู ตื่น ตื่นเถอะ ตื่นได้แล้ว.."

แต่ไม่ว่าเธอจะตะโกนดังแค่ไหน หลิน ยู ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นแม้แต่น้อย

นี้มันแย่จริงๆ

จี้ หยุนซวง พยายามที่เชื่อมต่อกับดินแดนเพื่อเรียกกองกำลังทูตสวรรค์มาช่วยเหลือพวกเขา

[ท่านอยู่ห่างไกลจากเมืองหลักมากเกินไป ไม่สามารถติดต่อไปกับดินแดนได้]

ระยะทางไกลเกินไป?

เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนในใจของเธอ จี้ หยุนซวงก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้

จากนั้นเธอก็นึกถึงบางสิ่งได้จากนั้นก็เงบหน้าขึ้นมองไปยังท้องฟ้า

เธอมองเห็นรอยแตกบนท้องฟ้าที่แผ่ขยายออกไปทั่วทั้งทวีป ดวงตาของเธอก็หดลงทันที

หรือว่าจริงๆแล้วว่าเขา..

ได้ถูกส่งไปยังโลกอื่น

เมื่อได้รู้ความจริงนี้แล้ว จู่ จี้ หยุนซวงก็เซถอยหลังออกไป 2-3 ก้าว อดที่จะตื่นตระหนกไม่ได้ ความรู้สึกท่วมท้นอออกมา

การที่พวกเขาถูกส่งมายังโลกอื่นทำให้ไม่มีวิธีการติดต่อกับดินแดนเพื่อเรียกกองกำลังออกมานี้มันไม่เท่ากับเป็นการตัดสินให้ตายสำหรับคนที่เป็นราชันงั้นเหรอ

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังได้รับบาดเจ็บ และข้างๆของเธอ คือ หลิน ยู ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสยังไม่ได้สติ

จะทำอย่างไรดี!?

พวกเขาต้องมาตายที่นี้จริงๆงั้นเหรอ!

จี้ หยุนซวงกัดริมฝีปากของเธอมองไปรอบๆอย่างสิ้นหวัง

นี้เป็นครั้งแรกที่เธอต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่โดดเดี่ยวและสิ้นหวังแบบนี้ เธอรู้สึกกังวลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตื่นตระหนกแม้ตอนที่ได้เสียงดังเพียงเล็กน้อย

"ไม่ ไม่ ฉันต้องสงบสติอารมณ์ก่อน!"

จี้ หยุนซวง กำหมัดแน่น หายใจเข้าลึก บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ลง

หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดเธอก็สงบลงเล็กน้อย ดวงตาของเธอค่อยๆมุ่งมั่นขึ้น

จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนอย่างเด็ดเดี่ยว ไปยังป่าข้างๆ เพื่อหาหวายมาทอเป็นเก้าอี้ อุ้ม หลิน ยู ไว้ที่ด้านหบลังจากนั้นพาเข้าออกจากสถานที่เหล่านี้ด้วยความยากลำบาก

สถานที่ๆเขาอยู่ในตอนนี้เปิดโล่งเกินไปแถมที่นี้ยังเป็นโลกอื่นอีกด้วย

ยิ่งอยู่นานยิ่งอันตราย

ต้องรีบหาที่ซ่อนให้เร็วที่สุด

ไม่อยากนั้น ด้วยสถานการณ์ในปัจจุบันของเธอ นับประสบอะไรกับราชันระดับสูง เพียงแค่เผชิญหน้ากับราชันระดับ 6 ที่มีกองกำลังระดับ 7 ก็สามารถสังหารพวกเขาได้แล้ว

"หลิน ยู คอยก่อนนะ ฉันจะพานายไปที่ปลอดภัยเอง"

จี้ หยุนซวง กัดฟันแน่นแบก หลิน ยู ด้วยความยากลำบาก

ก่อนที่ก้าวไป 2 3 ก้าว เหงื่อของเธอไหลออกมาเนื่องจากร่างกายเจ็บปวดจากอาการบาดเจ็บ

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังพยายามอย่างถึงที่ถูกเพื่อประคองตัวเองเอาไว้ ก้าวไปข้างหน้าอย่างโซเซเข้าไปในป่า

ป่าแห่งนี้เป็นสถานที่ๆดีที่สุดสำหรับเธอที่จะใช้ซ่อนตัวและเป็นเพียงเดียวที่เธอไปได้ในตอนนี้

หากออกไปไกลกว่านี้เธอกลัวว่าจะไม่สามารถประคองเอาตัวเองให้มั่นคงได้

ด้วยวิธีนี้ เธอเดินช้าๆ ก้าวเข้าไปในป่าได้สำเร็จ ค้นหาถ้ำหรือโพร่งไม้เพื่อใช้ซ่อนตัว

แต่สิ่งที่ จี้ หยุนซวง ไม่คาคคิดก็คือ

เพียงไม่นานหลังจากที่เธอเข้าไปในป่า จู่ๆ ก็ได้มีราชัน 2 คนปรากฏตัวพร้อมกับทหาร ทั้ง 2 ได้เดินเข้ามาเธอยืนตัวแข็งอยู่กับที่

ราชันทั้ง 2 เป็นราชันระดับ 6 โดยมีกองกำลังสัตว์ร้ายระดับ 7 และระดับ 6 อยู่รอบตัวพวกเขา อีกทั้งพวกเขายังคงบรรทุกซากมอนสเตอร์จำนวนมากมาด้วย

เห็นได้ชัดว่าเพิ่งกลับมาหลังจากไปล่ามอนสเตอร์ในป่าลึกมา

หลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับ จี้ หยุนซวง พวกเขาก็หยุดชงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็รู้สึกตัวทันที

"เจ้าคือ .. คนจากโลกอื่น!"

"เจ้ากล้าดียังไงถึงได้บุกเข้ามายังโลกหยวนซาของเรา ชั่งกล้าดีนักนะ!"

เมื่อมองเพียงแค่แวบเดียว ราชันทั้ง 2 ก็จำจี้ หยุนซวง และหลิน ยู ได้จากกลิ่นอายที่ปลดปล่อยออกมาได้

เมื่ออยู่ต่อหน้าศัตรูมันไม่มีความแตกต่างกันระหว่างชายหรือหญิง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาสัมผัสได้ถึงออร่าระดับ 7 ที่แผ่ออกจากร่างกายจี้หยุนซวง การแสดงออกของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไปในทันที

"ไป! สังหารพวกเขามันซะ!"

"กำจัดพวกมันให้หมด!!"

ด้วยคำสั่งของทั้ง 2 กองกำลังสัตว์ร้ายที่อยู่ข้างๆพวกเขาคำรามออกมาพุ่งเข้าไปหาจี้ หยุนซวง

ใบหน้าของ จี้ หยุนซวงมืดมนลง เธอกันฟัน

เธอไม่คิดว่าจะเจอราชันจากต่างโลกรวดเร็วขนาดนี้

เมื่อเห็นกองกำลังของอีกฝ่ายกำลังเข้ามาอย่างรวดเร้ว โดยไม่ลังเล เธอหันหลังรีบหนีไปโดยที่มีหลิน ยู อยู่ข้างหลัง หลบหนีไปยังอีกด้านของป่า

ด้วยเธอที่บาดเจ็บอยู่นั้น เธอจะไปเอาชนะกองกำลังระดับ 7 ได้อย่างไรกัน?

ในช่วงเวลาสั้นๆ เธอก็ได้ถูกสัตว์ร้ายหลายตัวขวางเอาไว้ กรงเล็บอันแหลมคมหลายอันพุ่งโจมตีเข้ามาที่เธอ

ด้วยความสิ้นหวัง เธอจึงหนิบดาบอันคมกริบออกมาจากกระเป๋ามิติของเธอ ขวางมันออกไปข้างหน้า

"เปรี้ยง!"

เสียงปะทะกันอย่างรุนแรงดังขึ้น

การโจมตีของเหล่าสัตว์ร้ายถูกสกัดเอาไว้ได้  ในขณะที่จี้ หยุนซวงนั้นถูกผลักออกไป กระแทกเข้าไปกับต้นไม้ที่อยู่ข้างๆ ปากของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด กระอักเลือดออกมา

"นี้มัน! ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บสาหัส!"

ราชันคนหนึ่งได้พบความผิดปกติของ จี้ หยุนซวง ทันทีอดที่จะร้องออกมาไม่ได้

เมื่อราชันอีกคนเห็นสิ่งนี้ เขาก็อดที่จะร้องอย่างมีความสุขออกมาไม่ได้ "หือ? จริงหรอ งั้นรอก่อน อย่าเพิ่งสังหารเธอ!"

ชั่วพริบตาเดียว ท่ามกลองกองกำลังระดับ 7 ที่รุมล้อม จี้ หยุนซวงก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ตรงกลาง ชุดของเธอฉีกขาดเผยให้เห็นแผ่นหลังของเธอ

ราชันทั้ง 2 ต่างโอบล้อมเธอด้วยกองกำลังของพวกเขาปิดเส้นทางหลบหนีทั้งหมด

"ข้าไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บสาหัส นี้มันทำให้ข้าไม่ต้องกังวลสิ่งใดเลย"

"ห่างๆมองดีๆ เธอเป็นหญิงสาวที่สวยมาก ช่วงนี้ข้าเครียดจากการออกล่าอย่างหนัก ดังนั้นได้เวลาที่จะผ่อนคลายแล้ว"

"สาวน้อย หากเจ้ายังไม่อยากตาย ก็อย่าขัดขืน เชื่อฟังคำสั่งของพวกเราซะดีๆ อย่าน้อยมันก็ทำให้เจ้ามีชีวิตรอด ฮิฮิ"

หลังจากที่ได้เห็นรูปลักษณ์ของ จี้ หยุนซวง ทั้ง 2 ก็ค่อยเดินเข้าไปอย่างช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่หื่นกระหายที่ประดับบนใบหน้า

จี้ หยุนซวง จ้องมองไปที่พวกเขาที่ค่อยๆเข้ามาโดยไม่พูดอะไรซักคำ แต่ภายในใจเต็มไปด้วยความเกียจชังอย่างไม่รู้จบ

เธอเกียจชัง

ตัวเองที่ต้องมาอยู่ที่นี้คนเดียวไม่สามารถเรียกกองกำลังออกมาได้

เกียจตัวเองที่อ่อนแอเกินไป

แม้แต่ราชันระดับ 6 2 คนก็ไม่สามารถจัดการมันได้

ตอนนี้ ไม่มีทางถอยกลับอีกแล้ว ด้วยสถานการณ์ในปัจจุบันของเธอ มันนเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหนีออกไป

แทนที่จะถูกย่ำยีโดยสัตว์ร้ายทั้ง 2 ตัวจากต่างโลก สู้จบชีวิตของเธอด้วยตัวเองดีกว่า!

"ท่านพ่อ หยุนซวงอกตัญญูไม่สามารถดูแลท่านได้อีกต่อไป.. ท่านแม่ ข้ากำลังจะตามท่านไปแล้ว.."

ร่างกายของ จี้ หยุนซวง สั่นสะท้าน แม้ว่าจะมีโคลนปกคลุมใบหน้าที่งดงามของเธอทำให้ผมของเธอยุ่งเหยิง แต่ก็ไม่สามารภความสง่างามให้ฐานะเจ้าหญิงได้

เมื่อเห้นว่าทั้ง 2 ค่อยๆเดินเข้ามาแล้ว ในที่สุดเธอก็ไร้ความลังเลอีกต่อไปหยิบ มีดที่อยู่บนกระเป๋ามิติออกมา

"แย่แล้ว! เธอต้องการฆ่าตัวตาย! รีบหยุดเธอซะ!"

เมื่อเห็นมีดที่ปรากฏในมือของจี้ หยุนซวง สีหน้าของราชันทั้ง 2 เปลี่ยนไปทันที พวกเขาต้องการรีบไปเพื่อหยุดมัน

แต่ในตอนนั้นเอง

หวืดดด จู่ๆ ก็ได้มีเสียงแหวกอากาศดังขึ้น 2 ครั้ง

หนามไม้ 2 อันโผล่ออกมาจากอากาศพุ่งไปยังหน้าอกของราชันทั้ง 2

"ฟุ๊ดด!"

เลือดสาดกระจายออกมา หน้าอกของราชันมั้ง 2 ถูกแทงด้วยหนามไม้ พวกเขาหยุดและล้มลงทันที

ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง จ้องมองไปยังรูขนาดใหญ่ที่ปรากฏตรงหน้าของพวกเขาด้วยความมึนงง ปากของพวกเขาค่อยๆเปิดออก

แต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่สามารถแม้แต่จะส่งเสียงออกมาได้ ดวงตาค่อยๆมืดลง ล้มลงกับพื้นเสียงดังตึง

พวกเขาตายไปพร้อมกับกองกำลังสัตว์ร้าย

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน จี้ หยุนซวง ผู้ที่กำลังจะฆ่าตัวตายก็ได้หยุดนิ่งลง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน

ไม่เข้าใจกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า

"เธอควรทิ้งฉันเอาไว้แล้วหนีไปซะ"

ทันใดนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นข้างหลังของเธอ

จี้ หยุนซวงตกตะลึงมองไปยังด้านหลัง

เธอเห็น หลิน ยู ที่ล้มลงกับพื้นจากแรงกระแทกเมื่อครู่นี้ เขาเพิ่งได้สติขึ้นมา โจมตีราชันเหล่านั้นด้วยหนามไม้

"หลิน ยู! นายฟื้นแล้วงั้นเหรอ!"

จี้ หยุนซวง รู้สึกดีใจอย่างอธิบายไม่ถูก รีบทิ้งมีดและวิ่งเข้าไปช่วยหลิน ยู ทันที

"นายเป็นไงบ้าง!"

"อั่ก... เจ็บอย่างขยับตรงนั้น!"

หลิน ยู กระอักเลือดออกมาเข้าเจ็บจนแทบหายใจไม่ออก

เมื่อได้ยินเสียงร้องของเขา ในที่สุด จี้ หยุนซวง ก็รู้สึกตัวซักที

"ฉันขอโทด ดูเหมือนจะฉันจะรุนแรงเกินไป ฉันไม่ได้ทำนายเจ็บเพิ่มใช่ไหม"

"ไม่เป็นไร ช่วยพาฉันไปพิงตรงนั้นที"

หลิน ยู ชี้ไปยัง ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้างๆ จากนั้นก็รวบรวมพลังแห่งกฏที่เหลืออยู่ในชิ้นส่วนเทวะ ให้สกิลรักษากับตัวเอง

ในชั่วพริบตา ละอองแสงแห่งการเยี่ยวยาก็ล้อมรอบตัวเขา ค่อยๆรักษาอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขา

จี้ หยุนซวงที่เพิ่งช่วยเขาย้ายร่างไปพิงต้นไม้ใหญ่ เห็นสิ่งนี้ ดวงตาของเธอถึงกับเบิกกว้าง

"นี้มัน... พลังแห่งกฏ! หลิน ยู นายใช้พลังแห่งกฏได้ยังไงกัน "

ครั้งนี้เธอประหลาดใจจริงๆแล้ว

พลังแห่งกฏเป็นสิ่งที่มีเฉพาะในราชันระดับ 10 ขึ้นไปเท่านั้น หลิน ยู เป็นราชันระดับ 7 ใช้มันได้อย่างไรกัน

และในทันทีที่เธอพูดจบ ปฏิกิริยาของเธอก้เปลี่ยนไปในทันที

หนามไม้ 2 อันเมื่อกี้นี้ก็มีพลังแห่งกฏไม่ใช่หรือ?

ทั้งหมดนี้เป็นของ หลิน ยู งั้นเหรอ?

"ก็แค่ โชคดีครั้งใหญ่เท่านั้น.." หลิน ยู หลังจากที่ได้ขจัดปัญหาก่อนหน้านี้ เขาไม่คิดมาก่อนว่า จี้ หยุนซวง จะมองเข้าด้วยดวงตาที่ตกตะลึง "ฉันคิดว่ามีโอกาศแค่ไหนกันที่ราชันระดับ 7 จะให้พลังแห่งกฏได้"

คราวนี้ดูเหมือนเธอจะชินเสียแล้ว

หลังจากเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ ช๊อก เธอก็พูดต่อ "ไม่ต้องกังวล ฉันไม่บอกเรื่องนี้กับใครอย่างแน่นอน แม้แต่ท่านพ่อ"

"ขอบคุณ" หลิน ยู ยิ้มออกมาเล็กน้อย

นี้คือนิสัยของ จี้ หยุนซวงที่เขาชอบมากที่สุด เธอทั้งฉลากและมีจิตใจที่ละเอียดอ่อน

ไม่ต้องใช้คำพูดมากกว่าก็ทำความเข้าใจได้ว่าเขาหมายถึงอะไร

นี้อาจเป็นเหตุผลที่เขาร่วมมือ จี้ หยุนซวงเสมอ

"ฉันไม่คิดว่านายควรมีความสุขเร็วเกินไปนัก" ในขณะนั้นเอง จี้ หยุนซวงก็เหมือนราดน้ำเย็นลงบนหัวของเขา

"ตอนนี้นายรู้ไหมเราอยู่ที่ไหน"

"ที่ไหน?" หลิน ยู ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

"เราอยู่ในโลกหยวนซา ... อีกทั้งยังไม่สามารถติดต่อกับดินแดนได้"

"...."

คราวนี้ หลิน ยู ตกตะลึงจริงๆแล้ว

เขาได้ทดลอง ดูและแน่นอนว่าเขาก็ติดต่อกับดินแดนไม่ได้เหมือนกัน

เมื่อคิดอย่างนี้ ดูเหมือนว่าสิ่งนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เมื่อตอนที่เขาเข้าไปพัวพันกับความว่างเปล่า เขาถูกตัดการเชื่อมต่อทันที ทำให้กองกำลังทั้งหมดถูกเรียกกลับไปยังดินแดน เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะเรียกปราชญ์แห่งพงไพรออกมา

สุดท้ายแล้ว เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ทำให้เขาตอบสนองไม่ทัน

ด้วยสิ่งนี้เขาคิดว่ากองกำลังของเขาคงไม่เป็นไร

ในที่สุดก็เขาก็ผ่อนคลายลงได้เล็กน้อย

การถูกส่งมายังโลกหยวนซานี้ ในความโชคร้ายอย่างน้อยก็ยังมีความหวังที่จะได้กลับไปอยู่

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 224