"นายท่าน เจ้าเมืองโม่หยวนต้องการพบท่านขอรับ"

ในตอนเช้าเสียงของเหว่ย กัง ก็ดังขึ้นในด้านนอกดินแดน

หลิน ยู ซึ่งกำลังกินข้าวเช้าอยู่นั้น ก็ึ่อยๆลุกขึ้นอย่างช้า เข้าดูประหลาดใจทีเดียว

ถ้าเขาจำไม่ผิด ราชันคนใหม่ของเมืองโม่หยวนเพิ่งมาถึงเมื่อคืนนี้ไม่ใช่หรอ

ทำไมถึงมาหาเขาเร็วนัก

ด้วยความสงสัย เขาวิ่งของที่อยู่ในมือและรีบออกจากดินแดนทันที

หลังจากเดินผ่านป่าเถาวัลย์เขียวขจี เขาก็ได้พบกับเหว่ย กังที่ยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับโล่ใหม่เอี่ยมบนหลัง พร้อมกับร่างที่ไม่คุ้นเคยอีกหลายคน

ในบรรดาคนเหล่านั้น คนที่ดึงดูดความสนใจ หลิน ยู มากที่สุดคือชายหนุ่มที่มีใบหน้าตกกระเล็กน้อย เดินทางมาพร้อมกับกองกำลังอัพเดด ระดับ 5 และระดับ 6 ผสมรวมกัน

คนที่เป็นเจ้าเมืองคนใหม่ของเมืองโม่หยวนคือจาง ซู

นี้เป็นสิ่งที่เขาคิดไม่ถึง

หลังจากที่ได้เห็นเขา ชายหนุ่มก็ก้าวออกมาด้านหน้าด้วยความประหลาดใจ "นายคือพี่หลิน ยู คนนั้นนิ"

"นายจำฉันได้งั้นเหรอ?" หลิน ยู ถามออกมาด้วยความประหลาดใจ

"แน่นอนผมจำได้" จ่าง ซู ผงกหัวของเขาราวกับไก่จิก "ต้องอยู่ภูมิภาคเริ่มต้น พี่หลินเบียดหยินเทียน เก่อ ลงจากที่ 1 และครองตำแหน่งสูงสุด ผมจะจำพี่ไม่ได้ได้อย่างไรกัน"

"นาย.. เพิ่งย้ายมาจากภูมิภาคเริ่มต้น?" หลิน ยู ตกใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบสนอง

จาง ซู คนนี้ ถูกเครื่องย้ายออกมาจากภูมิภาคเริ่มต้น

นี้ทำให้เขาประหลาดใจไม่น้อย เขาไม่ได้คิดว่าภูมิภาคเริ่มต้นจะถูกยกเลิกการปิดกั้นรวดเร็วขนาดนี้ อีกเขายังได้มายังเมืองโม่หยวนที่อยู่ใกล้เขาด้วย

ต้องพูดก่อนว่าชื่อเสียงของเขานั้นตีคู่มากับ หยิน เทียนเก่อ ก็ไม่ผิด

ดูเหมือนการปิดกั้นในภูมิภาคเริ่มต้นที่เขาเคยอยู่นั้นถูกทำลายลงไปแล้วจริงๆ

ด้วยความประหลาดใจ เขาถามกลับไปทันที "แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันคือหลินยูคนั้น นายไม่กลัวงั้นเหรอว่าฉันจะไม่ใช่คนเดียวกัน"

"นี่..." จาง ซู แตะหัวของเขาอย่างเขินอาย "อันที่จริง ผมได้ยินมาจากคนในเมืองว่าที่เมืองใกล้ๆนี้มีราชันทรงอำนาจมากอยู่ใกล้ๆ ชื่อ หลิน ยู ดังนั้นผมจึงได้มาที่นี้เพื่อยืนยันด้วยตัวเอง แต่ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นพี่จริงๆ บัญเอิญชะมัด!"

"แบบนี้เอง" หลิน ยู ตระหนักได้ทันที "ในเมื่อเป็นแบบนั้น ก็เข้ามาในเมืองฉันก่อน ฉันจะบอกสถานการณ์เกี่ยวกับพื้นที่แถบนี้"

"เยี่ยมไปเลย"

จาง ซู ไม่ปฏิเสธ ตรงไปยังเมืองหวงซากับหลิน ยู ทันที หลิน ยู เริ่มอธิบายเกี่ยวกับสิ่งต่างๆโดยรอบพื่้นที่

แต่สิ่งที่ทำให้ หลิน ยู ประหลาดใจคือ จาง ซู นั้นดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับที่ภูมิภาคเริ่มต้นถูกปิดกั้นเลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่พวกเขาจากไป สิ่งต่างๆเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา มีหลายสิ่งเกิดขึ้น

ในช่วงเวลานั้น ราชันหน้าใหม่ระดับ 6 เริ่มจะเคลื่อนย้ายมายังทวีปดึกดำบรรพ์

หลิน ยู อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็น ใบหน้าอันสดใจของ จาง ซู ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย

บางครั้งการไม่รู้ย่อมมีความสุขมากกว่าการที่รู้เรื่อง

ประมาณว่าตัวเขาไปถึงระดับ 6 หลังจากที่เรื่องราวจบลงแล้ว

โชคดีจริงๆ

ตอนนี้ การปิดกั้นในพื้นที่ภูมิภาคเริ่มต้นถูกยกเลิกออกไป ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าราชันหน้าใหม่เหล่านั้นจะถูกส่งไปเป็นอาหารอีก พวกเขาสามารถยกระดับได้อย่างสบายใจ

หลังจากที่คิดซ้ำไปซ้ำมา หลิน ยู ก็ไม่ได้บอกความจริงกับจาง ซู

พวกเขาพูดคุยสิ่งต่างๆเกี่ยวกับพื้นที่นี้แทน อย่างไรก็ตามการพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ต่างๆในปัจจุบันของทวีปดึกดำบรรพ์ถือว่าเป็นทางออกที่ดีสำหรับเขา

จนกระทั่งมาถึงช่วงเที่ยง

จาง ซู เดินมายังด้านนอกเมือง หวงซา พร้อมกับกล่าวอำลา หลิน ยู

"พี่หลิน ถ้าอย่างนั้นขอตัวกลับก่อน ผมเพิ่งมาถึงที่นี้ ยังมีอีกหลายอย่างที่ต้องทำ ไว้วันหลังผมจะรบกวนพี่อีก"

จาง ซู ที่ยืนอยู่ด้านนอกประตูเมืองพูดกับ หลิน ยู ด้วยความเคารพกว่าตอนที่เขามาครั้งแรก

เพราะระหว่างทางนั้นเขาได้ค้นพบ

ไม่เพียงแต่มีเหล่าผู้ฝึกตนจำนวนมากในเมืองของหลิน ยู เท่านั้น เขายังมีแม้กระทั่งทหารพืชระดับ 7 ที่น่าสะพรึงกลัว

นี้เป็นเรื่องที่เป็นได้ยากอย่างมากสำหรับราชันระดับ 6 ที่เพิ่งมาถึง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังต้องการที่พึง

การมีแบคที่แข็งแกร่งนั้นจะทำอะไรก็ง่าย

นี้คือเรื่องราวทั้งหมด

หลังจากบอกลา 2 3 คำ จาง ซู ก็จากไปพร้อมกับผู้ฝึกตน 2 3 คนที่อยู่รอบตัวเขา

รูปร่างของเขาเผาบางเหมือนตอนที่หลิน ยู มาถึงทวีปดึกดำบรรพ์ เป็นครั้งแรกเลย แต่มันต่างกันตรงที่เขามีทหารระดับ 6 เพียงไม่กี่ตัวเท่านั้น นี้ทำให้เขาอดถอนหายใจออกมาไม่ได้

"นายท่าน ท่านเป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ"

เหว่ย กังที่อยู่ด้านข้างถามออกมาอย่างสงสัย

"ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่คิดถึงความหลังน่ะ" หลิน ยู ยิ้มออกมาเล็กน้อย "ในตอนนี้ หน่วยรักษาการณ์เป็นอย่างไรบ้าง? พวกเขาทั้งหมดได้อุปกรณ์ที่สร้างโดยคนแคระแล้วใช่ไหม"

"พวกเขาได้รับพวกมันเรียบร้อยขอรับ อุปกรณ์ระดับ 6 ได้รับการแจกจ่ายตามความต้องการของนายท่านแล้วเช่นกัน"

"นั่นเยี่ยมไปเลย ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว นายกลับไปฝึกซ้อมต่อได้แล้ว"

"ขอรับ"

เหว่ย กัง ตอบสนองทันที เขาออกไปพร้อมกับคนของเขา

หลิน ยู เหลือบไปมองอาคารที่กำลังก่อสร้างอยู่ด้านนอกเมือง จากนั้นหันหลังกลับเข้าไปในดินแดน

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่กลับมาที่ดินแดน พื้นที่ว่างด้านหน้าของเขาก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง รอยแยกมิติก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขา

"ไอ้หนู ข้าเจอเพื่อนทั้ง 3 คนที่เจ้าตามหาแล้ว มานี่เร็วเข้า!"

เสียงหยาบกร้านของ จักรพรรดิเซิ่งเหยา ออกมาจากรอยแยกมิติ

หลิน ยู ตกใจอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นความรู้สึกตื่นเต้นก็เอ่อล้นออกมา

จักรพรรดิเซิ่งเหยา พบ หยานหวู่และคนอื่นๆเร็วขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?

เขาไม่กล้าชักช้าอีกต่อไปเข้าไปในรอยแยกมิติหายไปจากดินแดนทันที

....

ในตอนนั้นเอง

ที่ด้านนอกพระราชวังของจักรพรรดิเซิ่งเหยา

หยาน หวู่ , หยิน เทียนเก่อ และ ไป๋ไห๋ถัง ก็เดินขึ้นบันไดด้วยความกังวลภายใต้การดำของอัศวินเกราะทอง

พวกเขานั้นได้รับการเรียกตัวการจักรพรรดิเซิ่งเหยาถูกส่งมายังที่นี้

แม้ว่าจะผ่านไปกว่าหลายนาทีแล้ว พวกเขาก็ยังตอบสนองได้ไม่เต็มที่ อีกทั้งยังล่นลานอย่างมาก

นี้คือ จักรพรรดิเซิ่งเหยา

ผู้ปกครองทั้งง 10 อาณาจักร

เมื่อพวกเขาคิดว่าพวกเขากำลังจะได้พบกับบุคคลเช่นนั้น พวกเขาก็อดไม่ได้ที่หวาดกลัว หรือว่าพวกเขาจะก่อเรื่องร้ายแรงที่ไม่ควรทำเข้า

สุดท้ายแล้ว มันมีทั้งเรื่องมอนสเตอร์โกลาหลแล้วไหนจะสายลับจากโลกหยวนซาเมื่อเร็วๆนี้อีก

หากพวกเขาถูกระบุว่าเป็นสายลับ พวกเขาจะไม่ถูกสังหารจนเป็นเถาถ่านหรอกหรือ?

"นายคิดว่าทำไมจู่ จักรพรรดิเซิ่งเหยา ถึงเรียกพวกเรามา"

พวกเขากับ หยิน เทียนเก่อ และ ไป๋ไห๋ ถัง เพิ่งได้พบกัน ก่อนที่พวกเขาจะทักทายกัน พวกเขาก็ถูกพามาที่นี้ มันคงเป็นเรื่องโกหกหากจะบอกว่าเขาไม่กังวล

แม้แต่ หยิน เทียนเก่อ ก็ไม่สงบนิ่งเหมือนที่เคยอีกต่อไป เขาพูดด้วยเสียงเบาๆ "เป็นไปได้ว่าเขาเข้าใจผิดคิดว่าพวกเราเป็นสายลับและต้องการสังหารพวกเขา เธอคิดว่าไง ไห๋ถัง"

เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็มองไปที่ไห๋ถังที่อยู่ข้างๆ

ในเวลานี้ ไป๋ไห๋ถัง ใจเย็นลงมาเธอรู้จักคิดกว่าตอนที่เธอออกจากภูมิภาคเริ่มต้นครั้งแรก

อย่างไรก็ตาม ท่าทางของเธอที่ปฏิเสธผู้คนก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

เพียงแค่มองไปที่ หยิน เทียนเก่อ แล้วตอบอย่างเย็นชาว่า "ฉันไม่รู้"

"เฮ้ออ.."

หยิน เทียนเก่อ ถอนหายใจกับเหนื่อยหน่ายกับคำตอบของเธอ

ขณะที่พวกเขากำลังพูดอยู่ ประตูของพระราชวังก็ค่อย เปิดออก ทำให้ความตึงเครียดปกคลุมพวกเขาอีกครั้ง พวกเขาทั้งหมดยืนตัวตรง

ผ่านไปไม่นาน

พวกเขาเดินผ่านประตูเข้าไปในพระราชวัง

เห้นร่างที่คุ้นเคยยืนอยู่ตรงนั้น

พวกเขารู้สึกมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้าง

"หลิน ยู!?"

"นายไม่อยู่ที่นี้ได้ยังไงกัน?"

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 173