บทที่ 61 ปลดล็อคทักษะหอกพื้นฐาน

ในสนามฝึกซ้อม

เฉินฟานถือหอกไว้ในมือ เขาไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า เขารู้สึกว่าตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความทรนงและองอาจอย่างมาก ซึ่งแตกต่างจากความรู้สึกเมื่อเขาถือธนูและลูกธนูอย่างสิ้นเชิง

แต่จางเหรินกลับขมวดคิ้วขณะที่เขามองดูมือของเฉินฟานที่ถือหอก

อย่างไรก็ตามเฉินฟานไม่เคยฝึกใช้หอกเลย ดังนั้นจึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าเขาไม่รู้ว่าจะถือมันอย่างไร

“การใช้หอกนั้นง่ายต่อการเรียนรู้แต่ยากที่จะเชี่ยวชาญ” เขากล่าวช้าๆ โดยเอามือไพล่หลัง “การเรียนรู้พื้นฐานนั้นง่ายต่อการเข้าใจ แม้แต่มือใหม่เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูและถือหอกยาวสามเมตรอยู่ในมือ ในใจของเขาจะได้ไม่หวาดกลัวจนเกินไป

สำหรับพื้นฐาานนั้นเจ้าเพียงทำตามสัญชาตญาณ แค่แทงหอกออกไปเท่านั้น

เป็นเรื่องยากที่จะเชี่ยวชาญเพราะหอกนั้นยาวเกินไป โดยเฉพาะหอกใหญ่ซึ่งมีความสูงอย่างน้อยสองเท่าของคน หรือแม้แต่สี่หรือห้าเท่าก็มี เจ้ารู้ไหมว่านี่หมายถึงอะไร? "

เฉินฟานส่ายหัวโดยไม่รู้ตัว

"ถ้าไม่เชี่ยวชาญมันก็กลายเป็นความเทอะทะ"

จางเหรินพ่นออกมาสองคำ “ถ้าเจ้าถือหอกที่ยาวมากเจ้าก็ไม่สามารถกวัดแกว่งได้เลย เพราะถ้าในขณะที่เจ้าถือหอกอยูที่กลางลำ และปลายหอกยาวเกินครึ่งหนึ่งของขนาดตัวเจ้าและส่วนหางของหอกก็ยาวเกินครึ่งหนึ่งของเจ้า เจ้าจะกวัดแกว่งมันขึ้นลงได้อย่างไร?

ในกรณีนี้ แม้ว่าความแข็งแกร่งของเจ้าจะเหนือกว่าผู้อื่น และทักษะของเจ้าไม่ดีเท่าฝ่ายตรงข้าม ทำให้แม้แต่คนที่อ่อนแอกว่าเจ้าก็สามารถเอาชนะเจ้าได้ หากเจ้าไม่เชื่อข้า ข้าจะใช้ความแข็งแกร่งของคนธรรมดาทำการต่อสู้กับเจ้า แน่นอนว่าหากความแตกต่างระหว่างทั้งสองฝ่ายคือคนละขอบเขตมันก็จะแตกต่างออกไป"

เขาพูดขึ้นมาเพิ่ม

"ข้าเชื่อๆ"

เฉินฟานพูดอย่างจริงจัง

เขาไม่ได้โง่

เขายังไม่ได้ปลดล็อค [เทคนิคหอกพื้นฐาน] เหมือนเขาเลย แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญเทคนิคหอกอย่างจางเหรินใช่ไหม…

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็สั่นสะท้านทันที!

เดี๋ยวกันนะ!

ดูเหมือนว่าเขาจะค้นพบวิธีที่จะพัฒนาความเชี่ยวชาญในเทคนิคหอกของเขาได้อย่างรวดเร็วแล้ว

นั้นคือเขาต้องต่อสู้กับจางเหริน!

จางเหรินไม่รู้วิธีการยิงธนู และการยิงธนูไม่สามารถฝึกซ้อมยิงใส่กันได้ ทำให้เขาไม่สามารถได้รับค่าความเชี่ยวชาญด้วยการฝึกซ้อมกันคนอื่นได้ นอกจากต้องยิงโดนเป้าในสถานการณ์จริงเท่านั้น และแม้ว่าจะสามารถแข่งยิงเป้าแต่บริบทมันก็เหมือนฝึกยิงคนเดียวเหมือนเดิม

แต่การฝึกฝนหอกนั้นแตกต่างออกไป เพราะพวกเขาสามารถฝึกฝนด้วยการต่อสู้กันเองไม่ใช่หรือ?

จางเหรินไม่รู้ว่าเฉินฟานคิดอะไรอยู่โดยธรรมชาติ เมื่อเห็นทัศนคติที่ซื่อสัตย์ของเฉินฟาน เขาก็พยักหน้าเล็กน้อยและพูดต่อ "ไม่เพียงแต่สมรรถภาพทางกายเท่านั้น แต่เจ้ายังมีเข้าใจที่ดีอีกด้วย ข้ารู้ว่าพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ของเจ้าสูงมาก

อัญมณีไม่ต้องเจียระไนก็เป็นอัญมณี แต่ถ้าเจียระไนก็จะเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามากขึ้น และบางคนสามารถเอาชนะผู้ที่ฝึกฝนมาหนึ่งปีหลังจากฝึกฝนมาหนึ่งเดือน บางครั้งพรสรรค์ก็ยากจะก้าวข้ามด้วยการฝึกฝนอย่างหนักจริงๆ"

เขาจ้องมองที่เฉินฟานอย่างจริงจัง เห็นได้ชัดว่าคำพูดต่อจากนี้จะเป็นการดึงเขาลงจากอาการตัวลอย "แต่ไม่ว่าคนๆหนึ่งจะมีพรสวรรค์เพียงใด มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเชี่ยวชาญทักษะหอกขั้นสูงได้อย่างรวดเร็ว สำหรับทักษะขั้นสูงแล้วคนที่ฝึกฝนนานกว่าเจ้าจะสามารถจัดการเจ้าได้อย่างง่ายดาย"

เฉินฟานพยักหน้าอย่างจริงใจ

อาจจะเป็นเช่นนั้น

แต่เขาไม่ต้องกังวลเรื่องนี้เลย…

ตราบใดที่เขาฝึกฝนซ้ำๆ ความเชี่ยวชาญของเขาจะค่อยๆ เพิ่มขึ้น ดังนั้นการพัฒนาทักษะหอกขั้นสูงให้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับจริงๆ

“ประเด็นสุดท้าย” จางเหรินเน้นย้ำ “คือสิ่งที่เจ้าต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษอย่างมาก เพราะแม้แต่หวังปิงและคนอื่นๆ ยังคงทำผิดพลาดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาจนถึงตอนนี้ นั่นคือวิธีการที่เจ้าถือหอกในตอนนี้ สิ่งที่เจ้ากำลังคิดในใจคือ ถือหอกตั้วตรงอย่างนี้และสามารถเหวี่ยงหอกเป็นแนวนอนได้ใช่ไหม แต่ข้าบอกก่อนว่าการกระทำเหล่านี้ใช้ได้ แต่ถ้าไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงมันก็ไร้ประโยชน์”

"อา?"

เฉินฟานตกตะลึง เขาจำสิ่งที่จางเหรินพูดก่อนหน้านี้ได้ ในบรรดาการเคลื่อนไหวขั้นพื้นฐานของเทคนิคหอก มีทั้งการสับ การทุบ และอื่นๆอีกมากมาย แล้วทำไมถึงไม่สามารถทำเช่นนี้ได้

“เพราะหอกไม่เพียงแต่ยาวเท่านั้นแต่ยังหนักอีกด้วย เมื่อเบี่ยงเบนไปจากจุดศูนย์กลางแล้วยากจะกลับคืนสู่ศูนย์กลางอย่างรวดเร็ว และด้วยการเหวี่ยงออกไปแนวนอนเช่นนั้นถ้าไม่แข็งแกร่งและเชี่ยวชาญจะไม่สามารถต้านทานแรงเฉื่อยได้ และถ้าศัตรูโจมตีมากเจ้าก็ทำได้เพียงทิ้งหอกเท่านั้น

ดังนั้นพื้นฐานแรกที่ต้องให้ความสำคัญคือการแทง แต่การแทงก็ต้องรักษาจุดศูนย์กลางของน้ำหนักและจุดศูนย์กลางของปลายหอกเช่นกัน

จุดสำคัญของการเป็นผู้ใช้หอกคือการยึดจุดศูนย์กลางปลายหอกเอาไว้ สัตว์อสูรนั้นแม้ว่าจะตัวใหญ่แต่ก็มีจุดอ่อนที่เล็กเหมือนกัน ถ้าแทงคลาดเคลื่อนมันก็ไร้ประโยชน์ ส่วนถ้าคู่ต่อสู้เป็นมนุษย์ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ เพราะความกว้างของร่างกายมนุษย์นั้นโดยทั่วไปมีเพียง 20 เซ็นติเมตรเท่านั้น

กล่าวคือ ถ้าหัวหอกเบี่ยงเบนไปจากเป้าหมายเพียงเล็กน้อย มันก็จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายใดๆ เลย และถ้ามือของเราที่ถือหอกเบนออกไปหนึ่งเซ็นติเมตรก็อาจจะเบี่ยงเบนหัวหอกไปเป็นสิบเซนติเมตรก็เป็นได้ ดังนั้นผู้ใช้หอกที่จะก้าวสู่ระดับสูงขึ้นไปจึงมีพื้นฐานหลายอย่างที่จะต้องให้ความสนใจ"

เฉินฟานหายใจเข้าลึกๆ นี่มันยุ่งยากขนาดนี้เลยเหรอ?

“ดังนั้น การเคลื่อนที่ของปลายหอกบนเป็นรูปโค้ง ซึ่งเรียกว่า “หอกวงกลม” นี่เป็นสิ่งที่ขัดกับความเป็นจริง และต้องใช้การฝึกฝนอย่างมากในการจดจำและทำให้ชำนาญ เจ้าต้องให้ความสำคัญกับการฝึกพื้นฐานก่อน เข้าใจไหม?"

"อะ..เอ่อ เข้าใจครับ"

เฉินฟานพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“พูดด้วยปากก็ไม่มีประโยชน์ เดี๋ยวข้าจะทำให้ดู”

จางเหรินก็พูดเสียงเย็นชา “ถ้าอย่างนั้นเจ้าลองตั้งท่าเริ่มก่อน”

ท่าแรกคือท่าเตรียมที่เป็นขั้นพื้นฐานที่สุด

จางเหรินบอกให้เฉินฟานตั้งท่าเริ่มต้น

เท้าของเฉินฟานแยกจากกันประมาณไหล่ ทำร่างกายของเขาตั้งตรงตามธรรมชาติ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ด้านหน้า และถือหอกไว้ในมืออย่างมั่นคง

"นิ่งไว้"

จางเหรินพยักหน้า เขาเดินไปด้านหน้าพร้อมกับหอกพิเศษในมือ และเริ่มสาธิตการเคลื่อนไหวขั้นพื้นฐาน

การแทง

การตวัด

การสกัดกั้น

การฟาด

การตี

และการเก็บหอกในขั้นตอนสุดท้าย

หวังปิงปิงซึ่งอยู่ไม่ไกลก็ดูเศร้าเล็กน้อย

เพราะจางเหรินไม่ได้แสดงการเคลื่อนไหวมากมายขนาดนี้เมื่อเขาสาธิตให้พวกเขาดู

เขาสาธิตแค่แทงออกไปข้างหน้าเท่านั้น

แต่แน่นอนว่าแค่นั้นพวกเขาก็ยากที่จะฝึกฝนแล้ว เพราะการแทงให้ปลายหอกอยู่ระดับเดียวตลอดมันยากที่จะทำ

หลังจากเฉินฟานทำการเก็บหอกในตอนท้าย ในที่สุดก็มีคำเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนแถบทักษะ

ทักษะ【ผู้ใช้หอกพื้นฐาน: ระดับ 0 (0.1%)】

เฉินฟานถอนหายใจออกมา

มันไม่ง่ายเลยที่จะถือหอกหนัก 20 ปอนด์นี้ เพียงการเคลื่อนไหวชุดหนึ่งทำให้เขาเหงื่อออกเล็กน้อย แต่มันก็ยังห่างไกลจากขีดจำกัดทางร่างกายของเขามากนัก

นอกจากนี้ถ้านำน้ำหนักตัวหอกมาพิจารณาด้วย หลังจากการเคลื่อนไหวชุดหนึ่ง ความเชี่ยวชาญของเขาเพิ่มขึ้น 0.1% ถ้าเปลี่ยนมาใช้หอก 10 ปอนด์เขาก็จะได้รับเพียง 0.05 เท่านั้น

“ดูเหมือนว่าข้าจะต้องฝึกฝนการเคลื่อนไหวนี้ 1,000 ครั้งเพื่อก้าวไปสู่ระดับหนึ่ง” เฉินฟานคิดอยู่ในใจอย่างเปี่ยมด้วยแรงบันดาลใจ

"งั้นก็มาต่อกันเลย"

ในขณะนี้ เสียงของจางเหรินก็ดังขึ้นอีกครั้ง

และเขาก็เคลื่นไหวหนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง…

จากนั้นจางเหรินก็วางหอกลง หันกลับมามองเฉินฟาน “เอาล่ะ ฝึกแบบนี้แหล่ะ ฝึกเป็นพันๆ ครั้งและสร้างความทรงจำของกล้ามเนื้อ ซึ่งถือเป็นขั้นตอนพื้นฐานที่สุด”

“แล้วเทคนิคหอกบาจิล่ะ?”

เฉินฟานกระซิบ

"หนทางยังอีกยาวไกล"

จางเหรินเหลือบมองเขา จากนั้นมองไปในระยะไกล "ฝึกอยู่ที่นี่ก่อน ข้าจะไปที่ดูตาแก่เหล่านั้น"

“ครับ ลุงจาง”

เฉินฟานถอนสายตาและสูดหายใจเข้าลึกๆ ดูเหมือนว่าข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับ [เทคนิคหอกบาจิ] จะไม่ต่ำใช่ไหม?

ดังนั้นเขาจึงไม่มีความตั้งใจที่จะใช้แต้มค่าประสบการณ์กับ【ทักษะหอกพื้นฐาน】มาก

แค่พันครั้งเองไม่ใช่เหรอ?

แม้ว่าจะเป็นหมื่นเป็นแสนครั้ง แต่เขายังคงมีแรงผลักดันที่จะฝึกฝนต่อไป

แทง ตวัด...ดึงกลับ เก็บหอก

ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยสมาธิ ทุกกระบวนท่าพยายามให้รักษาจุดศูนย์กลาง เขาไม่กล้าผ่อนคลายแม้แต่น้อย ไม่เช่นนั้นก็ความเชี่ยวชาญก็จะไม่เพิ่มขึ้น

หลังจากการเคลื่อนไหวชุดหนึ่งผ่านไปเกือบหนึ่งนาที

ผ่านไปสิบนาที เขายังรู้สึกมีแรงสู้ต่อเล็กน้อย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็ตัวเปียกโชก

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ดูเหมือนเขาพึ่งอาบน้ำเสร็จ และร่างกายของเขาก็เปียกโชกไปทั้งตัว

หวังผิงผิงและคนอื่น ๆ ตกตะลึงมานานแล้ว

แม้ว่าพวกเขาจะสามารถฝึกหอกเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงได้เช่นกัน แต่การเคลื่อนไหวจะไม่ค่อยมั่นคงเลย และหอกที่พวกเขาใช้นั้นมีน้ำหนักเพียงหกหรือเจ็ดปอนด์เท่านั้น

และแม้แต่พวกเฉินกัวตงและหลิงหยง ซึ่งเริ่มฝึกหอกก็ตกตะลึงเช่นกัน

เกาหยางปาดเหงื่อออกจากดวงตาของเขา มองดูเฉินฟานที่ยังคงฝึกซ้อมซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นก็มองไปที่จางเหริน และถามโดยไม่รู้ตัวว่า "เสี่ยวฟานฝึกหนักแบบนี้มาตลอดเลยเหรอ? นี่เขาฝึกไม่พักมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วนะ!"

จางเหรินมองดูและพูดช้าๆ “ใช่แล้ว เขาเป็นแบบนี้มาตลอด”

ทันใดนั้นทุกคนก็เงียบ

ความเจ็บปวดและความเหนื่อยล้าบนร่างกายของพวกเขาดูเหมือนจะหายไปในขณะนี้

และพวกเขาก็เริ่มทำการฝึกฝนต่อเช่นกัน

จากนั้นสองชั่วโมงผ่านไป เฉินฟานเหนื่อยมากจนหายใจไม่ออก และแขนของเขาดูเหมือนจะหนักเป็นพันๆปอนด์ เนื่องจากการเคลื่อนไหวที่ไม่ตรงกับกระบวนท่า เขาจึงไม่ได้เพิ่มความเชี่ยวชาญของเขาเลย

ข่าวดีก็คือในช่วงเวลานี้ เมื่อการเคลื่อนไหวของเขาเริ่มคุ้นเคยมากขึ้น ความสามารถของเขาค่อยๆ เพิ่มขึ้นจาก 0.1% เป็น 0.15% และจากนั้นเป็น 0.2%

เขามองไปที่แถบทักษะ:

【ทักษะหอกพื้นฐาน: ระดับ 0 (35.6%)】

“ยังเหลืออีกมากกว่าครึ่งทางงั้นเหรอ?”

เฉินฟานถอนหายใจอยู่ในใจ จากการคำนวณปัจจุบันของเขาที่ 0.2% ในแต่ละครั้ง เขายังคงต้องฝึกฝน 322 ครั้ง ซึ่งมันเกือบสามชั่วโมง

ทันใดนั้นก็มีความคิดบางอย่างแวบขึ้นมาในใจของเขา

แน่นอนว่ามันสามารถเร็วขึ้นได้!