เมื่อโจวโจวและคนอื่นๆ กลับมาถึงหมู่บ้านไม้ผี พวกเขาก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งในทันใด

ต้นไม้เฉาทั้งหมดในที่ราบป่าเฉาได้กลายเป็นผุยผงและกระจัดกระจายไปทั่วพื้นที่แล้ว

ในเวลาเดียวกัน โจวโจวก็ไม่ได้รู้สึกถึงการถูกสอดแนมจากส่วนลึกของพื้นดินอีก

“ดูเหมือนว่าเพราะความตายของลอร์ดต้นไม้ปีศาจเฉาจะทำให้ต้นไม้เฉาและเมล็ดพันธุ์ที่ซ่อนตัวอยู่ลึกลงไปใต้ดินตายไปด้วย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงไม่รู้สึกว่าถูกจับตามองอีกต่อไป”

โจวโจวพยักหน้าเล็กน้อย

นี่ย่อมเป็นการดีที่สุด มิฉะนั้นเขาคงจะต้องส่งคนไปจัดการกับต้นไม้เฉาและเมล็ดพันธุ์เหล่านี้เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต

หลังจากนั้นไม่นาน ณ หมู่บ้านไม้ผี

เมื่อโจวโจวกลับมาพร้อมกับทหารของเขา เขาก็พบว่าชาวบ้านของหมู่บ้านไม้ผีกำลังรวมตัวกันอยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้านและรอพวกเขากลับมา

เขาสะดุ้ง

จากนั้นเขาก็คิดอยู่ครู่หนึ่งและเรียกทหารคนหนึ่งเข้ามา จากนั้นเขาก็บอกอะไรบางอย่างกับอีกฝ่ายและสั่งให้เขาไปจัดการตามคำสั่ง

ทหารผู้นั้นรับคำสั่งอย่างรวดเร็วและจากไป

เมื่อเห็นเช่นนี้ โจวโจวก็นำกองทัพตะวันสาดแสงเดินหน้าต่อ

การมาถึงของพวกเขาถูกชาวบ้านของหมู่บ้านไม้ผีสังเกตเห็นอย่างรวดเร็ว

ความตื่นเต้นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขาในขณะที่พวกเขาเริ่มวิ่งเข้ามาหา

แม้แต่หัวหน้าหมู่บ้านชราอย่างซูหลี่ก็ยังเดินออกมาด้วยพร้อมกับความช่วยเหลือของชาวบ้านหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เขา

“พี่! พี่จัดการกับลอร์ดต้นไม้ปีศาจเฉาไปแล้วเหรอ?

“ท่านลอร์ด พวกเราเพิ่งพบว่าต้นไม้ปีศาจเฉาทั้งหมดได้สลายกลายเป็นฝุ่นผงไปแล้ว มันเป็นเพราะท่านงั้นเหรอ? ลอร์ดต้นไม้ปีศาจเฉาตายแล้วจริงๆ เหรอ?!”

“ท่านลอร์ด ท่านคงจะพิชิตลอร์ดต้นไม้ปีศาจเฉาได้แล้วใช่ไหม?”

…

ชาวบ้านพากันมาล้อมเขาและถามออกมาด้วยความตื่นเต้นและคาดหวัง

เพราะภารกิจของหัวหน้าหมู่บ้านซูหลี่ พวกเขาต่างก็ได้กลายมาเป็นคนของโจวโจวอย่างเป็นทางการแล้ว

เหตุผลก็ย่อมเป็นเพราะซูหลี่สามารถอนุมานได้แล้วจากปรากฏการณ์ที่ต้นไม้เฉากลายเป็นผงไปว่าฝันร้ายของพวกเขาได้สิ้นสุดลงไปแล้ว ซึ่งก็มาจากการที่ลอร์ดต้นไม้ปีศาจเฉาถูกจัดการไปแล้วนั่นเอง

แม้แต่ซูหลี่เองก็ยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไร

แต่เมื่อเจ้าตะวันสาดแสงได้ทำมันไปแล้วจริงๆ พวกเขาจึงย่อมต้องเลือกกลายเป็นลูกน้องของโจวโจวโดยไม่ลังเล

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าชาวบ้านเหล่านี้จะพอคาดเดาได้เหมือนกัน แต่พวกเขาก็ยังอยากได้รับการยืนยันจากตัวลอร์ดผู้นี้อยู่ดี

โจวโจวเห็นชาวบ้านที่กำลังล้อมเขาไว้ รวมทั้งอาจ้วงด้วย

ทหารที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาต้องการปกป้องเขาโดยกันชาวบ้านออกไป แต่โจวโจวก็หยุดทหารเหล่านั้นเอาไว้ด้วยรอยยิ้ม

ความภักดีของชาวบ้านไม้ผีสูงถึง 95 แล้ว เขาย่อมจะต้องดูแลคนพวกนี้ให้ดี

พวกเขาทั้งหมดเป็นคนซื่อสัตย์ที่สามารถมอบความรับผิดชอบอันหนักหน่วงให้ได้!

มันมีโอกาสสูงที่จะเลี้ยงดูให้พวกเขากลายเป็นลูกน้องที่ภักดีจนตายได้ด้วย!

โจวโจวย่อมยินดีที่จะใกล้ชิดกับคนพวกนี้

หลังจากได้ยินคำพูดของพวกเขาแล้ว โจวโจวก็ยิ้มออกมาและพยักหน้า

เขามองไปยังชาวบ้านทุกคนและหัวหน้าหมู่บ้านซูหลี่ที่กำลังเดินเข้ามาอย่างช้าๆ และพยักหน้าออกมา

“ไม่ต้องห่วงนะทุกคน ลอร์ดต้นไม้ปีศาจเฉาได้ถูกทำลายลงแล้วโดยกองทัพของพวกเรา! นับจากนี้เป็นต้นไป ที่ราบป่าเฉาจะไม่กลายเป็นคุกของพวกเจ้าอีก! ทุกคนสามารถเดินออกไปจากภูมิภาคแห่งนี้และออกไปดูโลกภายนอกได้ตลอดเวลา ถ้าพวกเจ้าไม่ติดอะไรก็สามารถติดตามกองทัพของข้ากลับไปยังดินแดนของข้าได้”

“ถ้าพวกเจ้าต้องการลงหลักปักฐานในดินแดนของข้า ข้าก็จะจัดหางานและที่พักให้แบบฟรีๆ ไม่ว่าเจ้าจะอยู่หรือไป มันก็ขึ้นอยู่กับพวกเจ้าได้เลย!”

ในทันทีที่เขาพูดจบ เหล่าชาวบ้านไม้ผีก็อดหลั่งน้ำตาออกมาไม่ได้

น้ำตาแห่งความดีใจไหลรินออกมาจากดวงตาของชาวบ้าน

อิสรภาพ

นี่เป็นคำที่ห่างไกลสำหรับหมู่บ้านไม้ผีมาก และมันยังเป็นคำที่คอยตามหลอกหลอนพวกเขาแม้แต่ในความฝัน

สุดท้ายมันก็ได้กลายเป็นความจริงขึ้นมาแล้ว

เมื่อไป่อี้ อู๋ซิน และทหารของกองทัพตะวันสาดแสงคนอื่นๆ ได้เห็นภาพฉากนี้ พวกเขาก็พากันยิ้มออกมา

ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็ยืดอกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว และรู้สึกเป็นเกียรติมากยิ่งขึ้นสำหรับสถานะของพวกเขาในฐานะทหาร และพวกเขาก็รู้สึกยอมรับในตัวท่านลอร์ดผู้นี้มากยิ่งขึ้นไปอีก

โจวโจวมองดูการแจ้งเตือนที่บอกว่าความภักดีของลูกน้องของเขากำลังเพิ่มขึ้น

การแจ้งเตือนเหล่านี้มาจากทั้งเหล่าทหารและชาวบ้านไม้ผีเหล่านี้

เขาครุ่นคิด ดูเหมือนว่าเขาจะต้องทำเรื่องแบบนี้ได้อีกในอนาคต

ประการแรก มันช่วยเพิ่มความภักดีของคนของเขาได้

ประการที่สอง มันยังจะทำให้สุขสงบเลื่อนระดับกลายเป็นพรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเหนือสามัญ—ช่วงเวลาแห่งสันติได้เร็วยิ่งขึ้นด้วย!

สุขสงบนั้นแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเลยว่าจะมีกบฏในหมู่ลูกน้องของเขา! ถ้าอย่างนั้นช่วงเวลาแห่งสันติล่ะจะแข็งแกร่งสักเพียงใด?

“ขอบคุณท่านลอร์ดมากที่ช่วยชีวิตชาวบ้านไม้ผีทุกคนเอาไว้! ในอนาคต พวกเราจะไม่ทรยศต่อท่านเด็ดขาด ขอให้เจตจำนงสูงสุดเป็นพยานในคำสาบานนี้ด้วย!”

ในเวลานั้นเอง ซูหลี่ก็เดินเข้ามา เขาพูดออกมาอย่างจริงจังและกำลังจะคุกเข่าสั่นๆ ลงไปกับพื้น

เมื่อเห็นเช่นนี้โจวโจวก็กระโดดลงจากเมคาโนสไตรเดอร์ทันทีและประคองเขาขึ้นมา

“หัวหน้าหมู่บ้านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ก็ได้ นี่คือสิ่งที่พวกเรารับปากไว้แล้ว ท่านต้องดูแลตัวเองบ้าง”

เขากล่าว

ซูหลี่ยิ้มและพยักหน้า

“ท่านลอร์ด ไปคุยกันในหมู่บ้านเถอะ”

เขากล่าวด้วยความเคารพ

โจวโจวพยักหน้ารับ จากนั้นเขาก็ให้ทหารคอยประจำการอยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้าน จากนั้นเขาก็เข้าไปยังหมู่บ้านไม้ผีพร้อมกับไป่อี้ อู๋ซิน และคนอื่นๆ

…

ณ ห้องโถง โจวโจวคุยกับซูหลี่ไปสักพักก่อนที่เขาจะเปิดเผยความคิดของตนออกมา

“หัวหน้าหมู่บ้านซูหลี่อยากจะพาชาวบ้านไปยังเมืองตะวันสาดแสงไหม? ไม่ต้องห่วงเรื่องอื่นนะ ข้าจะจัดการให้เอง”

โจวโจวกล่าว

ลูกน้องที่จงรักภักดีเป็นจำนวนมากเช่นนี้ เขาย่อมต้องการที่จะดูแลคนพวกนี้ด้วยตัวเอง

“ข้าจะเชื่อฟังคำสั่งของท่านลอร์ด”

ซูหลี่พูดโดยไม่ลังเล

แม้ว่าพวกเขาจะใช้ชีวิตอยู่ในที่ราบป่าเฉามาเป็นเวลา 11 ปี แต่พวกเขาก็ย่อมไม่มีความผูกพันกับสถานที่แห่งนี้หลังจากถูกทรมานอยู่ที่นี่

พวกเขาดีใจด้วยซ้ำที่จะได้ออกไปจากที่นี่ซะที

“งั้นก็รีบจัดการเถอะ กลับไปยังเมืองตะวันสาดแสงในวันนี้เลย กองทัพของข้าพาเมคาโนสไตรเดอร์มาด้วยเป็นจำนวนมาก ด้วยขบวนขนส่งของพวกมัน มันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรที่จะกลับไปถึงเมืองตะวันสาดแสงได้ก่อนค่ำ”

โจวโจวกล่าว

“ขอรับ! ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้แหละ”

ซูหลี่พยักหน้า

จากนั้นเขาก็บอกให้ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เขาให้ไปบอกให้ชาวบ้านเก็บสัมภาระ

หลังจากซูหลี่จัดการกับเรื่องนี้แล้ว โจวโจวก็ไม่มีอะไรให้ทำอีก ดังนั้นเขาจึงเริ่มคุยกับผู้เฒ่าคนนี้อีกครั้ง

ในระหว่างการสนทนานี้ก็ทำให้เขาได้รู้ความสามารถของชาวบ้านไม้ผีทั้ง 136 คนโดยละเอียด

เนื่องจากประสบการณ์ของพวกเขา ในบรรดาชาวบ้าน 136 คนนั้น มันมีเกษตรกรอยู่ 86 คน ช่างไม้ 6 คน ช่างตีเหล็ก 3 คน หมอ 5 คน และผู้ฝึกยุทธ์ 3 คน

นอกเหนือจากนั้นที่เหลือก็เป็นชาวบ้านมืออาชีพ

ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยเครื่องมือการเปลี่ยนอาชีพใดๆ แต่เพื่อความอยู่รอด ณ ที่แห่งนี้ ผู้เชี่ยวชาญจึงต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อสร้างอาชีพเหล่านี้ขึ้นมาจากความว่างเปล่า

นี่เป็นวิธีปกติของการเกิดของผู้เชี่ยวชาญในทวีปจื้อเกา มันเป็นเช่นเดียวกันนี้ทั้งผู้เชี่ยวชาญในสายอาชีพและผู้เชี่ยวชาญในสายต่อสู้ เพราะอัตราการดรอปจากมอนสเตอร์นั้นต่ำมากๆ

โจวโจวสามารถกล่าวได้เลยว่าเขาเป็นหนึ่งในลอร์ดเพียงไม่กี่คนในทวีปจื้อเกาที่ได้ใช้เครื่องมือเปลี่ยนอาชีพที่ดรอปจากมอนสเตอร์เพื่อสร้างเหล่าผู้เชี่ยวชาญขึ้นมา

มันไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่จะบอกว่ามันแหวกแนวมาก

โจวโจวย่อมพึงพอใจมาก เพราะมันมีเกษตรกรเพียงไม่กี่คนในดินแดนของเขา และเกษตรกรก็จะเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญสายอาชีพหลักในดินแดนของเขาอย่างแน่นอน!

เกษตรกรจากหมู่บ้านไม้ผีจะมาเพิ่มจำนวนเกษตรกรในดินแดนของเขาได้อีก!

แม้ว่าดินแดนของเขาจะเป็นดินแดนทะเลทราย และเขาไม่สามารถปลูกข้าวและพืชผลอื่นๆ ได้ในขณะนี้ แต่เมล็ดพันธุ์ตะวันหยกที่เขาเพิ่งได้รับมาก็จะถูกนำไปให้เกษตรกรเหล่านี้ปลูกแทน

ในเวลานั้นเอง มันก็มีศีรษะเล็กๆ ปรากฏขึ้นตรงทางเข้าห้องโถง มันคืออาจ้วงนั่นเอง!