ข่าวการมาถึงของ องค์หญิงแห่งอาณาจักรหวงหวู่ เป็นดังพายุเฮอริเคนกวาดไปทั่วทั่งเมืองหวงซา ตั้งแต่ข้างในยันข้างนอก

แม้แต่เหล่าพ่อค้าและผู้ฝึกตนก็ละทิ้งสิ่งที่พวกเขาทำและสิ่งออกมาด้านนอกเพื่อดูมัน

จะเห็นว่าที่ด้านนอกของประตูฝั่งตะวันออกของเมืองหวงซานั้น

จี้ หยุนซวง สวมเสื้อคลุมสีแดง เดินช้าไปยังประตูเมืองพร้อมกับชายชราและทหารองครักษ์

เซียว ฉางกุ้ย และ เหว่ย กัง ผู้ซึ่งได้รับข่าวกำลังรออยู๋ที่นั้น เมื่อพวกเขามาถึงก็รีบไปพบพวกเขาทันที

"องค์หญิงเสด็จเยือนที่นี้ หากผิดพลาดประการใด หวังท่านจะยกโทษให้พวกข้าด้วย"

ในขณะที่เขาพูด เขาแสดงความเคารพออกมา ในขณะเดียวกันนั้นเขาก็แอบชำเลืองมองชายชราข้างๆจี้ หยุนซวง เหงื่อปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา

ก่อนที่ หลิน ยู จะมาถึง พวกเขาไม่กล้าให้อีกฝ่ายเข้าเมืองได้ ทำได้เพียงออกมาหาพวกเขาทั้งด้านนอกและรออย่างใจจดใจจ่อ

"นี้คือเมืองของ หลิน ยู งั้นเหรอ"

จี้ หยุนซวง ไม่ได้รู้สึกรำคาญกับท่าทางของพวกเขาแม้แต่น้อย เพียงแค่มองไปรอบๆอย่างอยากรู้อยากเห็น

ก่อนที่จะมาที่นี้ เธอคิดว่าราชันที่แข็งแกร่งอย่างหลิน ยู คงมีเมืองที่เจริญรุ่งเรืองอย่างมาก

แต่เธอไม่คิดว่ามันจะอยู่ในพื้นที่ห่างไกลและแห้งแล้งมากขนาดนี้ แม้แต่กำแพงเมืองก็เพิ่งจะสร้างขึ้นมาเท่านั้น ดังนั้นมันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำให้เธอประหลาดใจ

ตรงกันข้ามกับ ชายชราที่อยู่ข้างๆเธอเขารู้สึกบางอย่างได้ มองไปยังใจกลางเมืองทันที

"มันมีกลิ่นอายพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง วัตถุศักดิ์สิทธิ์ในดินแดนนี้คงไม่ธรรมดาเป็นแน่"

"งั้นเหรอ?"

เมื่อ จี้ หยุนซวง ได้ยินคำพูดของเขาก้มองไปยังใจกลางเมือง

แต่สิ่งที่เธอให้ความสำคัญมากกว่านั้น คือมงกฏที่เปล่งประกายที่ลอยอยู่เหนือเมืองหวงซา

มีประกายปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ

นี้คือสัญลักษณ์แห่งเกียรติยศว่าอยู่จุดสูงสุดของรายการจัดอันดับอาณาจักร

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวของกษัตริย์ แต่เธอก็ยังห่างไกลจากการได้รับเกียรติแบบนี้ แต่ หลิน ยู กับทำมันได้อย่าง่ายดาย

เมื่อมองไปไกลๆ จะเห็นว่ามันมีต้นไม้แห่งชีวิตที่เต็มไปด้วยพลังชีวิตอยู่ที่ด้านนอกเมืองหวงซา ราวกับว่ามันมีโลกเป็นของตัวเอง

จุดสีดำปรากฏด้านบนท้องฟ้ากำลังมุ่งหน้ามาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็น จุดสีดำนั้น เซียว ฉางกุ้ยที่รออยู่นอกเมืองก็ดีใจ

"นายท่านมาแล้ว!"

เป็นอย่างที่คิดไว้ หลิน ยู ปรากฏตัวขึ้นบน มังกรราชาปิศาจ เขาใช้เวลาไม่นานก็มาปรากฏตัวที่ด้านนอกเมืองพร้อมกับสายลมที่พัดผ่านมา

"เธอมาหาฉันมีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?"

หลิน ยู กลับตัวกระโดดลงมาจากหลังของ มังกรราชาปิศาจ มังไปยัง จี้ หยุนซวง และชายชราที่อยู่ด้านข้างเธอด้วยความประหลาดใจ

แม้ว่าชายชราจะไม่ได้ปลดปล่อยความแข็งแกร่งออกมา แต่ หลิน ยู ก็สัมผัสได้ว่าอีกฝ่าย อย่างน้อยเขาก็ต้องเป็นราชันระดับ 8!

"ว่าไงนะ? นายไม่ต้องรับฉันงั้นเหรอ?"

จี้ หยุนซวงไม่เปิดโอกาศให้ หลิน ยู สังเกตมากหนัก เธอตอกกลับเขาทันที

หลิน ยู ถอนสายออกมาและยิ้มเล็กน้อย "แน่นอนว่า กระหม่อมยินดีต้อนรับท่านอยู่แล้วองค์หญิง"

"เจ้า!"

มันไม่เป็นหากหลิน ยู ไม่ได้พูดอะไร แต่เมื่อเขาพูด จี้ หยุนซวง ก็นึกไปถึงเรื่องแย่ๆของเขาทันที

แต่เธอไม่ลืมจุดประสงค์ของการเดินทางมาในครั้งนี้ เธอไม่อยากรวกวนหลิน ยู "ลืมมันไปซะ ฉันขี้เกียจคุยกับนายแล้ว ที่ฉันเดินทางมาในครั้งนี้เพราะเป็นคำสั่งของท่านพ่อเพื่อแสดงความยินดีกับนายที่ได้ อันดับ 1"

"แบบนี้นี่เอง" หลิน ยู นึกขึ้นได้ทันที "ในเมื่อกษัตริย์จี้เป็นคนส่งท่านมา งั้นพวกเราไปด้านในเมืองกันก่อน สถานที่อาจจะเล็กไปซักหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไร"

เมื่อพูดจบ หลิน ยู ก็โบกมือให้ เซียว ฉางกุ้ยและคนอื่นหลีกทางให้ จากนั้นก็เดินนำเข้าไปในเมือง

ท่าทางสนิทสนมนั้นทำให้ เซียว ฉางกุ้ย และคนอื่นเบิกตากว้าง

นายท่านของพวกเขาไปรู้จักกับองค์หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

น่าเสียกายของที่พวกเขาจะได้คิด จี้ หยุนซวง ก็ได้บอกกับกลุ่มของเธอว่า

"งั้นพวเราเข้าไปกันเถอะ"

เธอสั่งด้วยเสียงที่แผ่วเบาและเดินตาม หลิน ยู เข้าไป

นี้คือเรื่องทั้งหมด

ภายใต้การนำของ หลิน ยู กลุ่มของพวกเขาเดินเตร่ไปทั่วเมือง ดึงดูดผู้คนนับไม่ถ้วนให้ออกมาดูที่ริมถนน

เหว่ย กัง ที่อยู่ด้านหลังเห็นว่าไม่มีใครเฝ้ามองเข้าแล้ว เขาสะกิด เซียวฉางกุ้ย ที่อยู่ข้างๆด้วยศอก

"เหล่าเซียว เหล่าเซียว เจ้าคิดว่าองค์หญิงจะชอบนายท่านของเราหรือไม่? ดูเหมือนพวกเขาจะรู้จักกันดีทีเดียว"

"อย่าพูดไร้สาระ หากนายท่านได้ยินเจ้าพูด ระวังจะถูกทำโทษเอา!" เซียว ฉางกุ้ย เตือนเขาทันที

แต่ทันใดนั้นเขาแอบมองไปยังคน 2 คนที่เดินอยู่ด้านหน้าใบหน้าของเขาก็จมอยู่กับความคิด

"ดูเหมือนพวกเขาจะรู้จักจริงๆอย่างที่เจ้าบอกเลย"

"ใช่ ข้าว่ามีบางอย่างแปลกๆในเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นองค์หญิงผู้สูงศักดิ์จะแสดงมาที่เมืองของเราได้อย่างไร หรือว่าในอนาคตนายท่านจะกลายเป็นเขยอาณาจักรหวงหวู่ หากมันเป็นจริง เราจะอยู่ในที่เมืองหวงซา ทำให้มันพัฒนาไปเรื่อยๆ"

"ไปซะ หากนายท่านได้เป็นเขยจริงๆคงจะมีประกาศจากอาณาจักรก่อนที่เรื่องนี้จะมีประกาศ เจ้าห้ามพูดเรื่องนี้อีก!"

การพูดคุยด้วยเสียงที่แผ่วเบาของทั้ง 2 ก้จบลง กลุ่มของเขาเดินไปทั่วเมืองอย่างรวดเร็ว และแล้วก็มาถึงร้านช่างตีเหล็กที่มีผู้คนพลุกพล่าน

"บูมม!"

"บูมม!"

"บูมม!"

เสียงตีเหล็กที่หนักหน่วงทรงพลังมาจากเตาด้านนอกร้านช่างตีเหล็ก มันดึงดูดสายตาของจี้ หยุนซวงและชายชราทันที

เมื่อพวกเขาเห็นร่างเตี้ย แกว่งค้อนขนาดใหญ่ท่ามกายฝูงชน มันถึงกับทำให้พวกเขาตกตะลึง

"นั่นมัน...คนแคระ!?"

ในครั้งนี้แม้แต่ชายชราที่อยู่ข้าง จี้ หยุนซวง ตกตะลึงมาก เขามองไปยังช่างฝีมือคนแคระที่กำลังสร้างบางอย่างอยู่

ในเมืองของมนุษย์มีเหล่าคนแคระและยังมีช่างฝีมือเผ่าคนแคระอยู่ในร้านช่างตีเหล็กอีกด้วย นี้เป็นสิ่งที่เขาไม่คาดคิดแม้แต่น้อย

แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงยิ่งกว่าคือในเวลานี้ คนแคระ 2 คนได้เดินออกมาจากร้านช่างตีเหล็กทีละคน วางอาวูะที่สร้างขึ้นมาใหม่ไว้บนเคาเตอร์เพื่อขายมัน

ในทันใดนั้น ผู้ฝึกตนเหล่านั้นมันรออยู่ด้านนอก รีบเข้าไปซื้ออาวุธนั้นอย่างเร่งรีบ ร้านช่างตีเหล็กมีเสียงดังอย่างต่อเนื่อง

"มันมีคนแคระด้วย ดินแดนของนายนี้แปลกจริงๆ" จี้ หยุนซวงอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา

แม้ว่าเมืองของเขาจะไม่ใหญ่นัก แต่มันก็ทำให้เธอประหลาดใจไม่น้อยไปกว่าเมืองขนาดใหญ่เหล่านั้นเลย แถมมันยังดีกว่าเล็กน้อยด้วยซ้ำ

อีกทั้งเธอยังสังเกตเห็น

ตลอดทางที่เดินผ่านมาเหล่าชาวเมืองมองไปที่ หลิน ยู ด้วยความเคารพแม้แต่เด็กตัวเล็กที่เล่นไปมาบนถนนก็ยังเข้ามาทักทาย หลิน ยู

มันเป็นการแสดงความเคารพจากใจจริง

แตกต่างจากพวกเขา ที่ได้รับการยกย่องจากประชาชนว่าเป็นเจ้าผู้ปกครองเมือง

บางทีนี้อาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ หลิน ยู แตกต่างไปจากราชันคนอื่นๆ

แม้ว่า จี้ หยุนซวงจะไม่ต้องการยอมรับ แต่ หลิน ยู ก็แข็งแกร่งกว่าเธอมากในด้านนี้

เป็นไปได้ไหมว่านี้อาจเป็นเหตุผลที่ท่านพ่อของเธอต้องการให้เธอมาที่นี้ด้วยตนเอง?

หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็มีเด็กหญิงตัวเล็ก วิ่งเข้ามาอย่างเขินอายถามด้วยเสียงเล็กๆว่า "พี่สาว ท่านจะมาเป็นเจ้าสาวให้นายท่านงั้นเหรอ?"

จี้ หยุนซวง "..."

หลิน ยู "..."

ทุกคน "!!?"

"เอ้อย่า กลับมานี้เร็วเข้า นั้นคือองค์หญิง ท่านจะมาเป็นเจ้าสาวของนายท่านได้อย่างไร!"

คนแรกที่ตอบสนองคือแม่ของเอ้อย่า เมื่อเห็นว่าลูกสาวของเธอถามคำถามที่ไม่ควรออกไป เธอก็รีบวิ่งออกมาจากฝูงชนด้วยความตื่นตระหนก กอดเอ้อย่าเอาไว้พร้อมกับขอโทษ

"แต่ข้าได้ยินมาจากท่านพ่อว่าเจ้าสาวของนายท่านเป็นคนที่สวยที่สุดในโลก ข้าคิดว่าพี่สาวท่านนั้นสวยมากเลย ทำไมถึงไม่ใช่เจ้าสาวของนายท่านละ" เอ้อย่าพูดด้วยความไม่พอใจ

เอ้อย่า พูดในสิ่งที่เธอคิด มันทำให้คนรอบข้างถึงกับตกตะลึง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สุดคนไม่คาดคิดก็คือ จี้ หยุนซวง นั้นแทนที่จะโกรธ แต่กลับเดินเข้าไปหา เอ้อย่า ด้วยสายตาที่อ่อนโยนและย่อตัวลง เอื้อมมือไปลูบหัวของเธอ

"พี่สาวไม่ใช่เจ้าสาวของนายท่านเจ้าหรอก แต่ก็ขอบคุณสำหรับคำชมของเธอนะสาวน้อย"

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 176