"พี่ใหญ่หลิน!!"

ลั่ว เหล่ย ตระโกนด้วยความตกใจ

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันนี้ทำให้ทั้งคู่ตื่นตระหนก

การโจมตีของมอนสเตอร์ระดับ 10 นั้นรวดเร็วเกินไป ไม่เป็นโอกาศให้เขาคิดแม้แต่น้อย

แม้แต่ทหารพืชที่ต้องการรีบมาช่วยเขาก็ถูกหนวดระยางเหล่านั้นสังหารอย่างง่ายดาย พวกมันถูกสังหารในเวลาเพียงไม่กี่วิ ทำให้กองทัพพืชของเขากลับสู่ความว่างเปล่า

หลิน ยู ซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสนั้นก็ได้ถูกลากตัวไปหาราชาต้าหยานทันที

"มาเถอะ เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในตัวข้า เจ้าจะได้เกิดใหม่อีกครั้งและสามารถออกไปค้นหาอิสระภาพที่แท้จริงได้!"

ราชาต้าหยานหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง สีหน้าของเขาดูบิดเบี้ยวมากกว่าเดิน ร่างกายส่วนใหญ่ของเขานั้นรวมเข้ากับดอกไม้อีกด้านไปหมดแล้ว

ออร่าอันแข็งแกร่งที่ร่างกายของเขาปลดปล่อยออกมาทำให้ หลิน ยู แทบจะหมดสติ

เหล่าวิญญาณอาฆาตที่ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าดูเหมือนต้องการที่จะฉีกทองฟ้าออก

หลิน ยู รู้ว่านี้เป็นโอกาสสุดท้ายของเขาแล้ว

นอกจากนี้ยังเป็นโอกาสเดียวที่เขาจะได้เข้าใกล้ราชาต้าหยานอีกด้วย

เมื่อเห็นส่วนเป็นปากของดอกไม้อีกด้านใกล้เข้ามาเรื่องๆ ฝ่ามือของเขาก็ยื่นออกไป

ทันใดนั้นเขาเผยฝ่ามือออกจี้หยกได้ปรากฏขึ้นในมือของเขา

ทันทีที่จี้หยกปรากฏขึ้น แสงพร่างพราวก็ระเบิดออกมา ห่อหุ้มตัวเขาและราชาต้าหยานเอาไว้

ในชั่วพริบตาเดียว ออร่าชั่วร้ายรอบๆตัวเขาได้ถูกชำระล้างออกไปกลายเป็นละอองค่อยๆออกจากตัวเขา

"มันได้ผล!!"

หลิน ยู นั้นตื่นเต้นมาก

จี้หยกที่เขาได้รับจากท่านหญิงกลายเป็นกุญแจสำคัญในการบรรลุวิกฤตในครั้งนี้

เขาเห็นภาพฉายแสงออกมาจากจี้หยก

ภาพลวงตานั้นค่อยๆ ย่อตัวลง

เธอแต่งกายด้วยชุดปุยเมฆสีขาว ความงามเธอช่างน่าอัศจรรย์ ราวกับนางฟ้าที่เดินออกมาจากภาพวาด ค่อยๆลอยมาหาราชาต้าหยาน

เดิมที ดวงของเขานั้นเป็นสีแดงซึ่งดูเหมือนกับเป็นราชาคลั่ง

แต่มันค่อยๆสงบลง เมื่อเขามองไปยังที่ปรากฏขึ้นมานั้นอย่าเศร้าหมอง

"หยกก.. เฮือกก.."

เสียงที่แหบพร่าดังออกมาจากลำคอของเขา

ในที่สุดดวงตาของเขาก็ค่อยๆกลับมาเป็นปกติ เลือดและน้ำตา 2 สายไหลลงบนใบหน้าของเขา

"ฝ่าบาท...เสด็จมากับข้าเถอะ..."

หญิงสาวร้องเรียกเบาๆ เอื้อมมือไปลูบแก้มของราชาต้าหยาน

เสียงของเธอราวกับควันในจินตนาการ ดูราวกับมีเวทย์มนต์บางอย่างซึ่งทำให้ราชาต้าหยานได้สติขึ้นมา

เขาเหยียดมือที่สั่นเทาออกไป คว้ามือหยกสีเขียวของท่านหญิง โอบเธอเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน เฝ้ามองกันและกันด้วยความรัก

ราวกับมีเพียงแค่เขา 2 คนที่เหลืออยู่ในโลกใบนี้

"แล้ว.. ท่านยังรักข้าอยู่หรือไม่"

"รัก...ตลอดไป"

หญิงสาวมองไปยังราชาต้าหยานที่ด้วยสีหน้ายินดี แต่แล้วเธอกลับมาเศร้าหมองอีกครั้ง

"ฝ่าบาท .. พวกเรา มิได้เป็นคนของโลกนี้อีกแล้ว"

"ใช่ ... พวกเราตายไปตั้งแต่เมื่อร้อยปีก่อนแล้ว"

ราชาต้าหยานถอนหายใจออกมา ร่องรอยสุดท้ายของวิญญาณชั่วร้ายในดวงตาของเขาได้สลายไป

เขามีความรู้สึกไม่เต็มใจที่จะพูดคำพูดนั้น

แต่สุดท้าย เขาก็ถอนหายใจออกมา มองไปที่หญิงสาว และพูดอย่างอ่อนโยน "งั้นพวกเรา...ไปกันเถอะ"

ในตอนนั้น

หนวดระยางทั้งหมดก็หยุดโจมตี แม้แต่กรงสีเลือดและฝูงซอมบี้ที่ลานกว้างก็หยุดลงเช่นกัน

จากนั้น ภายใต้การห่อหุ้มของลำแสง พวกเขาก็ค่อยๆหลอมละลายกลายเป็นลำแสงสีขาวลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า ฉากที่งดงามนี้ได้ดึงดูดความสนใจของราชันทุกคนในทันที

"มันเกิดอะไรขึ้น ทำจู่ๆ มอนสเตอร์พวกนี้ถึงหยุดโจมตี"

"ดูนั้นบนท้องฟ้า เมฆสีแดงได้หายไปแล้ว!"

"สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง"

"ดูนั้น ดอกไม้จากอีกด้านดูเหมือนจะเหี่ยวเฉาลงแล้ว"

ราชันเหล่านั้นร้องออกมาเมืองมองไปยังดอกไม้อีกด้านที่อยู่เหมือนซากปรักหักพังของพระราชวัง

เขาเห็นว่าหลังจากที่ราชาต้นหยานหลอมละลายกลายเป็นลำแสงสีขาว ทำให้ดอกไม้อีกด้านนั้นเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็ว

ณ ใจกลางของลำแสง ร่างทั้งสองแนบอิงกัน ค่อยๆลอยขึ้นไปในอากาศร่างของพวกเขากลายเป็นละอองแสงเล็กๆลอยออกไปยังรอยแยกด้านบน

เมื่อมันกำลังจะสลายไปจนหมด ทั้ง 2 ก็มองมาที่หลิน ยู ที่อยู่ข้างๆเขา

"ขอบคุณท่านคนแปลกหน้า..."

เมื่อเสียงเงียบลงร่างกายของพวกเขาก็หายไปอย่างสมบูรณ์

ทันทีที่พวกเขาหายไป คริสตัลที่เปลี่ยนรูปร่างได้ส่องแสงสีทองปรากฏขึ้นค่อยๆลอยหา หลิน ยู

จากนั้นเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น

[ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้ทำภารกิจสนามรบ "ต้นกำเนิดของโรคระบา" สำเร็จ ได้รับรางวัล : คัมภีย์อัพเกรดสกิล (ดินแดน) 1 ชิ้น ได้ถูกเพิ่มในกระเป๋ามิติของท่านแล้ว โปรดตรวจสอบ]

หากเป็นเมื่อก่อน หลิน ยู ต้องตื่นเต้นอย่างมากแน่นอนกับการแจ้งเตือนนี้ และเขานั้นแทบจะรอไม่ไหวที่จะหยิบรางวัลออกมาตรวจสอบ

แต่ตอนนี้ เขาตะลึงกับสิ่งของที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า

รวมถึงราชันคนอื่นๆที่อยู่ในลานกว้าง พวกทั้งหมดต่างหยุดนิ่งและมองดูเขา

ใช่แล้ว

ถ้าจะให้ถูก พวกเขามองยังคริสตัลที่เปลี่ยนรูปร่างได้ที่ลอยอยู่ในอากาศ

พวกเขาหายใจเร็วขึ้นน เร็วขึ้นน ความโลภอย่างไม่มีที่สิ้นสุดปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขา

เพราะคริสตัลนี้

คือชิ้นส่วนเทวะ

ชิ้นส่วนเทวะที่สามารถครอบครองได้โดยราชันระดับ 10 เท่านั้น

มันเป็นไปได้ยังไงกัน

ในเวลานี้ หลิน ยู รู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ารางวัลสูงสุดของ สนามรบหมายเลข 1 จะเป็น ชิ้นส่วนเทวะ ที่แม้แต่ราชันระดับ 10 ก็ยังต้องการ

เมื่อมองไปยังคริสที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลานี้ แสงสีทองพร่างพรายที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเขา มันดูไม่เหมือนกับอันที่เขาเคยเห็นที่ด้านนอกเมืองหลักมาก่อนหรือ?

ไม่แปลกใจเลย

ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมราชันเหล่านั้นถึงได้อยากเข้าไปในพระราชวังมากนัก แม้แต่เสี่ยงที่จะถูกสังหารก็ตาม

มันเป็นเพราะสิ่งนี้นี่่เอง

ตราบใดที่เขาได้รับมัน มันก็เท่ากับเขามีกุญแจที่จะก้าวขึ้นสู่ระดับ 10 แล้วราชันคนไหนที่ไม่ต้องการมันละ

หลิน ยู รับความจริงในข้อนี้ได้โดยทันที

หลังจากที่หายตกใจ เขาก็เก็บ ชิ้นส่วนเทวะ พร้อมกับ ลูกแก้วแห่งความศรัทธาระดับสูง ลงในกระเป๋ามิติของเขา จากนั้นก็หันหลังวิ่งหนีออกไปทันที

"แย่แล้ว! ชิ้นส่วนเทวะถูกเขาเอาไปแล้ว"

"ตามไป! อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้"

"ต้องการชิ้นส่วนเทวะงั้นเหรอ! ไม่มีทาง!"

"หยุดเขาเร็ว!"

ในขณะนั้นเอง ราชันที่อยู่ด้านล่าง พวกเขาแต่ลูกถูกความโลภบังตา เริ่มไล่ตามหลิน ยู ไปพร้อมกับกองกำลังของพวกเขา

ภายใต้การล่อลวงครั้งใหญ่ของชิ้นส่วนเทวะ มันทำให้พวกเขาไม่หวาดกลัวต่อความแข็งแกร่งของหลิน ยู อีกต่อไป

ยิ่งไปกว่านั้น หลิน ยู เพิ่งผ่านการสู้รบครั้งใหญ๋มาก กองกำลังที่อยู่รอบตัวเขาได้รับความสูญเสียอย่างหนัก แล้วเขาจะไปต้านทานการล้อมโจมตีจากราชันจำนวนมากได้อย่างไร!?

"ลั่ว เหล่ย พวกนายรีบไปหาที่ซ่อนตัวเร็ว ไม่ต้องห่วงฉัน!"

หลิน ยู ที่กำลังหลบหนีตระโกนบอกพวกลั่ว เหล่ยที่อยู่ข้างๆเขา

คำพูดเหล่านั้นทำให้ทั้ง 2 ตกตะลึงทันที

"ได้ พี่หลิน ระวังตัวด้วย"

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็วิ่งออกไปจากกลุ่ม ท่ามกลางความโกลาหลวิ่งไปยังตรอกเล็กๆที่อยู่ข้างๆลานกว้างเพื่อซ่อนตัว

เพราะพวกเขานั้นรู้สึกว่า หากยังติดตามหลิน ยู อยู่นั้นจะทำให้เป็นภาระเขาป่าวๆ

หลิน ยู ได้รวบรวมกองกำลังพืชที่เหลือของเขา เริ่มทำการหลบหนีไปยังเส้นทางที่ไม่มีใครอยู่ เขานับความสูญเสียอย่างรวดเร็ว

หลักจากการต่อสู้เมื่อกี้

จำนวนดอกไม้มรณะของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว มันเหลือน้อย 500 แล้วกองทัพพืชที่ขยายพันธุ์มากกว่าครึ่งถูกสังหารไป ร่างหลักของพวกมันถูกสังหารไปมากกว่า 1 โหล

สิ่งเดียวที่โชคดีคือทหารราชวงศ์กับดอกไม้แห่งการกลืนกินทั้ง 2 ที่มีสกิลอาณาจักรแห่งความตายนั้น ยังอยู่ นี้คือหัวใจหลักของกองทัพของเขา

ในกรณีนี้

เขาไม่มีอะไรต้องกลัวอีกต่อไป

ก่อนมีช่วงเที่ยงวันจะมาถึง ต้องล่อให้พวกเขาตามมาและวนกลับไปยังจุดเดิมอีกครั้ง

หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็นำกองทัพพืชของเขาวนกลับเข้าไปในพระราชวังสั่งให้ทหารพืชของเขาซ่อนตัว

"เร็วเข้า! ข้างหน้านี้ เขาวิ่งไปได้ไม่ไกลหรอก!"

ราชันที่เคลื่อนที่ไวหลายคนพุ่งออกมาจากกองกำลังของเขามุ่งหน้ายังที่ๆหลิน ยู เพิ่งผ่านไป

แต่พวกเขานั้นไม่ได้สังเกตแม้แต่น้อยว่ามีเถาวัลย์ยักษ์ค่อยๆล้อมพวกเขาเอาไว้ตามมุมของกำแพง

จนกระทั่งพวกเขาอยู่ห่างออกไปมากกว่า 10 เมตรที่ๆเขายืนอยู่ก็ระเบิดออก

"ระวังง!"

ราชันคนนั้นร้องออกมา เพื่อเตือนเพื่อนของเขา

แต่ก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง

พร้อมกับเสียงที่ส่งออกมา เถาวัลย์ก็เจาะเข้าไปในร่างกายของราชันสัตว์ร้ายและสังหารเขาไปในทันที

[สังหารราชันต่างโลกระดับ 6 ได้รับพลังเวทย์ 180000 แต้ม แก่นแท้ดินแดนระดับ 6 1 อัน]

มันเป็นเรื่องง่ายดายที่จะได้รับพลังเวทย์ 180000 แต้ม

หลังจากที่ราัชนสัตว์ร้ายตายลงไป กองกำลังกว่า 10 ตัวรอบตัวเขาก็เกิดใหม่กลายเป็นดอกไม้มรณะ เข้าโจมตีเหล่าราชันที่เหลือ

ทันทีที่ราชันเหล่านั้นรู้ตัว พวกเขาต้องการจะถอย แต่พวกเขาได้ถูกทหารพืชที่โผล่มาจากทุกทิศโจมตี ถูกลากเข้าไปสังหารในลาน

"อ๊าากกกกกก"

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมา

สีหน้าของราชันที่อยู่ด้านหลังเปลี่ยนไปในทันที พวกเขามองไปยังลานบ้านที่ปกคลุมด้วยเถาวัลย์จากระยะไกลทันที

"เขาอยู่ตรงนั้นรีบตามไปเร็ว"

ทันทีที่เสียงสิ้นสุดลงกองกำลังบินได้จำนวนมากบินขึ้นไปบนท้องฟ้ามุ่งหน้าไปยังที่ลานกว้างทันที

ชั่วพริบตา การโจมตีจากท้องฟ้าก็พุ่งเข้าใส่ลาน ทำลายลานนั้นทิ้งในทันที

อย่างไรก็ตามก่อนที่พวกเขาจะได้มีความสุข เถาวัลย์ก็พุ่งออกมาจากใต้เท้าของเขา

"ฟุ๊ดด!"

ราชันหลายคนได้ถูกเถาวัลย์เจาะทะลวงร่างกาย กลายเป็นดอกไม้โลหิตระเบิดออกมา

หลิน ยู นำชิง ถังออกมายังพระราชวัง

ในเวลานี้ ชิงถังได้ดูดเลือดของเหล่าราชันและกองกำลังของพวกเขาเหล่านั้นไปแล้ว

มันไม่เหมือนกับเลือดพิศของซอมบี้

เลือดสดๆนี้สามารถเพิ่มพลังให้กับสกิลกระหายเลือด ชิง ถัง ได้อย่างมาก ไม่เพียงแต่เถาวัลย์รอบๆจะถูกย้อมเป็นสีแดง แต่ค่าสถานะยังเพิ่มสูงมากกว่า 3000 แต้มเข้าไปแล้ว

เถาวัลย์ค่อยๆแผ่กระจายปกคลุมเกือบทั่วทั้งพระราชวังทั้งภายในและภายนอก

ราชันเหล่านั้น หันหลังกลับไปล้อม หลิน ยู ทันที

ในกลุ่มของพวกเขา มีทหารราชันเพียงไม่กี่คนที่มีทหารระดับ 8 พวกเขาทั้งหมดไม่ลังเลที่จะใช้พลังทั้งหมดโจมตีไปที่ หลิน ยู และ ชิง ถังทันที

ชั่วขณะนั้นเอง เกิดแรงระเบิดอย่างรุนแรงกระจายไปทั่วพื้นที่

มีราชันที่ได้รับข่าวอย่างต่อเนื่อง พวกเขารีบมุ่งหน้ามายังที่นี้ พยายามที่จะเอาชิ้นส่วนเทวะในมือของหลิน ยู

แต่เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาค้นพบว่ากองกำลังระดับ 8 ของพวกเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับ ชิง ถัง ได้มากนัก ทำให้พวกเขาทั้งหมดได้แต่เพียงอยู่นอกวัง

"เป็นไปได้ยังไงกัน"

เหล่าราชันตกตะลึงมาก สั่งให้กองกำลังของพวกเขาโจมตี

อย่างไรก็ยิ่งพวกเขาเข้ามาเยอะเท่าเท่าไร เถาวัลย์ก็ยิ่งโจมตีได้ไว้มากขึ้นเท่านั้น

มีทหารที่ตกอยู่ภายใต้การโจมตีของเถาวัลย์อย่างต่อเนื่อง เลือดของพวกเขาไหลรินออกมา ศพของพวกเขาค่อยๆกำเนิดใหม่กลายเป็นดอกไม้มรณะ

ยิ่งสู้ ยิ่งแข็งแกร่ง

แม้ว่าในบางครั้ง ราชันบางคนจะถูกเถาวัลบ์หนามโจมตีจนตายพร้อมกับกองกำลังของพวกเขา พวกมันทั้งหลายกลายเป็นอาหารให้กับดอกไม้แห่งการกลืนกิน

"เดี๋ยวมีบางอย่างผิดปกติ! ทำไมกองกำลังของเขาถึงแข็งแกร่งขึ้น "