บทที่ 188 เม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสุด?!

เทคนคิหมัดมวย [หมัดทงเป่ย], [กำปั้นเหล็ก]

เทคนิคเคลื่อนไหว [ย่างก้าวสิบสองวิถี]

เทคนิคดาบ [ดาบไทชิ]

เม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงเกือบสิบขวด!

ยังมีเงินอีกกว่า 500,000 หยวน รวมกับ 100,000 หยวนก่อนหน้านี้ แค่เงินก็มีเกือบ 700,000 หยวนแล้ว

มีอีกขวดหนึ่งที่เป็นเม็ดยาเหมือนที่ได้จากนักรบฮัวจินคนแรก

หลังจากดมกลิ่นแล้ว เฉินฟานก็รู้สึกว่ามันน่าจะเป็นเม็ดยาพลังงานเลือดมากที่สุด แต่มันดูดีกว่าเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงเสียอีก

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเขา อาจเป็นเม็ดยาพลังงานเลือดขั้นสูงสุดได้หรือไม่?

หลังจากใส่สิ่งเหล่านี้ลงในอุปกรณ์มิติแล้ว เขาก็หยิบถุงใบใหญ่ออกมาแล้วใส่ปืนใหญ่ทั้งเจ็ดกระบอกลงไป

เมื่อใช้เชือกหลายเส้นผูกขาหมีคลั่งแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงรัตติกาลยาวนานฝันยุ่งเหยิง เขาจึงวางแผนที่จะส่งสัตว์อสูรร่างยักษ์นี้กลับไปก่อน จากนั้นจึงค่อยออกมาล่าสัตว์ต่อ

แน่นอนว่า หากหอการค้าเห็นว่าข้ายังสบายดีและส่งคนไปตามมาล่าหัวเขาอีก นั่นคงจะดีที่สุด

ไม่นานเมื่อเขาปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนพร้อมกับหมีคลั่งแล้ว ทุกคนก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก

แม้แต่หลินฮุ่ยก็เหมือนกัน

เขามองดูสัตว์อสูรร่างยักษ์บนพื้นที่สูงมากกว่าอาคารหนึ่งชั้นด้วยความตกใจ ร่างใหญ่นี้กินพื้นที่เกือบครึ่งหนึ่งของสนามแห่งนี้เลย บนหัวของหมีมีรูเลือดขนาดเท่ากำปั้น และเลือดก็แห้งไปครึ่งหนึ่งแล้ว เห็นได้ชัดว่ามันพึ่งตายเมื่อไม่นานมานี้ และเมื่อค้นหาไปทั่วร่างกายก็ดูเหมือนว่ามีเพียงบาดแผลนี้บาดแผลเดียวเท่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับมามีสติอีกครั้ง และถามอย่างสั่นเทาว่า "เฉิน.. น้องชายเฉิน เจ้าเป็นคนล่าและฆ่าเจ้าหมีคลั่งตัวนี้หรือเปล่า?"

ขณะที่เขาพูด ดวงตาของเขาจ้องมองไปข้างหลังเฉินฟาน

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครอื่นที่มากับเขา และตรงนี้ก็มีเพียงคนที่อยู่รอบๆ สนามหญ้าและมองมาทางที่นี่อย่างสนใจเท่านั้น

“ใช่ ผู้อาวุโสหลิน ช่วยข้าดูว่าสัตว์อสูรร่างยักษ์ตัวนี้มีค่าแค่ไหน” เฉินฟานถามด้วยรอยยิ้ม

"อึก"

หลินฮุ่ยกลืนน้ำลายอย่างแรง และยังถามด้วยความไม่อยากเชื่อว่า "จริงเหรอ เจ้าเป็นคนล่ามันคนเดียวจริงๆเหรอ?"

ไม่ต้องพูดถึงหมีคลั่งตัวนี้ สัตว์อสูรระดับสูงตัวอื่นๆก็ไม่ใช่ร่างเต้าหู

แม้ว่านักรบขอบเขตจินหลายคนในสาขาจะร่วมมือกัน แต่บางครั้งพวกเขาก็ไม่สามารถล่าได้สำเร็จ และหากล้มเหลว ชีวิตของพวกเขาก็อาจตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน

แล้วเฉินฟานสามารถล่าคนเดียวได้จริงๆหรือ?

"แค่ข้าจริงๆ"

เฉินฟานไม่สามารถหัวเราะหรือร้องไห้ได้ แต่โชคดีที่ปฏิกิริยาของอีกฝ่ายก็อยู่ในความคาดหมายของเขาเช่นกัน

"อืม ดี..ดี"

หลินฮุ่ยพยักหน้าอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า "น้องเฉิน..มันเป็นแบบนี้ สมาคมซื้อสัตว์อสูรระดับสูงตามลำดับความแข็งแกร่งของมัน ในบรรดาสัตว์อสูรระดับสูง หมีคลั่งตัวนี้เป็นสัตว์อสูรที่ค่อนข้างทรงพลัง เนื้อของมันมีประโยชน์อย่างมาก กรงเล็บและฟันของมันก็ล้วนเป็นวัสดุชั้นยอด ดังนั้นราคาซื้อของหมีคลั่งที่โตเต็มวัยเช่นนี้อาจสูงถึง 4 ล้านหยวนต่อตัว”

" 4 ล้านหยวน!"

ดวงตาของเฉินฟานเป็นประกาย

เดิมทีเขาคิดว่าเมื่อนับวัสดุทุกประเภทแล้ว คงจะดีถ้าได้รับสัก 2 ล้าน แต่กลับกลายเป็นสองเท่า

“ถูกต้อง ราคาซื้อของสมาคมยังคงยุติธรรมอย่างมาก เจ้ามั่นใจได้ในเรื่องนี้ น้องเฉิน”

หลินฮุ่ยหัวเราะ

หลังจากพูดจบ เขาก็มีความอิจฉาอย่างลึกซึ้งในดวงตาของเขา

4 ล้านหยวนเชียวนะ!

ซูเจี๋ยและคนอื่น ๆ มักจะได้รับเงินประมาณสองหรือสามล้านสำหรับการล่าสัตว์ ถ้าโชคดีก็สามสี่ล้านบ้าง แต่อย่าลืมว่าพวกเขามีทั้งหมดหกคนด้วยกัน

ถึงจะเป็น 4 ล้าน แต่ถ้าแบ่งให้ 6 คน แต่ละคนก็จะได้ไม่ถึง 700,000 หยวนเท่านั้น

แต่เฉินฟานคนเดียวได้ 4 ล้าน!

อย่าว่าแต่เขาเลยแม้แต่ประธานก็รู้ข่าวยังต้องอิจฉา

“ยังไงก็ตาม น้องชายเฉิน ข้อกำหนดของสมาคมสำหรับนักรบขอบเขตจินทุกคนคือการฆ่าสัตว์อสูรระดับสูงทุกเดือน หากทำภารกิจนี้เสร็จสิ้น จะสามารถรับเงินเพิ่มอีก 10% ของราคาซื้อเหยื่อเป็นรางวัลเพิ่มเติม ”

"โอ้ มีกฏอย่างนี้ด้วยหรือ?"

เฉินฟานเปิดปากเล็กน้อย “นั่นหมายความว่านอกเหนือจาก 4 ล้านแล้ว ข้ายังได้รับรางวัลเพิ่มอีก 400,000 หยวนอีกด้วยงั้นเหรอ?”

"ใช่แล้วล่ะ"

หลินฮุ่ยพยักหน้า

ในความเป็นจริงยังมีรางวัลเชิงปริมาณในสาขาด้วย ยิ่งเจ้าฆ่าสัตว์อสูรระดับสูงได้มากเท่าใด รางวัลที่เจ้าจะได้รับก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็กลั้นไว้

อย่ามองใบหน้าที่ผ่อนคลายของเฉินฟานตอนนี้ เขาต้องตกอยู่ในอันตรายเมื่อเขาตามล่าสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งเช่นหมีตัวนี้ หากไม่ระวังเขาอาจจะเสียชีวิตก็เป็นได้

ในกรณีนี้ ถ้าเขาพูดออกมาอาจจะทำให้เลือดของเฉินฟานพุ่งพล่านและต้องการออกไปตามหาสัตว์อสูรอีกครั้งก็เป็นได้

“น้องเฉิน เจ้าสุดยอดจริงๆ ถ้าประธานได้รับข่าวนรี้ทีหลัง เขาจะต้องมีความสุขมากจนนอนไม่หลับอย่างแน่นอน”

"เช่นนั้นหรือ?"

เฉินฟานหัวเราะสองครั้ง จากนั้นชี้ไปที่กระสอบบนพื้นข้างๆ เขาแล้วพูดว่า "ผู้อาวุโสหลิน โปรดช่วยข้าดูหน่อยว่าสิ่งเหล่านี้มีค่าเท่าไร?"

"ได้ๆไม่มีปัญหา"

หลินฮุ่ยเดินไปและตกตะลึงทันทีที่เขาเปิดดูของด้านใน

“นี่ นี่คือ..?”

เขานับดูดีๆก็มีปืนกลเจ็ดกระบอก!

มีปืนกลสี่กระบอกที่มีขนาด 20 มม. และอีกสามกระบอกมีขนาด 30 มม.

จริงๆ แล้วปืนกลอัตโนมัติไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ที่แปลกคือ ปืนกลอัตโนมัติเหล่านี้มาจากไหน?

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขาคาดเดาบางอย่างได้อย่างคลุมเครือ รีบปิดปากของเขาแล้วพูดด้วยเสียงต่ำ "น้องเฉิน..มีคนมากมายที่นี่ มันไม่ใช่สถานที่ที่จะพูดคุย เข้ามาคุยกันในห้องเถอะ "

เฉินฟานได้รับสิ่งที่เขาต้องการ เขาจึงพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ทั้งสองเข้าไปในบ้าน หลินฮุ่ยปิดประตูและถามอย่างอดไม่ได้ว่า "น้องเฉิน ปืนกลเหล่านี้มาจากไหนหรือ?"

“มันมาจากหอการค้าหงชาน”

เฉินฟานเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ให้เขาฟัง

หากไม่มีศพของหมีคลั่งนอนตายอยู่ในสนาม หลินฮุ่ยคงไม่เชื่อคำพูดของเฉินฟานในขณะนี้อย่างแน่นอน

นักรบเจ็ดคนมาฆ่าเฉินฟานคนเดียว แต่พวกเขาทั้งหมดกลับถูกฆ่าตายแทนงั้นเหรอ? เรื่องแบบนี้มันก็แค่มีอยู่ในฝันใช่ไหม?

แต่หมีที่ตายแล้วอยู่ข้างนอกนั้น ดังนั้นเขาไม่เชื่อก็ไม่ได้

"เป็นเช่นนั้นหรือ?"

หลินฮุ่ยปาดเหงื่อและพูดกับเฉินฟานว่า "น้องเฉิน ความสามารถของเจ้าช่างทรงพลังจริงๆ แต่ถ้าเจ้าออกไปคนเดียว ข้ารู้สึกว่ามีความเสี่ยงก็มากเกินไป ข้าคิดว่าหลังจากนี้เจ้าสามารถไปด้วยกันกับนักรบสองสามคนของสาขาได้ เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

เฉินฟานส่ายหัวด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า "ผู้อาวุโสหลิน ข้าเข้าใจในความมีน้ำใจของท่าน แต่ที่จริงแล้วมันปลอดภัยกว่าสำหรับข้าที่จะออกไปคนเดียว ถ้าข้าสามารถสู้ได้ข้าก็จะสู้ แต่ถ้าข้าไม่สามารถสู้ได้ ข้าก็จะหนีไป ถ้าคนเยอะเกินจะหนีก็ลำบาก”

หลินฮุ่ยพูดไม่ออกหลังจากได้ยินสิ่งนี้

ครู่ต่อมา เขาก็แสดงรอยยิ้มเบี้ยวบนใบหน้าและพูดว่า "นั่นก็จริง แต่น้องเฉิน เจ้าต้องระวังให้มาก เนื่องจากคนของหอการค้าหงชางเหล่านั้นได้ตัดสินใจที่จะโจมตีเจ้า พวกเขาจะไม่ยอมปล่อยให้เรื่องมันจบลงง่ายๆแบบนี้แน่"

“เอาล่ะ ขอบคุณผู้อาวุโสหลินที่เตือนข้า ข้าจะระวังก็แล้วกัน”

เฉินฟานพูดและมองดูกระสอบข้างๆ “แล้วมีปืนกลเหล่านี้ราคาเท่าไหร่?”

หลินฮุ่ยไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี และพูดว่า "ใช่แล้ว..แน่นอนว่า ปืนกล 20 มม. ราคากระบอกละ 200,000 หยวน ปืนกล 30 มม. ราคากระบอกละ 300,000 หยวน ปืนเจ็ดกระบอกราคา 1.7 ล้านหยวน บวกกับหมีคลั่งตัวนั้น 4.4 ล้านหยวน รวมเป็น 6.1 ล้านหยวน น้องชายเฉิน งั้นข้าจะจะแปลง 6.1 ล้านหยวนเป็น 6.1 ล้านคะแนนการบริจากแล้วโอนเข้าบัญชีของเจ้าก็แล้วกัน”

“รบกวนผู้อาวุโสหลินด้วย”

เฉินฟานหัวเราะออกมาอย่างมีความสุด

6.1 ล้านคะแนน!

ออกไปล่าสัตว์กันเถอะ ถ้าการเก็บเกี่ยวจะอุดมสมบูรณ์ขนาดนี้

หากเขาออกไปล่าสัตว์อสูรระดับกลาง เขาจะต้องทำอย่างนี้ห้าหรือหกครั้งใช่ไหม?

“อีกอย่างผู้อาวุโสหลิน ข้าก็เจอสิ่งนี้จากร่างพวกเขาเหมือนกัน” เฉินฟานหยิบยาสองขวดออกมาแล้วพูดว่า "มันดูคล้ายกับเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูง แต่มันใหญ่กว่า ช่วยข้าดูหน่อย"

“เม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสุดหรรือป่าว?”

ขณะที่เขาพูดจบ หลินฮุ่ยที่อยู่ตรงข้ามเขาก็โพล่งออกมา

“เม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสุดงั้นหรือ?”

เฉินฟานเบิกตากว้าง การคาดเดาของเขาถูกต้องหรือไม่? มีสิ่งที่เรียกว่าเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสุดมีจริงๆหรือ?

“ขอโทษนะน้องชายเฉิน ขอข้าดูก่อน” หลินฮุ่ยกล่าวขอโทษ

"ได้" เฉินฟานยื่นยาสองขวดให้เขา

คนหลังหยิบมันอย่างระมัดระวัง เทออกมาเม็ดหนึ่งแล้ววางมันลงบนฝ่ามือของเขา เกือบจะในทันทีดวงตาของเขาเบิกกว้างและหายใจถี่ขึ้น

เขาเทส่วนที่เหลือออกจากขวดอีกครั้ง รวมทั้งหมดเป็นหกเม็ด

หลินฮุ่ยหายใจเข้าลึกๆ และเทยาทั้งหกกลับเข้าไปในขวด

เปิดขวดที่สองแล้วทำเช่นเดียวกัน

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พยักหน้าและพูดอย่างตื่นเต้น "ถูกต้อง น้องชายเฉิน ทั้งสองขวดเป็นเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสุด"

“มีเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสุดจริงๆหรือ?”

เฉินฟานกล่าวด้วยความประหลาดใจ

หากมี ทำไมเขาไม่เห็นสิ่งนี้ในรายการทรัพยากรของสมาคมมาก่อน?

"อืม"

หลินฮุ่ยเห็นสิ่งที่เฉินฟานคิด จึงถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดว่า "น้องเฉิน เจ้าไม่รู้ว่าสมาคมนักรบของเราและสมาคมผู้อเวคกำลังต่อสู้เพื่อพวกเรามนุษย์ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเราเป็นมนุษย์ ดังนั้นขุมพลังที่แตกต่างกันสองย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความแตกต่างระหว่างความสัมพันธ์และความใกล้ชิดกัน"

"มีความสัมพันธ์ที่ขัดแย้งกันงั้นเหรอ?"

"ใช่"

หลินฮุ่ยเงียบไปครู่หนึ่งและพูดว่า: "และสมาคมนักรบนี้ บางคนหรือบางสาขาก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับสมาคมผู้อเวคอย่างมาก ในขณะที่คนอื่นรักษาระยะห่างไว้

เหมือนกับสมาคมนักรบเขตเจียงหนานของเรา มีความร่วมมือมากมายกับสมาคมผู้อเวค แต่ก็มีการแข่งขันและมีการขัดแย่งกันมากมาายเช่นกัน แม้ว่าการทำเช่นนี้จะทำให้เราสูญเสียการสนับสนุนไปมาก แต่ก็จะทำให้เราสามารถรักษาความเป็นอิสระของเราได้

สำหรับสมาคมนักรบเขตเจบีนั้นมีความสัมพันธ์กับสมาคมผู้อเวคอย่างมาก และเจ้าสามารถเข้าใจได้ว่าสมาคมนักรบเขตเจบีนั้นเป็นสาขาย่อยของสมาคมผู้อเวคเลยก็ได้ ดังนั้นการสนับสนุนที่พวกเขาได้รับจึงยิ่งใหญ่กว่าของเรามาก "

“เป็นอย่างนั้นเหรอ?”

เฉินฟานครุ่นคิด

แน่นอนว่ามีคนอยู่ก็ย่อมมีแม่น้ำและทะเลสาบ การตอนสนองความต้องการเป็นแนวคิดพื้นฐานของมนุษย์ แม้ว่าพวกเขาทั้งคู่จะเป็นสมาคมนักรบเหมือนกัน แต่พวกเขาก็มีแนวความคิดและการตัดสินใจที่ต่างกัน

"ใช่แล้ว ยกตัวอย่างเช่นเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงนี้ หลังจากการวิจัยหลายปี ในที่สุดสมาคมนักรบเขตเจียงหนานก็เข้าใจสัดส่วนและวิธีการปรุงเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงนี้ และสามารถปรุ่งมันขึ้นมาได้ในที่สุด และมีเครื่องจักรในการผลิตเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงนี้ออกมาเป็นชุด อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเราจะไม่มีทางใดสำหรับการปรุงเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสูด แม้ว่าพวกเราจะใช้เวลาวิจัยมาตั้งนานแล้วก็ตาม

แต่สมาคมนักรบเขตเจบีสามารถปรุงเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสุดได้ตั้งแต่หนึ่งหรือสองปีที่แล้ว "

“สมาคมผู้อเวคมอบสูตรให้พวกเขางั้นเหรอ?”

"อืม"

หลินฮุ่ยพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

“เทคโนโลยีนี้ไม่ใช่ความลับในสมาคมผู้อเวค สำหรับพวกเขาแล้วการซื้อเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสุดไม่ใช่เรื่องยาก ทำให้นักรบส่วนใหญ่ในเมืองอันชานยินดีที่จะเข้าร่วมหอการค้าหงชาง การล่อลวงของเม็ดยาพลังงานเลือดระดับสูงสุดก็เป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งเช่นกัน"....

……………