ในที่สุดราชันเหล่านั้นก็ได้ค้นพบบางอย่างมองไปที่เถาวัลย์ยักษ์ที่เต้นระบำอย่างบ้าคลั่งเหล่าดอกไม้มรณะที่ค่อยๆกำเนิดจากซากศพ

หลายคนเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีแล้วพวกเขาจึงรีบถอยกลับพร้อมกับกองกำลังของพวกเขาทัน

"อยากหนีงั้นเหรอ!? ในเมื่อมากันหมดแล้ว พวกเราก็มาเริ่มงานเลี้ยงกันเถอะ!"

หลิน ยู เย้ยหยันออกมา ชิง ถังที่มีค่าสถานะมากกว่า 3000 แต้มก็เริ่มลงมือทันที

เสียงระเบิดดัง "ตูมมม" ทั่วทั้งพระราชวังพังทลายลงทันที เถาวัลย์ที่รวมกันอยู่นั้นพุ่งเข้าไปโจมตีทันที

ชิง กัง ที่ซึ่งพลังธรรมชาติฟื้นฟูมาได้บางส่วนแล้วใช้สกิลเสียงคำรามแห่งโทสะทันที เพิ่มค่าสถานะให้กับกองทัพพืชทั้งหมดอีก 30%

เพียงชั่วพริบตาเดียวเหล่ากองทัพพืชก็เป็นฝ่ายโต้กลับพุ่งเข้าไปสังหารราชันเหล่านั้นอย่างบ้าคลั่ง

ภายใต้ความแข็งแกร่งที่สมบูรณ์แบบ ราชันเหล่านั้นทำได้เพียงรับการโจมตีของเขาเท่านั้น เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

[สังหารราชันต่างโลกระดับ 6 ได้รับพลังเวทย์ 190000 แต้ม แก่นแท้ดินแดนระดับ 6 1 อัน]

[สังหารราชันต่างโลกระดับ 6 ได้รับพลังเวทย์ 170000 แต้ม แก่นแท้ดินแดนระดับ 6 1 อัน]

[สังหารราชันต่างโลกระดับ 6 ได้รับพลังเวทย์ 240000 แต้ม แก่นแท้ดินแดนระดับ 6 1 อัน]

....

ความจริงแล้ว

ราชันคนใดที่สามารถอยู่รอดจนถึงวันสุดท้ายพวกเขาราวกับตะเกียงที่เต็มไปด้วยน้ำมัน พวกเขาล้วนมีพลังเวทย์อย่างน้อย 100000 แต้ม

ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที

พลังเวทย์ของ หลิน ยู พุ่งสูงขึ้นมากกว่า 2 ล้านไปเรื่อยๆจนถึง 4 ล้าน

ชิง ถัง สังหารอย่างบ้าคลั่ง

ถึงแม้จะไม่มีบัพจากเสียงคำรามแห่งโทสะแล้ว แต่ค่าสถานะของมันก็เพิ่มขึ้นถึงระดับที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมากแล้ว สุดท้ายแล้ว แม้แต่ทหารระดับ 8 ก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีของมันได้

"สังหาร! อย่างให้เหลือ!"

หลิน ยู ที่เต็มไปด้วยจิตสังหารเขาพาชิง ถัง มุ่งหน้าไล่ล่าเหล่าราชันที่กระจัดกระจายกันออกไป

ครั้งล่าสุด

โลกอื่นๆนั้นได้พรากโชคชะตาของทวีปดึกดำบรรพ์ไป

มันถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะได้ลิ้มรสความรู้สึกนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้เห็นโชคชะตาของพวกเขาถูกพรากไป  เขาไม่รอช้าอีกต่อไป

ทุกคำสั่งของ หลิน ยู จะมีราชันหลายคนตกตายภายใต้การโจมตีของกองทัพพืช

กลุ่มของราชันที่แข็งแกร่งพอจะคุมคามเขาได้นั้นได้แยกกันหนีอย่างสมบูรณ์ เป็นไปไม่ได้ที่จะจัดกองกำลังโต้กลับเขา

หลิน ยู หัวเราะในใจ

ราชันเหล่านั้นมีพื้นเพมาจากต่างโลก ดังนั้นพวกเขาจะมีความเกลียดชังแบบเดียวกันได้อย่างไร

เดิมทีในตอนแรก หากพวกเขารวมกันเป็นหนึ่ง พวกเขาอาจจะยังสามารถสังหารกองทัพพืชก่อนที่มันจะฟื้นตัวได้บ้าง

แต่ในตอนนี้ พวกเขาไม่มีโอกาสนั้นแล้ว!!

เมื่อเห็นว่าราชันเหล่านั้นได้ตกอยู่ภายใต้การไล่ล่าสังหารของกองทัพพืช เหล่าราชันที่รออยู่ด้านล่างที่ไม่รู้ว่า ชิ้นส่วนเทวะนั้นคืออะไร ก็ต่างพากันหวาดกลัว รีบนำกองกำลังของพวกเขาออกจากที่นี้ทันที

เพราะไม่อยากมีส่วนร่วมในสงครามครั้งนี้

มันดำเนินไปจนกระทั่งเกือบครึ่งชั่วโมงเหล่าราชันที่ไล่ล่าเขาถูกสังหารจนหมด

ในที่สุดก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นหัวในของราชันทุกคนที่รอดชีวิต

[ขอแสดงความยินดีกับ ราชันทุกท่าน ที่ประสบความสำเร็จในการรอดชีวิตจากสนามรบหมื่นโลกได้เป็นสำเร็จเป็นเวลา 3 วัน]

[สงครามหมื่นโลกได้สิ้นสุดลงแล้ว การเทเลพอร์ตจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า ราชันทุกท่านโปรดเตรียมตัวให้พร้อม!]

......

"มันจบแล้ว! การต่อสู้จบลงแล้ว!"

"เยี่ยมพวกเรา กลับกันเถอะ"

"ในที่สุดมันก็จบลงซักที"

"เร็วเข้าเทเลพอร์ตฉันไปเร็ว! ฉันคิดถึงบ้านใจจะขาดแล้ว!"

เหล่าราชันมีความสุขอย่างมาก แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็หวาดกลัวอย่างมากเช่นกัน

สงครามหมื่นโลกในครั้งนี้ เกิดเรื่องราวขึ้นมากเกินไป

ประมาทเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้เขาตายได้ทันที นี้ทำให้ราชันเกือบทั้งหมดในสนามรบต้องตาย

สนามรบแห่งนี้

น่าหวาดกลัวจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพวก ลั่ว เหล่ย ที่ซ่อนอยู่ที่มุมอาคารด้วยความตื่นเต้น

หลังจากวิตกกังวลอยู่ 3 วัน ในที่สุดเข้าก็ได้กลับไปซักที

มันแปลกถ้าจะบอกเขาไม่ตื่นเต้น

แม้แต่ หลิน ยู ที่กำลังไล่ล่าสังหารราชันจากโลกอื่นอยู่ ก็ค่อยหยุดแล้วยังไปยังสนามรบที่ถูกทำลายล้างรอบๆตัวเขา

"หวังว่าครั้งนี้โชคชะตาคงไม่ขาดอีกแล้วนะ"

ขณะที่เขาพึมพำกับตัวเอง เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดที่ห่อหุ้มร่างกายของเขา

เขารีบเก็บโทเค็นทหารและลูกแก้วแห่งความศรัทธารองที่เพิ่งได้รับจากการสังหารราชันจากโลกอื่นใส่กระเป๋ามิติของเขา จากนั้นก็เรียกกองทัพพืชกลับมายังข้างกายเขา

ทันใดนั้นแสงสีขาวสว่างวาบก็ปรากฏที่ตัวเขา

หวืดดด!

ท่ามกลางลำแสงที่สว่างขึ้น เหล่าราชันและกองกำลังทั้งหมดหายไปจากสนามรบในทันที

ในที่สุดสงครามหมื่นโลกก็สิ้นสุดลง

.....

อีกด้านหนึ่ง

ณ เมืองหลวงของจักรวรรดิอันยิ่งใหญ่ โลกหยวนซา

จักรพรรดิผู้เจิดจรัสกับกำลังนั่งประชุมกับเหล่าราชันภายในพระราชวัง

โดยไม่คาดคิด จู่ๆ ก็มียามพุ่งเข้ามาจากด้านนอก

"ฝ่าบาท เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!"

เสียงตระโกนที่ดังลั่น ทหารยามก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องโถง มันได้ดึงดูดความสนใจของจักรพรรดิผู้เจิดจรัสกับราชันของเขาทันที

"เกิดอะไรขึ้น!?"

จักรพรรดิผู้เจิดจรัสถามออกมาเพียงนิดเดียว ออร่าที่น่าเกรงขามก็ปกคลุมไปทั่วทั้งห้องโถงทันที

ทหารยามคุกเข่าทรุดลงทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

"ค คือ คือว่าองค์ชายสี่ ดินแดนของเขา ถูกทำลายไปแล้ว!"

"เจ้าว่าพูดไงนะ!?"

จักรพรรดิผู้เจิดจรัสยืนขึ้นทันที พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมาทันที พุ่งเข้าไปหาทหารคนนั้น

ในชั่วพริบตา พื้นที่โดยรอบก็พังทลายลงทันที ทหารยามถูกยกขึ้นอย่างช้าๆด้วยพลังที่มองไม่เห็น ดวงตาของเข้าเบิกโพ่งพยายามดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง

พื้นที่ทั้งหมดถูกทำลายด้วย พลังที่เขาปลดปล่อยออกมาเพียงอย่างเดียว

"ฝ่าบาท!"

ราชันที่อยู่ข้างๆต่างพากันหน้าซีด พยายามต่อต้านพลังกดดันอันไร้ขอบเขตนี้

เป็นเพราะเสียงร้องเรียกนี้ ทำให้จักรพรรดิผู้เจิดจรัสค่อยๆสงบสติอารมณ์จ้องไปยังทหารยามด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง

"พูดมา! เกิดอะไรขึ้น!"

พรึ่บ!

ร่างของทหารรายนั้นล้มลงกับพื้น จากนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้นรีบตอบกลับ "รายงานต่อจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อซักครู่นี้ หลังจากที่สงครามหมื่นโลกสิ้นสุดลง ดินแดนซึ่งเป็นรากฐานที่สำคัญขององค์ชายสี่นั้นก็แตกเป็นเสี่ยงๆ แดนทั้งหมดกลายเป็นซากปรักหักพัง องค์ชายสี่ เขา... องค์ชาย สี่เขา..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ร่างของจักรพรรดิผู้เจิดจรัสก็ระเบิดพลังออกมาอีกครั้ง พื้นที่ทั้งหมดแหลกเป็นเสี่ยงๆในทันที เก้าอี้มังกรที่อยู่ด้านหลังของเขากลายเป็นฝุ่นไป

"พาข้าไปดู!"

เสียงตะโกนที่ดังสนั่นไปถึงภายนอก ทำให้วังทั้งหลังถึงกับสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

และบรรดาราชันที่เพิ่งกลับมาจากสนามรบหมื่นโลกก็ได้รับข่าวการเสียชีวิตขององค์ชายสี่ ทำให้ทั่วทั้งจักรวรรดิตกอยู่ในความโกลาหล?

"มันเกิดอะไรขึ้น? องค์ชายสี่ ที่แข็งแกร่งคนนั้นถูกสังหารงั้นเหรอ?"

"องค์ชายสี่เป็นลูกคนโปรดของฝ่าบาท ความแข็งแกร่งของเขานั้นเหนือกว่าระดับ 6 อย่างแน่นอน ไม่มีใครในระดับเดียวกันจะมีพลังมากกว่าเขา"

"ข้าจำได้ว่าองค์ชายสี่ดูเหมือนจะมีทหารทูตสวรรค์หายาก ดาบแห่งตุลาการศักดิ์สิทธิ์ ใช่ไหม?"

"ใช่อีกทั้ง ทหารตัวนั้นยังเป็นถึงระดับ 8 อีกด้วย! แต่เขาก็ยังถูกสังหารงั้นเหรอ? มันเกิดอะไรขึ้นที่สนามรบบ้านั้น!"

ราชันหลายคนมีความเห็นที่แตกต่างกัน ทุกคนตกตะลึงกับข่าวที่สยดสยองนี้

แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้าคุยที่ช่องแชท ทำได้เพียงแค่พูดคุยส่วนตัวเท่านั้น

สุดท้าย ความโกรธของจักรพรรดิผู้เจิดจรัสไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถทนได้

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ

สิ่งที่คล้ายๆกันนี้เกิดขึ้นกับโลกอื่นๆเช่นกัน

ผู้มีความสามารถที่แข็งแกร่งของระดับ 6 จำนวนมากของโลกจักวรรดิต้องตายลงเหลือเพียงไม่กี่คนที่รอดชีวิต

แม้ว่านี้จะเป็นน้ำเพียง 1 หนึ่งจากมหาสมุทรนับพันโลก

แต่มันก้ยังทำให้เกิดเป็นเรื่องถกเถียงขึ้น หลายคนคาดเดากับสิ่งที่เกิดขึ้นในสนามรบ

น่าเสียดายที่มีราชันไม่มากนักที่รอดชีวิตจากสนามรบหมายเลข 1

แม้ว่าจะมีหนึ่งในพวกเขารู้ข้อมูลของ หลิน ยู จากทวีปดึกดำบรรพ์ แต่การมองหาใครซักในมหาสมุทรที่กว้างใหญ่นี้ก็เหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร

และจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งทวีปดึกดำบรรพ์ พวกเขาจะปล่อยให้ราชันจากโลกอื่นวิ่งเข้ามาในโลกของเขาได้อย่างไร?

มีเพียงราชันที่แข็งแกร่งอย่างจักรพรรดิเซิ่งเหย่าเท่านั้นถึงสามารถทำเรื่องแบบนี้ได้

ดังนั้นกระแสของข่าวนี้จึงอยู๋ได้ไม่นาน และค่อยๆถูกกลบด้วยข่าวอื่นๆไป

ส่วนใหญ่พวกเขายังคงให้ความสำคัญกับสถานการณ์ในสนามรบระดับสูง

สุดท้ายแล้วนี้คือกุญแจของการรวบรวมโชคชะตาของโลก

.....

และในครั้งนี้

ที่ด้านนอกเมืองหวงซา

แสงสีขาวสว่างวาบขึ้นบนท้องฟ้า ในที่สุด หลิน ยู ซึ่งเทเลพอร์ตออกมาจากสนามรบก็ถูกส่งกลับมายังดินแดนได้สำเร็จ

ทำให้ เซียว ฉางกุ้ยที่ รออยู่รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย

"กลับมาแล้ว! นายท่านกลับมาแล้ว!!"

"เร็วเข้า รีบไปหาท่านกันเถอะ!"

หลังจากสิ้นเสียงพวกเขาก็รีบไปรอยังด้านนอกดินแดนของหลิน ยู ทันที

หลิน ยู ที่เห็นพวกเขา ไม่ได้หยุดพวกเขา

เขาให้ หลิน ยู กลับสู่ตำแหน่ง และเปิดทางป่าเถาวัลย์ให้กับพวกเขา

ในไม่ช้า เซียว ฉางกุ้ย และ เหว่ย กัง รวมถึงชาวเมืองคนอื่นก็เข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้นอย่างไม่ปิดบัง

"มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่ฉันไม่อยู่หรือ?"

หลิน ยู มองไปยังรอบๆและถามขึ้น

แม้เขาจะจากไปได้เพียงแค่ 3 วัน แต่กระพัฒนาของเมืองหวงซานั้นรวดเร็วกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก ไม่เพียงแค่โครงสร้างพื้นฐานสร้างเสร็จสมบูรณ์แล้ว แม้แต่กระทั้งนอกเมืองก็ดูมีชีวิตชีวาอย่างมาก

"นายท่านไม่ต้องกังวล ตอนที่ท่านไม่อยู่ ข้าน้อยได้ดูแลเมืองหวงซาเป็นอย่างดี ตอนนี้เมืองรอบนอกถูกสร้างขึ้นและประชากรก็ได้รับการตั้งถิ่นฐานอย่างเหมาะสมแล้ว"

เซียว ฉางกุ้น ตอบเขาด้วยความเคารพ

"เยี่ยมมาก" หลิน ยู พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

"ตอนนี้ฉันมีบางอย่างต้องไปทำ พวกนายกลับไปทำธุระของตัวเองก่อน ฉันจะไปหาเมื่อฉันจัดการบางเสร็จ"

"ได้ขอรับ นายท่านสามารถเรียกหาพวกข้าได้ตลอดเวลา พวกข้าน้อยขอตัวกลับก่อน"

หลังจากทีได้ยืนยันว่าหลิน ยู กลับมาอย่างปลอดภัย พวกเขาก็ไม่รบกวนอีกต่อไป

หลังจากร่ำลาแล้ว พวกเขาก็รีบออกจากดินแดนกลับไปทำงานของตัวเองต่อ

หลังจากที่พวกเขาทั้งหมดจากไป หลิน ยู ก็สูดลมหายใจเข้าลึก มองไปยังต้นไม้แห่งชีวิตที่อยู่ด้านหลังเขาด้วยความคาดหวัง

"เอาละ ได้เวลานับการเก็บเกี่ยวในครั้งนี้แล้ว"

ต้องบอกว่า

การเดินทางยังไปสนามรบหมื่นโลกในครั้งนี้ เขาสามารถบอกได้เลยว่านี้เป็นการเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่ของเขาเลย

มันเกินความคาดหมายที่เขาตั้งไว้ในตอนแรกไปไกล

เขาเดินมายังใต้ต้นไม้แห่งชีวิตอย่างช้าๆ หยิบของออกมา

อย่างแรกคือโทเค็นทหาร 2 ชิ้น

หนึ่งคือกองกำลังมนุษย์หมาป่าที่ได้มาในตอนแรก อีกอันเป็นสิ่งที่เขาได้รับจากการสังหารราชันคนอื่นก่อนที่สนามรบหมื่นโลกจะสิ้นสุดลง

[โทเค็นทหาร : ซัคคิวบัส (ปิศาจ)]

[ระดับทหาร : ระดับ 6]

[หมายเหตุ : หลังจากที่ใช้งานแล้ว ท่านจะสามารถปลดล๊อกกองกำลังซัคคิวบัส(เผ่าปิศาจ)ได้ สามารถตกได้]

เช่นเดียวกับมนุษย์หมาป่า มันก็เป็นทหารธรรมดาเช่นกัน

ดูเหมือนมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะได้รับทหารหายาก

อย่างไรก็ตามเจ้าซัคคิวบัสนี้ก็ไม่เลวนัก ต้องมีราชันเผ่าปิศาจจำนวนมากที่เต็มใจแลกมันกับทรัพยากรแน่นอน

หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็เก็บโทเค็นกลับไป หยิบลูกแก้วแห่งความศรัทธาระดับสูงและลูกแก้วแห่งความศรัทธารอง ออกมา

ลูกแก้วกลมๆเหล่านี้รวมๆแล้วมีพลังความศรัทธาถึง 1200 แต้ม

แม้แต่ความเร็วในการสะสมพลังความศรัทธาในปัจจุบันเขา ยังต้องใช้เวลานานมากกว่าจะสะสมได้มากขนาดนี้

พลังค่าความศรัทธา 1200 นี้ทำให้ระยะห่างระหว่างเขากับราชันระดับ 8 แคบลงไปอีกซึ้งมีความสำคัญมากสำหรับเขา

แต่เขานั้นไม่ได้รีบร้อนที่จะใช้มัน

เข้าเก็บมันไว้ในกระเป๋ามิติก่อนชั่วคราวและหยิบ คัมภีย์กระดาษสีทองที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ออกจากกระเป๋ามิติของเขา!