คืนดึก

เว่ยฮั่นเดินทะลุท้องถนนและตรอกซอยในเมือง!

ราวกับวิญญาณ ไม่มีใครสังเกตเห็น

คนของกลุ่มอิทธิพลต่างๆ ยังคงวิ่งวุ่นค้นหา ชัดเจนว่าไม่ได้หยุดพักแม้จะเป็นเวลากลางคืน หลายที่ยังคงมีเสียงอึกทึกของการพังประตูเข้าไป บนท้องถนนก็มีการตั้งด่านตรวจสอบคนที่ผ่านไปมาอย่างเข้มงวด

เว่ยฮั่นไม่ได้ก่อกวนใคร ตอนนี้เขาแค่อยากกลับบ้านเพื่อจัดการกับสิ่งที่ได้มาคืนนี้โดยเร็ว

แต่เดินไปได้ไม่กี่ถนน ก็ได้ยินเสียงต่อสู้อย่างดุเดือด ไม่ไกลออกไปมีเสียงดังสนั่นไม่หยุด ทั้งถนนถูกทำลายจนกลายเป็นซากปรักหักพัง!

บ้านเรือนประชาชนพังทลายจำนวนมาก!

เสียงร้องครวญคราง เสียงกรีดร้อง!

พร้อมกับเสียงคำรามด้วยความโกรธ ทำให้บริเวณรอบข้างโกลาหลขึ้นมาทันที

"เร็ว! ไปเรียกคน สมาคมเจิ้นซานพบเป้าหมายแล้ว เร็วเข้า!"

"บ้าเอ๊ย สมาคมเจิ้นซานลงมือแล้ว ไอ้พวกบ้า!"

"คนถูกสมาคมเจิ้นซานจับตัวไปแล้ว เร็วเข้า เรียกคนมา!"

เสียงตะโกนโวยวายดังไปทั่ว ตามด้วยคนของกลุ่มอิทธิพลต่างๆ วิ่งกรูกันมา เข้าร่วมการต่อสู้แย่งชิงอันน่าสยดสยองนี้

"หาคนเจอเร็วขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่ถูกแล้ว!" เว่ยฮั่นขมวดคิ้วไม่พูดอะไร เขากระโดดขึ้นไปบนตึกสูงมองออกไปไกลๆ เห็นการต่อสู้ที่นั่นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ผู้ฝึกยุทธ์นับร้อยกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดในความมืด

จากภายนอกดูเหมือนว่าสมาคมเจิ้นซานพบคนที่มีเครื่องหมายเปลวไฟที่หว่างคิ้ว แล้วถูกแก๊งซีไห่พบขณะพาตัวไป จึงเกิดการปะทะกันขึ้น

แต่เว่ยฮั่นรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล!

หนึ่ง เป็นไปไม่ได้ที่จะหาคนเจอเร็วขนาดนี้

สอง แก๊งซีไห่จะโง่ขนาดนั้นเชียวหรือ?

รู้ว่าสมาคมเจิ้นซานพาคนไปแล้วยังตะโกนโวยวายแบบนี้ แทนที่จะรวบรวมกำลังชั้นยอดแล้วแย่งชิงอย่างลับๆ?

มองยังไงก็เหมือนกับดักชัดๆ

เล่นอะไรกันนักหนา พวกหมาจิ้งจอกเฒ่าเอ๊ย?

เว่ยฮั่นมองออกถึงความไม่ชอบมาพากลในทันที

แต่กลุ่มอิทธิพลต่างๆ ล้วนเป็นคนฉลาด พวกเขาถูกบรรยากาศนี้กระตุ้นจนต่างพากันมุ่งหน้ามาที่นี่

ชั่วพริบตา ทั้งเมืองก็ดูเหมือนจะวุ่นวายไปหมด

เขตผิงโจวมีประชากรหลายล้านคน เมืองกว้างยาวหลายสิบลี้ มีถนนและตรอกซอยมากมายนับไม่ถ้วน การที่คนมากมายมาต่อสู้กันในเมืองใหญ่แบบนี้ ทำให้หลายที่เกิดความวุ่นวายไม่สงบ

"ฆ่า ฆ่า ฆ่า ทำลายสมาคมเจิ้นซานให้หมด อย่าให้รอดสักคน!"

"ไอ้พวกบ้า แย่งทางทำมาหากินของพวกเรา ฆ่ามันซะ"

"พี่น้อง อย่าปล่อยให้รอดแม้แต่คนเดียว ข้าเห็นกับตาว่าคนของสมาคมเจิ้นซานพาคนไป!"

บนถนน ชายฉกรรจ์ในชุดของแก๊งซีไห่จำนวนมากตะโกนปลุกเร้า นำคนไล่ล่าสมาชิกสมาคมเจิ้นซาน

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือดตามถนนและตรอกซอย

เสียงดาบปะทะกัน และเสียงพลังลมปราณปะทะกัน แสดงให้เห็นถึงการต่อสู้อันนองเลือด

"ไอ้พวกชั่ว!" ไม่ไกลออกไป ผู้นำระดับสูงของสมาคมเจิ้นซานคำรามด้วยความโกรธ "แก๊งซีไห่ใส่ร้ายพวกเรา ฉวยโอกาสลงมือ พี่น้อง สู้กับพวกมันให้ถึงที่สุด ฆ่า!"

"ฆ่า!" เสียงตะโกนให้ฆ่าดังขึ้นอีกครั้งทั่วทุกที่

การต่อสู้อย่างโกลาหลจึงปะทุขึ้น

ประชาชนทั่วเมืองตกใจกลัวจนตัวสั่น หลบอยู่ในบ้านไม่กล้าโผล่หัวออกมา

ได้แต่ภาวนาว่าการต่อสู้นี้จะไม่ลามมาถึงตัวเอง

เว่ยฮั่นขมวดคิ้วมองความวุ่นวายนี้ สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

เขาแค่ต้องการยืนยันว่าการต่อสู้นี้จะไม่ลามมาถึงคฤหาสน์ของเขาเท่านั้น

เขาไม่สนใจว่าคนอื่นจะเป็นหรือตาย และยิ่งไม่สนใจว่าสมาคมเจิ้นซานจะถูกใครหลอกหรือไม่

แต่ไม่คิดว่าการต่อสู้นี้จะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายกลายเป็นการต่อสู้อย่างโกลาหล ทำให้ไม่รู้ว่ามีคนตายไปกี่คนตามท้องถนน ทุกหนแห่งกลายเป็นสนามรบ เต็มไปด้วยศพ

"นี่มัน...?"

จู่ๆ เว่ยฮั่นก็เห็นร่างคุ้นตา

ชายวัยกลางคนแต่งตัวแบบนักปราชญ์กำลังถูกสิบกว่าคนล้อมโจมตี รอบตัวเขาเต็มไปด้วยศพ ตัวเขาเองก็ดูทุลักทุเล มือถือพัดกระดาษต้านทานการโจมตีของยอดฝีมือแก๊งซีไห่อย่างยากลำบาก

นั่นคือเฉิงจิ่น!

เว่ยฮั่นได้รับบุญคุณจากเขาที่มอบคัมภีร์ไม่สมบูรณ์ให้ในตลาดมืด ไม่คิดว่าจะได้พบเขาที่นี่

"ขั้นเปิดจุดชีพจรระดับกลาง? พลังไม่เลวนี่" เว่ยฮั่นมองออกถึงความลับของเขาในแวบเดียว นักปราชญ์เฉิงจิ่นผู้นี้มีรากฐานมั่นคง วิธีการโหดเหี้ยม เห็นได้ชัดว่าฆ่าคนมาไม่น้อย

คนที่ล้อมโจมตีเขามีทั้งหมด 16 คน!

ในนั้นมีขั้นเปิดจุดชีพจร 3 คน ขั้นชำระไขกระดูก 5 คน ที่เหลือล้วนเป็นขั้นขัดเกลากระดูกและขัดเกลาเลือด

แม้แก๊งซีไห่จะมียอดฝีมือมากมาย แต่กลุ่มยอดฝีมือขนาดนี้ก็ถือว่าเป็นกำลังที่แข็งแกร่งมาก ทำไมถึงล้อมโจมตีแค่เฉิงจิ่นคนเดียวล่ะ?

ชัดเจนว่าในสมาคมเจิ้นซานคนผู้นี้มีฐานะไม่ธรรมดา!

แก๊งซีไห่วางแผนสร้างความวุ่นวายคืนนี้อย่างจงใจ เป้าหมายคงไม่ใช่แค่จะทำลายสมาคมเจิ้นซานทั้งหมด พวกเขาทำไม่ได้หรอก

พวกเขาคงต้องการฆ่าบุคคลสำคัญบางคนในสมาคมเจิ้นซาน ความวุ่นวายเป็นแค่ภาพลวงตา คนอย่างเฉิงจิ่นต่างหากที่เป็นเป้าหมาย

เว่ยฮั่นมองทะลุเหตุการณ์ทั้งหมด!

วิเคราะห์ต้นตอของความวุ่นวายนี้ได้อย่างง่ายดายจากร่องรอยต่างๆ

แต่ตอนนี้เขากำลังคิดว่าควรช่วยหรือไม่ เฉิงจิ่นชัดเจนว่าใกล้จะหมดแรงแล้ว เขามีบาดแผลมากมาย พลังลมปราณก็ใช้ไปมาก ฝีเท้าเริ่มซวนเซ

"ฮึ!" เว่ยฮั่นไม่คิดมาก หยิบคันธนูจิงเทาออกมาจากพื้นที่ระบบทันที!

เขาไม่ใช่คนอกตัญญู

เฉิงจิ่นมีบุญคุณมอบคัมภีร์ให้เขา ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เว่ยฮั่นคงต้องติดขัดอยู่ที่คัมภีร์ขั้นชำระไขกระดูกและขั้นเปิดจุดชีพจรอีกหลายปี หรือไม่ก็ต้องเสียเวลาและแรงงานมากมายในการรวบรวม

แม้จะเป็นเพียงการช่วยเหลือเล็กน้อยจากอีกฝ่าย!

แต่เมื่อเว่ยฮั่นพบเจอในวันนี้ เขาย่อมไม่อาจนิ่งดูดาย

ในขณะที่เฉิงจิ่นถูกล้อมโจมตี เขาก็ดึงสายธนูอย่างรวดเร็ว ในทันใดนั้นคันธนูจิงเทาก็ส่งเสียงคำรามราวกับคลื่นยักษ์!

"ปัง ปัง ปัง!"

"วี้ด วี้ด วี้ด!"

ลูกธนูเจาะเกราะพุ่งออกไปทีละดอก พร้อมพลังลมปราณมหาศาล ฉีกผ่านความมืดของราตรี

ราวกับสายฟ้าสีเลือดหลายสาย พุ่งเข้าใส่สมาชิกแก๊งซีไห่คนแล้วคนเล่า พวกเขายังไม่ทันตั้งตัว ก็ถูกลูกธนูระเบิดเป็นละอองเลือดและเศษเนื้อท่ามกลางเสียงกรีดร้อง!

พลังลมปราณของเว่ยฮั่นช่างรุนแรงเหลือเกิน!

ภายใต้การเสริมพลังของลมปราณ แม้แต่ผิวหนัง 12 ชั้นของเขาเองก็อาจรับไม่ไหว ผู้ฝึกยุทธ์ธรรมดาพวกนี้จะต้านทานได้อย่างไร?

ในชั่วพริบตา สมาชิกแก๊งซีไห่ 16 คนที่กำลังล้อมโจมตีเฉิงจิ่นก็บาดเจ็บล้มตายอย่างหนัก!

ยกเว้นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเปิดจุดชีพจร 3 คนที่หลบหนีอย่างทุลักทุเลในวินาทีสุดท้าย คนที่เหลือล้วนถูกยิงตายในทันที และทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา

"ใคร? ใครกัน? ระวัง!"

"สิบหกลูกในหนึ่งลมหายใจ? เป็นไปได้อย่างไร?"

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเปิดจุดชีพจร 3 คนที่รอดชีวิตตกใจจนวิญญาณแทบหลุดลอย พวกเขาสบตากันแวบหนึ่ง ไม่สนใจที่จะล้อมโจมตีเฉิงจิ่นอีก หมุนตัววิ่งเข้าไปในบ้านเรือนข้างทาง กลัวว่าถ้าช้าไปวินาทีเดียวก็จะถูกยิงตาย

เมื่อเจอกับพลังของนักธนูระดับนี้ พวกเขาเลือกที่จะหนีทันที!

เฉิงจิ่นมองภาพตรงหน้าด้วยความตกตะลึง สมองมึนงงไปชั่วขณะ เขาฝืนความเจ็บปวดพูดขอโทษ "ไม่ทราบว่าเป็นผู้มีฝีมือท่านใดที่ช่วยชีวิต ขอเชิญปรากฏตัวด้วยเถิด"

"ไม่จำเป็นต้องพบหน้า แค่ช่วยตามสะดวกเท่านั้น!" เสียงของเว่ยฮั่นดังมาแต่ไกล "วันก่อนท่านเคยมีบุญคุณกับข้า วันนี้ถือว่าหักลบกันแล้ว สมาคมเจิ้นซานคืนนี้จะมีปัญหาใหญ่ ถ้าไม่อยากตายก็รีบหลบซ่อนเสียเถอะ!"

พูดจบ ร่างของเว่ยฮั่นก็หายวับไป!

สีหน้าของเฉิงจิ่นเปลี่ยนไปหลายครั้ง สุดท้ายก็กัดฟันวิ่งหายเข้าไปในความมืด