“นี่คือไอเท็มที่ข้าเพิ่งได้รับมา แต่อย่าเพิ่งคิดไปไกล ข้าไม่ได้ได้มันมาจากอาจารย์ของเจ้า”

โจวโจวกล่าว

ตามปกติ ถ้าหนังสือสืบทอดเช่นนี้ปรากฏขึ้น มันก็หมายความว่าบุคคลเดิมได้สละสิทธิ์ไปแล้วหรืออาจเสียชีวิตไปแล้ว เมื่อนั้นไอเท็มแบบนี้จึงจะปรากฏขึ้น

สิ่งนี้ก็คล้ายกับมรดกผู้กล้าภายในวิหารอัศวิน

แน่นอนว่ามันก็มีโอกาสน้อยมากเหมือนกันที่จะมีหนังสือมรดกเช่นนี้ถูกสร้างขึ้น

ยกตัวอย่างเช่น ถ้าสิ่งมีชีวิตนั้นเต็มใจที่จะสละชีวิตส่วนใหญ่เพื่อฝืนเขียนหนังสือสืบทอดขึ้นมา ซึ่งมันก็เป็นไปได้

หรืออาจใช้เทคนิคลับที่มีราคาแพงมาก

อย่างไรก็ตาม หนังสือสืบทอดเล่มนี้ก็ไม่ได้มาจากวิธีการข้างต้น

คาร์เตอร์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

“รับมันไปและใช้มันซะ ผู้เชี่ยวชาญระดับเหนือสามัญได้ปรากฏขึ้นในดินแดนของพวกเราแล้ว ดังนั้นพวกเราจึงต้องการช่างตีเหล็กระดับเหนือสามัญมาก จงใช้มันให้ดีและอย่าทำให้ข้าผิดหวัง”

โจวโจวตบไหล่ของอีกฝ่าย

แม้ว่าเขาจะสามารถใช้พรสวรรค์แห่งลอร์ดของเขาเพื่อดรอปไอเท็มระดับเหนือสามัญได้จากการสังหารศัตรูระดับเพชร แต่วิธีการนี้ก็ไม่เสถียรและสุ่มเสี่ยงเกินไป

มันไม่มีประโยชน์เท่ากับการมีช่างตีเหล็กระดับเหนือสามัญอยู่จริงๆ ในดินแดนของเขาเพื่อสร้างอุปกรณ์สวมใส่ขึ้นมาโดยเฉพาะ

อีกฝ่ายยังไม่แก่ แต่จากสิ่งที่อีกฝ่ายเคยทำไว้ในอดีต โจวโจวจึงเต็มใจที่จะไว้ใจให้อีกฝ่ายรับหน้าที่สำคัญนี้

“ขอรับท่านลอร์ด! ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง!”

คาร์เตอร์คุกเข่าลงกันพื้นและกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

ในฐานะช่างตีเหล็ก เขาย่อมรู้ดีว่าไอเท็มชิ้นนี้ล้ำค่าแค่ไหน

นอกจากนี้ ท่านลอร์ดยังมอบไอเท็มชิ้นนี้ให้กับเขาโดยไม่ลังเล มันจึงจะเห็นได้ว่าท่านลอร์ดไว้ใจเขามากแค่ไหน

เขาต้องทำไม่ให้ท่านลอร์ดผิดหวัง

คาร์เตอร์คิดอย่างเงียบๆ

โจวโจวไม่พูดอะไรอีก เขาประคองอีกฝ่ายขึ้นมาและคุยกันสักพัก ก่อนที่จะบอกให้อีกฝ่ายกลับไปก่อน

เมื่อเขาหันมา เขาก็พบว่าโจวเฉิงมินกลับมาทำอาหารอีกแล้ว

โจวโจว “...”

เขาส่ายหัว ไม่สนใจ และมองไปที่สินค้าชิ้นที่สาม

มันคือหนังสือทักษะ

อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ใช่หนังสือทักษะทั่วไป เพราะมันคือหนังสือทักษะผู้กล้า!

“ทักษะผู้กล้า ข้าสามารถเรียนรู้มันได้เหรอถ้าข้าไม่ใช่ผู้กล้า?”

โจวโจวสับสน

จากนั้นเขาก็หยิบมันขึ้นมาดู

[ทักษะผู้กล้า: อัญเชิญอาชามังกร]

[ระดับทักษะ: ระดับทองคำเหลืองขั้นกลาง – สามารถพัฒนาได้]

[เอฟเฟกต์: ผู้ใช้จะปลุกสายเลือดมังกรทองในร่างกายและอัญเชิญอาชามังกรที่มีสายเลือดมังกรทองออกมาเป็นสัตว์พาหนะเพื่อต่อสู้ร่วมกันกับผู้ใช้ได้]

“อัญเชิญอาชามังกรเหรอ? ไม่ใช่ว่ามันเป็นทักษะผู้กล้าของอู๋ซินงั้นเหรอ?”

เขาเลิกคิ้วขึ้น

แต่ก็เป็นอีกครั้ง เขายังไม่มีสัตว์พาหนะเป็นของตัวเองเลย

เนซาริโอ้และออกุสต์ต่างก็ยอมให้เขาเป็นอัศวินมังกร แต่โจวโจวก็ปฏิบัติต่อพวกมันในฐานะสหายอยู่เสมอ ดังนั้นมันจึงหาได้ยากที่เขาจะขี่พวกมันเว้นเสียแต่ว่ามันจะอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉิน

ส่วนใหญ่เขาจะใช้เมคาโนสไตรเดอร์เพื่อเดินทางซะมากกว่า หรือไม่ก็จะเดินทางไปพร้อมกับพวกทหารเลย

ไม่น่าเชื่อเลยว่า คราวนี้ร้านค้าแห่งนี้จะมอบทักษะผู้กล้าให้กับเขาตรงๆ

ถ้าเขาสามารถใช้ทักษะผู้กล้านี้ได้ มันก็จะช่วยเขาได้มากเลย

ไม่ว่าจะเป็นการขี่บนถนน เหาะไปในอากาศ หรือต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเจ้านายของมัน อาชามังกรก็ทรงพลังมากๆ ในทุกๆ ด้าน

ถึงกระนั้น…

“ข้าไม่ใช่ผู้กล้า ข้าไม่สามารถเรียนรู้ทักษะผู้กล้านี้ได้ใช่ไหม?”

โจวโจวเงยหน้ามองโจวเฉิงมิน

เมื่อโจวเฉิงมินได้ยินเช่นนี้ เขาก็หัวเราะเบาๆ ในขณะที่เขาโรยเกลือ

“ตามปกติมันก็คงจะไม่ได้ อย่างไรก็ตาม นี่คือร้านค้าแห่งลอร์ด สินค้าที่ปรากฏขึ้นในร้านค้าแห่งลอร์ดถูกเตรียมไว้เพื่อท่านอยู่แล้ว ดังนั้นท่านย่อมสามารถใช้งานพวกมันได้”

“เข้าใจแล้ว… ท่านใส่เกลือเยอะเกินไปไหม”

โจวโจวกล่าว

โจวเฉิงมินมองไปยังถุงเกลือที่หมดไปครึ่งหนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่หม้อสแตนเลสที่โรยด้วยเกลือ ใบหน้าของเขาแข็งค้างไปในทันที

“สินค้าทั้งสามชิ้นนี้ราคาเท่าไร?”

เสียงของโจวโจวดังขึ้น

“...สินค้าชิ้นแรกมีราคาเท่ากับแกนหมอกระดับเหล็กดำ 10 ชิ้น สินค้าชิ้นที่สองมีราคาเท่ากับแกนหมอกระดับเหนือสามัญ 10 ชิ้น และตราดินแดนระดับเหนือสามัญ 1 อัน และสินค้าชิ้นที่สามมีราคาเท่ากับแกนหมอกระดับเหนือสามัญ 20 ชิ้น และตราดินแดนระดับเหนือสามัญ 2 อัน”

โจวเฉิงมินตัดสินใจเลิกทำอาหารต่อและเดินมาที่เคาน์เตอร์

ถูกจริงๆ…

เมื่อเทียบกับสองวันก่อน โจวโจวก็ถอนหายใจออกมา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดถึงแกนหมอกระดับตำนานหลายร้อยชิ้นในถุงสมบัติหมอกสวรรค์ โจวโจวก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

เมื่อคิดว่าเขาได้เตรียมแกนหมอกระดับตำนานไว้มากมายเผื่อว่าจะได้ซื้อสินค้าได้ทั้งหมด มันก็ช่างเสียเปล่าจริงๆ

“ข้าขอซื้อหนังสือสืบทอดที่ถูกใช้ไปแล้วและหนังสือทักษะผู้กล้าเล่มนี้”

โจวโจวหยิบเอาแกนหมอกระดับเหนือสามัญ 33 ชิ้นออกมาและวางมันลงบนเคาน์เตอร์

“ขอบคุณขอรับ”

โจวเฉิงเฉินหัวเราะเบาๆ และเก็บแกนหมอกทั้งหมดลงไป

โจวโจวพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก เขาเลือกเรียนรู้ทักษะผู้กล้านี้ทันที

หลังจากเขาเรียนรู้จนเสร็จ เขาก็รู้สึกได้ในทันทีว่าสายเลือดของเขาดูเหมือนจะเชื่อมต่อกับบางสิ่ง

โจวโจวหลับตาลง

ในไม่ช้า ร่างกายของเขาก็ค่อยๆ แผ่แสงสีทองจางๆ ออกมา

เกล็ดมังกรทองและแสงสีทองปรากฏบนร่างของเขา

ทันใดนั้นเอง แสงสีทองก็แผ่ออกมาจากร่างกายของเขาและก่อตัวขึ้นเป็นประตูสีทองที่สูง 3-4 เมตรตรงหน้าของเขา

อาชามังกรที่เปล่งแสงสีทองพร่างพรายและปกคลุมด้วยเกล็ดมังกรสีทองกระโดดออกมาและมายืนอยู่ข้างๆ โจวโจว จากนั้นมันก็วนรอบร่างของโจวโจวราวกับว่ามันกำลังพยายามทำให้เขาพอใจ และบางครั้งก็ส่งเสียงร้องอย่างร่าเริง

เมื่อโจวโจวลืมตาขึ้น เขาก็เห็นภาพฉากนี้

เขายิ้มและลูบหัวของมัน เมื่ออาชามังกรเห็นเช่นนี้ มันก็ยืนอยู่อย่างเงียบๆ และยอมให้เจ้านายของมันลูบหัว

“อาชามังกรของอู๋ซินมีชื่อว่าอาชามังกรสาดแสง งั้นเจ้าก็ชื่อว่าอาชามังกรตะวันสาดแสงก็แล้วกัน!”

โจวโจวมองไปที่ร่างที่เปล่งประกายของอีกฝ่ายและนึกถึงชื่อนี้ทันที

ในเวลาเดียวกัน ในขณะที่เขาพูดจบ ชื่อทักษะผู้กล้า—อัญเชิญอาชามังกรในหน้าต่างทักษะของเขาก็กลายเป็นทักษะผู้กล้า—อัญเชิญอาชามังกรตะวันสาดแสงทันที

เมื่อตะวันสาดแสงได้ยินคำพูดของเจ้านายของมัน มันก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นอีกครั้ง ในเวลาเดียวกัน มันก็ยังคงกระทืบพื้นดินด้วยกีบเท้าทองคำ เห็นได้ชัดว่ามันพึงพอใจกับชื่อของมันมาก

โจวโจวยิ้มออกมาเมื่อเขาเห็นเช่นนี้ จากนั้นเขาก็ขี่อาชามังกรตะวันสาดแสงและมุ่งหน้าไปยังค่ายทหาร

…

ณ ค่ายทหาร

หลังจากโจวโจวมาถึง อาชามังกรตะวันสาดแสงก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วนในทันที

“นี่คือสัตว์พาหนะของท่านลอร์ดงั้นเหรอ?”

“มันคล้ายกับอาชาสาดแสงของท่านอู๋ซินเลย”

“ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าอาชาของท่านลอร์ดดูดียิ่งกว่าอาชาสาดแสงกันนะ? แสงบนร่างของอาชาสาดแสงไม่ได้เจิดจ้าเท่ากับตัวนี้เลย”

“มันเจิดจ้ากว่าเยอะเลย”

ไป่อี้ อู๋ซิน และคนอื่นๆ เองก็เห็นอาชาตะวันสาดแสง

เซียวซวนก็เป็นหนึ่งในพวกเขาด้วย

“ท่านลอร์ด นี่น่าจะเป็นอาชามังกรใช่ไหมขอรับ? นอกจากนี้มันยังเป็นอาชามังกรที่มีสายเลือดมังกรทองด้วย?”

อู๋ซินประหลาดใจ

เขาที่มีสายเลือดของมังกรทองย่อมสามารถรู้สึกถึงมันได้

ศักยภาพของอาชามังกรตัวนี้น่าจะสูงกว่าอาชามังกรทองของเขามาก

โจวโจวที่ลงจากหลังม้ามาแล้วก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“อาชามังกรตัวนี้ช่างงดงามจริงๆ”

เซียวซวนมองไปยังอาชาตะวันสาดแสงด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย

“มันชื่อว่าตะวันสาดแสง”

โจวโจวยิ้ม

เขามองไปยังเซียวซวนและเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมาทันที

เด็กน้อยคนนี้มีพรสวรรค์พรของเทพแห่งโชคลาภ ถ้าเขาพาอีกฝ่ายเข้าไปในสมรภูมิสุดท้าย มันก็อาจจะเกิดผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิดก็ได้

เมื่อเขาคิดได้เช่นนี้ เขาก็ถามอีกฝ่ายทันทีว่าอยากจะไปกับเขาไหม

เซียวซวนเป็นนักผจญภัยโดยกำเนิดอยู่แล้ว เขาจึงพยักหน้าด้วยความตื่นเต้นทันทีและตกลง

โจวโจวยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเขาก็มองไปยังอู๋ซินและถามว่า “พวกทหารพร้อมไหม?”

“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วขอรับ”

อู๋ซิน ไป่อี้ และคนอื่นๆ พูดออกมาอย่างจริงจังทันที

โจวโจวพยักหน้ารับ

จากนั้นพวกเขาก็รอให้สมรภูมิสุดท้ายเปิดตัวขึ้น

เขาเปิดกระดานสนทนาขึ้นมาและอ่านข้อความของลอร์ดทั้งหลายในขณะที่รอให้สมรภูมิสุดท้ายเปิด

ในเวลานี้ ลอร์ดหลายๆ คนบนกระดานสนทนาก็ได้ตัดสินใจว่าจะเข้าไปยังสมรภูมิสุดท้ายแล้ว

มันมีเพียงลอร์ดไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังลังเล

เหมือนเช่นโจวโจว ลอร์ดเหล่านี้ที่กำลังเตรียมตัวจะไปต่างก็ประหม่า ตื่นเต้น และคาดหวัง ในขณะที่พวกเขารอให้สมรภูมิสุดท้ายเปิดตัว

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ และเมื่อเวลาเดินมาถึง 06:00 น. โจวโจวก็กดไปที่สมรภูมิสุดท้ายบนฟังก์ชั่นสมรภูมิแห่งลอร์ดโดยไม่ลังเลและเตรียมเข้าไป