"หลิน ยู นายอยู่ในดินแดนไหม"

ขณะที่ หลิน กำลังตรวจสอบข้อมูลของ ชิง ถัง อยู่ก็มีเสียงตะโกนเรียกเขาจากด้านนอก

"ทำไมเธอถึงได้มาอยู่ที่นี้กัน"

เขาสามารถรับรู้ได้ผ่านทางมังกรราชาปิศาจที่บินอยู่บนท้องฟ้า สามารถคนที่อยู่ด้านนอกดินแดนได้นั้น จี้ หยุนซวงไม่ใช่หรอ

เขาไม่ได้คิดอะไรมากนัก ปิดหน้าต่างข้อมูล รีบออกจากดินแดนไปยังด้านนอกทันที

เขาเดินผ่านป่าเถาวัลย์ออกไป เห็นจี้ หยุนซวง มีส่วมเสื้อคลุมยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับทูตสวรรค์เพียงไม่กี่ตัวของเธอ

"ทำไมจู่ๆ เธอถึงได้มาที่ดินแดนฉันละ" หลิน ยูถามขึ้นมาอย่างสงสัย

ลูกสาวของกษัตริย์ผู้เย่อหยิ่ง ถึงกับลงทุนเทเลพอร์ตจากระยะไกลสูญเสียทรัพยากรมาหาเขา

"ฉันมาไม่ได้หรือไง!" จี้ หยุนซวงเหลือบมองเขา "ถ้าไม่ใช่เพราะนายไม่ได้ไปที่เมืองหลักเลยช่วงนี้ ฉันคงไม่ต้องใช้ทรัพยากรของตัวเองเพื่อเทเลพอร์ตมายังที่นี้หรอก"

"เอ่อ ดูเหมือนว่าช่วงนี้ ฉันกำลังยุ่งกับการพัฒนาดินแดนน่ะ เลยไม่ค่อยได้ไปที่เมืองหลักเลย แล้วเธอมีธุระอะไรกับฉันละ"

"ก็ ที่นี้มีคนแคระใช่ไหม? เมื่อเร็วๆนี้ท่านพ่อของฉันให้วัตถุดิบระดับ 9 มาชิ้นหนึ่ง นายพอจะให้คนแคระสร้างอุปกรณ์ให้ฉันได้ไหม"

เมื่อพูดแบบนั้น จี้หยุนซวง ก็ หยิบกระดองเต่าน้ำแข็งออกมาจากกระเป๋ามิติของเธอ

ทันใดนั้นอุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงอย่างรวดเร็ว ราวกับหน้าหนาวช่วงเดิอนมิถุนา มันทำให้หลินยู รู้สึกหนาวอย่างควบคุมไม่ได้ ดวงตาของเขาค่อยๆเบิกกว้างขึ้น

"นี้คือ..."

"มันคือกระดองเต่าของเต่าน้ำแข็งทมิฬระดับ 9 ข้าต้องการใช้มันสร้างชุดเกราะขึ้นมา"

"ท่านพ่อของเธอเป็นถึงกษัตริย์เลยไม่ใช่หรอ เขาไม่มีช่างฝีมือระดับ 9 อยู่ในดินแดนเลยงั้นเหรอ " หลิน ยู อดไม่ได้ที่จะถามออกมา

ด้วยความแข็งแกร่งของจี้ ชิงเห่อ ที่ปกครองอาณาจักร เขานั้นน่าจะมีช่างฝีมือระดับ 10 อยู่หรืออย่างน้อยก็ต้องมีระดับ 9 อยู่ใต้อานัติเขาบ้างแหละ

"ก็มีแหละ แต่ตอนนี้พวกเขากำลังสั่งอุปกรณ์ต่างๆให้กับราชันระดับ 9 ใต้อานัติของท่านพ่อฉันอยู่ อีกทั้งมันต้องใช้เวลานาน"

จี้ หยุนซวงเม้มริมผีปากของเธอทันที

เธอนั้นไม่ต้องการที่จะใช้เส้นสายในฐานะลูกสาวของกษัตริย์ ดังนั้นเธอนี้จึงดูค่อนข้างเอาแต่ใจไม่น้อยเลยทีเดียว

อีกทั้งเธอยังได้ยินมาว่าทักษะการตีเหล็กของคนแคระนั้นเหนือกว่าช่างฝีมือเผ่ามนุษย์มาก ถ้าได้รับความช่วยเหลือก็คงจะดี

แน่นอนว่าตัวเธอไม่ได้ตั้งความหวังกับมันมากนัก

อย่างไรก็ตาม หลิน ยู นั้นเป็นเพียงราชันระดับ 6 ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเชิญช่างฝีมือเผ่าคนแคระระดับ 9 มาสร้างอุปกรณ์ให้กับเธอ ดังนั้นเธอจึงมาที่นี้เพื่อเสี่ยงโชค

แต่ในวินาทีถัดมา คำพูดของ หลิน ยู ก็ทำให้เธอต้องประหลาดใจ

"เขาน่าจะสร้างมันได้ แต่ต้องใช้เวลาสักครู่"

"สร้างได้งั้นเหรอ" ดวงตาของ จี้ หยุนซวง เบิกกว้าง

"มันน่าจะเป็นไปได้ แต่ขอบอกไว้ก่อนชายคนนั้นไม่สร้างอุปกรณ์ให้ใครง่ายๆ การที่เขาจะสร้างหรือไม่มันขึ้นอยู่กับเขา ฉันเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเขาจะช่วยหรือไม่"

"ไม่เป็นไร แค่พาฉันไปหาเขา ฉันจะลองขอความช่วยเหลือเขาดู"

"เธอแน่ใจนะ?" หลิน ยู ตกตะลึง

"ใช่" มุม ปากของจี้ หยุนซวง ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

"เอาละ งั้นเธออยู่นี้ก่อน เดี๋ยวฉันกลับมาแปปหนึ่ง"

"ได้"

หลังจากพูดจบ หลิน ยู หันหลังกลับเข้าไปเถาป่าเถาวัลย์ที่อยู่ข้างหลังเขาหายตัวไป

ในตอนนี้เอง จี้ หยุนซวง ก็สังเกตุเห็นว่าป่าที่เถาวัลย์ที่ล้อมรอบต้นไม้แห่งชีวิตตรงหน้าเธอด้วยในหน้าที่มึนงง

ป่าเถาวัลย์นี้มัน...

ทำไมมันดูใหญ่กว่าเดิม

ถ้าเธอจำไม่ผิด ดูเหมือนว่าก่อนนี้มันจะมีอาณาเขตเพียงแค่ 500 เมตรเท่านั้นนิใช่ไหม?

แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะมากกว่า 500 เมตรเข้าไปแล้ว อีกป่าเถาวัลย์ยังมีจำนวนมากขึ้นด้วย!

เป็นไปได้ไหมว่า...

ทันใดนั้นเธอก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้

เธอมองไปที่ร่างกายอันใหญ่โตที่ต้นเถาวัลย์ยักษ์ที่ล้อมรอบต้นไม้แห่งชีวิตจากระยะไกลมันมีดอกไม้โลหิตบานอยู่บนหัว

ทหารพืชระดับ 8!

หลิน ยู ได้อัพเกรดทหารพืชตัวนี้สู่ระดับ 8 แล้ว!

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมถึงรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติไปเมื่อมาถึงที่นี้ครั้งล่าสุด แต่ในตอนนนี้ก็เธอก็รู้ตัวแล้ว เธอรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

เธอนั้นต่อสู้ร่วมกับ หลิน ยู มาหลายครั้งแล้ว ทำให้เธอคุ้นเคยกับ ชิง ถัง เป็นอย่างดี

ในตอนที่มันอยู๋ระดับ 7 มันยังสามารถต่อกรกับทหารระดับ 8 ได้

แต่ตอนนี้มันอยู่ระดับ 8 แล้ว ความสามารถของมันจะน่ากลัวขนาดไหนกัน

"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมทำหน้าตาเอ๋อแบบนั้น!"

ในเวลานี้ เสียงของ หลิน ยู ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เขาเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยพร้อมออกไปด้านนอก

จี้ หยุนซวง ถอนสายตามองกลับมาที่เขา "หลิง ยู ทหารพืชของนายไปตัวนี้อัพเกรดไปยังระดับ 8 ตั้งแต่ตอนไหนกัน"

"ออ ชิ ถัง งั้นเหรอ เขาเพิ่งอัพเกรดก่อนที่เธอจะมานี้เอง!"

"จะไวเกินไปแล้ว!?"

จี้ หยุนซวง ตกตะลึงอย่างมาก

เธอจำได้ หลิน ยู นั้นเพิ่งมาถึงทวีปดึกดำบรรพ์ได้เพียงแค่ 2 เดือนเท่านั้น

ในช่วงเวลาสั้นๆแค่นี้ หากเป็นเธอคงเป็นไปไม่ได้ที่จะอัพเกรดทหารสู่ระดับ 8

หากจะให้ดีต้องเป็นราชันระดับ 7 เป็นอย่างน้อย

แต่ หลิน ยู นั้นแตกต่างออกไป ตอนนี้เขามีระดับ เพียง 6 เท่านั้น

สัตว์ประหลาดประเภทไหนกัน ที่  อาณาจักรหวงหวู่ของเขา คัดเลือกเข้ามาในครั้งนี้...

โชคดีจริงๆ ที่ หลิน ยู เป็นสมาชิกคนนี้ในอาณาจักรของพวกเขา หากท่านพ่อรู้เรื่องนี้เขา เธอเกรงว่าเขาคงจะตกตะลึงเช่นกัน

จี้ หยุนซวง ตั้งตกใจและก็รู้สึกโชคดีด้วย

หลังจากนั้นเธอออกไปดินแดนไปพร้อมกับ หลิน ยู รีบมุ่งหน้าไปหุบเขาด้านนอกเมืองหวงซา

โดยไม่ทันคิด สิ่งที่ทำให้เธอตกใจยิ่งกว่านั้นกำลังจะมาถึง

เมื่อเดินตาม หลิน ยู ผ่านเมืองหวงซาเข้าไปยังหุขเขา มาถึงถ้ำที่เหล่าคนแคระอาศัยอยู่ เธอตกตะลึงกับภาพที่อยู่เบื้องหน้า

เพราะสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอแท้จริงแล้วคือเผ่าคนแคระทั้งเผ่า!

มันเป็นไปได้ยังไงกัน!

ไม่ใช่ว่าคนแคระนั้นมันไม่คบค้าสมาคมกับมนุษย์งั้นเหรอ?

เกิดอะไรขึ้นกับคนแคระที่นี้กัน?

สิ่งนี้ทำให้ จี้ หยุนซวง ไม่สามารถจินตนาการออกมาได้เลย

เธอนั้นคิดอยู่เสมอ

ในดินแดนของ หลิน ยู นั้นคงมีคนแคระอยู่ในร้านช่างตีเหล็กเท่านั้น

แต่ตอนนี้เธอรู้ตัวแล้ว ว่าเธอนั้นคิดผิดอย่างมาก

เพราะเมื่อมองเข้าไปยังโถงทางเดินตรงหน้าเธอ ก็จะเห็นเหล่าคนแคระเดินไปมาจำนวนมาก เธอคงคิดว่าเธอนั้นมาผิดที่และได้มายังอาณาจักรเผ่าคนแคระแทน

เมื่อเธอได้สติกลับมา เธอตาม หลิน ยู เข้าไปถ้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ในส่วนลึกสุดของถ้ำ เสียงตีเหล็กดังก้องอยู่ในหูของเธออย่างต่อเนื่อง

"มากอร๋น นายอยู่ไหม"

หลิน ยู ตะโกนเข้าไปด้านใน

"หลิน ยู? นายมาที่นี้ทำไมกัน? เอาอาหารมาให้ฉันงั้นเหรอ?"

มากอร๋น ผู้ซึ่งกำลังสอนเทคนิคการตีเหล็กของคนแคระ อยู่นั้นหันศรีษะมองมาที่เขา

แต่ทันใดนั้น มากอร์นก็สังเกตเห็น จี้ หยุนซวงที่อยู่ข้างๆ หลิน ยู ด้วยความแปลกใจ

"หลิน ยู นี้เจ้าแต่งงานแล้วตั้งแต่เมื่อไรกัน ทำไมเจ้าไม่บอกข้าซักนิด!"

"แค๊ก แค๊ก..."

หลิน ยู สำลักออกมาอย่างรุนแรงกับคำพูดที่ มากอร๋น นั้นพูดออกมา

เขาเหลือบไปมอง จี้ หยุนซวง ที่ใบหน้าเริ่มแดงก่ำอย่างไม่ปกติข้างๆเขา และพูดว่า "อย่าพูดไร้สาระน๊า เธอมายังดินแดนของฉันในฐานะแขก"

"อ้าว ไม่ใช่งั้นเหรอ"

มากอร์นมองไปที่ จี้ หยุนซวงอีกครั้งด้วยใบหน้าที่สงสัย

อย่างไรก็ตาม ความคิดของเหล่าคนแคระนั้นไม่ได้ซับซ้อนมากนัก เขาถามออกมาตรงๆ "แล้วทำไมเจ้าถึงมาหาข้า? ตอนนี้ข้ากำลังยุ่งกับการถ่ายทอดเทคนิคตีเหล็กให้คนในเผ่าอยู่"

"ไม่ใช่ฉันที่กำลังมองหานาย แต่เป็นเธอต่างหากที่มาตามหานาย เธอต้องการให้นายช่วยสร้างอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งให้หน่อย" หลิน ยู ชี้ไปที่ จี้ หยุนซวงที่อยู่ข้างๆ เขา

"เธองั้นเหรอ?"

มากอร๋นมองไปที่ จี้ หยุน ซวงอีกครั้ง ขมวดคิ้วออกมาทันที

"เจ้าก็น่าจะรู้ว่านอกจากเจ้าแล้ว ข้าจะไม่สร้างอุปกรณ์อันเป็นความภาคภูมิใจของเหล่าคนแคระเราให้คนอื่น"

แท้จริงแล้ว ในฐานะที่เป็นราชาคนแคระเผ่า ค้อนสงคราม เขานั้นเป็นตัวแทนแห่งความรุ่งโรจน์ของทั้งเผ่า จะให้เขามาช่วยคนอื่นสร้างอุปกรณ์ง่ายๆได้อย่างไรกัน?

แต่เฉพาะแค่หลิน ยู เท่านั้น มีเพียง หลิน ยู ที่เขาจะช่วยอย่างไม่มีเงื่อนไข

สำหรับคนอื่นนั้นไม่จำเป็นต้องพูดถึง

"นายสร้างให้ฉันไม่ได้งั้นเหรอ ฉันจ้างนายก็ได้"

ถึงจะหลิน ยู จะไม่ได้แนะนำ แต่จี้ หยุนซวงก็สัมผัสได้ถึงความพิเศษของมากอร๋น ก่อนที่จะตัดสินใจว่าเขาคือแคระที่สามารถสร้างอุปกรณ์ให้เธอได้

เธอหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ามิติโดยไม่เร่งรีบ

มากอร์นที่กำลังจะปฏิเสธนั้น ได้ถูกดึงดูดด้วยสิ่งที่เธอนำออกมา

เขาสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ หลังเหยียดตรงทันที

"หรือว่า...ไวน์ดอกไม้จากป่าเอล์ฟ??"

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง จ้องมองตรงไปยังขวดไวน์ที่อยู่ในมือที่ จี้ หยุนซวง หยิบออกมา แม้แต่สายตาของคนแคระโดยรอบก็ได้ถูกดึงดูดไปด้วย

"ใช่ มันคือ ไวน์ดอกไม้จากป่าเอล์ฟ" จี้ หยุนซวง ยิ้มออกมาอย่างมีเสน่ห์ "ท่านพ่อของฉันไปยังป่าเอล์ฟและได้รับมันมา เป็นอย่างไรบ้าง นายพอจะช่วยสร้างอุปกรณ์ให้ฉันหน่อยได้ไหมแลกกับสิ่งนี้"

"ตกลง!"

มากอร์นคว้าขวดไวน์ในมือของ จี้ หยุนซวง ราวกับเขากลัวว่าเธอจะเก็บมันกลับไป

หลิน ยู "???"

นี้มัน ความภาคภูมิใจของคนแคระพวกเขาละ มันหายไปไหน?

ความรุ่งโรจน์ของเผ่า กับตูดพวกนายละ มันหายไปไหนกัน!??

เพียงแค่ไวน์ขวดเล็กๆ!?

ราวกับเห็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดของ หลิน ยู มากอร์นพูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ "เจ้ารู้หรือไม่! ไวน์ดอกไม้จากป่าเอล์ฟรสชาติของมันยอดเยี่ยมมาก ข้าต้องการมันมานานแล้วแต่หาไม่ได้"

"มันดีจริงๆหรือ มันก็แค่ไวน์ขวดหนึ่ง" หลิน ยู อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

"นี่มันไม่ใช่ไวน์ธรรมดา ลืมมันไปซะ เจ้าไม่เข้าใจหรอก"

มากอร์น ไม่สนใจ หลิน ยู ดืมด่ำกับไวน์ที่อยู่ในมือเขา

ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

ในตอนนั้นเอง จี้ หยุนซวง ก็บอกเขา "ไวน์ดอกไม้จากป่าเอล์ฟนั้นได้รับการบ่มด้วยน้ำค้างจากดอกไม้หลายร้อยชนิด มันดีอย่างมากในการเสริมพลังให้กับร่างกาย เรียกได้ว่ามันเป็นของที่อร่อยที่สุดในโลก ท่านพ่อของฉันต้องเสียเงินไปไม่น้อยเลย แต่ก็แลกเปลี่ยนกับพวกเขามาได้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น"

"สาวน้อยเจ้าพูดถูกแล้ว นี้เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมอย่างมาก"

มากอร์นสัมผัสขวดไวน์ด้วยความรัก แตกต่างจากท่าทีปฏิเสธจี้ หยุนซวงก่อนหน้านี้ของเขา

หลังจากที่วางขวดไวน์ลง เขาถามว่า "เจ้าต้องการให้ข้าสร้างอะไร ไหนลองเอามาดูซิ"

"นั้นซิ นายคิดว่าจะสร้างมันได้"

จี้ หยุนซวง หริบกระดองเต่าน้ำแข็งทมิฬออกมาทันที

เมื่อเห็นกระดองเต่า ดวงตาของ มากอร์น ก็เปล่งประกายขึ้น เขาจับมันขึ้นมาด้วยความระมัดระวังทันที

"นี้เป็นวัตถุดิบที่ดี เหมาะสมที่สุดในการสร้างชุดเกราะ อีก 5 วันมารับมันได้เลย"

"จริงเหรอ?" ใบหน้าของ จี้ หยุนซวง มีความสุขอย่างมาก "เยี่ยมมม! ฉันจะมารับมันเมื่อถึงตอนนั้น"

"เธอไม่จำเป็นต้องลำบากหรอก ฉันจะเอาไปให้เธอที่เมืองหลักเองหลังจากสร้างเสร็จ" หลิน ยู ขัดจังหวะขึ้นทันที

"นายพูดแล้วนะอย่างลืมซะละ" จี้ หยุนซวงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ต้องกังวลเลย เธอคิดว่าฉันดูเป็นคนไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยหรอ?"

"ใช่!" จี้ หยุนซวง ทำหน้าจริงจัง "เพราะครั้งแรกที่ฉันเจอนาย นายยังขโมยทรัพยากรของพวกฉันไปเลย ใครจะรู้ว่านายจะยึดอุปกรณ์ของฉันไปอีกไหม!"

"..."

เขาไม่สามารถแก้ตัวข้อหาใหญ่นี้ได้จริงๆ สีหน้าของเขินอายออกมาเล็กน้อย

จี้ หยุน ซวงเห็นท่าทางเขินอายของเขา ดวงตาของเธอก็ค่อยปรากฏรอยยิ้ม

ดวงกำลังเปลี่ยนไปในที่สุดเธอก็รู้สึกได้ถึงชัยชนะ

เธอนั้นไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอรู้สึกมีความสุขและภาคภูมิใจไม่น้อย

อาจเป็นเพราะเธอเอาชนะหลิน ยู ได้!

นี้คือเรื่องราวทั้งหมด

ทั้ง 2 บอกลามากอร์นและออกจากหุบเขาเพื่อไปยังเมืองหวงซา

จากนั้นพวกเขาก็ยังเดินเล่นไปยังรอบๆเมือง หลิน ยู และ จี้ หยุนซวง ต่างพากันแยกย้ายกลับไปยังดินแดน เพื่อรอให้อุปกรณ์สร้างเสร็จ

.

.

ตอนนี้ VIP 4 (201-250) เปิดให้เข้าแล้วนะ

ติดตามได้ผ่านทาง Facebook : - นิยายแปลไทย