หลังจากโจวโจวพาทหารกลับมาที่เมืองบ่อปลา เขาก็จัดให้ทหารอยู่ที่ชานเมืองและบอกให้เนซาริโอ้คอยคุ้มกันพวกเขา

เขาใช้เวลาแค่ช่วงเช้าในการจัดการกับลอร์ดสีชาดทั้งสามตัว

ในระหว่างนี้เขาก็ได้รับไอเท็มดรอปมาเป็นจำนวนมาก

โจวโจวไม่อยากจะเห็นไอเท็มดรอปของเขาถูกแย่งชิงไปโดยคนที่ผ่านไปผ่านมาเมื่อเขากลับจากการเดินทางไปยังเมืองบ่อปลา

แม้ว่าโอกาสของมันจะไม่สูง แต่มันก็ไม่ผิดอะไรที่จะระวังไว้ก่อน

นอกจากนี้ ด้วยการมีผู้กล้าอย่างไป่อี้อยู่ข้างกายและความสามารถในการสื่อสารทางจิตกับเนซาริโอ้ได้ตลอดเวลาเพื่อที่มันจะได้รีบมาช่วยเขาได้ในทันที

ดังนั้นโจวโจวจึงไม่ได้กังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเอง

ในไม่ช้าไป่อี้และเขาก็มาถึงเมืองบ่อปลา

เมื่อทั้งสองคนมาถึงประตูเมือง พวกเขาก็ต้องอึ้งไปในทันที

นายกเทศมนตรีเมืองบ่อปลา จางบัน กำลังยืนอยู่พร้อมกับชายหญิงในชุดเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรออโรร่า 40-50 คน

ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกายขึ้นมาเมื่อพวกเขาเห็นโจวโจวและไป่อี้เดินเข้ามา จากนั้นพวกเขาก็ต้อนรับพวกเขาทั้งคู่ด้วยรอยยิ้ม

“ขอแสดงความยินดีแก่เจ้าตะวันสาดแสงที่กลับมาพร้อมกับชัยชนะ!”

“จากวันนี้เป็นต้นไป เมืองบ่อปลาของพวกเราก็ไม่ต้องเป็นกังวลว่ามอนสเตอร์ของลอร์ดสีชาดทั้งสามตัวนั้นจะมาทำร้ายผู้คนอีกแล้ว!”

จางบันจับมือของโจวโจวและพูดอย่างมีความสุข

“ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้าตะวันสาดแสงจริงๆ!”

“เจ้าตะวันสาดแสงประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยขนาดนี้เลย ข้าล่ะอิจฉาจริงๆ”

“เจ้าตะวันสาดแสง ท่านเหนื่อยไหม? ท่านอยากไปหาที่พักก่อนไหม?”

…

เจ้าหน้าที่ของเมืองบ่อปลาเหล่านี้พูดออกมาอย่างกระตือรือร้นด้วย

“ท่านนายกเทศมนตรีจาง ท่านไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ พวกเราตกลงแล้วว่าจะจัดการกับลอร์ดสีชาดพวกนี้ให้ ข้าก็แค่ทำตามสัญญาก็เท่านั้น”

โจวโจวไม่สามารถทนต่อความกระตือรือร้นของพวกเขาได้ เขาก้าวถอยหลังอย่างเงียบๆ และพูดออกมา

“เจ้าตะวันสาดแสงถ่อมตัวเกินไปแล้ว”

เมื่อจางบันได้ยินคำพูดของเขา ความประทับใจของเขาที่มีต่อโจวโจวก็เพิ่มขึ้นไปอีก

หลังจากนั้นเขาก็ดึงโจวโจวไปที่งานเลี้ยง

โจวโจวไม่อาจปฏิเสธได้เมื่อเห็นเช่นนี้ เขาทำได้เพียงแค่กินอาหารกับไป่อี้และคนเหล่านี้ในภัตตาคารที่ใหญ่ที่สุดในเมืองบ่อปลา

หลังจากดื่มกินกันจนอิ่มแล้ว จางบันก็ยิ้มออกมา “ข้าได้เขียนรายงานความดีความชอบของท่านไปแล้ว เจ้าตะวันสาดแสง ในไม่ช้าฝ่าบาทจะต้องได้รู้แน่ว่าท่านแข็งแกร่งแค่ไหน”

เมื่อคนอื่นๆ ได้ยินเช่นนี้ พวกเขาก็มองมาที่โจวโจวด้วยความอิจฉา

พวกเขารู้ดี

เจ้าตะวันสาดแสงผู้นี้น่าจะต้องกลายเป็นบุคคลที่ได้รับความนิยมในสายตาของราชาและอาณาจักรออโรร่าในไม่ช้า

พวกเขาทั้งหมดกำลังวางแผนที่จะประจบประแจงกับพี่ใหญ่ในอนาคตของอาณาจักรออโรร่าผู้นี้หลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง

ครึ่งชั่วโมงต่อมางานเลี้ยงก็สิ้นสุดลง

จางบันอยากให้โจวโจวอยู่ต่ออีกหน่อย

อย่างไรก็ตาม คราวนี้โจวโจวก็ปฏิเสธมัน

“ท่านนายกเทศมนตรีจาง ทหารของข้ากำลังรออยู่ที่นอกเมือง และมันมีเรื่องสำคัญที่ข้าต้องจัดการในวันพรุ่งนี้ด้วย ข้าต้องไปเตรียมการต่อ ดังนั้นข้าจึงไม่อาจรั้งอยู่ต่อไปได้อีก ไว้พบกันใหม่วันหลังเถอะ”

โจวโจวกล่าว

“...ก็ได้ๆ”

จางบันยอมแพ้อย่างเสียใจ

เขารู้ว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันสำคัญสำหรับเจ้าตะวันสาดแสงและลอร์ดคนอื่นๆ ดังนั้นเขาจึงไม่อยากจะตื๊อโจวโจวต่ออีก

“งั้นก็โชคดีนะ!”

จางบันอวยพรเขา

“ขอบคุณท่านมากๆ”

โจวโจวรับทราบ

จากนั้นเขาก็กล่าวคำลากับเจ้าหน้าที่ของเมืองบ่อปลาคนอื่นๆ และจากไปพร้อมกับไป่อี้

เหล่าเจ้าหน้าที่จากเมืองบ่อปลาทำได้เพียงแค่มองดูพวกเขาจากไปก่อนที่พวกเขาจะทันได้สร้างความสัมพันธ์กับโจวโจว

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ณ เมืองตะวันสาดแสง

โจวโจวเพิ่งกลับมาและยังไม่ได้เข้าไปในเมือง แต่เขาก็เห็นจ้าวฉางโจวกำลังสั่งให้ลูกน้องสร้างหอคอยออโรร่าจากระยะไกลเข้าซะก่อน

จ้าวฉางโจวเองก็เห็นโจวโจว

ดวงตาของเขาเปล่งประกายขึ้นมา

เขาเดินเข้ามาหาโจวโจวในทันที

“ท่านลอร์ด ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว ให้ข้ายืมทหารมาช่วยสร้างกำแพงหน่อยได้ไหมขอรับ?” เขาพูดออกมาทันที

เขาไม่ได้ถามโจวโจวด้วยซ้ำว่าเขาชนะหรือแพ้

มันยังจำเป็นต้องถามอีกเหรอ?

ในหัวใจของชาวเมืองตะวันสาดแสงทุกคน ลอร์ดของพวกเขาคือเทพสงครามผู้ไร้เทียมทาน!

เพราะพวกเขาไม่เคยเห็นท่านลอร์ดกลับมาพร้อมกับความพ่ายแพ้เลยน่ะสิ!

เขาต้องชนะอยู่แล้ว

จ้าวฉางโจวยิ่งมั่นใจขึ้นหลังจากได้เห็นรอยยิ้มอันผ่อนคลายของทุกๆ คน

“ให้ทหารพักกันก่อนสักชั่วโมงละกันแล้วค่อยให้พวกเขามาช่วยงานก่อสร้าง”

โจวโจวกล่าว

“ขอรับ”

โจวโจวพยักหน้าและจากไปอย่างมีความสุข

มันไม่รู้ว่าเขามีความสุขเพราะว่าทหารจะมาช่วยสร้างกำแพงหรือว่าเพราะท่านลอร์ดกลับมาพร้อมกับชัยชนะอีกครั้ง

โจวโจวไม่ได้เข้าไปในเมืองตะวันสาดแสงทันที

กลับกัน เขาได้สั่งให้คนพาสาวกทรายคลั่งระดับเหล็กดำขั้นต้นที่ไม่ได้สติ 3 คนไปยังฟาร์มมอนสเตอร์และส่งมอบพวกมันให้กับมู่กู่

“ให้เลี้ยงมอนสเตอร์พวกนี้ในฟาร์มมอนสเตอร์แห่งที่สี่”

โจวโจวชี้ไปยังสาวกทรายคลั่งและแนะนำกับมู่กู่

“ขอรับท่านลอร์ด!”

มู่กู่กล่าวด้วยความเคารพ

โจวโจวรับทราบ

“พรุ่งนี้จะเป็นการทดสอบลอร์ดมือใหม่แล้ว ศัตรูกลุ่มใหญ่อาจจะมาโจมตีพวกเราในระหว่างนั้นได้ กำแพงคริสตัลทรายคงไม่อาจปกป้องเจ้าได้ในคราวนี้ ถ้าไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ ก็ให้เจ้าทิ้งฟาร์มมอนสเตอร์ทั้งสี่แห่งนี้และพามอนสเตอร์บางตัวเข้ามาในกำแพงเมืองเพื่อความปลอดภัยของตัวเจ้าเอง เจ้าไม่ต้องไปสนใจว่าฟาร์มมอนสเตอร์จะถูกทำลายในการทดสอบลอร์ดมือใหม่ หลังจากการทดสอบลอร์ดมือใหม่จบลง ข้าจะใช้ทรัพยากรบางส่วนและสร้างฟาร์มมอนสเตอร์ขึ้นมาใหม่เอง”

โจวโจวกล่าว

ฟาร์มมอนสเตอร์ระดับบรอนซ์เขียวขั้นกลาง 4 แห่งมีขนาดใหญ่มาก!

ดังนั้นกำแพงคริสตัลทรายของเมืองตะวันสาดแสงจึงไม่อาจปกป้องพวกมันได้เลย

ในใจของโจวโจว ถ้ามันมีอันตรายเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ เขาก็สามารถทิ้งฟาร์มมอนสเตอร์ทั้งสี่แห่งไปได้ อย่างมากเขาก็แค่ต้องใช้ทรัพยากรสร้างพวกมันขึ้นมาใหม่

สำหรับโจวโจวผู้มั่งคั่งและโอ่อ่า ทรัพยากรที่จำเป็นในการสร้างใหม่นั้นไม่มีค่าอะไรเลย

แต่มู่กู่นั้นต่างออกไป

เขาไม่อาจรับประกันได้ว่ามู่กู่จะฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ถ้าเขาบังเอิญตายไปในการทดสอบลอร์ดมือใหม่

หรือบางทีพรสวรรค์แห่งลอร์ดฟาร์มมอนสเตอร์ระดับเงินขาวอันนี้จะไม่สามารถใช้งานได้รึเปล่าถ้ามู่กู่ตาย?

นั่นไม่ใช่สิ่งที่โจวโจวอยากจะเห็นเลย

ดังนั้นความปลอดภัยของมู่กู่จึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับเขา

“ท่านลอร์ด ไม่ต้องห่วง ข้าคือเจ้าของฟาร์มมอนสเตอร์และคนเลี้ยงมอนสเตอร์ ข้าสามารถบงการมอนสเตอร์แห่งหมอกทั้งหมดในฟาร์มมอนสเตอร์ได้ ถ้าข้าเจออันตรายอะไรจริงๆ ข้าก็มีความมั่นใจระดับหนึ่งว่าข้าจะสามารถปกป้องตัวเองได้ แต่ถ้ามันมีอันตรายอะไรจริงๆ ข้าก็จะเข้าไปในเมืองทันที”

มู่กู่กล่าวด้วยความเคารพ

“เจ้ามีไพ่ตายซ่อนอยู่ด้วยงั้นเหรอ?”

โจวโจวอึ้งไป

มันมีฟาร์มมอนสเตอร์ทั้งหมดสี่แห่ง!

เมื่อมันเต็มความจุ มันจะมีมอนสเตอร์ทั้งหมด 4,000 ตัว!

ถ้าเขาสามารถบัญชาการพวกมันทั้งหมดได้จริงๆ พลังรบของมู่กู่เพียงคนเดียวก็น่าจะเทียบได้กับทหารทั้งหมดภายใต้การบัญชาการของเขาเลย!

แน่นอนว่านั่นไม่ได้รวมถึงเนซาริโอ้และไป่อี้

แม้ถึงอย่างนั้นความสามารถของมู่กู่ก็ยังทรงพลังมากอยู่ดี!

“งั้นเจ้าสามารถนำมอนสเตอร์ทั้งหมดเข้าต่อสู้ร่วมกับทหารในการทดสอบลอร์ดมือใหม่ในวันพรุ่งนี้ได้ไหม?”

โจวโจวถามด้วยความคาดหวัง

“อืม… คงยังไม่ใช่ตอนนี้ขอรับ แต่เมื่อข้าเลื่อนระดับขึ้นเป็นเจ้าของฟาร์มมอนสเตอร์และคนเลี้ยงมอนสเตอร์ระดับเพชรขั้นสูง ข้าก็น่าจะสามารถนำมอนสเตอร์ออกไปสู้ได้”

มู่กู่กล่าว

โจวโจวอึ้งไป

ระดับเพชรขั้นสูงงั้นเหรอ?

ไม่ใช่ว่านั่นเป็นขีดจำกัดศักยภาพของมู่กู่งั้นเหรอ?

สิ่งที่เขาหมายถึงคือตราบใดที่พรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเงินขาวอันนี้ของเขาเติบโตถึงขีดจำกัด สิ่งที่เขาต้องการก็มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นได้!

โอ้พระเจ้า!

โจวโจวรู้สึกว่าอนาคตที่มู่กู่อธิบายไว้นั้นน่าตกใจมาก

ต้องทราบกันว่ามู่กู่ที่อยู่ในระดับบรอนซ์เขียวขั้นกลางก็สามารถควบคุมมอนสเตอร์แห่งหมอกได้ถึง 5,000 ตัวแล้วในทางทฤษฏี!

เมื่อเขาเลื่อนระดับขึ้นเป็นระดับเพชรขั้นสูง เขาจะสามารถควบคุมมอนสเตอร์ได้มากมายขนาดไหนกัน?!

โจวโจวอดเดาะลิ้นไม่ได้

เขาเห็นว่าพรสวรรค์แห่งลอร์ดทุกอันนั้นมีศักยภาพสูงมากที่รอการค้นพบ

การยุยงแปรพักตร์และกลับสู่เมืองระดับเหล็กดำต่างก็เหมือนกัน

ส่วนฟาร์มมอนสเตอร์ระดับเงินขาวก็ยิ่งกว่าอีก

“งั้นก็ระวังตัวด้วย”

เมื่อมู่กู่กล่าวเช่นนั้น โจวโจวก็ย่อมที่จะต้องเชื่อเขา

ดังนั้นเขาจึงแค่เตือนอีกฝ่ายก่อนที่จะกลับไปในเมือง

เขายังไม่ทันได้ใช้หนังสือรับสมัครทหารราบเพื่ออัญเชิญทหารราบออกมา เจิ้งหยวนฉีก็รีบเดินเข้ามาหาเขาก่อนพร้อมกับชายชราคนหนึ่ง

“ขอแสดงความยินดีด้วยที่กลับมาพร้อมกับชัยชนะท่านลอร์ด!”

หลังจากที่เขาเดินเข้ามา เขาก็ยิ้มและแสดงความยินดีกับโจวโจวทันที

โจวโจวยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเขาก็มองไปยังชายชราหน้าไม่คุ้นที่อยู่ข้างๆ เจิ้งหยวนฉี

ใครกัน?

โจวโจวประหลาดใจเล็กน้อย