หลิน ยู ตกตะลึงไปในทันที

แต่ในขณะเดียวกันก็ตื่นเต้นอย่างมาก

หากสามารถสร้างแท่นเทเลพอร์ตระยะไกลระหว่างอาณาจักรคนแคระกับเมืองหวงซาได้ แม้ว่ามันจะเป็นแท่นเทเลพอร์ตระยะไกล ความหมายขของมันแตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

มันเทียบเท่ากับการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเขากับอาณาจักรคนแคระซึ่งมีค่ามากกว่าพลังเวทย์จำนวนมากเท่าไหร่ก้ตาม

ด้วยวิธีนี้ มากอร์น ไม่ต้องกังวลอีกต่อไป เขาสามารถกลับมาเผ่าของเขาได้ทุกเมื่อ แถมยังสามารถดึงเหล่าคนแคระให้มาอาศัยอยู่ที่นี้ได้อีกด้วย

และเมื่อเขาไปถึงระดับ 10 ในภายหลัง เขาสามารถก่อตั้งอาณาจักรขึ้นมาได้

มันจะเป็นอาณาจักรแห่งการตีเหล็กอย่างแท้จริง ที่ดึงดูดผู้คนจากทั่วทุกมุมโลก

ผลประโยชน์ที่หลั่งไหลเข้ามาจะมีจำนวนมหาศาลล

"เจ้าสามารถสร้าง แท่นเทเลพอร์ตระยะไกล นั้นได้จริงๆงั้นเหรอ"

มากอร์น อดไม่ได้ที่จะถามออกมา

ถ้าทำได้ ด้วยฐานะราชาคนแคระของเขา มันจะมีประโยชน์ต่อการพัฒนาคนแคระในเผ่าของเขา

"แน่นอน" เมื่อเห็นเขาถาม ราคาน ก็รีบตอบกลับทันที "ตราบเท่าที่ฝ่าบาทต้องการ มันสามารถสร้างขึ้นได้ทุกเมื่อ"

ไร้สาระ

ตราบใดที่มีราชาคนแคระอยู่ การสร้างแท่นเทเลพอร์ตระยะไกลจะไปยากอะไรกัน?

ยิ่งไปกว่านั้น เหล่าคนแคระยังมีชื่อเสียงในการรังสรรค์อุปกรณ์ ในทุกๆวันจะมีคนขอมาให้สร้างอุปกรณ์จำนวนนับไม่ถ้วน พวกเขาจะขาดแคลนทรัพยากรในการสร้างได้อย่างไรกัน?

นี้เป็นเหตุผลที่ ราคาน แทบจะไม่สั่นไหวเมื่อเขาตอบ

หนังตาของ หลิน ยู กระตุกขึ้น

ต้องรู้ก่อนว่า

แม้แต่แท่นเทเลพอร์ตดินแดนของเขาก็ยังต้องใช้พลังเวทย์ 500 แต้ม เพื่อที่จะเทเลพอร์ตในระยะทาง 1 กิโลเมตร

เขาไม่รู้ว่าระยะทางกว่าครึ่งโลกนี้มันเป็นระยะทางเท่าไหร่ แต่มันก็ต้องไม่ใช่น้อยๆแน่นอน

ทรัพยากรที่ใช้สำหรับการเดินทางเพียงครั้งเดียวมันเทียบเท่ากับการเดินทางระหว่างโลกเลยทีเดียว

การที่คนเหล่านี้พูดออกมาได้โดยไม่รู้สึกอะไร คนแคระเหล่านี้จะร่ำรวยเกินไปแล้ว

"หลิน ยู เจ้าคิดว่าอย่างไร?"

ในขณะที่กำลังครุ่นคิด มากอร์น ก็มองมาที่เขาด้วยสายตาอ้อนวอน

"ข้างั้นเหรอ? แน่นอนว่าข้าไม่มีปัญหา แต่อย่าให้ข้าจ่ายค่าก่อสร้างนะ "

หลิน ยู ยักไหล่ เพราะตอนนี้เขานั้นยากจนสุดๆ เขาไม่มีทรัพยากรพอที่จะสร้างแท่นเทเลพอร์ต

และเขาไม่รู้วิธีสร้างแท่นเทเลพอร์ตระยะไกลด้วย

"ไม่เป็นไร แท่นเทเลพอร์ตนั้นจะถูกสร้างโดยพวกเราเหล่าคนแคระ ตามใดที่ฝ่าบาทยังทรงเป็นราชาอยู่ เราสามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง" ราคานถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

และในที่สุดก็มีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง

เขารู้สึกว่ามนุษย์คนนี้เป็นดาวนำโชคของอาณาจักรคนแคระ

เมื่อเขามาถึงปัญหาที่ส่งผลกระทบต่ออาณาจักรคนแคระก็ได้รับการคลี่คลาย

เขารู้สึกชอบใจหลิน ยู มากกว่ามนุษย์คนใด

"เอาละ เมื่อตัดสินใจได้แล้ว พวกเราก็เอาแบบนี้ก็แล้วกัน เมื่อถึงเวลา ก็ให้ใครซักคนไปยังดินแดนของ หลิน ยู เพื่อสร้างแท่นเทเลพอร์ตระยะไกล จากนั้นก็ส่งคนไปคุ้มกันที่นั้น"

เมื่อเห็นว่าไม่มีการคัดค้านจากแต่ละคน มากอร์น ก็ออกคำสั่งทันที

ในตอนนี้เขานั้นเป็นถึงราชาคนแคระ

เมื่อ ราคาน และ เลเซอร์ ได้ยินคำพูดนี้ พวกเขาก็มีความสุขทันที พวกเขารีบรับคำสั่งและเริ่มจัดเตรียมการสร้างแท่นเทเลพอร์ตระยะไกลทันที

พวกเขารีบออกไป เหลือเพียงแค่มากอร์น กับ หลิน ยู ที่อยู่ในห้องโถง สีหน้าเคร่งขรึมของ มากอร์น ก็ค่อยๆลงผ่อนคลายลง

"ในที่สุดเจ้าพวกตัวน่ารำคาญก็ไปได้ซักที เจ้าเองก็นั่งลงได้แล้ว"

เขาโบกมือให้ หลิง ยู นั่งลงเก้าอี้ข้างๆเขา

แน่นอนว่าเขาคือมากอร์นที่ หลิน ยู รู้สึก

"การเป็นราชามันเหนื่อยขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?"

หลิน ยู แอบหัวเราะในใจ เขานั่งลง หยิบผลไม้ขึ้นกินสองสามคำ

"เหนื่อย เหนื่อยมาก เจ้าจะรู้เมื่อถึงตอนที่เจ้าสร้างอาณาจักรขึ้นมาในอนาคต มันจะมีคนมากมายล้อมรอบเจ้าอยู่ตลอดเวลาราวกับแมลงวัน" มากอร์น หยิบชาขึ้นมาดื่ม

ผ่านไปครู่หนึ่ง

เขาก็ถอดมงกฏที่อยู่บนศรีษะออกแล้วโยนลงบนโต๊ะอย่างไม่ใยดี ราวกับมันเป็นโซ่ตรวนที่ค่อยกดทับตัวเขาเอาไว้

หลิน ยู ที่ตรวจสอบข้อมูลของมันก็ต้องตกตะลึง

เพราะมงกฏนี้เป็นอุปกรณ์ระดับ 11

[ชื่ออุปกรณ์ : มงกฏเทพเจ้าแห่งสงคราม]

[ระดับอุปกรณ์ : ระดับ 11]

[คุณลักษณะที่ 1 : รับพรจากเทพเจ้าแห่งสงคราม ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 1 ระดับ]

[คุณลักษณะที่ 2 : รับพรจากเทพเจ้าแห่งสงคราม ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 1 ระดับ]

[คุณลักษณะที่ 3 : รับพรจากเทพเจ้าแห่งสงคราม โชคเพิ่มขึ้น 1 ระดับ]

[หมายเหตุ : หนึ่งในชุดอุปกรณ์ของเทพเจ้าแห่งสงคราม มีเพียงราชาคนแคระเท่านั้นที่สามารถสวมใส่ได้]

"...."

นี้มันอุปกรณ์บ้าอะไรเนี้ย

ลูกตาของหลิน ยู แทบจะถล่นออกมา

เขาคิดว่ามันเป็นเพียงเครื่องประดับให้ดูดีเท่านั้น แต่ไม่คิดว่ามันทรงพลังขนาดนี้

ความสามารถในการเพิ่มระดับความแข็งแกร่งนี้มันคืออะไรกัน!?

มันเทียบเท่ากับพรเทพเจ้าแห่งสงครามของเผ่าหอกทมิฬในเวอร์ชั่นถาวรเลยทีเดียว

นี้เป็นมรดกของราชาคนแคระงั้นเหรอ?

มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ?

ในเวลาเดียว หลิน ยู ก็ยังสังเกตเห้นว่ามงกฏนี้เป็นเพียงหนึ่งในชุดอุปกรณ์เท่านั้น

กล่าวอีกอย่างหนึ่ง มงกฏนี้หนึ่งในชุดอุปกรณ์ชุดเดียวกันกับชุดเกาะสีทอง บนร่างของมากอร์น รวมถึงค้อนเทพเจ้าแห่งสงคราม มีเพียงราชาคนแคระเท่านั้นที่สามารถใช้งานมันได้?

นี้เป็นคำอธิบายอย่างสมเหตุสมผล

เห็นได้ชุดว่าชุดอุปกรณ์นี้ถูกสร้างมาเพื่อราชาคนแครนะองศ์ใหม่

แม้ว่าตอนนี้ มากอร์น จะไม่แข็งแกร่ง แต่ศักยภาพในอนาคตของเขาจะน่าหวาดกลัวอย่างมาก

แม้ว่าเผ่าคนแคระเหล่านั้นจะยังไม่เชื่อมั่นในตัวเขา แต่พวกเขาก็ยังคำนึงถึงปัจจัยเหล่านี้ไปด้วย ทำให้พวกเขาต้องยอมรับ มากอร์น เป็นราชาของพวกเขาอย่างเชื่อฟัง

"มากอร์น แล้วความสามารถของชุดเกราะเจ้าคืออะไรงั้นเหรอ"

หลิน ยู จ้องไปยังชุดเกาะสีทองเข้มที่อยู่บนร่างของมากอร์น และค้อนเทพเจ้าแห่งสงครามที่อยู่ข้างๆ

เขานั้นรู้อยู่แล้วว่า ค้อนเทพเจ้าแห่งสงคราม นั้นเพิ่มความสามารถในการตีเหล็ก

หากประเมินจากการที่มันเป็นชุดเกาะหนักมันคงเน้นไปที่การป้องกัน ไม่ผิดไปจากนี้อย่างแน่นอน

แต่สิ่งที่เขาสงสัยคือความสามารถของชุดเกราะเทพเจ้าแห่งสงคราม

ใช่แล้ว

"อ้อ เจ้าชุดเกราะพวกมีนี้ดูเหมือนจะมีความสามารถในการอัญเชิญ ให้เทพเจ้าแห่งสงครามเสด็จเยื้อนลงมา ข้าก็ไม่เคยใช้มันเหมือนกัน ราคาน บอกว่าเราไม่ควรใช้มันนอกจากจะกำลังตกอยู่ในช่วงเวลาอันตรายถึงชีวิต"

มากอร์นเกาหัวและพูด เขาไม่ได้อะไรจาก หลิน ยู

หลิน ตกตะลึงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

เทพเจ้าแห่งสงครามเสด็จเยือน?

นี้หมายความว่าอย่างไรกัน?

แค่ชื่อของมันดูสุดยอดไปเล่นมันต้องเป็นสกิลที่น่าเหลือเชื่อแน่ๆ เขาไม่รู้จะได้มีโอกาสเห็นมากอร์นใช้มันหรือไม่ในอนาคต

แต่ว่ามันคงยาก

สุดท้ายแล้ว คงมีเพียงไม่กี่อาณาจักรที่สามารถทำให้เหล่าคนแคระตกอยู่ในช่วงเวลาชีวิตและความตาย

นี่ยังอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ว่ามากอร์น ยังไม่ถึงถึงระดับ 11

หากเข้าก้าวไปถึงระดับ 11 ในอนาคต แม้แต่อาณาจักรเหล่านั้นก็ยังต้องไว้หน้าเขา

"ว่าแต่ อุปกรณ์ระดับ 10 ที่เจ้าขอให้ข้าช่วยก่อนหน้านี้ ข้าได้ขอให้คนแคระภายในอาณาจักรช่วยสร้างให้"

ในขณะนั้นเอง จู่ๆ มากอร์น ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เขาหยิบสร้อยคอจี้งาช้างออกมาจากช่องเก็บของ

"เสร็จเร็วขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ"

หลิน ตกตะลึงไปในทันทีรีบหยิบสร้อยนั้นขึ้นตรวจสอบ

สร้อยในมือเริ่มเย็นลง ตัวสร้อยมีออร่าเยือกแขงแผ่ออก

ส่วนล่างของสร้อยคอทำจากงาช้างที่เชือมต่อกันเป็นทอดๆ ส่วนตรงกลางของอุปกรณ์ถูกฝังด้วยคริสตัลที่เขาได้รับมาจากหอคอยแห่งบาป

"นี้คือสิ่งที่ข้าขอให้เหล่าคนแคระระดับ 10 ปรับแต่งงาช้างที่เจ้ามอบให้กับข้าเพื่อใช้เป็นแก่นหลัก จากนั้นก็เพิ่มวัสดุอื่นๆเข้าไปเพื่อสร้างมันขึ้นมา ส่วนคริสตัลนั้นฝังอยู่บนตัวจี้ เจ้าลองดูว่ามันใช้ได้หรือไม่"

มากอร์นรีบอธิบายทันที

เมื่อ หลิน ยู ได้ยินคำพูดนั้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่สร้อยคออย่างช่วยไม่ได้ทันใดนั้นหน้าต่างข้อมูลก็ปรากฏขึ้น

[ชื่ออุปกรณ์ : จี้งาช้างเยือกแข็ง]

[ระดับอุปกรณ์ : ระดับ 10 ]

[คุณสมบัติที่ 1 : สร้างเกราะน้ำแข็งขึ้นมารอบๆตัว ลดความเสียหายที่ได้รับ 25% และแช่แข็งพูดที่โจมตีเข้ามา]

[คุณสมบัติที่ 2 : เพิ่มธาตุน้ำแข็งในการโจมตี ลดความเร็วขอศัตรูที่โดนโจมตีลง 10%]

[คุณสมบัติที่ 3 : เมื่อได้รับการโจมตีที่ถึงแก่ชีวิต จี้งาเชือกเยือกจะหักลง มันจะรับการโจมตีแทน ใช้ไม่ได้สำหรับผู้มีระดับ 10 ขึ้นไป]

[ลักษณะเฉพาะ (ทั่วไป) : สำหรับชิ้นส่วนเทวะที่ผู้ใช้มีอยู่จะเพิ่งความสามารถให้กับอุปกรณ์ชิ้นละ 10%]

[เพิ่มเติม : ป้องกันวิญญาณ (ลดความเสียหายจากการโจมตีทางจิตวิญญาณลง 18%)]

[หมายเหตุ : อุปกรณ๋ชิ้นนี้ทำจากงาของช้างเยือกแข็ง มีความสามารถในการแช่แข็งศัตรู]

"เป็นอย่างไรบ้าง เจ้าพอใจหรือไม่ เป็นอุปกรณ์ป้องกันตามที่เจ้าต้องการนิ"

"พอใจแน่นอน ข้าพอใจมากจริงๆ"

หลิน ยู พยักหน้าอย่างแรง ความตื่นเต้นปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งที่เขาเห็นเกราะหัวใจกระทิงลึกลับระดับ 10 ก่อนหน้านี้ เขาก้ต้องการอุปกรณ์ช่วยชีวิตที่คล้ายๆกัน

ไม่คิดมาก่อนว่า มากอร์นจะสร้างมันขึ้นมาเพื่อเขาจริงๆ

เช่นนั้นแล้ว

นอกจากอาณาจักรสันติ และเทเลพอร์ตแบบสู่ม เขายังมีอุปกรณ์ช่วยชีวิตเพิ่มขึ้นอีกอย่างหนึ่ง

ซึ่งแตกต่างจากเกราะหัวใจกระทิงลึกลับ

จี้งาช้างเยือกแข็งนี้ลดความเสียหายลงได้ถึง 10% และลดความเร็วลงอีก 10% เมื่อใช้งานรวมกับป้องกันวิญญาณของคริสตัลลึกลับแล้ว จากกล่าวได้ว่ามันเป็นอุปกรณ์ที่มีประโยชน์สุดๆ

นี้เป็นอุปกรณ์ที่ดีที่สุดในระดับ 10 อย่างแน่นอน

ภายในอาณาจักรคนแคระนี้มีเสือซ่อนมังกรหมอบอยู่เยอะจริงๆ

นอกจากมากอร์น แล้ว ยังมีคนแคระที่สามารถสร้างอุปกรณ์เช่นนี้ได้อีกทำให้เขาได้รับมันในครั้งนี้

เขาสวมจี้อย่างไม่ลังเลซ่อนมันเอาไว้ในเสื้อผ้า

จากนั้นก็ยื่นมือออกไป หยิบไบไม้ที่ลอยอยู่ในอากาศมันปกคลุมชั้นน้ำแข็งสีฟ้า ปามันไปยังโต๊ะที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

"ฮ่าาห์"

ใบไม้พุ่งทะลุโต๊ะจมลงไปบนพื้น

ชั้นน้ำแข็งปรากฏบนช่องว่างที่ใบไม้พุ่งผ่านไป แช่แข็งครึ่งหนึ่งของโต๊ะไปในทันที

ซึ่งมันคล้ายกับกระสุนถั่วของมือธนูเยือกแข็ง

อย่างไรก้ตาม การโจมตีของเขานั้นมีธาตุน้ำแข็งแข๋งแฝงอยู่ด้วย ทำให้ความเร็วของศัตรูลดลง 10% ซึ่งเท่ากับ 12 หากเขานับชิ้นส่วนเทวะไปด้วย

เป็นอุปกรณ์ที่ดี!

"หลิน ยู เจ้าสามารถใช้พลังแห่งกฏได้อย่างนั้นเหรอ?" มากอร๋น พูดออกมาด้วยความตกตะลึง

นี้เป็นครั้งแรกที่เขาเห็น หลิน ยู ใช้มัน เขาอดที่จะตกตะลึงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

สำหรับมากอร์น หลิน ยู ไม่จำเป็นต้องซ่อนสิ่งใด "ข้าใช้มันได้นิดหน่อย แต่เจ้าอย่าบอกคนอื่นละ"

"ไม่ต้องกังวล เมื่อเจ้าไม่ให้ข้าพูดเรื่องนี้ ข้าก็จะไม่พูด" มากอร์น เม้มริมฝีปากแน่น

สิ่งที่เขาชื่นชอบมากที่สุดนั้นคือการตีเหล็ก เขาจะไม่สนใจสิ่งเหล่านี้เท่าไหร่

นี้ทำให้ หลิน ยู โล่งใจอย่างมาก

.....

นี้คือเรื่องราวทั้งหมด

หลังจากพูดคุยกันอยู่ภายในห้องโถงเป็นเวลานาน หลิน ยู ก็ถูกกลุ่มคนแคระพาออกไปยังด้านนอกวิหาร

มากอร์น ไม่ได้ออกมาส่งหลิน ยู โดยตรง

เนื่องจากตัวตนในปัจจุบันของเขานั้นอ่อนไหวอย่างมาก หากเขาอยู่กับหลิน ยู อย่างไม่ระมัดระวัง พวกเขาอาจถูกกำหนดให้เป็นเป้าหมายได้ง่ายซึ่งมันไม่ดีกับ หลิน ยู แม้แต่น้อย

ดังนั้นพวกเราจะได้เจอกันอีกครั้งก็ต่อเมื่อสร้างแท่นเทเลพอร์ตระยะไกลเสร็จแล้วเท่านั้น

สิ่งนี้ทำให้ หลิน ยู ตระหนักถึงความอ่อนแอของตัวเองมากยิ่งเข้า แม้แต่การติดต่อกับอาณาจักรคนแคระยังต้องทำอย่างลับๆล่อๆ

มันดูน่าผิดหวังแต่เขาก็ยังทำอะไรไม่ได้

สุดท้ายแล้วเป็นเพราะตัวเขาอ่อนแอมากเกินไป ดูเหมือนเขาจำเป็นที่จะต้องพัฒนาความแข็งแกร่งให้มากขึ้นกว่านนี้

หลิน ยู พึมพำกับตัวเอง เขาขี่ มังกรราชาปิศาจ ออกจากวิหารพร้อมกลุ่มคนแคระที่พาหนะบิน มุ่งหน้าไปยังเกาะลอยฟ้า

คนแคระกลุ่มนี้ดูเหมือนจะถูกส่งมาโดยราคาน เพื่อทำการสร้างแท่นเทเลพอร์ตระยะไกลที่ดินแดนของเขา

ว่ากันว่า การสร้างแท่นเทเลพอร์ตระยะไกลต้องใช้ทรัพยากรและเวลาเป็นจำนวน พวกเขาจึงได้ส่งคนแคระออกไปเป็นจำนวนมาก

กลุ่มของเขากวาดตาไปทั่วเกาะลอยฟ้าอย่างดุดัน มันได้ดึงดูดสายตาของผู้คนที่เดินสัญจรไปมาทันที

อย่างไรก้ตาม เนื่องจากความเร็วในการบินที่ค่อนข้างรวดเร็ว พวกเขาหายวาบไปในทันทีไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น

ผ่านไปไม่ได้นาน

กลุ่มของพวกเขาก็ได้มาถึงเกาะลอยฟ้า

ภายใต้การเชื่อมต่อทางจิตวิญญาณของ หลิน ยู เหล่าคนแคระถูกส่งมายังดินแดนผ่านประตูมิติ

เริ่มการสร้างแท่นเทเลพอร์ตระยะไกลภายในภูเขาของเผ่าคนแคระค้อนสงคราม