นอกจากนี้เขายังเข้าใจได้คร่าวๆ ว่าทำไมไอเท็มเทวะจึงถูกเรียกว่าไอเท็มเทวะ

นี่เป็นเพราะไอเท็มเทวะนั้นมีพลังของกฎเกณฑ์ที่จิตวิญญาณเทพเจ้าเท่านั้นที่จะเชี่ยวชาญ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันคือไอเท็มที่บรรจุความสามารถของกฎเกณฑ์เอาไว้นั่นเอง!

ด้วยวิธีนี้ จิตวิญญาณเทพเจ้าที่มีไอเท็มเทวะก็จะเท่ากับเชี่ยวชาญทักษะแห่งกฎเกณฑ์อื่นๆ ด้วย

ในกรณีนั้น ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของจิตวิญญาณเทพเจ้าที่มีไอเท็มเทวะและไม่มีก็จะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ โจวโจวก็จำได้ทันทีว่าวิญญาณของเงาแห่งความตายอันหนึ่งสามารถจดจำเขาเป็นเจ้านายได้

ในไม่ช้าเขาก็รู้สึกถึงสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมากขึ้นระหว่างเขากับไอเท็มเทวะนี้

เขารู้สึกคลุมเครือว่าแม้ว่าเขาจะถูกแยกออกจากไอเท็มเทวะนี้ แต่ตราบใดที่ระยะห่างระหว่างทั้งสองอยู่ภายใต้การเชื่อมต่อนี้ เขาสามารถทำให้ไอเท็มเทวะนี้บินกลับมาหาเขาได้ด้วยความคิด

และสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจได้มากที่สุดก็คือเขาสามารถใช้ไอเท็มเทวะนี้ได้ด้วย

เขาเป็นแค่ลอร์ดที่เพิ่งอยู่ในระดับเหนือสามัญขั้นต้นเท่านั้นและเขาสามารถข้ามไปใช้ไอเท็มเทวะระดับเทพชั้นกลางขั้นสูงที่อยู่ห่างจากเขาถึงสี่ขั้นใหญ่ได้แล้ว!

เหตุผลว่าทำไมเขาจึงสามารถใช้งานมันได้ก็เป็นเพราะสายเลือดมนุษย์แห่งความโกลาหล พลังงานโกลาหลต้นกำเนิดในร่างกายของเขาสามารถใช้แทนพลังเทวะเพื่อควบคุมไอเท็มเทวะนี้ได้

นี่เป็นสิ่งที่เขาเพิ่งรู้เหมือนกัน

“งั้น… ลักษณะเฉพาะของสายเลือดมนุษย์แห่งความโกลาหลของฉันคือไม่เพียงแต่ฉันจะสามารถดูดซับและเพิ่มประสิทธิภาพสายเลือดของทุกเผ่าพันธุ์ได้เท่านั้น แต่ฉันยังสามารถใช้พลังงานโกลาหลต้นกำเนิดเพื่อควบคุมไอเท็มเทวะได้ล่วงหน้าด้วย?”

ใบหน้าของโจวโจวปรากฏความดีใจยิ่งขึ้น

เผ่าพันธุ์จิตวิญญาณต้นกำเนิดถือกำเนิดขึ้นมาในฐานะเทพเจ้าแห่งโลกใบเล็กๆ ในร่างกายของตน!

เผ่าพันธุ์เทพแห่งความโกลาหลถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับชีพจรเทวะโกลาหลที่สามารถกลายเป็นเทพเจ้าได้โดยไม่มีคอขวด!

เผ่าพันธุ์เทพเลี้ยงแกะถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับความสามารถของจิตวิญญาณเทพเจ้าอย่างทักษะแห่งกฎเกณฑ์!

สามเผ่าพันธุ์ระดับแนวหน้าเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับความสามารถของสายเลือดที่เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณเทพเจ้า

โจวโจวคิดมาตลอดว่าสายเลือดมนุษย์แห่งความโกลาหลของเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าสายเลือดเหล่านี้

อย่างไรก็ตาม เขาก็รู้สึกอยู่เสมอว่าสายเลือดมนุษย์แห่งความโกลาหลของเขายังขาดแคลนความสามารถของจิตวิญญาณเทพเจ้าอยู่บ้าง

มันไม่ใช่เพราะสายเลือดมนุษย์แห่งความโกลาหลของเขาขาดแคลน แต่เป็นเพราะเขายังไม่เคยพบกับไอเท็มเทวะมาก่อนเลยจนถึงตอนนี้

สายเลือดมนุษย์แห่งความโกลาหลของเขาสามารถจำลองพลังเทวะและควบคุมไอเท็มเทวะได้แม้ว่าเขาจะไม่ใช่จิตวิญญาณเทพเจ้าก็ตาม!

จากมุมมองของเรื่องนี้ สายเลือดมนุษย์แห่งความโกลาหลของเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเผ่าพันธุ์ทั้งสามเผ่าพันธุ์นั้นเลย

เมื่อคิดได้เช่นนี้ โจวโจวก็เก็บไอเท็มเทวะชิ้นนี้เข้าไปยังกล่องสมบัติแห่งราชา จากนั้นเขาก็มองไปยังข้อมูลของไอเท็มเทวะชิ้นต่อไป

[ชื่อไอเท็มเทวะ: ผ้าคลุมแห่งเงา]

[ระดับ: ระดับเทพชั้นกลางขั้นสูง]

[ความสามารถแห่งกฎเกณฑ์: เงาอำพราง—ร่างกายของผู้ใช้ผ้าคลุมแห่งเงาสามารถเข้าสู่สถานะล่องหนได้อย่างถาวร ถ้าผู้ใช้มีความสามารถในการล่องหน เงาอำพรางจะช่วยเพิ่มความสามารถในการล่องหนของผู้ใช้ได้เป็นอย่างมากในขณะที่ยังคงความสามารถแห่งกฎเกณฑ์เอาไว้]

[หมายเหตุ: มันสามารถจดจำเจ้านายของมันได้]

สีหน้าของโจวโจวใจเย็นขึ้นมากเมื่อเขาเห็นไอเท็มเทวะนี้

ความสามารถแห่งกฎเกณฑ์นี้แทบจะคล้ายคลึงกันกับความสามารถอันไร้เทียมทานของทักษะแห่งกฎเกณฑ์เงาสังหาร

นอกเหนือจากมันจะช่วยเสริมความสามารถในการอำพรางแล้ว มันก็ไม่ได้มีความสามารถอื่นอีก

แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังเป็นไอเท็มเทวะ

โจวโจวย่อมได้รับการยอมรับจากมันให้เป็นเจ้านาย จากนั้นเขาก็เก็บมันไปและมองไปยังไอเท็มดรอปชิ้นสุดท้าย

[ชื่อไอเท็ม: คัมภีร์จิตวิญญาณเทพเจ้า]

[ระดับ: ระดับเทพชั้นกลางขั้นสูง]

[เอฟเฟกต์: คัมภีร์ระดับเทวะที่บันทึกเส้นทางของเทพแห่งเงาและการลอบสังหารเอาไว้ หลังจากใช้มัน ท่านจะสามารถเดินไปบนเส้นทางของการกลายเป็นเทพแห่งเงาและการลอบสังหารได้]

[รายละเอียด: คัมภีร์สืบทอดเทพเจ้า หลังจากใช้มัน ท่านจะสามารถเดินไปบนเส้นทางที่ราบรื่นในการกลายเป็นเทพเจ้าได้ แต่ไม่ว่าท่านจะสามารถกลายเป็นเทพเจ้าได้หรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับตัวผู้ใช้เองด้วย]

โจวโจวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หลังจากอ่านข้อมูลของมัน

เขาอดซ่อนความตกใจในดวงตาของเขาไว้ไม่ได้

เขาไม่คาดคิดเลย

นี่คือคัมภีร์สืบทอดจิตวิญญาณเทพเจ้าที่สามารถทำให้ผู้ใช้เดินไปบนเส้นทางของการกลายเป็นเทพเจ้าได้!

การใช้มันจะเท่ากับการมีอาจารย์อยู่ข้างกายและสาธิตขั้นตอนการเป็นเทพเจ้าให้แบบส่วนตัว

ความยากลำบากในการกลายเป็นเทพเจ้านั้นจะง่ายยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีคัมภีร์จิตวิญญาณเทพเจ้าหลายพันเท่าเลย!

“ช่างเป็นไอเท็มที่สุดยอดจริงๆ! แต่ฉันควรจะใช้มันยังไงดี?”

โจวโจวครุ่นคิด

ในฐานะลอร์ด แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าจะเลือกเส้นทางไหนในการกลายเป็นเทพเจ้าดี แต่เขาก็จะไม่เลือกเส้นทางของมือสังหารในการกลายเป็นเทพเจ้าแน่ๆ

มันอันตรายเกินไป ไม่ได้มีเหตุผลอื่นอะไร

นอกจากนี้ เขายังดูถูกคัมภีร์จิตวิญญาณเทพเจ้าระดับเทพชั้นกลางขั้นสูงด้วย

ในฐานะลอร์ดสรรพเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดจากกิจกรรมก่อน อย่างน้อยเป้าหมายของเขาก็ต้องเป็นระดับเทพแท้จริง

ถ้าเป็นไปได้ มันก็ต้องเป็นระดับเทพอาวุโสเท่านั้นที่จะทำให้เขาสนใจได้

“ข้าจะมอบมันให้กับซวีอันก็แล้วกัน”

โจวโจวคิดอย่างรวดเร็ว

ซวีอันคือนักฆ่าอยู่แล้ว

คัมภีร์จิตวิญญาณเทพเจ้านี้เรียกได้ว่าเหมาะสมกับอีกฝ่ายมาก

นอกจากนี้ด้วยศักยภาพของเขา เขาย่อมสามารถเพิ่มความเร็วในการกลายเป็นเทพแห่งเงาและการลอบสังหารได้เป็นอย่างมากแน่นอน

และมันก็ง่ายมากด้วยที่จะก้าวข้ามเทพแห่งเงาและการลอบสังหาร

“คัมภีร์จิตวิญญาณผู้กล้าระดับเทพชั้นกลางขั้นสูงนี้คงจะไม่จำกัดอนาคตของซวีอัน มันมีแต่จะเพิ่มความเร็วในการตระหนักถึงศักยภาพของเขา!”

โจวโจวคิดกับตัวเองในขณะที่เขามองไปยังคัมภีร์จิตวิญญาณเทพเจ้า

เขาหยุดคิดเกี่ยวกับมันและเรียกซวีอันเข้ามา

ในไม่ช้าซวีอันก็เดินเข้ามา

‘คาราวะฝ่าบาท!“

ซวีอันกล่าวด้วยความเคารพ

“อืม เจ้าได้สร้างผลงานไว้มากมายในช่วงที่ผ่านมา ข้าเรียกเจ้าเข้ามาเพื่อมอบรางวัลให้กับเจ้า”

โจวโจวตรงเข้าประเด็น

“นี่เป็นหน้าที่ของข้าอยู่แล้วขอรับ” ซวีอันพูดอย่างใจเย็น

“ถ้าเจ้าสร้างความดีความชอบ เจ้าก็จะได้รับรางวัล ถ้าเจ้าทำผิดพลาด เจ้าก็จะถูกลงโทษ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรทั้งนั้น”

โจวโจวไม่เสียเวลาและยื่นคัมภีร์จิตวิญญารเทพเจ้าและประกายเทวะทั้งสองอันให้กับอีกฝ่าย

ด้วยประกายเทวะนี้ที่บันทึกทักษะแห่งกฎเกณฑ์เอาไว้สองอัน เส้นทางของซวีอันในการกลายเป็นเทพเจ้านั้นก็น่าจะเร่งความเร็วขึ้นไปอีก

หลังจากถูกจิตวิญญาณเทพเจ้าลอบสังหารเมื่อครู่ โจวโจวจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะมีจิตวิญญาณเทพเจ้าปรากฏขึ้นในหมู่ลูกน้องของเขา

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่เห็นไอเท็มที่โจวโจวมอบให้ ซวีอันก็รับมันไปด้วยความเคารพด้วยมือทั้งสองข้าง

เมื่อเขาเห็นรายละเอียดของไอเท็มพวกนี้ ร่างกายของเขาก็สั่นในทันที และดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ

เมื่อโจวโจวเห็นเช่นนี้ เขาก็ยิ้มออกมา

นับตั้งแต่หมอนี่ได้รับความทรงจำกลับคืนมา เขาก็คงสีหน้าของนักฆ่าไว้อยู่เสมอและไม่ดูเหมือนเด็กหนุ่มอีกต่อไป

โจวโจวรู้สึกมีความสุขมากที่กลอุบายของเขาประสบความสำเร็จเมื่อเขาเห็นว่าอีกฝ่ายไม่สามารถรักษาสีหน้าของตนไว้ได้เพราะไอเท็มพวกนี้

“รางวัลพวกนี้น่าจะคุ้มค่ากับความพยายามของเจ้าใช่ไหม?”

โจวโจวจงใจพูดออกมา

ซวีอันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าของเขายิ่งแสดงความเคารพออกมามากยิ่งขึ้น

เขาพูดด้วยความซาบซึ้งว่า

“ขอบคุณสำหรับรางวัลขอรับฝ่าบาท! ข้าไม่อาจตอบแทนความเมตตาของฝ่าบาทได้หมดจริงๆ แม้ว่าข้าจะต้องตายเป็นหมื่นๆ ครั้ง!”

โจวโจวยืนขึ้นและเดินไปข้างๆ ซวีอัน เขาตบไหล่ของอีกฝ่าย

“พวกเราต่างก็เป็นพวกเดียวกัน มันไม่จำเป็นต้องพูดเช่นนี้ก็ได้” เขาพูดออกมา

ซวีอันคือลูกน้องที่ภักดีต่อเขาจนตายแล้ว

โจวโจวย่อมใจกว้างกับลูกน้องเช่นนี้อยู่แล้ว

ซวีอันไม่ได้พูดอะไรอีกและจดจำความเมตตานี้เอาไว้ในใจของเขาอย่างเงียยๆ

ซวีอันไม่รู้จริงๆ ว่าจะตอบแทนความเมตตาของฝ่าบาททั้งหมดนี้ยังไงดี

ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือการใช้ดาบของเขาปัดกวาดอุปสรรคระหว่างทางของฝ่าบาทไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงวันที่เขาต้องตายในการต่อสู้