ต้องบอกว่า

เมื่อเห็น จี้ หยุนซวง ที่อ่อนโยนนั้นมันราวกับเป็นคนละคน มันทำให้ หลิน ยู นึกไม่ออกเลยว่านี้คงองค์หญิงแห่งอาณาจักรหวงหวู่ที่เขารู้จักจริงๆงั้นเหรอ

"เธอชอบเด็กงั้นเหรอ?" เขาอดที่จะถามไม่ได้

"ใช่" จี้ หยุนซวง ไม่ได้หันกลับมามอง "เพราะจิตใจของเด็กนั้นเหมือนกระดาษขาว ไม่เหมือนกับพวกเขาที่ต้องคิดทุกอย่างอยู่เสมอ"

"นั้นก็จริง"

หลิน ยู ตอบอย่างเงียบๆ การแสดงออกของเขากลายเป็นซับซ้อน

การเปรียบเทียบคงเป็นบรรทัดฐานของโลกใบนี้

เขาปล่อยแม่กับลูกสาวกลับไป ไม่ได้คิดอะไรมากนำทั้งกลุ่มเข้าไปในเมืองต่อไปถึงโถงต้อนรับเพื่อพักผ่อน

โถงต้อนรับในเวลานี้ไม่เหมือนกับเมื่อก่อน มันถูกลื้อทิ้งและสร้างให้เป็นอาคารหลังงดงาม

ทันทีที่คนทั้งหมดนั่งลง จี้ หยุนซวงก็พูดถึงเรื่องที่พวกเขามาต่อ เริ่มพูดถึงการแสดงความยินดี และได้นำของขวัญมามอบให้อย่างมากมาย

หลิน ยู ตรวจสอบพบว่าทรัพยากรเกือบทั้งหมดที่ขาดแคลนในสถานที่ห่างไกลของเมืองหวงซา เช่น อุปกรณ์สำหรับทำอาหาร เสื้อผ้า และที่อยู่อาศัย มันมีอยู่เป็นจำนวนมาก

มันช่วยแก้ปัญหาในเรื่องของการเพิ่มขึ้นของประชากรของเมืองหวงซา

ดูเหมือน จี้ ชิงเห่อ จะคิดอยู่แล้วว่าดินแดนของเขาต้องการอะไรเป็นพิเศษก่อนจะเลือกของขวัญที่ส่งมาให้

"เป็นกษัตริย์ที่ใส่ใจดีจริงๆ" หลิน ยู อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขอบคุณ

จากนั้นเขาก็มองไปยังจี้ หยุนซวงที่อยู่ตรงข้ามเขา "ฉันคิดว่าพวกเธอจะเทเลพอร์ตกลับด้วยแท่นเทเลพอร์ตดินแดน มันลงใช้พลังเวทย์มหาศาลเลยทีเดียว"

"ใช่แล้ว มันใช่หลักการเดียวกับแท่นเทเลพอร์จระยะไกล การวาปแต่ละครั้งต้องใช้พลังเวทย์มหาศาล จึงไม่ค่อยได้ใช้มัน" จี้ หยุนซวงกล่าวพร้อมกับจิบชาเบาๆ

หลังจากที่มายังที่นี้ เธอค่อยๆ กลับสู่ความสงบอีกครั้ง

หลิน ยู นั้นไม่ได้สนใจ ถามออกมาด้วยความประหลาดใจ "ผู้ปกครองอาณาจักรยังขาดพลังเวทย์ด้วยงั้นเหรอ?"

เมื่อเขาคิดเรื่องนี้ ในเมือกษัตริย์เป็นถึงผู้ปกครองอาราจักรเช่นนี้ เขาก็ไม่น่าจะขาดแคลนพลังเวทย์ซิ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น

"ทำไมพวกเราถึงจะขาดพลังเวทย์ไม่ได้ละ" จี้ หยุนซวง เหลือบมองไปทาง หลิน ยู ค่อยๆวางถ้วยชาลง "เมืองแต่ละเมืองมีค่าใช้จ่ายของมัน อาณาจักรก็มีค่าใช้จ่ายของมัน การให้ผลตอบแทนลูกน้องและการบำรุงรักษาสถานที่ต่างๆ มันต้องใช้พลังเวทย์เป็นจำนวนมาก"

"นั้นคือความจริง" หลิน ยู หยักหน้าอย่างเงียบๆ

"นายน่าจะรู้ท่านพ่อของฉันได้รับบาดเจ็บสาหัสจากสนามรบหมื่นโลกเมื่อครั้งที่แล้ว กองกำลังพบว่ากับความสูญเสียอย่างหนัก ต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมากในการอัญเชิญทหารอีกครั้ง"

"ทหารระดับ 10?" ดวงตาของ หลิน ยู เปล่งประกายเล็กน้อย

"ใช่แล้ว" การแสดงออกของจี้ หยุนซวง ค่อยๆกลายเป็นจริงจังมากขึ้น "การอัญเชิญทหารระดับ 10 มันไม่ได้ง่ายอย่างที่นายคิด แต่การอัญเชิญทหารคน 1 ต้องใช้พลังเวทย์หลายล้าน หาก 10 คน ก็หลาย 10 ล้าน นี้ยังไม่นับรวมทรัพยากรอื่นๆ"

"เยอะจริงๆ!?"

หลิน ยู ตกตะลึงอย่างมาก

ถึงแม้ว่าเขาจะเดาไว้แล้วว่ามันต้องใช้พลังเวทย์จำนวนมากในการอัญเชิญทหารระดับสูง แต่เขาไม่คิดว่าจำนวนมันจะน่าสะพรึงกลัวขนาดนี้

เพียงแค่ตัวเดียวถึงกับต้องใช้พลังเวทย์นับล้าน

หลังจากคิดเขาก็ได้ยิน จี้ หยุนซวงพูด "อะไรกัน? นายไม่รู้งั้นเหรอ?"

"หลังจากข้ามระดับ 6 ไป ทรัพยากรที่จำเป็นต้องใช้ในการอัญเชิญทหารแต่ละระดับจะเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า รวมถึงการอัพเกรดดินแดนด้วย ซึ่งนี้เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมพวกเราหลายคนถึงเลือกที่จะหยุดอยู่ที่ระดับ 6 ในตอนนี้"

"เอ่อ...."

ครั้งนี้ หลิน ยู อดที่จะตกใจไม่ได้จริงๆ

ไม่ใช่ว่าทุกครั้งที่เขาอัพเกรด การอัญเชิญทหารออกมาจะเพิ่มขึ้น 2 เท่าหรอกหรือ?

นี้มันหมายความว่าการอัญเชิญทหารระดับ 7 ต้องใช้พลังเวทย์ถึง 2500 แต้มเลยงั้นเหรอ

รวมถึงการกลายพันธุ์เขาก็ต้องใช้พลังเวทย์ถึง 5000 แต้มเพื่ออัญเชิญทหารออกมา

นี้เป็นในกรณีที่เขาใช้สกิลกลายพันธุ์

นี้เป็นการเปลี่ยนแปลงที่เขาคิดไม่ถึงมาก่อน แล้วถ้าหากเขาไม่ได้รับสกิลที่ต้องการละ ตัวเล็กมันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปเรื่อยๆ

และไม่ใช่แค่พลังเวทย์เท่านั้นนะที่เขาต้องหาเพิ่ม แต่ทรัพยากรอื่นๆเขาก็ต้องหาเพิ่มด้วย

นั้นหมายถึงแก่นแท้ดินแดนที่เพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน

"ดูเหมือนนายจะไม่เคยได้ยินเสียงแบบนี้มาก่อนซินะ"

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของ หลิน ยู ในที่สุด จี้ หยุนซวง ก็เดาถูก

"ในระดับ 6 นั้นมันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น ทรัพยากรที่ต้องใช้มันจึงไม่มากนัก"

"แต่หลังจากระดับ 7 ขึ้นไปมันจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง การอัพเกรดทหารจะต้องใช้แก่นแท้ดินแดนมากขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นยิ่งบุคคลนั้นระดับสูงมากเท่าไร โอกาศที่เขาจะมีทหารระดับสูงรอบตัวเขาก็ยิ่งมีน้อยลงเท่านั้น"

"นี้จึงเป็นเหตุผลหลักเช่นกันว่าทำไมนายถึงได้เห็นราชันระดับ 8 มีทหารระดับ 9 เพียง 1 ถึง 2 ตัว เท่านั้นในอีกแง่มันเป็นการบังคับให้ราชันอย่างพวกเราสังหารกันเองเพื่อรวบรวมแก่นแท้ดินแดนให้มากขึ้น"

"แบบนี้นี่เอง..." หลิน ยู พลันตระหนักได้หลังจากได้ยินสิ่งนี้เขา

ไม่แปลกใจเลยที่เขาเคยเห็นราชันระดับสูงก่อนหน้านี้ในเมืองหลัก พวกเขาไม่มีทหารระดับสูงอยู่รอบตัวเขาเลย มันเป็นแบบนี้นี่เอง

หากเป็นแบบนี้

แก่นแท้ดินแดนที่ใช้ในการอัพเกรดทหารระดับ 7 เป็นระดับ 8 นั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว มันต้องใช้แก่นแท้ดินแดนถึง 10 อัน!

มันเทียบเท่าได้กับการสังหารราชันระดับ 7 ถึง 10 คน!

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกได้ถึงจุดประสงค์ของโลกใบนี้ มันราวกับมีมือขนาดใหญ่บังคับให้พวกเขาฆ่ากันเอง

แต่ก็ดีแล้ว

การที่เขารู้ข้อมูลล่วงหน้าแบบนี้เขาจะได้ว่างแผนต่อไปได้

หลิน ยู คิดไม่ถึงมาก่อน

หลังจากการพูดคุย เขาได้ข้อมูลต่างๆมาอย่างมากมาย สมแล้วที่เป็นถึงกับองค์หญิงแห่งอาณาจักรหวงหวู่ เธอมีความรู้กว้างขวางยิ่งกว่าราชันทั่วไปอย่างพวกเขาซะอีก

ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอีกต่อไป เขานั่งอยู่ในห้องโถงพูดคุยกับ จี้ หยุนซวง ต่อไป

จนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงวัน

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิต จี้ หยุนซวงก็นำกลุ่มของเธอจากไป หายวับไปจากดินแดนของหลินยูด้วยแท่นเทเลพอร์ต

"เอาละได้เวลาไปซื้อของในเมืองหลักกันแล้ว"

เมื่อลำแสงเทเลพอร์ตค่อยๆจางหายไปต่อหน้า หลิน ยู ก็พึมพำออกมาเบาๆ

ตอนนี้เขานั้นมีแก่นแท้ดินแดนระดับ 7 อยู่ 2 อัน หากเขาต้องอัพเกรดทหารให้เป็นระดับ 8 เขาต้องหาอีก 8 ชิ้น

นี้เป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับราชันระดับ 6

แต่เพื่อสนามรบหมื่นโลกครั้งต่อไป เขายังต้องลองดูอีกครั้งก่อน

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว

เขาก็ออกจากเมืองไปพบกับเซียว ฉางกุ้ย

หลังจากพูดคุยบางอย่างกับ เซียว ฉางกุ้ยแล้วเขาก็รีบกลับไปยังดินแดน

ก่อนจะไปยังแท่นเทเลพอร์ต เขาก็ไปยังหยิบชุดคลุมสีทองที่เปล่งแสงสลัวๆออกมาจากกระเป๋ามิติของเขา

นี้เป็นอุปกรณ์ระดับ 8 ที่มากอร์นใช้ผ้าไหมกลืนทองสร้างให้เขาเมื่อไม่กี่วันก่อน

ด้วยทักษะอันประณีตของช่างฝีมือเผ่าคนแคระ การป้องกันของมันนั้นดีเยี่ยม มันสามารถต้านทางการโจมตีของหลิง ซีได้โดยไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย

ยิ่งไปกว่านั้น มากอร๋นยังได้บอกว่ากับเขาว่ามันสามารถป้องกันการโจมตีของราชันระดับ 8 ได้อย่างน้อย 2 ครั้ง

มันดีกว่าที่เขาคิดไว้ซะอีก มันเหมาะที่จะใช้เป็นเครื่องช่วยชีวิตเขา โดยเฉพาะในสนามรบชายแดนในตอนที่เผชิญหน้ากับวิกฤต

โดยไม่ลังเล เขารีบสวมใส่มันและก้าวเข้าในที่แท่นเทเลพอร์ต

หวืดดด!

ทันทีที่ลืมตา เขาก็มาปรากฏตัวอีกครั้งที่แท่นเทเลพอร์ตในเมืองหลักปีกนางฟ้า สภาพโดยรอบที่คุ้นเคยก็ปรากฏให้เห็น

"เร็วเข้า! ฉันได้ยินว่ามันมีการสู้รบกันที่เขตกลาง รีบไปที่นั้นกันเถอะ"

"อะไรนะ? ต่อสู้กับใครกัน? รบกับพวกโลกหยวนซางั้นเหรอ?"

"ใช่แล้ว มันมีการต่อสู้ที่ดินแดนนั้นอย่างต่อเนื่อง มีราชันจำนวนมากไปเข้าร่วม? ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น จู่ๆมันก็เกิดการต่อสู้ขึ้น"

"ว่ากันว่าองค์ชายแห่งจักรวรรดิฉางเย่วถูกโจมตีโดยราชันจากโลกหยวนซา ทำให้มีผู้คนจำนวนมากตามมาแก้แค้น ผลที่ตามมาคือมีราชันจำนวนมากมาเข้าร่วม จึงทำให้มันกลายเป็นสงคราม!"

"บ้าเอ้ย! นี้น่าตื่นเต้นสุดๆ รีบไปกันเถอะดูซิว่าพวกเราจะเก็บเกี่ยวอะไรได้ไหม"

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 177