บทที่ 66 ไท่จี๋ฉวน ระดับความสำเร็จเล็กๆน้อยๆ

“เสี่ยวฟาน เจ้าตื่นแล้วเหรอ?”

หยินฟางเดินเข้ามาเบา ๆ มองดูเฉินฟานที่กำลังลุกขึ้นนั่ง ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะอย่างโง่เขลาและพูดว่า “เมื่อพ่อของเจ้าจะไป เขาบอกข้าว่าอย่าพึ่งปลุกเจ้า โดยบอกว่าเมื่อคืนเจ้าฝึกซ้อมหนักมากเกินไป เจ้าคงเหน็ดเหนื่อยมากให้เจ้าตื่นเองจะดีกว่า”

“พ่อหรือ พวกเขาออกไปแล้วเหรอ?”

เฉินฟานสะดุ้ง แต่เขารู้สึกโล่งใจเมื่อคิดว่าพวกเขาไม่ได้ออกไปล่าสัตว์ แต่แค่รับพวกกู่เจียไจ้และคนอื่นๆเท่านั้น

“ใช่ เขาบอกว่าเขาจะกลับมาตอนบ่าย ถ้าเหนื่อยก็นอนต่ออีกหน่อยก็ได้” หยินฟางกล่าวเบา ๆ

คนอื่นๆ ต่างชื่นชมลูกชายของเธอที่เป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ในหมู่บ้าน แต่เธอสนใจแค่ว่าเฉินฟานจะเหนื่อยหรือว่าจะฝึกเกินไปหรือป่าวเท่านั้น

“ไม่ต้องหรอก ข้านอนอิ่มแล้ว”

เฉินฟานส่ายหัวแล้วมองไปที่ข้างเตียง แม้แต่น้องชายของเขา เฉินเฉิน ก็ตื่นและออกไปเล่นแล้ว

ดูเหมือนเขาจะฝึกซ้อมเมื่อคืนนี้ดึกเกินไปหน่อย

แต่ถ้าเขาถูกขอให้เลือกอีกครั้ง เขาก็จะยังทำเหมือนเดิม ไม่เพียงแค่นั้นแต่รวมถึงคืนนี้ด้วย แต่เขาไม่รู้ว่าลุงจางจะมีเวลาว่างที่จะฝึกซ้อมกับเขาหรือเปล่า

มีเสียงแผ่วเบาอยู่ข้างนอก

เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ลุกจากเตียงและยิ้มอย่างเชื่องช้า “แม่ มีอะไรกินบ้างไหมข้าหิวแล้ว”

“ข้าเตรียมไว้ให้เจ้าแล้ว”

หยินฟางรีบพูด

นอกจากทำโจ๊กเป็นอาหารเช้าแล้วเธอยังเพิ่มเนื้อสัตว์จำนวนมากให้เขาอีกด้วย

ภายใต้การจ้องมองของแม่ของเขา เฉินฟานกินอาหารเช้าเสร็จและเหลือบมองแต้มศักยภาพหลายสิบจุดที่เพิ่มขึ้น เขาเช็ดปาก ยืนขึ้นและเดินออกไป ในขณะที่เดินออกไปเขาก็พูดว่า "แม่ ข้าจะออกไปหาลุงจางก่อนะ ”

“กินข้าวเที่ยวก่อนค่อยไปก็ได้นิ?”

หยินฟางไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

“ยังไม่ใกล้เที่ยงเลย ยังมีเวลาอีกมากอยู่”

หลังจากพูดจบ เฉินฟานก็หายตัวไปที่ประตู

หยินฟางถอนหายใจเบา ๆ

“วันนี้ข้าจะฝึกไท่จี้ฉวนก่อนเพื่อยกระดับความเชี่ยวชาญของข้าให้ประสบควาสำเร็จในระดับเริ่มต้นก่อน จากนั้นจึงฝึกยิงธนูขั้นพื้นฐานและฝึกเทคนิคศรดาวตก และค่อยไปถามลุงจางว่าเขาจะช่วยข้าฝึกทักษะหอกขั้นพื้นฐานในตอนกลางคืนได้ไหม?”

เฉินฟานครุ่นคิดขณะเดินไป

ความสำคัญของไท่จี้ฉวนนั้นชัดเจนในตัวเอง ไม่เพียงแต่มีคุณสมบัติจำนวนมากเท่านั้น แต่ยังเป็นก้าวสำคัญในการเรียนรู้เทคนิคการต่อสู้อื่นๆด้วย

อีกอย่าง มันยังคงเป็นก้าวสำคัญในการก้าวสู้การเป็นผู้ใช้หอก

และสามารถเป็นพื้นฐานในการยิงธนูได้เช่นกัน อย่างน้อยๆก็ในตอนนี้ ไม่สิ..ค่าสถานะทางกายภาพก็เป็นส่วนสำคัญในการยิงธนู

ตอนนี้ความแข็งแรงของเขาเกิน 40 แต้มแล้ว และเขาสามารถใช้ธนูที่มีแรงน้าว 200 ปอนด์ได้แล้ว เมื่อเขาออกไปล่าสัตว์ ระยะการยิงจะอยู่ที่สี่ถึงห้าร้อยเมตรใช่ไหม?

ส่วนทักษะ [เทคนิคศรดาวตก] นั้นชัดเจนในตัวเอง เนื่องจากเป็นเทคนิคการยิงธนูขั้นสูง แถมมันยังมีทักษะลับอีกด้วย ดังนั้นถ้าไม่มีพื้นฐานที่แข็งแกร่งมันก็ไม่ง่ายที่ฝึกฝนอย่างแน่นอน

เขาสงสัยมากว่ามันจะแข็งแกร่งอย่างที่หนังสือลับกล่าวไว้หรือป่าว?

สำหรับ [ทักษะหอกขั้นพื้นฐาน] ด้วยความช่วยเหลือจากลุงจาง ทำให้การพัฒนามันนั้นน่าจะรวดเร็วมาก แม้ว่าค่าสถานที่ได้รับจะเป็นขายุง แต่ขายุงก็เป็นเนื้อเช่นกัน

ไม่ต้องพูดถึงยังมีคุณสมบัติชำนาญอาวุธยาวที่เพิ่มโอกาสในการป้องกันได้อีกด้วย

เขาเดาอยู่ในใจว่าการป้องกันนี้ไม่เพียงแต่ปัดป้องอาวุธยาวได้เท่านั้น แต่ยังรวมถึงลูกธนูด้วยไม่ใช่หรือ?

หากเป็นไปได้ เมื่อเขาพัฒนามันให้มีระดับสูงเพียงพอแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะถูกโจมตีจากหน้าไม้หรือธนูจากระยะไกลใช่หรือไม่?

ไม่นานเขาก็มาถึงสนามฝึกซ้อมของหมู่บ้าน

เมื่อเฉินฟานรีบวิ่งไปที่พื้นที่เปิดโล่ง หวังปิงและคนอื่น ๆ ก็มาถึงแล้ว

ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่อีกสองหรือสามคนที่ไม่ได้ไปกับพ่อของเขา และพวกเขายังฝึกทักษะหอกขั้นพื้นฐานอีกด้วย

“เสี่ยวฟานมาแล้วเหรอ?”

“เจ้าพักผ่อนเพียงพอไหม? ข้าได้ยินมาว่าเมื่อคืนเจ้ากลับหลังเที่ยงด้วยซ้ำ?”

หลายคนมีรอยยิ้มบนใบหน้า

“ครับ ลุงเฉียน ผมได้พักผ่อนเพียงพอแล้ว” เฉินฟานยิ้มให้กับที่ถาม

"มาแล้ว..?"

จางเหรินเดินมาหาเขา

“เอ่อ ลุงจาง ขอโทษที่มาสาย”

เฉินฟานหัวเราะเบา ๆ “ข้าวางแผนที่จะฝึกไท่จี้ฉวนสักพักก่อน จากนั้นข้าจะฝึกยิงธนู และในตอนเย็นข้าก็จะฝึกหอกกับท่าน ได้ไหมครับ?”

"อืม"

จางเหรินพยักหน้าหลังจากฟัง และแสดงความช่วยเหลือออกไป “ถ้าเจ้าไม่เข้าใจอะไร เจ้าสามารถถามข้าได้ตลอดเวลา”

หลังจากพูดแล้วเขาก็หันหลังกลับและเดินจากไป

เฉินฟานปรับลมหายใจของเขาและมองไปที่แถบทักษะ

[ไท่จี๋ฉวนของตระกูลจาง: ระดับเริ่มต้น (1.2%) คุณสมบัติเฉพาะ: พลังชีวิตระดับ 1 แข็งแรงระดับ 1 ตัวเบาระดับ 1]

ตามที่ลุงจางกล่าวไว้ จากระดับเริ่มต้นก็เป็นระดับความสำเร็จเล็กๆน้อยๆ และความสำเร็จระดับสูง จากนั้นก็เป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่

เขาจำเป็นต้องเลื่อนระดับไปอีกสามระดับ

เขาดูแต้มค่าประสบการณ์อีกครั้ง เขามีอยู่ 160 แต้ม มันคงจะเกินพอที่จะเพิ่มระดับเป็นความสำเร็จเล็กๆน้อยๆได้

บางทีอาจมีโอกาสเข้าถึงความสำเร็จระดับสูง แต่ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่นั้นยังไม่เพียงพออย่างแน่นอน

“งั้นก็เพิ่มระดับให้เป็นความสำเร็จเล็กๆน้อยๆก่อนก็แล้วกัน”

เขาตัดสินใจและเริ่มฝึกไท่จี้ฉวนทันที

ด้วยการร่ายรำไท่จี้ในระดับเริ่มต้น

จางเหรินซึ่งอยู่ไม่ไกลก็เลิกคิ้วขึ้น และคิดว่ารำไท่จี้ฉวนของเด็กคนนี้ได้ถึงระดับเริ่มต้นแล้ว

ทำให้เขารู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย

ตอนที่เขาฝึกไท่จี้เขาอายุเพียงหกหรือเจ็ดขวบเท่านั้น และเขาใช้เวลาสองหรือสามปีในการเข้าถึงระดับเริ่มต้น

"อย่างไรก็ตาม มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ระดับเริ่มต้นไปถึงระดับความสำเร็จเล็กๆน้อยๆ"

เขาคิดกับตัวเองว่า เมื่อเฉินฟานมาที่นี่วันนี้และเขาก็บอกว่าเขาจะฝึกไท่จี้ฉวนและฝึกการยิงธนู จากนั้นก็ต้องการเรียนรู้ปาจีฉวนเทคนิคแปดหอกอันยิ่งใหญ่

อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็ตระหนักว่าฉากที่คุ้นเคยในอดีตกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง

ไท่จี้ฉวนของเฉินฟานนั้น ทุกครั้งที่เขาจบหนึ่งรอบ รอบที่สองจะดีกว่ารอบที่แล้วเล็กน้อย แม้ว่าจะเป็นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่หลังจากผ่านไปหลายสิบครั้ง มันก็ดีขึ้นมากแล้ว

“เป็นไปได้ยังไง?”

ทันใดนั้นเขาก็เบิกตากว้าง

หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกไท่จี้ฉวนอีกชุดหนึ่ง เฉินฟานก็เปิดแทบทักษะดูและความเชี่ยวชาญของเขาก็เพิ่มขึ้น 2% ทันที

"ไม่เลว"

เขาพยักหน้าเล็กน้อย และเพิ่มแต้มค่าประสบการณ์ 1 แต้มลงไปทันที

ด้วยวิธีนี้เขาสามารถบรรลุถึงขั้นความสำเร็จเล็กๆน้อยๆ หลังจากผ่านไปประมาณห้าสิบครั้ง และต้องการเพิ่มเติมแต้มค่าประสบการณ์ในแต่ละครั้ง เพื่อให้ทุกอย่างดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น

เมื่อคิดถึงการยกระดับไปสู่ขั้นต่อไป เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความคาดหวังในใจ และเขาไม่รู้ว่าคุณสมบัติใหม่จะถูกปลดล็อคหรือป่าว?

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ

จางเหรินถอนหายใจออกมาเบาๆ

ใช่แล้ว พรสวรรค์ของเด็กคนนี้ดูจะดีขึ้นเมื่อทำการฝึกฝน ทั้งการยิงธนูก็เป็นแบบนี้ วิธียืนเสาก็เป็นแบบนี้ เทคนิคหมัดมวยก็เป็นแบบนี้ การฝึกหอกก็เป็นแบบนี้

“บางทีเขาอาจเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ที่ยากจะพบกันครั้งหนึ่งในรอบพันปีจริงๆ”

เวลาผ่านไปอีกช่วงระยะเวลาหนึ่ง และในท้ายที่สุดเขาก็บรรลุถึงความสำเร็จเล็กๆน้อยๆด้วยแต้มค่าประสบการณ์สุดท้ายที่เขาเพิ่มเข้าไปใน [ไท่จี้ฉวน] เฉินฟานก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นอย่างรวดเร็ว

"แกร๊กๆๆ"

กระดูกทั่วร่างกายส่งเสียงเหมือนถั่วแตกทีละเม็ดๆ

ความเหนื่อยล้าก่อนหน้านี้ถูกกวาดล้างออกไปในทันที

ไม่เพียงเท่านั้น เขายังรู้สึกได้ว่าความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับไท่จี้ฉวนได้ก้าวไปสู่ระดับใหม่แล้ว

แม้ว่าสิ่งที่เรียกว่าพลังงานจำนวนเล็กน้อยในร่างกายจะเคลื่อนไหวไปอย่างอิสระ ทำให้ร่างกายอุ่นขึ้นและยืดหยุ่นขึ้น และตอนนี้กระดูกข้อต่อของเขาก็โค้งงอได้มากขึ้น มันดูเหมือนว่าจะหลวมแต่ไม่หลวม มันเป็นความรู้สึกเบาหวิวที่คลุมเครือ

"ข้ารู้สึกแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากอีกครั้ง"

【เทคนิคศรดาวตก: ขั้นไม่รู้อะไรเลย (0.1%)】

เขาพูดกับตัวเองขณะมองไปที่แถบทักษะ

【ไท่จี๋ฉวนของจาง: ระดับประสบความสำเร็จเล็กๆน้อยๆ (0.2%) คุณสมบัติเฉพาะ : พลังชีวิตระดับ 2 ความแข็งแรงระดับ 2 ตัวเบาระดับ 2 การไหลเวียนโลหิตระดับ 1]

“หืม? มีคุณสมบัติพิเศษอื่นอีกงั้นเหรอ?”

ดวงตาของเฉินฟานเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจอย่างมาก

ไม่สิ..เขามีคุณสมบัติพิเศษ แต่ทำไมเขาไม่รู้สึกถึงมันเลย

เป็นไปได้ไหมว่าคุณสมบัตินี้ใช้งานไม่ได้?