[ชื่อ : เซอร์เบอรัส]

[เผ่าพันธุ์ : ปิศาจ]

[ระดับ : ระดับ 7 ]

[ความแข็งแกร่ง : 800 (+560)]

[ร่างกาย : 740 (+518)]

[ความว่องไว : 835 (+585)]

[วิญญาณ : 750 (+525)]

[สกิล : พุ่งชน , กัด , ลาวานรก]

[พลังความโกหาหล : ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 70%]

[หมายเหตุ : สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในนรก มันมีความดุร้ายรวมถึงความคล่องตัวที่สูง]

ค่าสถานะเฉลี่ยสูงสุด 1300 แต้ม

มันเป็นมอนสเตอร์ระดับ 7 ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่หลิน ยู เคยเห็นมา

แม้ว่ากองกำลังพืชของเขาจะได้รับบัพจากสกิลต่างๆ แต่พวกมันก็มีค่าสถานะรวมกันอยู่ราวๆ 1200 ต้นๆเท่านั้น

นี้เป็นเพราะค่าสถานพื้นฐานของกองกำลังของเขานั้นสูงกว่ามอนเตอร์

เขาไม่ลังเลอีกต่อไปเรียกทหารราชวงค์และกองทัพพืชที่แยกร่างออกมากว่า 800 ตัวออกมาทันที

ในชั่วพริบตา ก็มีแสงสว่างวาบขึ้นตรงหน้า กองทัพทัพพืชขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นล้อมรอบเขา

ที่แถวหน้า คือ ภูติไม้สงครามโบราณกับภูติไม้ธรรมชาติโบราณที่นำทัพโดยชิงกัง ร่างขนาดใหญ่ของพวกมันยืนเรียงรายกับเป็นแถวสร้างเป็นกำแพงป้องกัน

ต่อมาเป็นทัพระเบิดเห็ดที่นำโดยราชาปิศาจเห็ด และตามมาด้วยทัพรักษาจิตวิญญาณพฤกษาที่นำโดยหลิง ซี

ถัดไปจากนั้นเป็นกองทัพแบนชีต่างๆ ที่ทำโดย ชิง ถังพื้นที่แถบนั้นเต็มไปด้วยเถาวัลย์ที่เลื้อยออกมาอย่างหนาแน่นพวกมันแหวกว่ายออกไปเหมือนงูตัวเล็กแพร่กระจายไปทุกทิศทาง

บนท้องฟ้ายังมีมังกรพืชขนาดยักษ์ 5 ตัวบินไปมาอยู่ด้านบน ทุกที่ๆพวกมันบินไปจะเกิดลมกรรโชกแรง

เมื่อรวมกับดอกไม้แห่งการกลืนกินทั้ง 2 และทหารตัวอื่นอีกหลายชนิดผสมกัน กองทัพพืชในปัจจุบันของ หลิน ยู จึงได้ก่อตัวขึ้น

แม้แต่จะเผชิญกับกองทัพมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง เขาก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย

"บุก!!!"

หลิน ยู ที่อยู่ถัดจากชิง ถัง ก็ตระโกนสั่งไปยังเหล่ากองทัพด้านล่าง

ทัพภูติไม้โบราณได้รับคำสั่ง พวกมันทั้งหมดต่างคำรามออกมาพุ่งเข้าไปหากองทัพเซอร์เบอรัสที่กำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขา ปะทะกับพวกมันอย่างดุเดือด

ทันใดนั้น เซอร์เบอรัสที่วิ่งนำอยู่แนวหน้าก็ถูกสกัดเอาไว้พวกเขาพ่นลาวาออกมาจากปากขนาดใหญ่

เกิดเป็นเสียงดังฉ่าาา..

ฤทธิ์กัดกร่อนของมันรุนแรงอย่างมาก แผดเผาทำลายร่างของเหล่าภูติไม้โบราณอย่างบ้าคลั่ง

"หลิงซี รักษาพวกเขาด้วย"

หลิน ยู ได้ตระหนักถึงความร้ายแรงของสกิลลาวานรก ออกคำสั่งแก่หลิง ซี ทันที

ในวินาทีต่อมา กองทัพเอลฟ์ผู้ส่งสาสน์ที่อยู่รอบๆหลิง ซี ก็โบกไม้เท้าออกมา พลังธรรมชาติที่แข็งแกร่งก็ปะทุออกมา รักษาบาดแผลของภูติไม้โบราณอย่างต่อเนื่อง

เมื่อรวมกับพรแห่งการรักษาจากสกิลของต้นวิลโลว์ลวงตา เขาก็สามารถป้องกันกองทัพเซอร์เบอรัสระลอกแรกได้อย่างง่ายดาย

ทันใดนั้น ทัพภูติไม้สงครามโบราณก็คำรามออกมาใช้สกิลกระทืบพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า โจมตีอย่างดุเดือดไปยังกองทัพเซอร์เบอรัส ทำให้เซอร์เบอรัสที่อยู่รอบๆกระโดดขึ้นลงจากแรงกระแทกที่เกินจากสกิล

ภูติไม้ธรรมชาติโบราณที่อยู่ด้านข้างเรียกเหล่าพรายไม้ออกมาเข้าร่วมการต่อสู้เป็นจำนวนมาก

"ตูมม ตูมมม!"

ในเวลานี้ เกิดเสียงระเบิดอย่างรุนแรงติดต่อกันหลายครั้ง

ในที่สุดกองทัพเห็ดระเบิดที่อยู่ด้านหลังก็เริ่มโจมตี

เห็นชนิดต่างๆถูกโยนออกมาไปตกลงที่ด้านหลังของทัพเซอร์เบอรัส ขัดขวางการรวมตัวของมันทันที

"กร๊าซซซ!!"

กองทัพเซอร์เบอรัสที่เหลือคำรามออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า พุ่งเข้าใส่กำแพงเล็กของเหล่าภูติไม้โบราณ

ภายใต้บัพพลังความโกลาหลด้วยค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาจ ทำให้เหล่าภูติไม้โบราณหลายตัวถูกสังหารในทันที ฉีกกระชากเป็นช่องว่างเปิดโล่งออกมา

"เร็วเข้า! รีบไปอุดช่องว่างตรงนั้นเอาไว้!"

เมื่อเห็นว่ากองทัพเซอร์เบอรัสจำนวนมากกำลังฝ่ากำแพงของเหล่าภูติไม้โบราณมายังด้านหลัง หลิน ยู ก็ออกคำสั่งแก่ชิง ถังและเหล่าแบนชีที่อยู่ข้างๆ เขาทันที

ชั่วขณะนั้นเอง เถาวัลย์จำนวนนับไม่ถ้วนก็โผล่ออกมา สร้างเป็นกำแพงเถาวัลย์ครึ่งวงกลมเหนือช่องว่างนั้น ขวางเส้นทางของพวกมันเอาไว้ จากนั้นก็พ่นหมอกพิษต่างๆออกมาจำนวนมาเพื่อลดความแข็งแกร่งของพวกมัน

ในเวลานั้น เถาวัลย์ก็พุ่งออกมาจากด้านล่าง เจาะทะลวงเข้าไปในร่างกายของเซอร์เบอรัสเป็นวงกว้างทันที

[สังหารมอนสเตอร์ระดับ 7 ได้รับพลังเวทย์ 500 แต้ม]

[สังหารมอนสเตอร์ระดับ 7 ได้รับพลังเวทย์ 499 แต้ม]

[สังหารมอนสเตอร์ระดับ 7 ได้รับพลังเวทย์ 504 แต้ม]

.....

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นในหัวของหลิน ยู ไม่หยุด เพียงชั่วพริบตาเดียว เขาก็ได้รับพลังเวทย์มานับหมื่นแต้ม

แต่เขาไม่ได้สนใจเรื่องนั้น

พลังของกองทัพเซอร์เบอรัสนี้มันเกินกว่าที่เขาจิตนาการเอาไว้ซะอีกทำให้เขากลายเป็นจิงจังมากขึ้นออกคำสั่งแก่กองทัพพืชอย่างต่อเนื่อง

หลังจากนั้นไม่นาน ภูติไม้สงครามโบราณก็ได้ปิดกั้นช่องว่างตรงนั้นเอาไว้ได้อีกครั้ง สังหารเซอร์เบอรัสทุกตัวที่วิ่งเข้ามาด้านหลัง

เหล่าซากศพเริ่มค่อยๆกำเนิดใหม่กลายเป็นดอกไม้มรณะภายใต้อิทธิพลของสกิลอาณาจักรแห่งความตาย เติมเต็มช่องว่างของทหารทีถูกสังหารลง ค่อยๆตอบโต้กองทัพเซอร์เบอรัสกลับไป

"กร๊าสส!!"

"โกร๋ววว!!"

เมื่อเห็นว่ากองทัพเซอร์เบอรัสถูกต้อนเป็นกลุ่ม มังกรราชาปิศาจและ มังกรสนมปิศาจ ที่อยู่บนท้องฟ้าก็ฉวยโอกาศนั้น คำรามออกมา ใช้สกิลเงาเร้นลับ บินวนอยู่เหนือกองทัพมอนสเตอร์อย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น สกิลผสานก็ถูกใช้งานสายลมกรรโชกก็พัดเหล่าเซอร์เบอรัสขึ้นบนท้องฟ้าถูกฟาดฟันด้วยสายลมลงตกลงมา

หญ้าคมมีดก็ใช้สกิลของมันออกมาอย่างรวดเร็ว กระจายไปใบมีดออกมันออกไปรอต้อนรับอยู่ด้านล่าง

"ฟุ๊บ ฟุ๊บ ฟุ๊บ"

เลือดสาดกระจายไปทั่ว

กองทัพเซอร์เบอรัสถูกกรีดเลือด เฉือนเนื้อไปกว่าครึ่ง แต่พวกมันก็ยังพยายามลุกขึ้นแผดเสียงคำรามใส่เหล่ากองทัพพืช สังหารดอกไม้มรณะอย่างต่อเนื่อง

"บ้าเอ้ย! พวกมันแข็งแกร่งจริงๆ"

หลิน ยู อดไม่ได้ที่จะสถบคำหยาบออกมา

เหล่าเซอร์เบอรัสที่มีบัพเพิ่มค่าสถานะกว่า 70% ไม่ใช่สิ่งที่จะถูกสังหารได้ง่ายๆ

ยกเว้นแต่ทหารพืชบางตัวที่มีมอสชีวภาพเกาะติดอยู่ แต่ก็ยังยากที่จะสังหารมันด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

และปัญหาก้ค่อยๆแสดงออกมา ในตอนนี้เขานั้นมีมอสชีวภาพเพียงแค่ 15 ตัวเท่านั้น ซึ่งถือว่าน้อยเมื่อเทียบกับกองกำลังนับพัน

เมื่อเขาสังหารไปตัวหนึ่ง อีกตัวก็พุ่งเข้ามาหาเขาทันทีอีกทั้งพวกมันยังสามารถหลบหลีกเถาวัลย์เหล่าแบนชีได้อีกด้วยพวกมันแข็งแกร่งแบบสุด

ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าทำไมราชันเหล่านั้นถึงได้คิดอยู่ความยากระดับ A

ลำพังความยากระดับนี้คงมีเพียง เขาเกรงว่าคงมีเพียงราชันไม่กี่คนที่สามารถต้านทานมันได้

ยิ่งไปกว่านั้นนี้ยังเป็นเพียงระลอกแรกของมอนสเตอร์แห่งอาณาจักรลับเท่านั้น

เขาไม่กล้าที่จะประมาทอีกต่อไป

สั่งให้ ชิง กัง ใช้สกิลเสียงคำรามแห่งโทสะทันที

เมื่อ ชิง กัง คำรามออกมา ออร่าสีแสงขนากใหญ่ก็ปกคลุมกองทัพพืชทั้งหมดของเขา ค่าสถานะของพวกมันเพิ่มขึ้นทันที 30% ทำให้เหนือกว่าเหล่าเซอร์เบอรัสทันที

ในขณะนั้นเอง ชิง ถังและแบนชีแห่งความบ้าคลั่งที่ดูดเลือดได้เพียงพอแล้วก็เริ่มแสดงพลังของพวกมันออกมา ปล่อยเถาวัลย์ยักษ์ออกไปโจมตีอย่างต่อเนื่อง

ไม่ว่าเถาวัลย์ยักษ์จะมุ่งหน้าไปที่ไหน เหล่าเซอร์เบอรัสก็จะถูกลากออกจากกลุ่มโดนสูบเลือดทีละตัวๆ

หรือก็ถูกทะลวงร่างและสังหารไปในทันที

สถานการณ์ค่อยๆเปลี่ยนไป

กองทัพเซอร์เบอรัสถูกล้อมด้วยกองทัพพืช พวกมันถูกสังหารทีละตัว ด้วยบัพเสียงคำรามแห่งโทสะกองทัพดอกไม้มรณะก็เริ่มเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ

ด้วยพลังบัพจากสกิลนี้ ทำให้ความได้เปรียบเริ่มหลั่งไหลมาทางฝั่งของ หลิน ยู

ในที่สุด หลังจากสูญเสียทหารที่แยกร่างออกไปมากกว่า 50 ตัว เขาก็สังหารเหล่าได้จนหมด ทำให้ภาพตรงหน้ากลายเป็นว่างเปล่าทันที

"ฟู่...!"

"ในที่สุดมันก็จบลงซักที"

หลิน ยู ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

โชคดีจริงๆที่เขามองการณ์ไกล เพิ่มจำนวนกองกำลังแนวหน้าที่แยกร่างได้ ดังนั้นทำให้การสูญเสียในครั้งนี้มันไม่ได้มากเกินกว่าที่เขาจะรับไหว ตอนนี้เขาต้องการพักผ่อนชั่วครู่หนึ่งก่อนเพื่อพักฟื้นก่อนที่จะใช้สกิลขยายพันธุ์อีกครั้งหนึ่ง

ต้องขอบคุณเหล่ากองทัพเซอร์เบอรัสกลุ่มนี้ ทำให้เขาได้รับพลังเวทย์ 500000 แต้ม และกองทัพดอกไม้มรณะกว่า 500 ตัว

มันทำให้กองกำลังของเขามีขนาดใหญ่ขึ้น เพิ่มความมั่นใจให้กับการต่อสู้ครั้งต่อไปอย่างมาก

หลังจากพักอยู่ชั่วขณะหนึ่งกองทัพพืชของเขาก็ได้ใช้สกิลขยายพันธุ์เพื่อเติมเต็มส่วนที่สูญเสียไป

เขายังคงเดินหน้าต่อไป นำกองทัพพืชของเขาเข้าไปยังด้านในของอาณาจักรลับแห่งนี้

ตามที่ชื่อที่ระบบได้บอกไว้ อาณาจักรลับแห่งนี้มีชื่อหุบเขาปิศาจ

ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ก็พบเจอแต่พื้นดินก็จะถูกเผาจนไหม้เกรียม มีลาวาไหลออกมาจากเป็นวงกว้าง

พระจันทร์สีเลือดลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า ได้ย้อมอาณาจักรลับแห่งนี้ให้กลายเป็นสีโลหิต มันดูสยองสุดๆ

เขาเดินหน้าต่อไปอีก 10 กว่านาที

ในที่สุดหลิน ยู ก็นำกองทัพพืชของเขามาถึงบริเวณหุบเขารายล้อมภูเขาไฟ เพียงแวบเดียว เขาก็เห็นร่างของมอนสเตอร์จำนวนมากเดินวนไปรอบๆหุบเขา

[ชื่อ : อสูรเพลิงเขายาว]

[เผ่าพันธุ์ : ปิศาจ]

[ระดับ : ระดับ 7 ]

[ความแข็งแกร่ง : 711 (+500)]

[ร่างกาย : 740 (+518)]

[ความว่องไว : 800 (+560)]

[วิญญาณ : 875 (+613)]

[สกิล : บอลเพลิง , พื้นไฟ , เสาเพลิงโลกันต์]

[พลังความโกหาหล : ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 70%]

[หมายเหตุ : สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในนรก มันมีความดุร้าย มีความสามารถควบคลุมเพลิงแห่งนรกได้เป็นดี เปลวไฟของมันมีฤทธิ์กัดกร่อนรุนแรงมาก]

มันเป็นปิศาจตัวน้อยที่มีเขายาวๆอยู่บนหัว

ผิวหลังที่มีสีแดงเข้ม ไม่รู้ว่าเป็นธรรมชาติของมันหรือเพราะอาศัยอยู่ในพื้นที่ภูเขาไฟ

ไม่ว่างพวกมันจะเดินไปทางไหนก็จะมีเปลวไฟหลงเหลือเอาไว้บนพื้นตลอด

หลิน ยู ถึงกับขมวดคิ้ว

มอนสเตอร์ที่ใช้เปลวเพลิงแถมไฟของมันยังมีฤทธิ์กัดกร่อนอีกต่างหาก นี้ทำให้พืชของเขาเสียเปรียบอย่างมาก

เขาคิดว่าการต่อสู้ครั้งต่อไปมันต้องดุเดือดมากอย่างแน่นอนแต่ไม่คิดว่าจะต้องเผชิญกับมอนสเตอร์ที่เขาแพ้ทางขนาดนี้

อาณาจักรลับระดับ A ไม่ใช่สิ่งที่จะผ่านไปได้ง่ายๆ เพียงแค่คิดจริงๆด้วย

"คงต้องลองหาวิธีที่ไม่ต้องปะทะดู"

ดวงตาของหลิน ยู เริ่มหดแคบลง

หากเขารีบเข้าไปปะทะกับพวกมัน แม้ว่าเขามั่นใจว่าจะชนะอย่างแน่นอน แต่เขาอาจจะต้องสูญเสียอย่างหนัก ซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ

เขาต้องหาวิธีต้านทานเปลวเพลิงของมอนสเตอร์เหล่านั้นให้ได้

"ใช่แล้ว! มันต้องได้ผลแน่ๆ"

ทันใดนั้น หลิน ยู ก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้ ดวงตาของเขาเปล่งประกายออกมาทันที ด้วยความคิดเขาก็เรียกหญ้าโคมไฟทั้ง 16 ตัวออกมาจากดินแดน

ใช่แล้ว

พวกมันคือหญ้าโคมไฟที่เขาทิ้งไว้ในดินแดนใช้เป็นแสงไฟยามค่ำคืน

เมื่อรวมกับหญ้าคมมีดที่อยู่บนพื้นโดยรอบเขาสั่งให้มันกระจายออกไปทั่วภูติไม้สงครามโบราณ

หลังจากที่เตรียมการทุกอย่างพร้อมแล้ว หลิน ยู ก็โบกมือ

"เอาละ โจมตีได้!!"

ด้วยคำสั่งของเขา กองทัพพืชอันทรงพลังก็เคลื่อนเข้าใกล้หุบเขาปิศาจ ภายใต้การนำทัพของภูติไม้สงครามโบราณและกองทัพดอกไม้มรณะ

เมื่ออสูรเพลิงเขายาวได้พบพวกเขาเข้า พวกมันก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับเสียงคำรามเล็กๆทีละตัว มีเสียงที่แปลกประหลาดออกจากปากของพวกมัน ดูเหมือนว่าจะเป็นภาษาปิศาจ

ในตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงดังขึ้น อสูรเพลิงเขายาวทั้งหมดก็ระเบิดเปลวเพลิงออกมากระแทกไปที่ด้านหน้ากลายเป็นลูกไฟเต็มบนท้องฟ้ามุ่งหน้ามาทางกองทัพพืชของเขา

"ตอนนี้แหละ ใช้สกิลสูญญากาศเลย!!"

หลิน ยู สั่งการทันที

หญ้าคมมีดและหญ้าโคมไฟที่รออยู่นานแล้ว ก็ได้เปิดใช้งานสกิลสูญญากาศทันที สร้างพื้นที่สูญญากาศขึ้นรอบๆเป็นกำแพงกั้นระหว่างกองทัพพืชกับกองทัพปิศาจ

การโจมตีด้วยบอลเพลิงนี้ทรงพลังอย่างมาก แต่หลังจากผ่านเขตสูญญากาศก็ทำให้ความเร็วให้มันลดลงอย่างรวดเร็ว มันช้าลงอย่างมาก

แม้ว่าจะไม่เพียงพอให้สกัดกั้นการโจมตีเหล่านั้นได้ทั้งหมด แต่ก็ทำให้พลังของพวกมันอ่อนแอลงอย่างมากถูกป้องกันโดยภูติไม้สงครามโบราณได้อย่างง่ายดาย

"เยี่ยมมาก"

หลิน ยู รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย

เขาคิดไม่คิดว่า สกิลสูญญากาศจะมีผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้

เขาไม่รอช้าอีกต่อไปอาศัยโอกาศนี้ออกคำสั่งให้เปิดการโจมตีเต็มรูปแบบใส่อสูรเพลิงเขายาวที่ในหุบเขาทันที!!

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 231