กองกำลังเผ่ามนุษย์
อัศวินเหล่านี้ที่ยืนอยู่ทั้ง 2 ด้านนี้คือทหารเผ่ามนุษย์!
ตอนนี้หลิน ยู คิดว่าคนเหล่านี้เป็นทหารรักษาพระองค์ของจักรวรรดิ แต่เขานั้นไม่ได้คิดมาก่อนเลยพวกเขาจะเป็นทหารของ จักรพรรดิเซิ่งเหยา
ระดับ 11
ด้วยการคงอยู่ของกองกำลังนี้น่าสะพรึงกลัวนี้ หากนำพวกเขาออกมา แม้แต้กษัตริย์ก็ยังสามารถสังหารได้
อีกทั้งคำพูดของจักรพรรดิเซิ่งเหยาก็เด็ดขาดอย่างมาก
หาก กษัตริย์คนใดไม่มา พวกเขาจะถูกสังหารทันที
นี้ไม่ใช่ความโกรธที่จะสามารถอธิบายออกมาได้ แต่เป็นการยื่นคำขาดให้กับกษัตริย์เหล่านั้น
แม้จะเรียบง่ายและป่าเถื่อนแต่มันก็เป็นวิธีที่ได้ผลดีที่สุด
เมื่อเผชิญหน้ากับอำนาจที่เด็ดขาด เล่ห์เหลี่ยมทั้งหมดก็ไร้ประโยชน์
นี้ทำให้ หลิน ยู ตื่นเต้นเมื่อคิดว่าถ้าหากวันหนึ่งเขาสามารถไปถึงระดับนั้นได้เขาคงไม่ต้องหวาดกลัวเหมือนตอนนี้
แน่นอนว่าบนโลกใบนี้ความแข็งแกร่งคือกฏ
ในตอนนี้พวกเขาตกตะลึงในความแข็งแกร่งของจักรพรรดิเซิ่งเหยา อัศวินเกราะทองเหล่านั้นก็ออกพระราชวังไปทีละคนรีบไปยังอาณาจักรต่างๆ
คนที่เหล่าเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้น ก็ยินเสียงของ จี้ ชิงเห่อ "หลิน ยู ใช่ไหม ข้าได้ยินเจ้าพูดเมื่อกี้ว่ามันมีสายหมอกโกหาหลค่อยๆบีบตัวเขามาในภูมิภาคที่เจ้าอยู่งั้นเหรอ?"
"ใช่ ขอรับ แม้มันจะไม่เร็วมากนัก แต่มันก็ค่อยๆบีบเข้ามาอย่างช้าๆ"
ตอนนี้ หลิน ยู รู้แล้วว่าสายหมอกสีเทาที่กั้นระหว่าง 2 ภูมิภาคนั้นคือสายหมอกแห่งความโกลาหลที่พวกเขารู้จักกันดี ดังนั้นเขาจึงไม่ปิดบังและตอบตามความจริง
จี้ ชิงเห่อ ถึงกับขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน "โลกหยวนซานี้ร้ายกาจจริงๆ พวกแม้กระทั่งพยายามใช้วิธีนี้เพื่อบีบบังคับให้ราชันเหล่านั้นอัพเกรดโดยเร็ว ต้องขอบคุณเจ้านี้สามารถหนีออกมาส่งข่าวได้ มันคงลำบากอย่างมาสำหรับเจ้า"
"ใช่แล้ว" จี้ หยุนซวง ก็แทรกขึ้นมาในเวลานั้น "เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในภูมิภาคเริ่มต้น ข้าไม่รู้ว่าราชันกี่คนที่ถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ ถ้า..."
เมื่อพูดจบ เสียงของ จี้ หยุนซวง ก็สั่นคลอออกมาเล็กน้อย
เมื่อมองไปที่ดวงตาของ หลิน ยู เธอยิ่งเห็นอกเห็นใจมากยิ่งขึ้น
หากเป็นตัวเธอ ที่อยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เธอคิดว่าเธอคงไม่สามารถทำแบบ หลิน ยู ได้อย่างแน่นอน
ไม่ต้องพูดถึงการยืนหยัดเพื่อเปิดโปงแผนการของเจ้ากษัตริยตัวร้ายจากโลกหยวนซา
บางทีนี้อาจเป็นเหตุที่แท้จริงที่ว่าทำไม หลิน ยู ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ จี้ หยุนซวง ก็กัดฟันแสดงถึงความแน่วแน่ออกมา
จักรพรรดิเซิ่งเหยาที่อยู่บนบัลลังก์ ความโกรธของเขาค่อยๆ ทุเลาลงสายตาที่ชื่นชมก็จับจ้องไปที่ หลิน ยู
"ไอ้หนู เจ้าเก่งมาก ข้านั้นชอบเจ้ายิ่งนัก บอกข้ามาซิเจ้าต้องการรางวัลอะไรสำหรับความทุ่มเทของเจ้าในครั้งนี้ ข้าสามารถให้เจ้าได้ทุกอย่างไม่ว่าเจ้าต้องการอะไร"
"รางวัลงั้นเหรออ!!"
ดวงตาของ หลิน ยู เปล่งประกายขึ้น
เมื่อพูดถึงรางวัลรางวัลก็มาหาเขาทันที
"ใช่ ตราบใดที่ข้านั้นให้เจ้าได้ เจ้าก็จะให้!" จักรพรรดิเซิ่งเหยา กล่าวออกมา
การกระทำของ หลิน ยู เทียบเท่าได้กับการรักษารากฐานของจักรวรรดิเซิ่งเหย่าของเขา อีกทั้งยังรวมไปถึงรากฐานของทวีปดึกดำบรรพ์ด้วย ในฐานะที่เขาเป็นจักรพรรดิเขาย่อมไม่สามารถปฏิบัติต่อคนของเขาอย่างเย็นชาได้
แม้แต่ จี้ ชิงเห่อ ที่อยู่ด้านข้างก็มองเขาด้วยความอิจฉา
ด้วยคำสัญญาของจักรพรรดิเซิ่งเหยา มันทำให้หัวใจของสั่นสะเทือนทันที
หลิน ยู รับรู้ได้ทันทีว่านี้เป็นโอกาศดี
เขาจะเสี่ยงของทรัพยากรจำนวนมาก หรืออย่างอื่นดีไหมนะ
หากเขาต้องการ จักรพรรดิเซิ่งเหยา ก็จะไม่ปฏิเสธเขา
เฉพาะตอนนี้เท่านั้น
จู่ๆ เขาก็นึกไปถึงสหายไม่กี่คนของเขาที่หนีออกมาด้วยกันจากภูมิภาคเริ่มต้น ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับพวกเขาบ้าง
หากต้องการรางวัลจริงๆ พวกเขาก็มีส่วนช่วยอยู่หน่อยหนึ่ง
หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดว่า
"ข้าน้อยอยากขอให้จักรพรรดิเซิ่งเหยาช่วยตามหาสหายของข้า ข้าน้อยคงหนีออกมาไม่ได้หากไม่มีพวกเขา และคงจะไม่มีตัวข้ามายืนอยู่ตรงนี้ในวันนี้"
ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นออกมา ทุกคนรวมถึงจักรพรรดิเซิ่งเหยาก็ตกตะลึงทันที
พวกเขาคิดว่า หลิน ยู จะขอทรัพยากรจำนวนมากซะอีก
หรือย้ายไปยังดินแดนที่เจริญกว่านี้หรือขอพลังจาก จักรพรรดิเซิ่งเหยา
เขาไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นคำขอที่เรียบง่ายขนาดนี้
หลังจากที่ตกตะลึง จักรพรรดิเซิ่งเหยา ก็ตอบสนองทันที เขาหัวเราะออกมา
"ฮ่าฮ่าฮ่า . .. ไอ้หนู ข้าชักจะเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ จากคำขอที่เจ้าเพิ่งพูดออกมาเมื่อถือว่าไม่นับรวมก็แล้วกัน เพราะถึงเจ้าไม่พูด ข้าก็ตามหาให้เอง ดังนั้นตัวข้าจะให้คะแนนเกียรติยศ 200000 แต้มกับเจ้าพร้อมทั้งโทเค็นทหารหายาก เจ้าคนเหล่านั้นจะได้ไม่เรียกข้าว่าเป็นคนขี้เหนียว"
"นี้เรื่องจริง!?"
หัวใจของหลิน ยู แทบจะหยุดเต้น เขาหายใจถี่ขึ้นๆ
คะแนนเกียรติยศ 200000 แต้ม
นอกจากนี้ยังโทเค็นทหารหายากอีกด้วย
มันเหมือนกับมีชีทหล่นลงมาจากท้องฟ้ามันเกือบจะฆ่าเขาแล้วเชียว
เขาไม่คิดมากนักรีบตอบกลับทันที "ขอบคุณขอรับ ท่านจักรพรรดิเซิ่งเหยา"
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรเลย อย่าเอาแต่ขอบคุณ ฉันไม่ชอบอะไรแบบนั้น"
จักรพรรดิเซิ่งเหยา โบกมือปัดดูเหมือนจะอารมณ์ดีอย่างมาก
จากนั้นด้วยการโบกมือของเขา ลูกบอลทรัพยากรถูกควบแน่นด้วยพลังที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขาลอยเข้าไปหาหลิน ยู
หลิน ยู หยิบมันขึ้นมาและตรวจสอบอย่างระมัดระวัง
มันมีโทเค็นทหารกับกลุ่มแสงริบหรี่อยู่ด้านใน
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขายังอยู่ในราชวัง ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเขาที่จะใช้ในตอนนี้ เขาหายใจเข้าลึกและวางลูกบอลทรัพยากรลงในกระเป๋ามิติส่วนตัว โดยตั้งใจจะใช้มันในภายหลัง
ด้วยจิตใจที่เงียบสงบลงแล้ว ทำให้ จี้ ชิงเห่อ พยักหน้าอย่างเงียบๆ
จากนั้นด้วยคน ไม่กี่คนที่อยู่ในวังพวกเขาก็พูดคุยอย่างเป็นกันเอง
ใช้เวลาเพียงไม่นาน อัศวินเกราะทองก็กลับมา
แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คิดก็คือ
อัศวินเกราะทองไม่ได้พากษัตริย์กลับมา แต่กับเป็นข้อความแทน
"นายท่าน กษัตริย์แห่งอาณาจักรหลิวฮู่ได้นำดินแดนไปกับเขาและหายตัวไปแล้ว"
"เจ้าพูดอะไรนะ!"
จักรพรรดิเซิ่งเหยา ลุกขึ้นจากบัลลังก์ ดวงตาของเขาค่อยๆเต็มไปด้วยโทสะ
แม้แต่พ่อลูกตระกูล จี้ ยังแสดงสีหน้าเศร้าหมองออกมา
การหายตัวไปในช่วงเวลาคับขันเช่นนี้ต่อให้โง่เง่าแค่ไหนก็ต้องเดาสาเหตุได้
กษัตริย์แห่งอาณาจักร หลิวฮู่ เป็นสายลับของโลกหยวนซา
ทันทีที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้น จู่ๆ พลังมหาศาจก็ปะทุออกมาจาก จักรพรรดิเซิ่งเหยา มันทำให้อากาศโดยรอบบิดเบี้ยวกลายเป็นความว่างเปล่าที่น่าสะพรึงกลัว
"หลิวฮู่ งั้นเหรอ ยอดมากเป็นเจ้าจริงๆ ไปกันเถอะ! ไปนำมันกลับมาให้ข้า!"
หลังจากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปแล้วคว้ามัน ความว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้าเขาแตกเป็นเสี่ยงๆกลายเป็นรอยแยกมิติ จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในรอยแยกพร้อมกับกองกำลังอัศวินเกราะทองหายตัวไป
คนที่เหลือต่างพากันมองหน้า
ในที่สุดเขาก็ได้ยิน จี้ ชิงเห่อ พูด "ไปกันเถอะ พวกเราไม่สามารถปล่อยให้สายลับจากโลกหยวนซาหนีรอดไปได้"
"ได้เลยขอรับ"
กล่าวว่าเขายังติดตามเข้าไปในรอยแยกมิติ เดินทางตามจักรพรรดิเซิ่งเหยาไป
ในเวลาเดียวกันนั้น
ไกลออกไป ณ เมืองหลักปีกนางฟ้าที่ซึ่งเป็นชายแดนที่ 2 โลกมาบรรจบกัน
แสงสีขาวพร่างพรายสว่างขึ้นที่แท่นเทเลพอร์ต รางที่สวมชุดคลุมสีแดงก็ปรากฏตัวขึ้น รีบหนีออกไปยังด้านนอกเมืองทันที
คนนี้ๆคือกษัตริย์หลิวฮู่ที่กำลังหลบหนีหลังจากได้รับข่าวนั้นเอง
นอกจากนี้เขายังเป็นสายลับที่แอบซ่อนอยู่ในทวีปดึกดำบรรพ์มานาน
ทันทีที่เขาปรากฏตัวขึ้น พลังอันน่าสะพรึงกลัวเหนือระดับ 9 ก็แผ่กระจายออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ราชันคนอื่นๆอยู่ด้านข้างก็หยุดมองมาที่เขาทันที
อัศวินม้าบินที่กำลังลาดตะเวนอยู่บนท้องฟ้าก็สังเกตเห็นความผิดปกติ พวกเขาบินลงมาทันทีมุ่งหน้าไปหากษัตริย์หลิวฮู่
"ยินดีต้อนรับนายท่าน ทำไมท่านถึงได้มาที่เมืองหลัก"
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคาดเดาตัวคนของกษัตริย์ได้จากท่าทีและออร่าที่แผ่ออกมาของกษัตริย์หลิวฮู่
สุดท้ายแล้ว ในสถานที่ต่างๆ เช่น เมืองหลักชายแดน โดยทั่วไปจะไม่มีราชันระดับ 10 มายืน เว้นแต่จะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น
แต่สิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึงก็คือ
เมื่อเห็นว่าพวกเขามาขวางทาง กษัตริย์หลิวฮู่ก็จ้องมองไปด้วยความโกรธทันที ใบหน้าของเขาแดงราวกับจะหายใจไม่ออก
"ไสหัวไปให้พ้น!"
.
.
แก้คำ
อาณาจักรริวโฮ เป็น อาณาจักรหลิวฮู่
ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 170
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved