ตอนที่ 168 คนทรยศหลบหนี

กองกำลังเผ่ามนุษย์

อัศวินเหล่านี้ที่ยืนอยู่ทั้ง 2 ด้านนี้คือทหารเผ่ามนุษย์!

ตอนนี้หลิน ยู คิดว่าคนเหล่านี้เป็นทหารรักษาพระองค์ของจักรวรรดิ แต่เขานั้นไม่ได้คิดมาก่อนเลยพวกเขาจะเป็นทหารของ จักรพรรดิเซิ่งเหยา

ระดับ 11

ด้วยการคงอยู่ของกองกำลังนี้น่าสะพรึงกลัวนี้ หากนำพวกเขาออกมา แม้แต้กษัตริย์ก็ยังสามารถสังหารได้

อีกทั้งคำพูดของจักรพรรดิเซิ่งเหยาก็เด็ดขาดอย่างมาก

หาก กษัตริย์คนใดไม่มา พวกเขาจะถูกสังหารทันที

นี้ไม่ใช่ความโกรธที่จะสามารถอธิบายออกมาได้ แต่เป็นการยื่นคำขาดให้กับกษัตริย์เหล่านั้น

แม้จะเรียบง่ายและป่าเถื่อนแต่มันก็เป็นวิธีที่ได้ผลดีที่สุด

เมื่อเผชิญหน้ากับอำนาจที่เด็ดขาด เล่ห์เหลี่ยมทั้งหมดก็ไร้ประโยชน์

นี้ทำให้ หลิน ยู ตื่นเต้นเมื่อคิดว่าถ้าหากวันหนึ่งเขาสามารถไปถึงระดับนั้นได้เขาคงไม่ต้องหวาดกลัวเหมือนตอนนี้

แน่นอนว่าบนโลกใบนี้ความแข็งแกร่งคือกฏ

ในตอนนี้พวกเขาตกตะลึงในความแข็งแกร่งของจักรพรรดิเซิ่งเหยา อัศวินเกราะทองเหล่านั้นก็ออกพระราชวังไปทีละคนรีบไปยังอาณาจักรต่างๆ

คนที่เหล่าเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้น ก็ยินเสียงของ จี้ ชิงเห่อ "หลิน ยู ใช่ไหม ข้าได้ยินเจ้าพูดเมื่อกี้ว่ามันมีสายหมอกโกหาหลค่อยๆบีบตัวเขามาในภูมิภาคที่เจ้าอยู่งั้นเหรอ?"

"ใช่ ขอรับ แม้มันจะไม่เร็วมากนัก แต่มันก็ค่อยๆบีบเข้ามาอย่างช้าๆ"

ตอนนี้ หลิน ยู รู้แล้วว่าสายหมอกสีเทาที่กั้นระหว่าง 2 ภูมิภาคนั้นคือสายหมอกแห่งความโกลาหลที่พวกเขารู้จักกันดี ดังนั้นเขาจึงไม่ปิดบังและตอบตามความจริง

จี้ ชิงเห่อ ถึงกับขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน "โลกหยวนซานี้ร้ายกาจจริงๆ พวกแม้กระทั่งพยายามใช้วิธีนี้เพื่อบีบบังคับให้ราชันเหล่านั้นอัพเกรดโดยเร็ว ต้องขอบคุณเจ้านี้สามารถหนีออกมาส่งข่าวได้ มันคงลำบากอย่างมาสำหรับเจ้า"

"ใช่แล้ว" จี้ หยุนซวง ก็แทรกขึ้นมาในเวลานั้น "เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในภูมิภาคเริ่มต้น ข้าไม่รู้ว่าราชันกี่คนที่ถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ ถ้า..."

เมื่อพูดจบ เสียงของ จี้ หยุนซวง ก็สั่นคลอออกมาเล็กน้อย

เมื่อมองไปที่ดวงตาของ หลิน ยู เธอยิ่งเห็นอกเห็นใจมากยิ่งขึ้น

หากเป็นตัวเธอ ที่อยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เธอคิดว่าเธอคงไม่สามารถทำแบบ หลิน ยู ได้อย่างแน่นอน

ไม่ต้องพูดถึงการยืนหยัดเพื่อเปิดโปงแผนการของเจ้ากษัตริยตัวร้ายจากโลกหยวนซา

บางทีนี้อาจเป็นเหตุที่แท้จริงที่ว่าทำไม หลิน ยู ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ จี้ หยุนซวง ก็กัดฟันแสดงถึงความแน่วแน่ออกมา

จักรพรรดิเซิ่งเหยาที่อยู่บนบัลลังก์ ความโกรธของเขาค่อยๆ ทุเลาลงสายตาที่ชื่นชมก็จับจ้องไปที่ หลิน ยู

"ไอ้หนู เจ้าเก่งมาก ข้านั้นชอบเจ้ายิ่งนัก บอกข้ามาซิเจ้าต้องการรางวัลอะไรสำหรับความทุ่มเทของเจ้าในครั้งนี้ ข้าสามารถให้เจ้าได้ทุกอย่างไม่ว่าเจ้าต้องการอะไร"

"รางวัลงั้นเหรออ!!"

ดวงตาของ หลิน ยู เปล่งประกายขึ้น

เมื่อพูดถึงรางวัลรางวัลก็มาหาเขาทันที

"ใช่ ตราบใดที่ข้านั้นให้เจ้าได้ เจ้าก็จะให้!" จักรพรรดิเซิ่งเหยา กล่าวออกมา

การกระทำของ หลิน ยู เทียบเท่าได้กับการรักษารากฐานของจักรวรรดิเซิ่งเหย่าของเขา อีกทั้งยังรวมไปถึงรากฐานของทวีปดึกดำบรรพ์ด้วย ในฐานะที่เขาเป็นจักรพรรดิเขาย่อมไม่สามารถปฏิบัติต่อคนของเขาอย่างเย็นชาได้

แม้แต่ จี้ ชิงเห่อ ที่อยู่ด้านข้างก็มองเขาด้วยความอิจฉา

ด้วยคำสัญญาของจักรพรรดิเซิ่งเหยา มันทำให้หัวใจของสั่นสะเทือนทันที

หลิน ยู รับรู้ได้ทันทีว่านี้เป็นโอกาศดี

เขาจะเสี่ยงของทรัพยากรจำนวนมาก หรืออย่างอื่นดีไหมนะ

หากเขาต้องการ จักรพรรดิเซิ่งเหยา ก็จะไม่ปฏิเสธเขา

เฉพาะตอนนี้เท่านั้น

จู่ๆ เขาก็นึกไปถึงสหายไม่กี่คนของเขาที่หนีออกมาด้วยกันจากภูมิภาคเริ่มต้น ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับพวกเขาบ้าง

หากต้องการรางวัลจริงๆ พวกเขาก็มีส่วนช่วยอยู่หน่อยหนึ่ง

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดว่า

"ข้าน้อยอยากขอให้จักรพรรดิเซิ่งเหยาช่วยตามหาสหายของข้า ข้าน้อยคงหนีออกมาไม่ได้หากไม่มีพวกเขา และคงจะไม่มีตัวข้ามายืนอยู่ตรงนี้ในวันนี้"

ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นออกมา ทุกคนรวมถึงจักรพรรดิเซิ่งเหยาก็ตกตะลึงทันที

พวกเขาคิดว่า หลิน ยู จะขอทรัพยากรจำนวนมากซะอีก

หรือย้ายไปยังดินแดนที่เจริญกว่านี้หรือขอพลังจาก จักรพรรดิเซิ่งเหยา

เขาไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นคำขอที่เรียบง่ายขนาดนี้

หลังจากที่ตกตะลึง จักรพรรดิเซิ่งเหยา ก็ตอบสนองทันที เขาหัวเราะออกมา

"ฮ่าฮ่าฮ่า . .. ไอ้หนู ข้าชักจะเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ จากคำขอที่เจ้าเพิ่งพูดออกมาเมื่อถือว่าไม่นับรวมก็แล้วกัน เพราะถึงเจ้าไม่พูด ข้าก็ตามหาให้เอง ดังนั้นตัวข้าจะให้คะแนนเกียรติยศ 200000 แต้มกับเจ้าพร้อมทั้งโทเค็นทหารหายาก เจ้าคนเหล่านั้นจะได้ไม่เรียกข้าว่าเป็นคนขี้เหนียว"

"นี้เรื่องจริง!?"

หัวใจของหลิน ยู แทบจะหยุดเต้น เขาหายใจถี่ขึ้นๆ

คะแนนเกียรติยศ 200000 แต้ม

นอกจากนี้ยังโทเค็นทหารหายากอีกด้วย

มันเหมือนกับมีชีทหล่นลงมาจากท้องฟ้ามันเกือบจะฆ่าเขาแล้วเชียว

เขาไม่คิดมากนักรีบตอบกลับทันที "ขอบคุณขอรับ ท่านจักรพรรดิเซิ่งเหยา"

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรเลย อย่าเอาแต่ขอบคุณ ฉันไม่ชอบอะไรแบบนั้น"

จักรพรรดิเซิ่งเหยา โบกมือปัดดูเหมือนจะอารมณ์ดีอย่างมาก

จากนั้นด้วยการโบกมือของเขา ลูกบอลทรัพยากรถูกควบแน่นด้วยพลังที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขาลอยเข้าไปหาหลิน ยู

หลิน ยู หยิบมันขึ้นมาและตรวจสอบอย่างระมัดระวัง

มันมีโทเค็นทหารกับกลุ่มแสงริบหรี่อยู่ด้านใน

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขายังอยู่ในราชวัง ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเขาที่จะใช้ในตอนนี้ เขาหายใจเข้าลึกและวางลูกบอลทรัพยากรลงในกระเป๋ามิติส่วนตัว โดยตั้งใจจะใช้มันในภายหลัง

ด้วยจิตใจที่เงียบสงบลงแล้ว ทำให้ จี้ ชิงเห่อ พยักหน้าอย่างเงียบๆ

จากนั้นด้วยคน ไม่กี่คนที่อยู่ในวังพวกเขาก็พูดคุยอย่างเป็นกันเอง

ใช้เวลาเพียงไม่นาน อัศวินเกราะทองก็กลับมา

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คิดก็คือ

อัศวินเกราะทองไม่ได้พากษัตริย์กลับมา แต่กับเป็นข้อความแทน

"นายท่าน กษัตริย์แห่งอาณาจักรหลิวฮู่ได้นำดินแดนไปกับเขาและหายตัวไปแล้ว"

"เจ้าพูดอะไรนะ!"

จักรพรรดิเซิ่งเหยา ลุกขึ้นจากบัลลังก์ ดวงตาของเขาค่อยๆเต็มไปด้วยโทสะ

แม้แต่พ่อลูกตระกูล จี้ ยังแสดงสีหน้าเศร้าหมองออกมา

การหายตัวไปในช่วงเวลาคับขันเช่นนี้ต่อให้โง่เง่าแค่ไหนก็ต้องเดาสาเหตุได้

กษัตริย์แห่งอาณาจักร หลิวฮู่ เป็นสายลับของโลกหยวนซา

ทันทีที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้น จู่ๆ พลังมหาศาจก็ปะทุออกมาจาก จักรพรรดิเซิ่งเหยา มันทำให้อากาศโดยรอบบิดเบี้ยวกลายเป็นความว่างเปล่าที่น่าสะพรึงกลัว

"หลิวฮู่ งั้นเหรอ ยอดมากเป็นเจ้าจริงๆ ไปกันเถอะ! ไปนำมันกลับมาให้ข้า!"

หลังจากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปแล้วคว้ามัน ความว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้าเขาแตกเป็นเสี่ยงๆกลายเป็นรอยแยกมิติ จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในรอยแยกพร้อมกับกองกำลังอัศวินเกราะทองหายตัวไป

คนที่เหลือต่างพากันมองหน้า

ในที่สุดเขาก็ได้ยิน จี้ ชิงเห่อ พูด "ไปกันเถอะ พวกเราไม่สามารถปล่อยให้สายลับจากโลกหยวนซาหนีรอดไปได้"

"ได้เลยขอรับ"

กล่าวว่าเขายังติดตามเข้าไปในรอยแยกมิติ เดินทางตามจักรพรรดิเซิ่งเหยาไป

ในเวลาเดียวกันนั้น

ไกลออกไป ณ เมืองหลักปีกนางฟ้าที่ซึ่งเป็นชายแดนที่ 2 โลกมาบรรจบกัน

แสงสีขาวพร่างพรายสว่างขึ้นที่แท่นเทเลพอร์ต รางที่สวมชุดคลุมสีแดงก็ปรากฏตัวขึ้น รีบหนีออกไปยังด้านนอกเมืองทันที

คนนี้ๆคือกษัตริย์หลิวฮู่ที่กำลังหลบหนีหลังจากได้รับข่าวนั้นเอง

นอกจากนี้เขายังเป็นสายลับที่แอบซ่อนอยู่ในทวีปดึกดำบรรพ์มานาน

ทันทีที่เขาปรากฏตัวขึ้น พลังอันน่าสะพรึงกลัวเหนือระดับ 9 ก็แผ่กระจายออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ราชันคนอื่นๆอยู่ด้านข้างก็หยุดมองมาที่เขาทันที

อัศวินม้าบินที่กำลังลาดตะเวนอยู่บนท้องฟ้าก็สังเกตเห็นความผิดปกติ พวกเขาบินลงมาทันทีมุ่งหน้าไปหากษัตริย์หลิวฮู่

"ยินดีต้อนรับนายท่าน ทำไมท่านถึงได้มาที่เมืองหลัก"

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคาดเดาตัวคนของกษัตริย์ได้จากท่าทีและออร่าที่แผ่ออกมาของกษัตริย์หลิวฮู่

สุดท้ายแล้ว ในสถานที่ต่างๆ เช่น เมืองหลักชายแดน โดยทั่วไปจะไม่มีราชันระดับ 10 มายืน เว้นแต่จะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น

แต่สิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึงก็คือ

เมื่อเห็นว่าพวกเขามาขวางทาง กษัตริย์หลิวฮู่ก็จ้องมองไปด้วยความโกรธทันที ใบหน้าของเขาแดงราวกับจะหายใจไม่ออก

"ไสหัวไปให้พ้น!"

.

.

แก้คำ

อาณาจักรริวโฮ เป็น อาณาจักรหลิวฮู่

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 170