สนามรบอันดับ 1

บางมุมของที่ราบ

เหว่ย ตงเฉิง ผู้ซึ่งรอดตายอย่างหวุดหวิดรีบเร่งกลับไปที่ดินแดนของเขาพร้อมกับกองกำลังธาตุ

"ฟู่! ในที่สุดก็กลับมาถึง"

เหว่ย ตงเฉิง ถอนหายใจออกมายาวๆ ในที่สุดสีหน้าที่เคร่งเครียดของเขาก็ผ่อนคลายลง

ด้วยการสนับสนุนภายในดินแดน เขาสามารถอัญเชิญทหารออกมาเติมเต็มส่วนที่เสียไปได้

แม้ว่าเขาจะถูกโจมตีโดยราชันคนอื่น ก็ยังสามารถเอาตัวรอดได้

ตราบเท่าที่เขาไม่ไปคนที่แข็งแกร่งแบบนั้นอีก

ทหารพืชกว่าร้อยตัวที่มีความแข็งแกร่งของระดับ 9

แต่นึกถึงเขาก็อดที่จะสั่นสะท้านไม่ได้!

ด้วยการดำรงอยู่ของตัวตนที่น่าหวาดกลัวเช่นนี้ในหมื่นโลก เขานั้นน่ากลัวกว่าพวกอัจฉริยะจากสิบโลกอันยิ่งใหญ่เหล่านั้นหลายเท่า

แต่ เหว่ย ตงเฉิง ไม่ได้กังวลมานัก

สุดท้ายแล้ว พวกพืชก็แพ้ไฟ ทหารระดับ 8 ของเขาก็มีธาตุไฟอยู่

ด้วยความสามารถของเผ่าพันธุ์ของธาตุไฟจะช่วยเพิ่มความได้เปรียบให้กับเขา

ในฐานะราชันหน้าเก่าที่อยู่มานานหลายปี ขอบเขตของมิติต้นกำเนิดของเขาได้มาถึงจุดสูงสุดของระดับ 8 นานแล้ว ทำให้พรสวรรค์แห่งเผ่าพันธุ์ของเขาเพิ่มขึ้นถึงสองเท่า

ตราบใดที่เขาใช้ดินแดนเพื่อเสริมพลังกองกำลังทหารอย่างต่อเนื่อง ควบคู่ธาตุที่ชนะทางที่เสริมพลังโดยพรสวรรค์แห่งเผ่าพันธุ์ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาในการต้านทานการโจมตีของอีกฝ่าย

นี้เป็นสงครามที่ล้างผลาญทรัพยากรอย่างแท้จริง

ในคราวนี้เขาได้เดินทางอ้อมเป้นพิเศษเพื่อกลับมายังดินแดนซึ่งมันเป็นระยะทางที่ไกลมาก

แม้ว่าอีกฝ่ายต้องการตามหาตัวเขา แต่มันคงไม่ง่ายอย่างนั้นแน่นอน

อาศัยประโยชน์จากช่วงเวลานี้ รวบรวมพลังเวทย์ให้มากขึ้น เพื่อใช้มันป้องกันดินแดนได้อย่างปลอดภัย

สิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้คือ

คำต่อท้ายของต้นเถาวัลย์ยักษ์นั้น

ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้คิดอะไรมากนัก เขาคิดแต่เพียงเรื่องหลบหนีเท่านั้น

มองย้อนกลับไปในตอนนั้น ชื่อของทหารตัวนั้นดูเหมือนจะมีคำว่า "ราชวงศ์" ต่อหลังอยู่ด้วย

เขาอยู่บนแผ่นดินใหญ่มานาน และได้เห็นมอนสเตอร์มาหลายประเภท

เขารู้เพียงแค่ ระดับ ทั่วไป หายาก บอส และราชันเท่านั้น

แต่ไม่เคยเห็นระดับ ราชวงศ์

เพราะเหตุนี้หรือป่าวที่ทำให้ทหารพืชตัวนั้นมีความแข็งแกร่งจนน่าสะพรึงกลัวที่เหนือกว่าระดับ 9 ทั่วไปทั้งๆ ที่อยู่เพียงระดับ 8?

หากเป็นเช่นนั้นแสดงว่าเขาได้ค้นพบความลับที่น่าสะพรึงกลัวเข้าแล้ว!

ตราบเท่าที่เขาได้รับทหารเช่นนี้มา เขาจะทำให้มันมีความแข็งแกร่งเหนือว่าทหารระดับ 8 ทั้งหมดได้หรือไม่?

ยิ่ง เหว่ย ตงเฉิง ครุ่นคิดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหายใจเร็วขึ้นเท่านั้น

แน่นอนว่าเขาไม่ได้โง่ถึงขนาดแพร่งพรายความลับนี้ออกไป และเชิญชวนให้คนอื่นมาฉกฉวยเอามันไป

สุดท้ายแล้วดินแดนของเขานั้นอยู่ไม่ไกลมากนัก จึงมีโอกาศที่ เหว่ย ตงเฉิง จะได้รับผลกระทบจากเหล่าราชันจำนวนมาก

ในขณะนี้

เขากำลังคิดว่าจะทำอย่างไรกับความลับนี้ ทำไมตัวเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าใครๆ

"หื้ม! นี้มันอะไรกัน?"

ทันใดนั้น เหว่ย ตงเฉิง ก็สังเกตเห็น ดอกแดนดิไรอัลโลหิต ที่ปรากฏขึ้นที่เท้าของเขา

เขาไม่ได้สนใจมันมากนักเมื่อเขากลับมา

แต่หลังจากที่เขาได่ผ่อนคลาย เขาก็พบว่า ดอกแดนดิไรอัลโลหิตที่อยู่เท้าของเขามันไม่หลุดออกแม้จะขยับเท้าถึงสองครั้ง ราวกับมันได้หยั่งรากลงไปแล้ว

เขาจำได้ว่าตอนที่เขาออกไปในวันนี้ เขายังไม่พบดอกแดนดิไรอัสเลย แล้วจู่ๆมันจะปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร

พืช?

ทันใดนั้นดวงตาของ เหว่ย ตงเฉิง ก็จับจ้องไปที่มัน

หลังจากนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที

"แย่แล้ว!!"

เขาลุกขึ้นรีบออกไปด้านนอกดินแดน

ความเร็วนั้นเร็วมากจนเกือบจะเร็วกว่าตอนที่เขาหลบหนีถึงสามส่วน

แต่ในวินาทีต่อมา

การเคลื่อนไหวของเขาก็ได้หยุดชะงักลง

เมื่อมองไปยังท้องฟ้าที่อยู่ไกลๆ มันก็ได้ปรากฏร่างขนาดใหญ่สองร่าง และมีกองทัพพืชขนาดใหญ่อยู่ด้านล่าง

หลิน ยู ไล่ตามมามาด้วยสกิลติดตามของดอกแดนดิไรอัส

เขาเดินทางมาพร้อมกับกองกำลังขนาดใหญ่!

"แมร่งเอ้ย!"

ดวงตาของ เหว่ย ตงเฉิง กลายเป็นสีแดงก่ำการแสดงออกของเขากลายเป็นน่าเกียจ

เจ้าสัตว์ประหลาดนั้น

มาถึงดินแดนของเขาอย่างรวดเร็ว!

เข้าไม่กล้าที่คิดอีกต่อไป

ส่งกลับทหารธาตุทั้งหมดไปยังดินแดนและมุ่งหน้าไปยังแก่นธาตุ

แก่นกลางดินแดนของเผ่าธาตุนั้นคือหลินธาตุที่หลาดสีสัน

ซึ่งตั้งอยู่ตรงกลางของดินแดน ล้อมรอบด้วยธาตุต่างๆ มองจากระยะไกลมันราวหลังหินแห่งสวรรค์

หลิน ยู ซึ่งนั่งอยู่บนหลังของ มังกรจักพรรดิปิศาจ หรี่ตาลงเล็กน้อย

ทันทีที่เขามาถึงระยะ 500 เมตรจากดินแดน เขาก็รีบออกคำสั่งไปยังกองทัพพืชทันที

"โจมตีดินแดนไอ้ชั่วนั้นซะ!"

"โกร๋ววว!!"

ทันใดนั้นพื้นดินบริเวณนั้นก็ถึงกับสั่นสะเทือน

ด้วยเสียงคำรามของ ชิง กัง และเหล่าภูติไม้สงครามโบราณและภูติไม้ธรรมชาติโบราณทั้งหมด พวกเขาได้พุ่งเข้าโจมตีดินแดนธาตุอย่างดุร้าย

ด้านหลังของเขา เป็นลำแสงขนาดใหญ่สว่างวาบขึ้น มันเป็นกองทัพพืชเกือบพันตัวที่ปรากฏขึ้น

ยกเว้น ชิง ถัง และทหารพืชขยายพันธุ์อีก 50 ตัวที่คอยอยู่ดูแลดินแดน หลิน ยู ได้นำทหารพืชทั้งหมดมายังที่นี้

นี้เป็นครั้งแรกที่ เหว่ย ตงเฉิง ได้เห็นกองทัพพืชของ หลิน ยู เขารู้สึกตกตะลึงกับจำนวนอันมหาศาลของพวกมัน

เมื่อมองแวบแรก มันมากกว่าที่เขาเคยเห็นมาก่อนหน้านี้ซะอีก!

เดิมทีเขาคิดว่ากองกำลังทั้งหมดที่เขาพบในดินแดนของ หลิน ยู นั้นคือทั้งหมดแล้ว

แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขานั้นคิดผิด

คิดผิดอย่างมหันต์

จำนวนของทหารพืชของอีกฝ่านมันเกิดว่าที่เขาจะจินตนาการเอาไว้!

"เร็วเข้า! หยุดพวกมันเอาไว้ให้ได้!!"

เหว่ย ตงเฉิง ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว ออกคำสั่งไปยังกองทัพธาตุดินที่อยู่รอบตัวเขา ตรงไปเข้าปะทะกับกองทัพภูติไม้โบราณ

ในชั่วพริบตาเดียว

ทหารธาตุดินกับภูติไม้โบราณได้ปะทะกันอย่างรุนแรง พวกมันต่อสู้กันอย่างดุเดือดที่ด้านนอกดินแดน

ธาตุไฟและธาตุลมที่อยู่แนวหลังได้ใช้สกิลสนับสนุน ร่ายฝนไฟเพลิงและพายุในขึ้นมาในอากาศกระแทกลงมายังสนามรบ

ไม่ว่าสกิลจะสาดไปทางไหน ความร้อนก็จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้แต่ท้องฟ้าก็ยังสะท้อนเป็นสีแดง

พายุเหล่านั้นระเบิดออกตรงกลาง กลายเป็นใบมีดสายลมกวาดไปทั่วสนามรบโจมตีไปยังกองทัพพืชที่อยู่แนวหลัง

เมื่อใช้ออกไปแล้ว มันกลายเป็นสกิลสังหารขนาดใหญ่

"เกราะป้องกันผู้พิทักษ์"

เป็นธรรมดาที่ หลิน ยู คงไม่โง่พอที่จะรับสกิลหมู่ที่รุนแรงขนาดนั้น

เมื่อเสียงของเขาสิ้นสุดลง ทงเทียน ที่อยู่ข้างๆ เขาเปิดใช้งานสกิลเกราะป้องกันผู้พิทักษ์ทันที ม่านแสงครึ่งวงกลมขนาดใหญ่ก็ได้ปรากฏขึ้น ป้องกันทหารพืชทั้งหมดที่อยู่ในระยะ

ทันใดนั้น

ฝนเพลิงและคมมีดวายุที่ระเบิดเข้าใส่กองทัพพืช เกิดเสียงดังกึกก้อง เสียงฟาดฟันดังสนั่น ซึ่งควรจะทำให้กองทัพพืชของเขาถูกสังหารทันที

แต่ก่อนที่ เหว่ย ตงเฉิง จะมีความสุข สีหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง

เพราะเขาพบว่า

สกิลโจมตีหมู่ที่เขาภูมิใจนั้นสังหารพืชเหล่านั้นไม่ได้แม้แต่น้อย เขาไม่สามารถสร้างความเสียหายหนักได้ด้วยซ้ำ

มันเป็นสกิลป้องกันหมู่!!

นั้นมันต้องเป็นสกิลป้องกันหมู่อย่างแน่นอน!!

เหว่ย ตงเฉิง เห็นว่าม่านแสงนั้นป้องกันการสกิลโจมตีของเขาได้หมด ตัวเขาก็ยิ่งตกตะลึงมากกว่าเดิม

โดยทั่วไปแล้ว สกิลป้องกันหมู่นั้นไม่ค่อยมีทหารตัวไหนได้ครอบครอง

ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมีมันอยู่

แถมมันยังถูกทำมาใช้ตั้งแต่เริ่ม

อีกฝ่ายไม่คิดจะเก็บมันไว้ใช้เมื่อถึงเวลาวิกฤตงั้นเหรอ?

ระหว่างที่เขาตกตะลึงอยู่นั้น เขาก็ได้ตะโกนออกคำสั่งธาตุดินที่อยู่ตรงหน้าเขาทันที

"กำแพงปฐพี!"

ความสามารถในการป้องกันของเผ่าธาตจุนั้นอยู่ในระดับแนวหน้าของทุกเผ่าพันธุ์

ตอนนี้เมื่อเขาได้เปิดใช้งานสกิลป้องกันแล้ว การโจมตีของอีกฝ่ายก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้แล้ว

ตราบใดที่เขาต้านทานการโจมตีนี้ได้ เขาก็ยังมีโอกาศในการโต้กลับ การเปลี่ยนจากโจมตีมาป้องกันเป็นทางเลือกที่เหมาะที่สุดในปัจจุบัน

ทันใดนั้น ก็มีแสงสีเหลืองขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนตัวของธาตุดิน กำแพงดินแดนก็พุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน ปิดกั้นการโจมตีของกองทัพพืชทั้งหมด

กองทัพธาตุที่โจมตีระยะไกลที่อยู่ภายในดินแดนทำการรวบรวมพลังและโจมตีไปยังเหล่า ภูติไม้โบราณและทหารพืชตัวอื่นๆอีกครั้ง

แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ

ในตอนนี้เอง "แกร๊ก" ดังขึ้น ม่านแสงขนาดใหญ่ก็ได้พังทลายลง

โล่โปร่งแสงก็ได้ปรากฏขึ้นบนทหารพืชทั้งหมดอย่างพร้อมเพียงกัน สกัดกั้นการโจมตีทั้งของทหารเขาเอาไว้

มันยังไม่จับเท่านั้น

หลังจากที่โล่ป้องกันปรากฏขึ้น เสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวก็ดังขึ้น

ออร่าสีแดงขนาดใหญ่ก็ได้ปรากฏขึ้นบนทหารพืชทั้งหมด ทันใดนั้นความแข็งแกร่งของเหล่ากองทัพพืชก็ได้เพิ่มขึ้น

พวกมันพังกำแพงดินลงทันที สังหารธาตุดินทั้งหมดที่ขวางทางอยู่

"บัพหมู่!!"

หัวใจของ เหว่ย ตงเฉิง สั่นไหวอย่างรุนแรง

หลังจากสกิลป้องกันหมู่ แล้วก็ยังมีบัพหมู่อีก

เขาได้เจอกับสัตว์ประหลาดแบบไหนกัน เขามีสกิลมากมายขนาดนี้ได้อย่างไรกัน!?

เมื่อเห็นเหล่าธาตุดินถูกสังหารอย่างต่อเนื่อง พวกมันตายลงภายใต้การโจมตีของทหารพืช

เขารีบวิ่งไปยัง หินธาตุ ทันทีเริ่มทำการอัญเชิญกองกำลังออกมาเพิ่มเพื่อเสริมตำแหน่งที่ถูกสังหารไป

แต่ถึงอย่างนั้น

กองทัพธาตุของเขาก็ยังไม่สามารถต้านทานการโจมตีจากกองทัพพืชได้ แนวรบค่อยๆถอยเข้าไปในดินแดน แม้แต่โลป้องกันของดินแดนก็ถูกเปิดการใช้งาน

"เร็วเข้า! รีบกลับมาในเกราะป้องกันเร็ว!"

เหว่ย ตงเฉิง ตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว บอกให้กองกำลังของเขาล่าถอยเข้ามาในดินแดน

ต้องขอบคุณเกราะป้องกันนี้ ที่ทำให้เขาได้มีโอกาศหายใจ

หลังจากผ่านไป 30 วินาที ออร่าสีแดงบนเหล่ากองทัพพืชก็ได้หายไป ในที่สุดความแข็งแกร่งของพวกมันก็ลดลง

แต่กองกำลังของ เหว่ย ตงเฉิง ได้สูญเสียไปมากกว่าครึ่งแล้ว

พวกมันทั้งหมดถูกสังหารโดยกองทัพพืชที่แข็งแกร่งเหล่านั้น

ทางด้าน หลิน ยู ได้ทำการแยกร่างทหารและอัญเชิญบางส่วนออกมาเพื่อเติมเต็ม

แพ้ทางแล้วยังไง

เมื่อเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งที่แท้จริง มันไม่มีช่องว่างสำหรับการต่อต้านแม้แต่น้อย!

"ไปกันเถอะ ทำลายโล่นั้นซะ!"

หลิน ยู ที่นั่งอยู่บนหลังของมังกรจักรพรรดิปิศาจสั่งการออกมาอย่างเย็นชา

ทงเทียน ที่อยู่ในกลุ่มเปล่งแสงสว่างสีขาวขนาดใหญ่ออกมารอบตัวมัน เรียกกองทัพดอกไม้มรณะออกมาทันที

เมื่อรวมกับดอกไม้มรณะที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาจากซากศพ พวกมันได้เปิดการโจมตีอย่างดุเดือดใส่โล่ป้องกันดินแดน

ทหารพืชตัวอื่นก็ไม่น้อยหน้าเช่นกัน

อาศัยช่องว่างระหว่างภูติไม้โบราณที่อยู่แนวหน้าให้ช่วยต้านทานการโจมตีจากทหารธาตุที่อยู่ด้านใน เริ่มการโจมตีเข้าไป

"ปัง ปัง ปังง!!"

เสียงกระแทกอันรุนแรงดังกึกก้องในหูของเขา

เหว่ย ตงเฉิง รีบอัญเชิญทหารออกมาเติมเต็มตำแหน่งที่ว่างอยู่ เพื่อเผชิญหน้ากับกองทัพพืชทั้งนอกด้านนอกอย่างดุเดือด

ตอนนี้คู่ต่อสู้ของเขาใช้สกิลที่ทรงพลังไปถึง 2 อย่างแล้ว

ตราบใดที่เขาป้องกันดินแดนและอัญเชิญทหารออกไปอย่างต่อเนื่อง เขามีโอกาศสูงที่รักษาดินแดนเอาไว้ได้

และ

เขายังมีทางเลือดสุดท้ายที่เขายังไม่ได้ใช้

เดิมทีเขาต้องการที่จะเก็บสิ่งนี้เอาใช้เป็นไพ่ตาย

แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าทหารธาตุของเขาจะพ่ายแพ้อย่างยับเยินจนเขาต้องนำมันออกมาใช้

"เจ้าบังคับข้าเองนะ!!"

ความทนทานของโล่ป้องกันดินแดนลดลงอย่างรวดเร็ว หลิน ยู เฝ้ามองอยู่บนท้องฟ้า

ในที่สุด เหว่ย ตงเฉิง ก็หรี่ตารวบรวมธาตุไฟ 100 ตัว ละธาตุดิน 100 ตัวที่เขาเพิ่งอัญเชิญออกมา

จากนั้นเขาก็โบกมือ

ดาวหกแฉกปรากฏขึ้นที่ใต้เท้าของเขาจากอากาศที่เบาบาง ห่อหุ้มกองกำลังทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเขาเอาไว้

ทันใดนั้น

อุณหภูมิโดยรอบเริ่มสูงขึ้น

ด้วยอากาศที่ร้อนจัด แม้แต่อากาศก็เริ่มบิดเบี้ยวด้วยความร้อน

"นี้มัน?"

หลิน ยู ที่อยู่บนท้องฟ้าเริ่มสังเกตุเห็นความผิดปกติ แสดงความกังวลออกมา

ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนอง กองทัพธาตุกว่าสองร้อยตัวที่ภายใต้ดาวหกแฉกก็ถูกสังเวยทันทีกลายเป็นลำแสงสีแดงเพลิงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

มันค่อยๆ

ควบแน่นกลายเป็นอุปกาบาดขนาดใหญ่ที่ปกคลุมรัศมี 500 เมตรโดยรอบ ปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่เหนือกว่าระดับ 9 ออกมา!!