โจวโจวและจางบันคุยกันต่อสักพักก่อนที่จะแยกจากกัน

จางบันมองไปยังทิศทางที่พวกเขาจากไปและอดอุทานออกมาไม่ได้

“ผู้กล้า! บริวารสาวผู้นั้นจะต้องเป็นผู้กล้าแน่ๆ!”

“เขาเพิ่งมาถึงทวีปจื้อเกาของพวกเราได้แค่ 6 วัน แต่ก็พัฒนาตัวเองมาถึงระดับนี้ได้แล้วงั้นเหรอ?”

“ไม่แปลกเลยที่เจ้าตะวันสาดแสงจะสามารถพิชิตภูมิภาคได้แห่งหนึ่งแล้ว น่าประทับใจจริงๆ ท่านอาจารย์ เสนาบดีในวังต่างก็ว่าท่านชราและทรุดโทรม และบอกว่าท่านเกษียณตัวเพราะท่านไม่มีความสามารถพอที่จะเป็นนายกรัฐมนตรี แต่พวกเขาต่างก็คิดผิด ท่านยังฉลาดอยู่เหมือนเคย ในอนาคตข้าต้องรักษาความสัมพันธ์กับลอร์ดผู้นี้ไว้” จางบันคิดอยู่ชั่วขณะและจากไป

…

หลังจากนั้นไม่นานโจวโจวก็เดินตามแผนที่และมาถึงตรงหน้าของร้านตัดเสื้อสายลมใหม่

“อาจารย์! ข้ามาแล้ว!”

เป่าซิ่วเอ๋อร์พุ่งเข้าไปในร้านด้วยความตื่นเต้นเมื่อพวกเขามาถึงทางเข้าร้าน

โจวโจวและไป่อี้มองหน้ากันและยิ้มออกมาก่อนที่จะเดินเข้าไป

โจวโจวเห็นเป่าซิ่วเอ๋อร์กำลังกอดหญิงสาวในชุดอันงดงามคนหนึ่งในทันทีที่เขาเดินเข้าไป

หญิงสาวคนนี้อายุสามสิบแล้ว แต่เธอก็ยังสวย มีผิวขาว และรูปร่างที่ยั่วยวน มันดูเหมือนกับมีแสงสว่างอยู่ในดวงตาของเธอจริงๆ

ดวงตาของโจวโจวเปล่งประกายขึ้น

“นี่คือท่านลอร์ดของข้า! ส่วนนี่คือพี่ไป่! ท่านลอร์ด พี่ไป่ นี่อาจารย์ของข้าเอง ท่านจางหลี่ ตอนนี้เธอเป็นเจ้าของร้านตัดเสื้อสายลมใหม่ด้วย!”

เป่าซิ่วเอ๋อร์รู้สึกเขินๆ เล็กน้อยเมื่อเธอเห็นลอร์ดของเธอ ดังนั้นเธอจึงแนะนำอาจารย์ให้เขารู้จัก

“คาราวะท่านลอร์ด ลูกศิษย์ของข้าทำตัวอับอายต่อหน้าท่านซะแล้ว” จางหลี่เขินนิดหน่อย

“ไม่เป็นไรหรอก ข้าเห็นแต่เป่าซิ่วเอ๋อร์และพี่จางมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันต่างหาก” โจวโจวยิ้ม

เมื่อจางหลี่ได้ยินเช่นนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็กว้างยิ่งขึ้น

จากนั้นเธอก็เชิญให้โจวโจวและคนอื่นๆ เข้ามานั่งข้างในร้าน

โจวโจวและคนที่เหลือย่อมไม่ปฏิเสธและเดินเข้าไปทีละคน

พวกเขาคุยกันสักพักก่อนที่โจวโจวจะเข้าประเด็น

“พี่จาง ข้าสงสัยเหลือเกินว่าท่านสนใจที่จะไปพัฒนาตัวอยู่ในดินแดนของข้าไหม? ดินแดนของข้าเพิ่งก่อตั้งขึ้น และข้าก็ต้องการผู้มีพรสวรรค์ ถ้าท่านมา ท่านจะต้องแสดงทักษะได้เป็นอย่างดีในดินแดนของพวกเราแน่ๆ และข้าก็ให้สัญญาว่าตราบใดที่ท่านยินดีจะไปที่ดินแดนของข้า เมื่อในอนาคตข้ามีทรัพยากรมากพอ ข้าจะสร้างร้านตัดเสื้อระดับแพลตตินั่มขาวขั้นต้นให้กับท่านแน่นอน ข้าจะปฏิบัติต่อท่านด้วยดีไม่แพ้ที่อื่นแน่ๆ” โจวโจวสุภาพมาก

เพราะเธอคือผู้มีพรสวรรค์ระดับแพลตตินั่มขาวขั้นต้น เขาย่อมไม่โง่พอจะดูแคลนเธอ

“ใช่ ท่านอาจารย์! ไปที่เมืองตะวันสาดแสงกับข้าเถอะ! ท่านลอร์ดทรงพลังมาก และพี่ไป่อี้ก็เหมือนกัน ถ้าท่านเข้าร่วมกับดินแดนของท่านลอร์ดตอนนี้ ท่านจะต้องไม่ผิดหวังแน่ๆ ในอนาคต!” เป่าซิ่วเอ๋อร์เชิญชวน

“เรื่องนี้… ท่านมีสถาปนิกระดับแพลตตินั่มขาวอยู่ในดินแดนงั้นเหรอ?” จางหลี่มองไปยังลูกศิษย์ของเธออย่างช่วยไม่ได้และถาม

ร้านตัดเสื้อระดับแพลตตินั่มขาว!

แม้แต่เธอก็ยังสนใจ

“ประธานกิตติมศักดิ์ของสมาคมก่อสร้าง จ้าวฉางโจว กำลังอาศัยอยู่ในดินแดนของข้า” โจวโจวยิ้ม

จางหลี่อึ้งไป

เธอเคยได้ยินชื่อของจ้าวฉางโจวมาก่อน

เขาเป็นชนชั้นสูงที่แท้จริงในอาณาจักรออโรร่า แม้แต่ราชาออโรร่าก็ยังต้องต้อนรับเขาเป็นการส่วนตัว เขาคือผู้เชี่ยวชาญระดับแนวหน้าอย่างแท้จริงในอุตสาหกรรมการก่อสร้าง!

เขาอยู่ในดินแดนของลอร์ดหนุ่มผู้นี้จริงๆ งั้นเหรอ?

จางหลี่ไม่เชื่อเขาในตอนแรก แต่เธอก็ลังเลเมื่อเธอเห็นสายตาอันจริงใจของเป่าซิ่วเอ๋อร์

เธอย่อมเข้าใจลูกศิษย์ของเธอ สายตาของเธอกำลังบอกว่าลอร์ดที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้โกหก

หลังจากเงียบอยู่สักพัก จางหลี่ก็ส่ายหัว

“ขออภัยด้วยท่านลอร์ด แต่ข้ายังไปไม่ได้”

“ท่านช่วยบอกเหตุผลให้ข้าฟังหน่อยได้ไหม? ท่านไม่พอใจกับเงื่อนไขของข้างั้นเหรอ? หรือท่านคิดว่าดินแดนของพวกเราเพิ่งถูกสร้างขึ้น ดังนั้นท่านจึงไม่เต็มใจที่จะลงหลักปักฐานที่นั่น?” โจวโจวครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะและถาม

“มันไม่ใช่แบบนั้น ตามข้ามา” จางหลี่ถอนหายใจเบาๆ จากนั้นเธอก็ยืนขึ้นและเดินไปยังบ้านอีกหลัง

ทั้งสามคนอึ้งไป

จากนั้นพวกเขาก็ตามไป

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงห้องอีกห้อง

ในทันทีที่ทั้งสามคนเข้าไปในห้อง พวกเขาก็ได้กลิ่นยาแรง

จากนั้นพวกเขาก็เห็นหญิงชราคนหนึ่งที่มีผมสีเทากำลังนอนอยู่บนเตียงไม่ไกลนัก

“นี่คืออาจารย์ของข้า หลี่ฮุ่ยเยว่ เธอคือคนที่สอนทักษะต่างๆ ให้กับข้า ทำให้ข้ามีความสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ เธอยังเป็นคนที่ช่วยให้ข้าเลื่อนระดับจากช่างตัดเสื้อระดับทองคำเหลืองขั้นกลางเป็นระดับแพลตตินั่มขาวขั้นต้นอย่างที่ข้าเป็นอยู่ตอนนี้ด้วย แต่เธอป่วยหนัก ข้าไม่สามารถพาเธอไปหาหมอที่มีชื่อเสียงที่สามารถรักษาเธอได้ในตอนนี้ ดังนั้นข้าจึงทำได้เพียงแต่จัดหาสภาพแวดล้อมที่สงบสุขให้แก่เธอในการพักฟื้นในเมืองบ่อปลา และท่านลอร์ด ดินแดนของท่านเพิ่งถูกสร้างขึ้น ถ้าพวกเราไปยังดินแดนของท่านในตอนนี้ ข้าเกรงว่าอาจารย์ของข้าจะไม่สามารถทนต่อแรงกระแทกระหว่างทางได้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงไม่สามารถไปยังดินแดนของท่านได้ ข้าขออภัยด้วย” จางหลี่กระซิบ

เขาไม่มีอะไรจะพูดอีกเมื่อได้ฟังเหตุผลของจางหลี่

เขาจะปล่อยให้หญิงชราเสี่ยงชีวิตเพื่อไปยังดินแดนของเขาเพียงเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จได้ยังไง?

นอกจากนี้ การทดสอบลอร์ดมือใหม่ยังจะเริ่มขึ้นอีกใน 2 วัน

ในเวลานั้น ดินแดนของเขาจะต้องอันตรายมากยิ่งขึ้นแน่

หญิงชราคงจะไม่สามารถทนต่อสภาพแวดล้อมแบบนั้นได้แน่ๆ

โจวโจวยอมรับว่าเขาถูกล่อลวงมากด้วยรางวัลของภารกิจลับ

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ใช่คนที่ทำได้ทุกอย่างโดยไม่คิดเพียงเพื่อรางวัลของภารกิจ

ลืมมันไปเถอะ!

เขาไม่อยากได้รางวัลของภารกิจลับอีกแล้ว

หลังจากคิดถึงมัน โจวโจวก็เดินไปหยุดข้างกายหญิงชรา

“มันไม่มีวิธีรักษาท่านผู้เฒ่าเลยงั้นเหรอ? ถ้าท่านขาดสมุนไพรอะไร ข้าสามารถช่วยได้นะ” เขามองไปยังใบหน้าอันซีดเซียวของหญิงชราและถาม

“มันไม่ใช่แบบนั้น เธอแค่ต้องการหมอที่มีชื่อเสียง อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ปัจจุบันของอาจารย์ของข้าก็ค่อนข้างคงที่แล้ว ดังนั้นมันจึงไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไปในตอนนี้”

จางหลี่ปลอบโจวโจวเมื่อเห็นสีหน้าอึมครึมของเขา

เธอสามารถบอกได้ว่าลอร์ดคนนี้เป็นห่วงอาจารย์ของเธออย่างแท้จริง และอดไม่ได้ที่จะมีความประทับใจในตัวเขา

โจวโจวรับทราบ

หลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่รบกวนการพักผ่อนของหญิงชราอีกและเดินออกมาจากห้องพร้อมกับไป่อี้ โดยปล่อยเป่าซิ่วเอ๋อร์และจางหลี่ไว้ข้างใน

“ท่านลอร์ด พวกเราควรทำยังไงดี?” ไป่อี้อดถามไม่ได้

เธอเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ว่าทำไมโจวโจวถึงมาที่นี่

“ช่างเถอะ ให้เธออยู่ที่นี่ละกัน พวกเราไม่อาจปล่อยให้หญิงชราแบบนั้นเสี่ยงต่อการเดินทางไปยังดินแดนของพวกเราได้ สภาพในเมืองบ่อปลาก็ดีกว่าเมืองตะวันสาดแสงของพวกเราจริงๆ นอกจากนี้ยังเหมาะสำหรับการพักฟื้นมากกว่า โชคดีที่ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากเมืองตะวันสาดแสงของพวกเรา ถ้าเป่าซิ่วเอ๋อร์คิดถึงอาจารย์ของเธออีก เธอก็สามารถมาที่นี่ได้ทุกเมื่อ นี่ก็ถือเป็นการพบเจอกันอีกรูปแบบของศิษย์อาจารย์” โจวโจวกล่าว

“ท่านลอร์ดช่างมีเมตตาจริงๆ” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไป่อี้

เธอกระทั่งประทับใจในตัวลอร์ดของเธอมากยิ่งขึ้นไปอีก

โจวโจวโบกมือของเขา

ภายในบ้าน

“เจ้าไม่ได้เลือกตามลอร์ดผิดคน ลอร์ดผู้นี้อย่างน้อยก็มีเมตตามาก” จางหลี่ยิ้มให้กับเป่าซิ่วเอ๋อร์หลังจากที่โจวโจวและไป่อี้ออกไป

“ใช่แล้วเจ้าค่ะ นอกจากนี้ลอร์ดของพวกเรายังไม่ใช่แค่มีเมตตาด้วย เขายังทรงพลังมากด้วย”

เป่าซิ่วเอ๋อร์บอกจางหลี่เกี่ยวกับความสำเร็จของโจวโจวใน 6 วันที่ผ่านมา

“เจ้าบอกว่าลอร์ดผู้นี้คือเจ้าตะวันสาดแสงที่พิชิตทะเลทรายตะวันสาดแสงงั้นเหรอ?” จางหลี่อึ้งไป

“ใช่แล้ว!” เป่าซิ่วเอ๋อร์พยักหน้า

จากนั้นเธอก็มองไปยังอาจารย์ย่าของเธอที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยความเป็นกังวล

“ข้าสงสัยเหลือเกินว่าเมื่อไหร่ท่านอาจารย์ย่าจะฟื้นตัว…”

เธอไม่สังเกตเห็นเลยว่าอาจารย์ของเธอ จางหลี่ กำลังจมอยู่ในห้วงความคิด

ในไม่ช้า สายตาของเธอก็มุ่งมั่นขึ้นในขณะที่เธอเดินออกมาจากห้อง

โจวโจวที่กำลังคิดว่าจะทำอะไรต่อก็เห็นจางหลี่เดินออกมาจากห้องในทันใด

“ท่านลอร์ด” จางหลี่กล่าวก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร

“ท่านช่วยยอมรับคำขอของข้าสักข้อได้ไหม? ตราบใดที่ท่านยินดีที่จะยอมรับ ข้าก็ยินดีที่จะกลายเป็นลูกน้องของท่านและรับใช้ท่าน อย่างไรก็ตาม ข้าก็จำเป็นจะต้องอยู่ในเมืองบ่อปลาเพื่อดูแลท่านอาจารย์จนกว่าเธอจะฟื้นตัว ข้าสงสัยเหลือเกินว่าท่านจะตกลงไหม?”

“ท่านอาวุโสกว่าข้า ท่านไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ บอกข้าในสิ่งที่ท่านต้องการมาได้เลย” โจวโจวอึ้งไปก่อนที่จะพูดออกมา

“ข้ารู้ว่าท่านคือเจ้าตะวันสาดแสงที่มีชื่อเสียงมากเมื่อเร็วๆ นี้ อนาคตของท่านถูกกำหนดให้ไร้ขีดจำกัด ถ้าท่านได้พบกับหมอที่มีชื่อเสียงที่สามารถรักษาอาจารย์ของข้าได้ในอนาคต ข้าก็ยินดีที่จะเป็นลูกน้องของท่านด้วยใจจริง ตอนนี้ข้าสามารถเป็นลูกน้องชั่วคราวของท่านได้ ท่านสามารถบอกให้ข้าทำงานให้ท่านเหมือนกับที่ท่านขอลูกน้องทั่วๆ ไปทำงานให้กับท่าน อย่างไรก็ตาม ข้าก็มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธเหมือนกัน ข้าสงสัยว่าท่านลอร์ดยินดีที่จะยอมรับมันหรือไม่?” จางหลี่ถาม

“แน่นอนสิ! ไม่ต้องห่วง! ในอนาคต ถ้าข้าเจอหมอที่มีชื่อเสียงที่สามารถรักษาอาจารย์ของท่านได้ ข้าจะบอกให้เขาหรือเธอมาช่วยรักษาอาจารย์ของท่านแน่ๆ!” โจวโจวตกลงโดยไม่ลังเล

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจางหลี่

“ลูกน้องจางหลี่ยินดีรับใช้ท่านลอร์ดเจ้าค่ะ!” เธอก้มหัวลงเล็กน้อย

“ยินดีต้อนรับสู่เมืองตะวันสาดแสงนะ!” โจวโจวยิ้มออกมา

อึดใจต่อมา การแจ้งเตือนภารกิจก็ปรากฏขึ้น

[แจ้งเตือน! ภารกิจ: การพบเจอกันอีกครั้งของศิษย์อาจารย์เสร็จสมบูรณ์!]

[แกนหมอกระดับแพลตตินั่มขาว 100 ชิ้นถูกแจกจ่ายเป็นรางวัล!]

[ความภักดีของเป่าซิ่วเอ๋อร์เพิ่มขึ้นเป็นภักดีจนตาย!]

[ช่างตัดเสื้อระดับแพลตตินั่มขาวขั้นต้น จางหลี่ ได้กลายเป็นลูกน้องของท่านชั่วคราว!]

[หมายเหตุ: หลังจากอาจารย์ของจางหลี่ หลี่ฮุ่ยเยว่ฟื้นตัว จางหลี่จะกลายเป็นลูกน้องของท่านอย่างเป็นทางการ!]

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของโจวโจว

สิ่งต่างๆ อาจแตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้ แต่ในที่สุดภารกิจก็เสร็จสมบูรณ์

ครู่ต่อมา โจวโจวและไป่อี้ก็เดินออกมาจากร้านตัดเสื้อสายลมใหม่

เป่าซิ่วเอ๋อร์ยังคงอยู่ภายในร้านกับอาจารย์ของเธอจนกว่าโจวโจวและคนอื่นๆ จะกลับไปยังดินแดน

บนถนน โจวโจวและไป่อี้ก็เดินตามกันไปเรื่อยๆ

“ท่านลอร์ด พวกเราจะไปไหนกัน?”

ไป่อี้ถามด้วยความสงสัย

“ไปตลาดท่านลอร์ด!” โจวโจวกล่าว

ตลาดท่านลอร์ด!

มันคือสถานที่ที่จางบันบอกเขาว่าเขาสามารถซื้อทุกอย่างที่ต้องการได้จากที่นี่!