โจวโจวเดาะลิ้นด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นเช่นนี้

จากนั้นเขาก็มองดูข้อมูลของอาชาเพลิงทมิฬและกวางแหวนทองคำ

สุดท้ายเขาก็พบว่าสัตว์พาหนะทั้งสองตัวนี้ก็มีหน้าต่างข้อมูลเป็นของตัวเอง

อาชาเพลิงทมิฬเก่งในการโจมตีระยะไกลและใช้เปลวไฟที่เรียกว่าเพลิงทมิฬในการโจมตี

ส่วนกวางแหวนทองคำ แม้ว่ามันจะไม่มีความสามารถในการโจมตีเท่าไร แต่มันก็มีความเร็วและความสามารถในการบินที่น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่าอาชาเพลิงทมิฬ

เขามองดูสีหน้าของคนทั้งคู่

เห็นได้ชัดว่าจางเหยาและจ้าวซุนพึงพอใจกับสัตว์พาหนะตัวใหม่ของพวกเขามาก

จากนั้นพวกเขาก็ขอบคุณโจวโจวและจากไป

ไป่อี้มองดูโจวโจวด้วยดวงตาที่เปล่งประกายหลังจากพวกเขาสองคนจากไป

โจวโจวแตะจมูกของเธอและยิ้ม

“ไม่ต้องห่วง ข้าไม่ลืมเจ้าหรอก แค่มันยังไม่มีสัตว์พาหนะที่เหมาะสมกับเจ้าก็เท่านั้น”

ลืมเรื่องอาชาเพลิงทมิฬและกวางแหวนทองคำไปได้เลย มันต้องเป็นสัตว์พาหนะที่ดียิ่งกว่านี้ถึงจะเหมาะกับไป่อี้ที่เป็นแม่ทัพของเขา

ไป่อี้หน้าขึ้นสี อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังตั้งตารอคอยอยู่

โจวโจวนำกองทัพตะวันสาดแสงขึ้นไปบนภูติทมิฬและบินไปยังภูมิภาคระดับเงินขาวต่อไป ที่ราบแผ่นดินเหลือง

ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที โจวโจวและคนอื่นๆ ก็มาถึงที่ราบแผ่นดินเหลือง

ณ ที่ราบแผ่นดินเหลือง

โจวโจวและคนอื่นๆ มองไปยังภาพตรงหน้าของพวกเขา

“มันคือที่ราบสีเหลืองจริงๆ”

โจวโจวถอนหายใจออกมา

ที่ราบแผ่นดินเหลืองนี้ก็เป็นพื้นที่ตามชื่อของมันเลย

พวกมันทั้งหมดเป็นที่ราบขนาดใหญ่ที่เกิดจากแผ่นดินสีเหลืองที่ทอดยาว

สายลมแรงพัดผ่านผิวทราย ทำให้แผ่นดินแห่งนี้ดูแห้งแล้งยิ่งขึ้น

โจวโจวหยิบเอาแผนที่ที่ราบแผ่นดินเหลืองที่อู๋ตู่วาดออกมา

เขามองดูแผนที่

ที่ราบแผ่นดินเหลืองมีขนาดเล็กกว่าดินแดนรกร้างฝุ่นผงเล็กน้อย มันมีดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับเงินขาวแค่ 1 แห่ง ดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับระดับบรอนซ์เขียว 3 แห่ง และดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับเหล็กดำ 5 แห่ง

สิ่งเดียวที่ทำให้โจวโจวประหลาดใจก็คือมีดินแดนของลอร์ดสรรพเผ่าพันธุ์อยู่ถึง 5 แห่ง

อย่างไรก็ตาม มันก็แค่บังเอิญเท่านั้น เขาจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับมันเท่าไร

“ลุยกันเถอะ มาพยายามพิชิตดินแดนระดับเงินขาวให้ครบสามแห่งในวันนี้เลย!”

โจวโจวสั่งการด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“เจ้าค่ะ/ขอรับท่านลอร์ด!”

ไป่อี้และอู๋ซินกล่าวออกมาด้วยความเคารพ

จากนั้นเขาก็นำทหารบุกดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับบรอนซ์เขียวที่อยู่ใกล้กับพวกเขาที่สุด

…

สองชั่วโมงต่อมา

ณ ที่ราบแผ่นดินเหลือง ในที่พำนักของลอร์ดของหมาป่าหมอกแถบเหลือง

โจวโจวมองไปยังแผ่นหินดินแดนที่แตกกระจายอยู่ตรงหน้าของเขาและหยิบตราดินแดนกับตราภูมิภาคที่อยู่ด้านในออกมา

เขารู้สึกเต็มไปด้วยอารมณ์อันหลากหลาย

มันเร็วเกินไปแล้ว!

เขาเพิ่งพิชิตภูมิภาคระดับเงินขาวได้อีกแห่งในเวลาแค่สองชั่วโมงเท่านั้น?!

นี่เป็นสิ่งที่เขาในอดีตไม่กล้าคิดถึงเลย

แต่ในตอนนี้เขากลับทำมันได้จริงๆ

มันมีสองปัจจัยที่สำคัญที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยที่ทำให้เขาสามารถทำเช่นนี้ได้

ประการแรกย่อมต้องเป็นเพราะภูติทมิฬ!

โจวโจวและกองทัพตะวันสาดแสงสามารถประหยัดเวลาเดินทางได้เป็นอย่างมาก

มันอาจต้องใช้เวลาเดินเท้าสามถึงสี่ชั่วโมงและอาจใช้เวลาทั้งวันในการยึดภูมิภาคระดับเงินขาวถ้าไม่มีภูติทมิฬ

ไม่เหมือนกับตอนนี้ที่พวกเขาสามารถพิชิตภูมิภาคระดับเงินขาวได้ 2 แห่งแค่ตอนบ่ายเท่านั้น

อย่างที่เขาคิด การปรากฏตัวของภูติทมิฬได้เพิ่มประสิทธิภาพในการพิชิตของเขาขึ้นเป็นอย่างมาก

ประการที่สองก็ย่อมเป็นเพราะความแข็งแกร่งของกองทัพที่เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก!

โจวโจวมีทหารแค่ 30,000 กว่าคนเท่านั้นก่อนที่เจ้าอัศวินและคนอื่นๆ จะมาบุก

แต่หลังจากนั้น โจวโจวก็ได้เกณฑ์ทหารเข้าสู่กองทัพของเขาอีกเป็นจำนวนมาก ทำให้จำนวนกองทัพของเขาขยายขนาดขึ้นจาก 30,000 คนเป็น 50,000 คน!

เขาสามารถใช้ข้อได้เปรียบทางทหารอย่างเหลือล้นของเขาเพื่อทำลายฝ่ายอื่นๆ ได้อย่างรวดเร็ว

การต่อสู้แต่ละครั้งจะมีทหาร 50,000 คนต่อสู้กับมอนสเตอร์หลักร้อยหรือหลักพันตัวเท่านั้น

นอกจากนี้ ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของแต่ละคนก็ไม่ได้อ่อนแอเลย

แล้วพวกเขาจะแพ้ได้ยังไง?

นี่ยังเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงสามารถพิชิตภูมิภาคระดับเงินขาวได้ในเวลาแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น

“ไปกันเถอะ! ไปยังที่รกร้างกรวดหินต่อ! พวกเราจะกลับบ้านกันหลังจากพิชิตภูมิภาคระดับเงินขาวนี้แล้ว!”

โจวโจวหันไปมองไป่อี้และพูดออกมา

“เจ้าค่ะ!”

ไป่อี้กล่าวด้วยความเคารพและไปดำเนินการตามคำสั่งต่อไป

ในไม่ช้าเหล่าทหารก็มุ่งหน้าไปยังทิศทางของที่รกร้างกรวดหินต่อไป

…

2 นาทีต่อมา ณ ภูมิภาคระดับเงินขาว — ที่รกร้างกรวดหิน

โจวโจวมองดูรอบๆ

ที่นี่เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยกรวดสีดำอมเหลือง

แม้ว่ามันจะยังดูเวิ้งว้างอยู่นิดหน่อย แต่โจวโจวก็ยังเห็นพืชพรรณสีเขียวซ่อนอยู่ตามกรวดหินพวกนี้บ้าง

“ฉันพอจะได้เห็นพืชพรรณสีเขียวบ้างแล้ว ถ้าขยับออกไปทางตะวันออกเรื่อยๆ มันน่าจะมีพื้นที่ที่เกี่ยวกับทะเลทรายน้อยลงไปเรื่อยๆ”

โจวโจวคิด

เขาตั้งตารอ เพราะดินแดนของเขานั้นแห้งแล้งเกินไปเนื่องจากสภาพแวดล้อม

“รายงานขอรับ!”

ในเวลานั้นเอง หน่วยสอดแนมคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาและกล่าวด้วยความเคารพ

“รายงานท่านลอร์ด พวกเราพบตำแหน่งของดินแดนของราชาศิลาคลั่งแล้ว”

“นำทางไปได้เลย!”

โจวโจวกล่าว

“ขอรับท่านลอร์ด!”

หน่วยสอดแนมกล่าวด้วยความเคารพ

จากนั้นเขาก็วิ่งไปข้างหน้ากองทัพตะวันสาดแสงและนำทาง

ในเวลาเดียวกัน อู๋ซินก็สั่งการให้กองทัพเตรียมรับศึก

โจวโจวคิดถึงภูมิหลังของราชาศิลาคลั่งในขณะที่เขานั่งอยู่บนหลังเมคาโนสไตรเดอร์

ราชาศิลาคลั่งคือลอร์ดประจำภูมิภาคของที่รกร้างกรวดหิน

แน่นอนว่ามันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากลอร์ดสีชาดประจำภูมิภาคตนอื่นๆ ถ้าเป็นเช่นนั้น ซึ่งโจวโจวก็คงจะไม่ได้สนใจมัน

แต่ราชาศิลาคลั่งผู้นี้ก็มีความพิเศษอยู่ ไม่ใช่เพียงแต่มันจะเป็นลอร์ดสีชาดประจำภูมิภาคที่รกร้างกรวดหิน แต่มันยังได้ยึดครองดินแดนของลอร์ดสีชาดตนอื่นๆ และดินแดนของลอร์ดคนอื่นๆ ที่อยู่ในภูมิภาคนี้ จากนั้นมันก็รวบรวมที่รกร้างกรวดหินทั้งหมดเข้าด้วยกันและกลายเป็นฝ่ายของลอร์ดเพียงหนึ่งเดียวในที่รกร้างกรวดหิน!

โจวโจวย่อมสงสัยในเรื่องนี้

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นลอร์ดสีชาดพิชิตดินแดนของลอร์ดสีชาดตนอื่นๆ

เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอีกฝ่ายถึงมีพฤติกรรมที่ผิดปกติเช่นนี้

หลังจากนั้นไม่นาน หน่วนสอดแนมก็นำโจวโจวและกองทัพตะวันสาดแสงมายังพื้นที่กรวดหินว่างเปล่า

ณ จุดๆ นี้ หน่วยสอดแนมผู้นั้นก็หยุดลงและดูหวาดกลัว

เขากลับมายืนตรงหน้าของโจวโจวและกล่าวด้วยความเคารพว่า “ท่านลอร์ด ดินแดนของราชาศิลาคลั่งอยู่เบื้องหน้าแล้ว ภายใต้ที่ว่างเวิ้งว้างนั้นคือลูกน้องศิลาของมัน”

โจวโจวพยักหน้ารับ

เขามองไปยังพื้นที่กรวดหินและประหลาดใจเล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีสัมผัสที่หกอันทรงพลังจากเผ่าพันธุ์มนุษย์แห่งความโกลาหลและสัมผัสได้ถึงความเป็นปรปักษ์ที่ซ่อนอยู่ใต้พื้นดิน มันก็คงจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะบอกว่าพื้นดินตรงหน้าที่ดูเหมือนจะสงบนิ่งแท้จริงแล้วคือที่ซ่อนของมอนสเตอร์

“ผู้อาวุโสอู๋ ให้ทหารเตรียมพร้อม! ในเวลาเดียวกันก็ให้ทหารหน่วยโจมตีระยะไกลโจมตีไปยังดินแดนกรวดหินนี้”

โจวโจวคิดอยู่ชั่วขณะและสั่งการ

“ขอรับ!”

อู๋ซินรับคำสั่งและใช้ทักษะของเขาสั่งการทหารทั้งหมดทันที

เขาออกคำสั่ง

ในไม่ช้า ทหารหน่วยโจมตีระยะไกลนับหมื่นคนก็ระดมโจมตีไปยังพื้นดินเบื้องหน้า

ครืน…

เสียงระเบิดนับไม่ถ้วนดังขึ้น

หลังจากนั้น…

โฮก!

ปัง ปัง!

ครืน…

พื้นดินสั่นไหวเล็กน้อย

มอนสเตอร์ศิลากว่า 50,000 ตัวได้ยืนขึ้นจากพื้นและคำรามออกมาสุดเสียง