เช้าวันต่อมา ในเวลาตีสาม ณ ห้องนอน

โจวโจวลืมตาขึ้น

เขาสับสนอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะตั้งสติได้

“กิจกรรมสมรภูมิสรรพเผ่าพันธุ์กำลังจะเริ่มขึ้นในวันนี้แล้ว”

โจวโจวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเปิดกระดานสนทนาขึ้นมา

เขาตระหนักได้ว่าลอร์ดส่วนใหญ่บนกระดานสนทนาก็ตื่นเช้าเหมือนกันกับเขา

“กิจกรรมของลอร์ดอย่างเป็นทางการกิจกรรมแรกเริ่มขึ้นแล้ว ฉันตัวสั่นไปหมดแล้วด้วยความตื่นเต้นและความคาดหวัง!”

“นายแน่ใจนะว่าไม่ใช่เพราะกลัว?”

“มันจะมีอะไรให้กลัวอีก? มันก็แค่กิจกรรมหนึ่ง มันไม่เหมือนกับการทดสอบลอร์ดมือใหม่ซะหน่อย มันคงไม่มีใครตายหรอกมั้ง?”

“ฉันสงสัยจังว่าฉันจะสามารถข้ามกิจกรรมนี้ไปได้ไหม?”

“นี่เป็นกิจกรรมครั้งแรกที่ถูกปลดปล่อยออกมาโดยเจตจำนงสูงสุด ความเป็นไปได้ที่จะหนีคงจะไม่สูงนัก”

“ฉันมีทหารแค่ 300 คนเอง ฉันสงสัยเหลือเกินว่าฉันจะสามารถผ่านกิจกรรมนี้ไปได้ไหม”

“ฉันสงสัยจริงๆ ว่ารางวัลของกิจกรรมนี้จะเป็นอะไร?”

“ฉันจะเจอเผ่าพันธุ์ไหนนะในสมรภูมินี้?”

“กิจกรรมของลอร์ดอันนี้จะเป็นก้าวแรกสู่ความยิ่งใหญ่ของฉัน!”

“นางพญามังกร: สมาชิกของพันธมิตรโลหิตมังกร ถ้าใครพบอะไรที่ผิดปกติก็ให้แจ้งลงกลุ่มได้ทันที!”

“ท่านจ้าว: ฉันสงสัยเหลือเกินว่าเนื้อของไอ้พวกต่างเผ่าจะรสชาติเป็นยังไง”

“อันเดดลอร์ด: ดูเหมือนว่าพวกคนจากต่างเผ่าจะได้เข้าร่วมกองทัพอันเดดของฉันแล้วสินะ”

…

โจวโจวปิดกระดานสนทนาลงและตบใบหน้าของเขาเพื่อปลุกใจ

เขาลุกขึ้นจากเตียงและเดินออกมาจากที่พักเพื่อเตรียมจะอัญเชิญลูกน้องใหม่ในวันนี้หลังจากอาบน้ำแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขาก็เห็นหลี่ย่าและคนรับใช้ของเธอกำลังยืนอยู่ไม่ไกลนักเมื่อเขาเดินออกมา

“อรุณสวัสดิ์” โจวโจวอึ้งไปชั่วขณะก่อนที่จะพูดด้วยความสุภาพ

“อรุณสวัสดิ์ท่านลอร์ด”

หลี่ย่ายิ้มบางๆ

“ปกติท่านตื่นเช้าแบบนี้เหรอองค์หญิง?”

โจวโจวเดินออกมาและถามด้วยความสงสัย

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ปกติก็อีกสักชั่วโมงหรือสองชั่วโมงก่อนที่ข้าจะตื่น แต่ข้าได้ยินจากบางคนมาว่าวันนี้ดูเหมือนจะเป็นวันสำคัญสำหรับท่าน ดังนั้นข้าจึงอดไม่ได้ที่จะตื่นแต่เช้ามาดู มันคงไม่รบกวนท่านหรอกนะ?” หลี่ย่ากล่าว

“ไม่เป็นไร มันไม่ใช่ความลับอะไร” โจวโจวยิ้ม

หลี่ย่าพยักหน้าและถามด้วยความสงสัย

“แม่ทัพอู๋กลับมาหรือยัง? ข้าไม่ได้เจอแม่ทัพอู๋เลยตั้งแต่เขาลาออก ข้าสงสัยจังว่าเขาเป็นยังไงบ้าง?”

หลี่ย่าถอนหายใจ

“ไม่ต้องห่วง ท่านผู้อาวุโสอู๋ยังแข็งแรงดี แก่นกาย พลังปราน และพลังวิญญาณของเขากระทั่งแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมด้วย”

โจวโจวยิ้ม

“งั้นไว้ข้าไปเจอแม่ทัพอู๋ด้วยตัวเองดีกว่า”

หลี่ย่ายิ้ม

โจวโจวพยักหน้าและไม่ได้คุยอะไรต่อ หลังจากลาเธอแล้ว เขาก็ไปที่ประตูอัญเชิญ

[ท่านต้องการอัญเชิญหรือไม่?]

“ต้องการ!” โจวโจวกล่าว

อึดใจต่อมา ประตูอัญเชิญก็เปล่งแสงสีขาวเจิดจ้า จากนั้นก็มีลูกน้องเดินออกมาทีละคน

ไม่นานหลังจากนั้นลูกน้องใหม่ 189 คนก็เดินออกมาจากประตูอัญเชิญจนหมด

“คาราวะท่านลอร์ด!” x189

ลูกน้องใหม่ทั้ง 189 คนกล่าวด้วยความเคารพ

“ยินดีต้อนรับสู่เมืองตะวันสาดแสง”

โจวโจวกล่าว

จากนั้นเขาก็บอกให้ผู้เชี่ยวชาญทุกคนยืนขึ้นและตระหนักได้ว่าคราวนี้เขาอัญเชิญผู้เชี่ยวชาญออกมาได้ทั้งหมด 18 คน

เขาเริ่มตรวจสอบข้อมูลของคนพวกนี้ ซึ่งประกอบไปด้วย

คนปลูกสมุนไพรระดับเงินขาวขั้นต้น 1 คน ทหารม้าระดับเงินขาวขั้นต้น 1 คน และทหารสอดแนมระดับเงินขาวขั้นต้น 1 คน!

นอกจากนี้ยังมีพ่อค้าระดับบรอนซ์เขียวขั้นสูง 2 คน ทหารดาบโล่ระดับบรอนซ์เขียวขั้นกลาง 3 คน ช่างไม้ระดับบรอนซ์เขียวขั้นต้น 2 คน หมอระดับเหล็กดำขั้นสูง 2 คน เกษตรกรระดับเหล็กดำขั้นกลาง 3 คน และช่างตีเหล็กระดับเหล็กดำขั้นต้น 3 คน

“วันนี้ฉันช่างโชคดีจริงๆ” โจวโจวประหลาดใจเล็กน้อย

เขาไม่คิดเลยว่าจะมีทหารระดับเบื้องต้นอยู่ 2 คนจากสามลูกน้องระดับเงินขาวขั้นต้นด้วย

จะต้องทราบว่าแม้แต่ไป่อี้ก็เพิ่งอยู่ในระดับเงินขาวขั้นต้นเท่านั้น ดังนั้นผู้มาใหม่ทั้งสองคนนี้ก็ย่อมกลายเป็นกำลังรบระดับสูงในดินแดนของเขาทันที!

เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

จากนั้นโจวโจวก็บอกให้พวกเขาไปรายงานตัวกับเจิ้งหยวนฉี ส่วนเขาก็ไปยังรังโกเล็มเพื่ออัญเชิญโกเล็มออกมา 126 ตัว

โจวโจวมองไปที่โกเล็มเหล่านี้ด้วยความพึงพอใจ

รังโกเล็มช่างดีจริงๆ

มันมอบโกเล็มระดับเงินขาวให้กับเขา 6 ตัวในทุกๆ วัน!

ด้วยข้อได้เปรียบด้านเผ่าพันธุ์ของพวกมัน โกเล็มอีก 120 ตัวย่อมสามารถต่อสู้ข้ามระดับได้

ในระยะนี้ มันถือว่าดีกว่าประตูอัญเชิญก็ว่าได้

อย่างไรก็ตาม ด้วยการเติบโตที่ตามมา ประตูอัญเชิญก็สามารถอัพเกรดได้อย่างต่อเนื่องและเมื่อรวมกับเอฟเฟกต์ของสมญานามรุ่งอรุณแห่งผู้บุกเบิก ในไม่ช้ามันก็คงจะก้าวข้ามรังโกเล็มที่ไม่สามารถอัพเกรดได้แล้วอันนี้ไปได้แน่ๆ

จากนั้นโจวโจวก็เดินออกมา

ไม่นานหลังจากนั้น ร่างหลายร่างก็ปรากฏขึ้นนอกประตูเมือง

มันคืออู๋ซิน ไป่อี้ เนซาริโอ้ และทหารอีก 10,000 คน

นอกเหนือจากนั้น โจวโจวยังเห็นหัวหน้าปีศาจวัวอาตูและชาวปีศาจวัวกลุ่มหนึ่งอยู่ทางด้านหลังของมัน

“คาราวะท่านลอร์ด!”

ไป่อี้ อู๋ซิน และอาตูทักทายโจวโจว

โจวโจวพยักหน้ารับ

“ท่านลอร์ด ข้าน้อยได้พาชาวปีศาจวัวประมาณ 300 ตัวมาทำงาน! แรงงานจำนวนเท่านี้เพียงพอหรือไม่ขอรับ?”

อาตูถาม

“ไม่ต้องห่วง มันเพียงพอแล้ว ผู้อาวุโสเจิ้ง ให้คนไปจัดการเรื่องการดำรงชีวิตและการทำงานในเมืองตะวันสาดแสงให้กับพวกมัน” โจวโจวสั่งเจิ้งหยวนฉีที่อยู่ข้างๆ เขา

“ขอรับท่านลอร์ด!” เจิ้งหยวนฉีกล่าวด้วยความเคารพ

“ตามข้ามา”

เขายิ้มให้อาตู

อาตูพยักหน้าและตามเจิ้งหยวนฉีเข้าไปในเมืองตะวันสาดแสง

“แม่ทัพอู๋”

ในเวลานั้นเอง หลี่ย่าก็เดินออกมาพร้อมกับสาวใช้ข้างๆ เธอ

“ไม่เจอกันนานเลยนะเจ้าคะ ท่วงท่าของแม่ทัพอู๋ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย”

เธอยิ้มออกมาเบาๆ

“องค์หญิงก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”

อู๋ซินประหลาดใจมาก

เขาเดาได้ทันทีว่าเธอคงจะมาที่นี่เพราะลอร์ดของเขาเป็นแน่

เขาจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเมื่อเขาลาออก ดังนั้นเธอคงจะไม่ได้มาหาเขาแบบกะทันหันแบบนี้

หลี่ย่าพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาเล่าเรื่องของเขาให้เธอฟัง

จากนั้นเธอก็มองไปที่อู๋ซิน ราวกับว่าเธอได้ค้นพบอะไรบางอย่าง สีหน้าของเธอลังเลออกมาทันที เธอรู้สึกงุนงงมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นไป่อี้ที่อยู่ข้างๆ เขา

“แม่ทัพอู๋ ทำไมข้าจึงรู้สึกถึงออร่าที่คล้ายคลึงกับลุงจางและคนอื่นๆ บนร่างกายของท่าน?”

เธอถามออกมาด้วยความสงสัย

“โอ้ ข้าได้กลายเป็นผู้กล้าเหมือนกับลุงจางของท่านแล้วเพราะความเมตตาของท่านลอร์ด” อู๋ซินกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

หลี่ย่าอ้าปากค้างเล็กน้อย

กลายเป็นผู้กล้าแล้วเหรอ? เป็นไปได้ยังไงกัน?

แม่ทัพอู๋เพิ่งไปจากท่านพ่อของเธอได้นานแค่ไหนเชียว? บางทีอาจจะไม่ถึงครึ่งเดือนด้วยซ้ำ? เขากลายเป็นผู้กล้าด้วยเวลาสั้นๆ แค่นั้นได้ยังไง?

เธอได้สติกลับมาในทันที

“แม่ทัพอู๋ ขอแสดงความยินดีด้วยที่ท่านได้รับในสิ่งที่ท่านต้องการแล้ว”

หลี่ย่าดูเหมือนจะอยากพูดอะไรออกมาอีก แต่เธอก็หยุดไว้ เธอทำได้เพียงแค่ถอนหายใจออกมาจากภายในใจ

ถ้าสิ่งที่แม่ทัพอู๋พูดเป็นความจริงว่าเขากลายเป็นผู้กล้าเพราะลอร์ดที่อยู่ข้างๆ เธอ เขาก็น่าจะไม่กลับไปที่อาณาจักรออโรร่าพร้อมกับเธอเพื่อรับใช้ท่านพ่อต่อแล้ว

ดังนั้นมันจึงไม่มีความจำเป็นที่เธอจะต้องโน้มน้าวเขา เพราะมันรังแต่จะทำให้แม่ทัพอู๋และเจ้าตะวันสาดแสงดูถูกเธอเปล่าๆ

“นี่คงจะเป็นผู้กล้าอีกคนของเมืองตะวันสาดแสง เอลฟ์ศรเพลิงโลหิตไป่อี้ใช่ไหม? องค์หญิงหลี่ย่าขอทักทายท่านผู้กล้า”

หลี่ย่าทำความเคารพเล็กน้อย

“องค์หญิงสุภาพเกินไปแล้ว”

ไป่อี้พูดออกมาด้วยความเคารพ

อารมณ์พลุ่งพล่านผ่านหัวใจของเธอ

เธอเป็นเพียงทหารที่ไม่เด่นดังอะไรก่อนที่เธอจะเข้าร่วมกับเมืองตะวันสาดแสง

ใครจะคิดว่าอยู่มาวันหนึ่งเธอจะสามารถทำให้องค์หญิงแห่งอาณาจักรออโรร่าปฏิบัติกับเธอด้วยความเคารพเช่นนี้ได้?

เธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่โจวโจวก่อนที่จะถอนสายตากลับมา

โจวโจวเองก็เห็นสายตาของเธอ

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่คิดอะไรมากเกี่ยวกับมัน

“ไป่อี้ ผู้อาวุโสอู๋ มันจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในดินแดนในอีก 2 ชั่วโมง เวลาใกล้เข้ามาแล้ว ดังนั้นข้าจะไม่พูดอะไรมาก ไปที่ฟาร์มมอนสเตอร์กันก่อนเถอะ”

โจวโจวกล่าว

“ขอรับ/เจ้าค่ะท่านลอร์ด!”

พวกเขาทั้งคู่พูดออกมา

จากนั้นทั้งสามคนก็นำทัพไปยังฟาร์มมอนสเตอร์

Kaimah - ทรานสเลท (กลุ่มลับอ่านล่วงหน้า)