บทที่ 92 อึก มันเป็นนักแม่นปืน!

มีรอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้าของทั้งสี่คนที่อยู่ข้างหลังเขาเช่นกัน

พวกเขาชอบขี่ม้าเพื่อล่าเหยื่อ เมื่อเหยื่อหมดแรงและคุกเข่าลงบนพื้นเพื่อขอความเมตตา พวกเขาถึงจะรู้สึกเบื่อจัดการฆ่าเหยื่อซ่ะ

"หือ..!"

ในขณะนี้ หนึ่งในนั้นเบิกตากว้างและพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าเชื่อ "เขา..ดูเหมือนเขาจะเร่งเข้ามาหาพวกเราเช่นกัน!"

"อะไร!"

คนอื่นๆ สับสนเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคนี้

“ใช่ดูเหมือนเขาเห็นเรา แล้วเขาก็เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น!”

อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น

“เป็นไปได้ยังไง?”

ชายผู้ที่รีบไปด้านหน้ารู้สึกงุนงงอย่างมาก เขาไม่รู้ว่าทำไมคนๆนี้ถึงเร่งฝึเท้ามาหาพวกเขาแทนที่จะล่าถอยภายใต้สถานการณ์เช่นนี้

“550 เมตร”

เฉินฟานประเมินระยะห่างของกองกำลังหลักของพวกโจรขโมยม้า และทั้งห้าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาอยู่ห่างออกไปเพียง 350 เมตรเท่านั้น

ชั่วครู่ต่อมา เขาก็ได้ชักคันธนูออกมาอย่างเด็ดเดี่ยวและขึ้นสายลูกธนู และเล็งไปที่หน้าอกของชายผู้อยู่ด้านหน้าสุด และปล่อยลูกธนูออกไปหลังจากรอครู่หนึ่ง

"พรึ่บ!"

มีเสียงดังและลูกธนูก็พุ่งออกมา ด้วยสีหน้าตกตะลึงของชายคนนั้น ลูกธนูก็แทงทะลุหัวใจของเขา จากนั้นเขาตกลงมาจากวัวป่าที่กำลัวควบก่อนที่เขาจะมีเวลาส่งเสียงกรีดร้องด้วยซ้ำ และกลิ้งบนพื้นหลายตลบ

"..!"

ชายที่อยู่ด้านหลังดูฉากนี้อย่างตาเบิกกว้างและอ้าปากกว้าง ประกายแห่งความไม่เชื่อและความกลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขา

ช่วงเวลาถัดไป

“ฟิ้ว!”

ด้วยเสียงที่คมชัด ลูกธนูก็แทงทะลุหัวใจของเขาไป

ห่างออกไปสามร้อยเมตร เฉินฟานก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และในขณะเดียวกันก็น้าวธนูโดยเล็งไปที่คนถัดไป

ด้วยคุณสมบัติความแข็งแรงมากกว่า 60 แต้ม มันง่ายกว่ามากสำหรับเขาที่จะน้าวธนู 200 ปอนด์นี้ ไม่ต้องพูดถึงเขาแค่น้าวมากกว่าครึ่งหนึ่งเล็กน้อยเท่านั้น

เกือบวินาทีต่อมา ลูกธนูก็พุ่งออกไป และไม่ไกลนักก็มีศพกลิ้งลงจากหลังม้า

"ไม่! หนีเร็ว!"

คนที่เหลืออีกสองคนเข้าใจไม่ว่าพวกเขาจะโง่แค่ไหน ตอนนี้พวกเขาก็ตระหนักรู้แล้วว่าคนตรงหน้าก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด!

ดูจากการที่คนผู้นี้กำลังเร่งความเร็วด้วยการก้าวยาวๆเข้าใกล้แทนที่จะวิ่ง หมายความว่าคนนี้น่าจะมุ่งเป้ามาที่กลุ่มของพวกเขาอย่างแน่นอน!

ผู้ชายคนนี้เป็นผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง!

ทั้งสองพยายามรั้งบังเหียนให้แน่น พยายามหันหัวม้าเพื่อกลับไปบอกข่าวให้เจ้านายของพวกเขาฟัง

เฉินฟานส่ายหัวเล็กน้อยเมื่อเห็นฉากนี้

สองคนนี้ไม่ต่างจากเป้าหมายเคลื่อนที่ในขณะนี้

"ฉึบ!"

ทันทีที่ชายคนหนึ่งหันหัวม้า เขาก็ถูกลูกธนูยิงเข้าที่หัวใจและล้มลงกับพื้นทันที

อีกคนหันกลับตัวไปได้ แต่ก่อนที่เขาจะมีเวลาเร่งความเร็ว ร่างกายของเขาก็สั่น เขาก้มศีรษะลงมองก็เห็นลูกธนูแทงทะลุหน้าอกของเขา ปลายลูกธนูเต็มไปด้วยเลือด และเศษชิ้นเนื้อยหัวใจของเขา

จากที่เฉินฟานยิงธนูลูกแรกไปสู่การฆ่าคนห้าคน เวลาผ่านไปเพียงหกหรือเจ็ดวินาทีเท่านั้น

กู่เซ่อที่เห็นฉากนี้ผ่านกล้องส่องทางไกลก็ไม่ได้แสดงสีหน้ายินดีเลยแม้แต่น้อย

เพราะเขาเห็นว่ากลุ่มโจรขโมยม้าที่เหลือได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว และบางคนถึงกับขึ้นหลังม้า และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเดินหน้ามาเต็มกำลัง!

เฉินฟาน เจ้ายังจะรับมือได้ไหม?

ห่างจากเฉินฟานประมาณ 500 เมตร โจรขโมยม้าที่เหลืออีก 20 คนรู้สึกโกรธแค้นอย่างมาก และพวกเขาด่ากราดบรรพบุรุษทั้งสิบแปดรุ่นของเฉินฟานครั้งแล้วครั้งเล่า

ในตอนแรกเมื่อเพื่อนของพวกเขาจากไป พวกเขาต่างก็อิจฉากันอย่างมาก

เพราะสุดท้ายแล้วมีเหยื่อเพียงตัวเดียว มีพระภิกษุมากเกินไปและมีโจ๊กน้อยเกินไปจึงไม่เพียงพอ

ผลก็คือในสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาของพวกเขาตอนแรก เหยื่อก็ยิงและสังหารคนไปห้าคนด้วยลูกธนูทีละดอก!

ต่อหน้าต่อตาพวกเขา!

“ให้ตายเถอะ! พวกเจ้าประเมินคนผู้นั้นต่ำเกินไป! ตาเฒ่าต้วน พวกเขาตายกันหมดแล้ว!”

“ไปฆ่าเขาซะ! ล้างแค้นให้พี่น้องที่ตายไป!”

“อย่าเพิ่งฆ่าเขาให้ตายสบายนัก ข้าอยากจะสับเขาเป็นชิ้นๆ!”

ดวงตาของทุกคนแดงก่ำ และพวกเขาก็กัดฟันกรอดๆ

"พี่ใหญ่ไปกันเถอะ!"

พวกเยานั่งอยู่บนหลังม้า และเมื่อเห็นว่าผู้นำยังคงจ้องมองที่ซ่งเจียเป่า เขาจึงเร่งเร้าอย่างกังวล

พี่น้องของพวกเราถูกฆ่าตายไปห้าคนและต่อหน้าต่อตาพวกเขาทุกคน ความแค้นนี้ไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้! สำหรับการปล้นสินค้าไม่เป็นไรถ้าจะเสียเวลาเล็กน้อย?

อู๋ปิงแสดงความไม่เต็มใจออกมาในสายตาของเขา

เขารู้สึกว่าเมื่อคนกลุ่มนั้นออกมา มีแนวโน้มมากว่าภารกิจครั้งนี้จะเสร็จสิ้นด้วยดี แต่ต้วนฉางเผิงและคนอื่นๆกลับยืนกรานที่จะสร้างปัญหา!

พวกเจ้าต้องการฆ่าบุคคลนั้นแต่สุดท้ายเป็นอย่างไรล่ะ พวกเจ้าก็เตะแผ่นเหล็ก ห้าคน พวกเขามีตั้งห้าคน! แต่ปล่อยให้คนๆเดียวฆ่าตายจนหมด

ตอนนี้เขาทำได้เพียงต้องจัดการปัญหานี้ด้วยตัวเอง ไม่เช่นนั้น…

"อา!"

ในขณะนั้นเองมีเสียงกรีดร้องโหยหวนจากกลุ่มของพวกเขา และจู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งกลิ้งลงจากหลังม้า โดยที่มือของเขากุมไว้ที่หน้าอกแน่น โดยเขามีสีหน้าเจ็บปวดอย่างมาก

หน้าอกของเขาถูกแทงด้วยลูกธนูอันแหลมคม ทั้งมือและเสื้อผ้าบนแขนของเขาถูกย้อมเป็นสีแดง

“ตาเฒ่าบา!”

“ตาเฒ่าบา!”

ดวงตาของผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เขาเบิกกว้าง และพวกเขาก็คำรามอย่างบ้าคลั่ง

พวกโจรขโมยม้าจำนวนมากที่อยู่รอบๆ ตกใจเกินกว่าจะส่งเสียงได้ และได้แต่นั่งบนหลังม้าอย่างนิ่งเงียบราวกับก้อนหิน

ลูกธนูนี้มาจากไหน?

ผู้ชายคนนั้นเป็นคนยิงมันงั้นเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง!

ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายเกือบ 500 เมตร! !

"ฟิ้ว!"

ทันใดนั้นเสียงเจาะอากาศก็ดังขึ้นอีกครั้ง และเคียวแห่งความตายก็ลงมาอีกครั้งเช่นกัน

"หลบเร็ว!"

อู๋ปิงคำรามออกมาและรีบหยิบขวานยาวที่อยู่ข้างๆ เขาขึ้นมา

แต่มันก็ยังสายเกินไป

อีกร่างหนึ่งถูกยิงด้วยธนูกลิ้งลงจากหลังม้าไป ดวงตาของเขาเบิกกว้างและเขาก็เสียชีวิตอย่างน่าอนาถใจ

“ขี่ม้าออกไป! ขี่ม้าออกไป! เด็กนั่นเป็นนักแม่นปืน!”

อู๋ปิงลอยตัวขึ้นไปบนหลังม้า เหงื่อไหลอาบหน้าผาก

ระยะห่างตั้ง 500 เมตร แต่ยังยิงโดน ถ้าไม่ใช่นักแม่นปืนเขาจะเป็นอะไรได้?

ณ จุดนี้ หากเขายังไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายเตรียมตัวมาเพื่อจัดการพวกเขา ครึ่งชีวิตของเขาก็จะสูญเปล่า

“ตามข้ามา! พวกที่มีโล่อยู่แถวหน้า และพวกที่มีธนูก็ซ่อนอยู่ข้างหลัง!”

เขาเป็นผู้นำและพุ่งออกไปข้างหน้า

แม้ว่าเจ้าจะเป็นนักแม่นปืนแล้วยังไงล่ะ?

คนหนึ่งจะล้ม 30 คนได้อย่างนั้นหรือ?

ด้วยการกินคำโตขนาดนี้ เจ้าไม่กลัวว่าฟันจะหักเหรอ?

"ฆ่า!"

"ล้างแค้นพี่น้องของเรา!"

"ฆ่า!!"

คนที่เหลืออีก 20 คนขี่ม้าตามไปทันที และเสียงตะโกนฆ่าที่มาพร้อมกับเสียงเกือกม้ากระทบดินทำให้แผ่นดินไหวได้จริงๆ

"เสร็จไปเจ็ด"

เฉินฟานพึมพำอย่างไม่แยแส

เหลืออีกยี่สิบห้า

เสียงตะโกนฆ่าดังกึกก้องเข้ามา และเขารู้สึกได้ว่าพื้นสั่นสะเทือนใต้เท้าของเขาจากระยะไกลสี่ถึงห้าร้อยเมตร

ด้วยความคิด เขาเปิดใช้งาน "การเล็ง" ทันที

ในไม่ช้าดวงตาของเขาก็รู้สึกอบอุ่นและชื้น ในสายตาของเขาภายในรัศมี 700 เมตรและเกิน 700 เมตร มองดูเหมือนภาพทับซ้อน

ประกอบกับร่างของกลุ่มโจรขโมยม้าที่ขี่ม้า มันเหมือนกับภาพสโลว์โมชั่นในภาพยนตร์ ความเร็วถูกลดลงถึงสองเท่า

"ฟิ้ว!"

มีเสียงดังขึ้น

ลูกธนูอีกลูกหนึ่งก็ถูกยิงออกไป

พวกโจรขโมยม้าที่รีบวิ่งไปด้านหน้าก็ยกโล่ขึ้นสูง พยายามสกัดกั้นลูกธนูไว้

น่าเสียดายที่เป้าหมายของลูกธนูดอกนี้ไม่ใช่พวกเขาเลย

พร้อมกับเสียงกรีดร้อง มีคนตกจากหลังม้าพร้อมลูกธนู

"ไอ้บัดซบเอ้ย!"

เมื่อคนด้านหลังเห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง

“ธนูในมือของเจ้าสารเลวคนนี้ควรจะมีแรงน้าว 200 ปอนด์ ไม่อย่างนั้นมันจะมีระยะไกลขนาดนี้ได้!”

“กลัวอะไรเล่า! พอเราเข้าไปใกล้ได้ เราก็จะยิ่งมันเป็นรังแตนเลย!”

“ผู้ชายคนนี้มันสารเลวเกินไป! ข้าจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆ!”

คนมากกว่าหนึ่งโหลคนสาปแช่งออกมา

ในมุมมองของพวกเขา ตราบใดที่พวกเขาใช้ความพยายามจนถึงขีดสุดของตนเอง ไอ้สารเลวที่มีตัวคนเดียวนั้นก็จะตกตายแน่นอน

แต่ไม่นานพวกเขาก็ค้นพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เพราะผู้ชายคนนั้น เขาจึงวิ่งออกไปเป็นเส้นโค้งด้วยความรวดเร็ว!