"น้องหลิน เจ้าอยู่นี้เอง"

ภายในห้องรับแขกอันดับหนึ่งของโรงประมูล หลูเจิ่งซิงเปิดประตูออกและเดินเข้าไป

หลิน ยู ที่ยืนหลังให้กับเขาอยู่นั้นหันกลับมาช้าๆ

"ฉันมาเวลานี้ หวังว่าคงไม่รบกวนพี่หลูหรอกนะ"

"ไม่เลย น้องหลินมาเยี่ยมเยี่ยนทั้งที จะพูดว่าเป็นการรบกวนได้อย่างไรกัน"

หลูเจิ้งซิง หัวเราะออกมา

แล้วโบกมือยังที่นั่ง ข้างๆ

"เชิญน้องหลิน นั่งลงก่อนเลย อย่าไปสนใจเรื่องเล็กน้อยพวกนั้นเลย"

หลังจากพูดเช่นนั้น ทั้งสองก็ต่างนั่งลงหันหน้าเข้าหากัน

หลังจากรอให้คนรับใช้มาเสิร์ฟน้ำชา หลูเจิ้งซิงก็รีบเข้าประเด็นทันที

"เนื่องจากนายน้อยหลินได้มาอยู่ที่นี้แล้ว ข้าจะบอกเจ้าเกี่ยวอุปกรณ์ระดับ 10 ที่เพิ่งถูกประมูลไป"

"พี่หลูขายมันได้เท่าไรงั้นเหรอ" หลิน ยู อดไม่ได้ที่จะถามออกมา

"หนึ่งร้อยหกสิบล้าน"

"หนึ่งร้อยหกสิบล้านนน!!!"

หลิน ยู ตกใจมากราคานี้มันมากกว่า 100 ล้านที่หลูเจิ้งซิงประเมินในตอนแรกซะอีก

แม้ว่าจะหักค่าใช้จ่ายต่างๆออกไปแล้ว มันก็ยังสามารถซื้ออุปกรณ์ระดับ 10 จากที่อื่นได้มากกว่า 1 อันซะอีก

มหาอำนาจระดับ 10 เหล่านี้จะร่ำรวยเกินไปแล้ว

"ข้าก็ไม่ได้คิดว่ามันจะขายได้ในราคาที่สูงขนาดนี้ อาจเป็นเพราะความสามารถในการช่วยชีวิตที่แข็งแกร่งของมัน ทำให้มหาอำนาจระดับ 10 และเหล่าตัวแทนจากกองกำลังต่างๆจำนวนมากเข้าร่วมการประมูล ราคามันถึงได้สูงกว่าปกติ"

หลูเจิ้งซิง กล่าวออกมาเรื่อยๆ

แม้กระทั่งตอนนี้ ภายในจิตใจของเขาเสียงของราชันระดับ 10 เหล่านั้น ยังคงก้องกังวาลอยู่ในโรงประมูล ณ ตอนนั้น

เขาสามารถรับประกันได้ว่านี้คืองานประมูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาเคยจัดมาในชีวิตของเขา

"แล้วใครเป็นคนได้อุปกรณ์นี้ไปในตอนท้ายสุด?" หลิน ยู ถามขึ้น

"มันถูกประมูลไปโดยราชันระดับ 10 สำหรับตัวตนของอีกฝ่ายโปรดยกโทษให้ข้าด้วยที่ไม่สามารถบอกเจ้าได้"

"ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ"

หลิน ยู พยักหน้าอย่างเงียบๆ

ทุกที่ย่อมมีกฏของตัวเอง เช่นเดียวกับโรงประมูล ซึ่งโดยทั่วไปจะไม่เปิดเผยข้อมูลของลูกค้าง่ายๆ

อีกทั้งอุปกรณ์ชิ้นนั้นยังถูกซื้อไปโดยราชันระดับ 10 ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาคาดหวังเอาไว้เหมือนกัน

สุดท้ายแล้ว ทรัพยากรของผู้ฝึกตนระดับ 10 ทั่วไปนั้นไม่สามารถเทียบได้กับราชาแห่งอาณาจักร

จากนั้น หลูเจิ้งซิง ก็พูดต่อ "ตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ 160 ล้านจะถูกหักค่าใช้จ่ายออกไป 10 ล้าน ยังเหลืออีก 150 ล้าน น้องหลินได้รับส่วนแบ่ง 80% ซึ่งก็คือ 120 ล้าน ข้ายังต้องให้เงินกับเจ้าอีก 70 ล้าน ไม่มีปัญหาอะไรใช่หรือไม่"

"เยี่ยม ไม่มีปัญหา"

หลิน ยู สูดหายใจเข้าลึกหัวใจของเขาอดที่จะสั่นไหวไม่ได้

ด้วยเงินจำนวนขนาดนี้ เขาสามารถวางแผนสร้างโครงสร้างขนาดใหญ่ให้กับศูนย์กลางการค้าบนดินแดนเขาได้เลย มันจะดึงดูดผู้คนจำนวนมากมายังเมืองหวงซา

ในเวลานั้นไม่ต้องพูดถึงมันจะกลายเป็นเมืองที่มีประชากรนับล้านคนอย่างแน่นอน ในตอนนี้การเพิ่มประชากรของเมืองหวงซาไปอีกหลายแสนคนไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป

ด้วยสิ่งนี้พลังความศรัทของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!?

เมื่อคิดแบบนี้ หลิน ยู ก็พูดทันที "ถ้างั้นก่อนหน้านี้ ฉันของให้ พี่หลู ช่วยอะไรซักอย่างได้ไหม"

"น้องหลิน ต้องการให้ข้า ช่วยอะไรงั้นเหรอบอกข้า หลูเจิ้งซิง ได้เลย" หลูเจิ้งซิง กล่าวอย่างเคร่งขรึม

นี้เป็นโอกาศอันดีที่จะได้สานสัมพันธ์กับหลิน ยู เขาจะพลาดได้อย่างไร

"ว่าแต่น้องหลิน ต้องการให้ข้าทำอะไรงั้นเหรอ?"

เขาถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แค่ข้านั้นต้องการผงเวทย์มนต์ 500000 กรัม ในเร็วๆนี้สงสัยว่าพี่หลู จะช่วยหาซื้อให้ฉันได้ไหม"

"ผงเวทย์มนต์ 500000 กรัม!?"

หลูเจิ้งซิง ถึงกับขมวดคิ้ว

"นี้มันไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลย แม้แต่ในหอการค้าชิงฟางเก่อของก็ ยังมีอยู่ในคลังเพียงแค่ 100000 กรัมเท่านั้น น้องหลิน ต้องการเอาไปทำอะไรจำนวนมากขนาดนั้น"

"ฉันมีแผนที่จะเอาไปทำอะไรซักอย่างน่ะ" หลิน ยู ยิ้มออกมา

"งั้นหรือ!?" หลูเจิ้งซิง มองดูเขาอย่างลึกล้ำแต่ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม ก้นหน้าพรางครุ่นคิด "มันไม่ใช่ปัญหาในการซื้อสิ่งเหล่านี้ แต่ด้วยปริมาณที่มากขนาดนั้นมันอาจส่งผลกระทบต่อราคาตลาด มันจะทำให้ราคาสูงขึ้นอีกหลายเท่า คงต้องใช้เวลาซักพัก"

"แน่นอนว่า ของที่อยู่ในคลังของ หอการค้าชิงฟางเก่อนั้นพวกเราจะขายให้กับน้องหลิน ในราคาที่ถูกที่สุด เจ้าคิดอย่างไร"

"ตกลง" หลิน ยู พยักหน้า "ถ้าอย่างนั้นให้พี่หลู เป็นคนตัดสินใจเลย รบกวนด้วย"

"น้องหลิน ธุรกิจของเจ้าก็คือธุรกิจของตระกูลหลู หากเจ้าต้องการความช่วยเหลือในอนาคตอย่าลังเลที่จะมาหาข้า"

หลูเจิ้งซิง หัวเราะออกมาอย่างร่าเริง

ต่อจากนั้นทั้ง 2 ก็หารือเกี่ยวกับการค้า

เวลาล่วงเลยไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ในที่สุด หลิน ยู ก็ได้รับพลังเวทย์ 40 ล้านแต้มกับผงเวทย์มนต์ 100000 กรัมมาและเดินออกไปทางประลับของโรงประมูล

สำหรับ 30 ล้านที่หายไปนั้น เขาเอาไว้ให้เป็นค่าใช้จ่ายในการซื้อผงเวทย์มนต์และวัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพระดับ SSS

ในตอนนี้เขามีเงินแล้ว เป็นธรรมดาที่เขาจะใช้มันเพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเอง

ฟังจากที่ หลูเจิ้งซิง บอก

แม้แต่วัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพระดับ SSS ทั่วไปก็สามารถขายได้มากกว่า 10 ล้านแล้ว

หากความสามารถของมันยอดเยี่ยมสุดๆราคาอาจดีดไปถึง 50 ล้าน

ดังนั้น หากเขาต่อราคาก็อาจจะได้ 25 ล้าน

รวมกับราคาผงเวทย์มนต์มันก็เกือบๆ 30 ล้าน

หลิน ยู คำนวนแล้วว่ามันสมเหตุสมผลแล้ว เขาจึงนำพลังเวทย์มอบให้กับ หลูเจิ้งซิง เอาไว้หากเขาเจอสิ่งที่น่าสนใจ เขาจะแจ้งให้หลินยูทราบทันมีเมื่อเจอ วัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพที่เหมาะกับเขา

นี้คือเรื่องราวทั้งหมด

หลิน รีบไปยังเกาะลอยฟ้าพร้อมกับวัสดุและพลังเวทย์จำนวนมหาศาล

ในไม่ช้า เขาก็ถูกเทเลพอร์ตกลับไปยังดินแดนผ่านแท่นบนเกาะลอยฟ้า และเริ่มผลิตเรือเหาะเวทย์มนต์

และในตอนนั้น

เซียว ฉางกุ้ย ที่ได้รับข่าวจาก เหว่ย กัง แล้ว เขาก็ได้นำคนจำนวนมากมาที่อู่เรือเหาะด้านนอกป่า เริ่มวางแผนเกี่ยวกับการวางโครงสร้าง

ที่ด้านข้างมีเหล่าชาวเมืองมารับชมอย่างสนุกสนาน

"วู่บบบ"

ทันใดนั้น ก็มีแสงพรางพราวสว่างวาบขึ้นบนอู่เรือเหาะที่ว่างเปล่า

ความใหญ่ของแสงที่ส่องสว่างนั้นเปล่งประกายไปทั่วทั้งป่าในพริบตา ทำให้ผู้คนที่อยู่โดยรอบอดที่จะตกตะลึงไม่ได้

"เกิดอะไรขึ้นน!??"

เซียว ฉางกุ้ย ผู้ซึ่งกำลังวางแผนโครงสร้างอยุ่นั้น เงยหน้าขึ้นมองไปยังอู่เรือเหาะด้วยความสับสน

เขาเห็นบางสิ่งที่มีใบพัดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นจากอากาศท่ามกลางแสงสว่างสีขาวนั้น

จากนั้นแผ่นโลหะและไม้ชิ้นขึ้นก็บินขึ้นไป ก่อตัวเป็นกระดูกงูโค้งขึ้นบนพื้นที่โล่งของอู่ท่าเรือ แผ่ออกไปตรงศูนย์กลางนี้

ในที่สุดมันก็ได้ประกอบกันกลายเป็นเรือเหล็กขนาดยักษ์ที่มีปีกสองข้างมีใบพัดอยู่ด้านหลัง

หลังจากนั้น กลุ่มแสงก็ค่อยๆควบแน่น เป็นบางอย่างคล้ายๆกับถุงลมรูปวงรีเหนือตัวเรือ ซึ่งเชื่อมต่อกับตัวเรืออย่างแน่นหนาด้วยสายเคเบิลเหล็กกลายเป็นเรือเหาะขนาดใหญ่ดูหรูหรา

เทียบท่าอย่างเงียบเชียบ ที่ท่าเรือหนึ่งในอู่เรือเหาะ

"นี้มันน..."

เซียว ฉางกุ้ยและคนอื่นๆต่างอ้าปากค้างมองไปยังเรือเหาะเวทย์มนต์ที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

นี้เป็นเรื่องที่นายท่านพูดอย่างนั้นหรอ?

แต่นี้มันออกจะดูเวอร์เกินไปหน่อยนะ

นายท่าน เขาได้สร้างสิ่งที่น่าตกตะลึงขึ้นมาแล้ว!!

ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้แต่คนเดินผ่านไปมาก็มองไปที่มันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่

ทันใดนั้น

พวกเขาก็เห็น หลิน ยู ก็ปรากฏตัวขึ้น เขาขี่มังกรราชาปิศาจมา ร่อนลงบนอู่เรือเหาะท่ามกลางสายลมที่เป็นใจ

"นายท่าน!"

เซียว ฉางกุ้ย นำกลุ่มลูกน้องของเขามุ่งหน้าไปทันที

"ไปกันเถอะ เอา 2 3 คนที่มีพลังสูงมาด้วย เราจะทดสอบเรือเหาะเวทย์มนต์นี้กัน"

หลิน ยู กระโดดลงมาที่พื้น จ้องมองไปยังเรือเหาะเวทย์มนต์ที่เขาสร้างขึ้น

ขนาดของมันใหญ่และดูแข็งแกร่งกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้ซะอีก

ด้านนอกของตัวเรือทำจากส่วนผสมของโลหะที่สกัดจากแร่เหล็กและแร่ทองแดง ดูเหมือนมันจะได้สามารถต้านทานการโจมตีได้อย่างดี

"นายท่าน นี้มันคือเรือเหาะจริงๆงั้นหรือ ขอรับ" เซียว ฉางกุ้ย ถามด้วยความตกใจ

"ในอนาคต กองคาราวานของเราจะอาศัยสิ่งนี้ในการเดินทาง ในเวลานั้น พวกเราจะเชื่อมต่อหัวเมืองใหญ่และอาณาเขตต่างๆเข้าด้วยกัน ฉันจะทำให้ที่นี้เป็นศูนย์กลางการค้าขนาดใหญ่!!!" หลิน ยู พูดออกมาด้วยความยิ่งใหญ่

แต่เขานั้นไม่รู้ว่า

เมื่อคำพูดของเขาไปถึงหูของ เซียว ฉางกุ้ย และคนอื่น มันราวเสียงฟ้าผ่า พวกเขาทั้งหมดต่างพากันสั่นสะเทือน

เชื่อมต่อหัวเมืองใหญ่และอาณาเขตเข้าด้วยกัน

สร้างเป็นศูนย์กลางการค้าขนาดใหญ่!!

เมืองหวงซาสามารถที่จะบรรลุระดับนั้นได้จริงงั้นเหรอ?

เซียว ฉางกุ้ยไม่กล้าที่จะคิด เมื่อเขาเห็นเรือเหาะเวทย์มนต์ตรงหน้า เขาก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้

เขารับรู้ว่าได้โอกาสที่จะผงาดขึ้นมาอย่างแท้จริงของเมืองหวงซาอยู่ตรงหน้าแล้ว

เขาไม่กล้าที่จะลังเล เขาวิ่งออกไปทันทีเพื่อรวบรวมคนมาให้มากที่สุด และเรียกผู้ฝึกตนระดับ 7 ทั้งหมดที่เขามีมา

ผู้ฝึกตนเหล่านี้เพิ่มมาเข้าร่วมกับเมืองหวงซาได้ไม่นาน

นี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขาถูก หลิน ยู เรียกตัว พวกเขายืนอยู่ด้านหลังของ เซียว ฉางกุ้ย ร่างกายคึงเครียดอย่างมาก

"อืม ไม่เลวเลย" หลิน ยู มองไปที่พวกเขาพลางพยักหน้าอย่างพึ่งพอใจ "มากับฉัน"

เมื่อพูดจบเขาก็เดินไปยังเรือเหาะเวทย์มนต์

ผู้ฝีกตนที่อยู่ที่นี้ไม่กี่คนไม่กล้าที่จะละเลย เดินตามเขาไปพร้อมกับเซียวฉางกุ้ย

"นายท่าน ท่านพาข้าไปด้วยได้หรือไม่!"

ในเวลานี้ ซู่ จง แล้วเจ้าหน้าที่คนอื่นอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

หลิน ยู มองไปที่พวกเขา "เอาละ พาคนมา 2 3 คนก็แล้วก็จะได้ทำความคุ้นเคยกับเรือเหาะ"

"ขอบพระคุณขอรับนายท่าน"

ซู่ จง รู้สึกดีใจอย่างมากเมื่อได้ยินแบบนี้ เขารีบติดตามกลุ่มไปทันทีพร้อมกับเจ้าหน้าที่อีก 2 3 คน

จากนั้นท่ามกลางสายตาที่อิจฉาของทุกคน พวกเขาขึ้นไปบนดาดฟ้าของเรือเหาะเวทย์มนต์ หลิน ยู มองเข้าไปในใกล้ๆ และพบว่าตัวเรือนั้นกว้างอย่างมาก มันสามารถบรรทุกคน 200 กว่าคนได้สบายๆ

นอกจากนี้มันยังมีพื้นที่เก็บของขนาดใหญ่ข้างใต้ ซึ่งสามารถใช้ขนส่งสินค้าต่างๆได้

หลิน ยู มาถึงห้องนักบิน ตามคำแนะนำของหน้าต่างที่ด้านบน ทำความคุ้นเคยกับการขับเรือเหาะอย่างรวดเร็ว พยายามที่จะเดินเครื่อง

จากนั้น เรือเหาะเวทย์มนต์ ก็ส่งเสียงดังลั่นบอลลูนที่อยู่ด้านบนก็เริ่มขยายตัวอย่างรวดเร็ว

"ยืนนิ่งกันอยู่ทำไม ออกเรือกันได้แล้ว"

หลิน ยู ตระโกนออกไปด้านนอก ด้วยความตื่นเต้น

เขาไม่ได้คิดว่าจะเสพติดการเป็นกัปตันภายในสถานการณ์แบบนี้ มันค่อนข้างดูดีเลยทีเดียว

จากนั้นบอลลูนก็เริ่มพองตัวค่อยๆลอยขึ้นช้าๆ

ตัวเรือที่อยู่ด้านล่างก็ค่อยเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ค่อยๆลอยขึ้นจากพื้นลอยขึ้นไปในอากาศ

เซียว ฉางกุ้ยและคนอื่นที่อยู่บนดาลฟ้า เต็มไปด้วยความตื่นเต้น สายตาของพวกเขามองไปออกที่ด้านข้างของเรือ

มองดูพื้นดินที่ค่อยๆลอยห่างออกไป เมืองหวงซาเริ่มปรากฏให้เห็นจากระยะไกล มันเริ่มเล็กลงเรื่อยๆ

นี้เป็นประสบการณ์ที่พวกเขาไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต

"ออกเดินทางได้"

ด้วยวิธีนี้ เสียงตระโกนอันดังลั่นของ หลิน ยู เรือเหาะก็เร่งความเร็วบินออกไปยังทิศทางของทะเลทรายโกบี

ตัวเรือที่มีขนาดใหญ่ส่งเสียงเอี๊ยดอาด มันได้ดึงดูดผู้คนที่อาศัยอยู่ทั้งทั้งภายในและภายนอกของเมืองหวงซาให้มองขึ้นไปบนท้องฟ้า พวกเขาต่างร้องอุทานออกมา

ภายใต้การควบคุมของ หลิน ยู เรือเหาะเวทย์มนต์ก็บินผ่านป่ามุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของทะเลทรายโกบี