บทที่ 336: นี่คือโลกสูญสวรรค์

เปรี้ยง!

สายฟ้าสีทองแผ่กระจายไปทั่วท้องฟ้าพร้อมกับเสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง ยิ่งไปกว่านั้น ความยาวของสายฟ้านี้ก็ยังยาวเกินจริงไปอย่างมาก ราวกับว่ามันขยายออกไปจนสุดขอบฟ้า

จักรพรรดิขมวดคิ้วขณะที่เขามองไปที่บนท้องฟ้า ทันใดนั้นการแสดงออกของเขาก็ดูเคร่งขรึมในขณะที่เขาพูดอย่างอยากรู้อยากเห็น “ มีบางอย่างผิดปกติกับสายฟ้าสายนี้ มันทำให้ข้ารู้สึกถึงลางไม่ดี”

“ เผ่าปีศาจของเรากลัวสายฟ้า แล้วพวกเจ้าก็กลัวมันเหมือนกันหรอ?” จักรพรรดิปีศาจหัวเราะด้วยท่าทางปกติ “ มันเป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศที่เกิดจากการกระตุ้นของกฎของโลก มันไม่ได้มีอะไรน่าแปลกใจเลย มันน่าจะเป็นเพราะนักบุญปีศาจสวรรค์กำลังบุกรุกกฎของโลกนี้อยู่ก็เท่านั้นเอง”

“ จริงหรอ?” จักรพรรดิยังคงกังวล

“ พวกเจ้าก็ชอบวิตกกับเรื่องไร้สาระเช่นนี้” จักรพรรดิปีศาจหัวเราะอย่างเหยียดหยามและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ ในแง่ของขอบเขตการฝึกตนของมนุษย์อย่างเจ้า ข้าก็เป็นเทพลึกลับแล้ว ความเข้าใจด้านกฎของข้านั้นมีเหนือกว่าเจ้ามาก เพราะงั้นข้าไม่มีทางเข้าใจผิดแน่”

“ งั้นก็ดีแล้ว” จักรพรรดิพยักหน้าและมองไปทางที่จางหยานเฉิงที่กำลังเดินจากไป เขาพูดเสียงต่ำ “ เมื่อเขาใช้กระบี่สังหารมารเพื่อปลดเปลื้องโชคของเผ่ามนุษย์ เราก็จะเริ่มได้รับพลังของนักบุญปีศาจสวรรค์ใช่ไหม”

“ ถูกต้อง” จักรพรรดิปีศาจพยักหน้าแล้วยิ้ม “ จักรพรรดิของข้า เจ้าถามคำถามนี้มาเป็นร้อยครั้งแล้วนะ ทำไมเจ้าถึงยังถามอีก”

“ นั่นก็เพราะข้าห่างหายจากการเป็นปีศาจนี้มานานเกินไปแล้ว ข้าใช้ชีวิตในร่างมนุษย์มามากพอแล้ว ข้าอยากจะกลับไป!” ทันใดนั้นสีหน้าของจักรพรรดิก็เย็นชาลงในขณะที่เขาพูดด้วยเสียงจริงจัง “ อย่าปฏิบัติต่อข้าในฐานะมนุษย์อีกต่อไป แล้วนับประสาอะไรกับเรียกข้าว่ามนุษย์!”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า! ดี ดี ดี!” จักรพรรดิปีศาจพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นมันก็ยิ้มและพูดว่า “ ข้าจะไม่ปฏิบัติต่อเจ้าในฐานะมนุษย์ ข้าก็แค่พูดเฉยๆ เดี๋ยวพอเจ้าได้ไปพบนักบุญปีศาจสวรรค์ เจ้าก็จะได้ร่างปีศาจของเจ้ากลับคืนมา”

“ ข้ารู้แล้ว” จักรพรรดิตะคอกและมองไปในทางที่จางหยานเฉิงจากไป “ ข้าหวังเพียงให้เด็กคนนี้ทำงานใหเหนักขึ้นและใช้พลังของกระบี่สังหารมารโดยเร็วที่สุด”

เปรี้ยงง!

ในขณะนี้ ฟ้าร้องและฟ้าผ่าบนท้องฟ้าก็ยังคงดำเนินต่อไป และมันก็มีสัญญาณของการทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น

จักรพรรดิปีศาจและจักรพรรดิมนุษย์อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมอง

สายฟ้าสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มประสานกันราวกับว่าพวกมันก่อตัวเป็นตาข่ายสายฟ้าขนาดใหญ่อย่างหาที่เปรียบมิได้ซึ่งต้องการจะห่อหุ้มทุกสิ่งเอาไว้ใต้ท้องฟ้า

จักรพรรดิปีศาจและจักรพรรดิมนุษย์ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

ในความเห็นของพวกเขา สิ่งนี้ก็หมายความว่าพลังของนักบุญปีศาจสวรรค์กำลังเพิ่มขึ้น

พวกเขาจะสามารถกลับไปยังสวรรค์ปีศาจศักดิ์สิทธิ์ได้ในไม่ช้า

….

ฝีเท้าของจางหยานนั้นเฉิงเร็วมาก

ไม่นานนัก เขาและน้องสาว หยางลั่วก็มาถึงนอกป่า

เดิมที่นี่เป็นป่าธรรมดาและไม่เคยมีสัตว์ร้ายมาก่อน

อย่างไรก็ตาม หลังจากการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เมื่อ 10 ปีก่อน สัตว์ร้ายกลายพันธุ์จำนวนมากก็ได้ปรากฏตัวขึ้นที่นี่และทำลายหมู่บ้านโดยรอบลง

อย่างไรก็ตาม ในอดีต ความแข็งแกร่งของพวกมันก็มีจำกัดและไม่สามารถบุกทะลวงเมืองใหญ่ได้ ดังนั้นพวกมันจึงมักจะออกล่านอกเมืองเท่านั้น

“ พี่ชาย…” หยางลั่วค่อยๆ ดึงชายเสื้อของจางหยานเฉิงและมองไปที่ป่าลึกเบื้องหน้าเธอ เธอพูดอย่างเป็นกังวลว่า “ สภาพแวดล้อมในป่านี้ซับซ้อน หากเราเข้าไปโดยประมาท เราก็อาจจะถูกซุ่มโจมตีได้”

“ ข้าเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว” สายตาของจางหยานเฉิงนั้นสงบในขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

เขายกมือซ้ายขึ้นกดบนต้นไม้ที่เชิงเขา จากนั้นเขาก็ไหลเวียนพลังปราณในร่างกายของเขา พลังปราณโดยรอบรวมตัวกันในทันทีและอุณหภูมิโดยรอบก็เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน

ฟู่ว –

ทันใดนั้นต้นไม้ก็แห้งเหี่ยวลงในทันที ลูกบอลเพลิงลุกไหม้จากตำแหน่งที่จางหยานเฉิงกำลังกดลงและแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว ในพริบตาต้นไม้ทั้งต้นก็ไหม้

“ ย้า!”

จางหยานเฉิงตะโกนขึ้นในทันที กระบี่สังหารมารในมือขวาของเขากวาดไปข้างหน้า และริ้วแสงกระบี่สีแดงก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า มันกระจายไปทุกทิศทางพร้อมกับเปลวเพลิงที่เผาผลาญต้นไม้

ภายใต้อิทธิพลของริ้วแสงกระบี่นี้ ต้นไม้จำนวนนับไม่ถ้วนทั่วภูเขาก็แห้งลงอย่างรวดเร็ว และน้ำส่วนใหญ่ก็ระเหยไป

ในขณะนี้ ป่าทั้งหมดก็กลายเป็นเหมือนท่อนไม้แห้งขนาดใหญ่ที่ถูกไฟเผาไหม้ไปแล้ว!

ต้นไม้ที่ลุกไหม้ได้จุดไฟซึ่งกันและกันและกระจายตัวออกไปด้วยความเร็วที่สูงมาก เปลวเพลิงสีแดงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

ในชั่วพริบตา เชิงเขาส่วนใหญ่ก็กลายเป็นทะเลเพลิง

เสียงกรีดร้องดังมาจากภายใน

นี่เป็นขั้นตอนแรกของจางหยานเฉิงในการกำจัดปีศาจ

ปีศาจซ่อนตัวอยู่ในป่าและที่อยู่ของพวกมันก็ลึกลับ มันจะเสียเปรียบอย่างมากสำหรับเขา

ในกรณีนั้น เขาจึงจะต้องทำลายป่านี้ลงไปก่อน

ยิ่งไปกว่านั้น ปีศาจธรรมดาๆ ก็ยังไม่สามารถต้านทานภัยพิบัติเพลิงขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ ในขณะที่ มันก็ได้แผดเผาไปทั่วทั้งป่าแล้ว มันจะสามารถเผาปีศาจธรรมดาๆ จำนวนมากให้ตายลงได้อย่างแน่นอน

อาจกล่าวได้ว่ามันเป็นการฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว!

“ พี่ใหญ่ทรงพลังมาก!” หยางลั่วมองไปที่เปลวเพลิงที่พัดโหมกระหน่ำต่อหน้าเธอและร้องอุทานออกมาอย่างมีความสุข “ ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ท่านก็สามารถทำลายทั้งภูเขาได้ นี่พลังของท่านมันแทบจะไม่ต่างอะไรไปจากเซียนปฐพีเลยใช่ไหม!”

“ ใช่แล้ว” จางหยานเฉิงพยักหน้าและกำกระบี่สังหารมารแน่น เขาไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นในใจของเขาและพูดอย่างมีความสุขว่า “ สมแล้วที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่เซียนโบราณใช้เพื่อกำราบปีศาจ พลังของมันไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

“ ด้วยการฝึกตนเซียนมนุษย์ในปัจจุบันของข้า ตัวข้าเองก็คงจะไม่สามารถทำให้ต้นไม้ทั้งป่านี้ติดไฟได้ แต่ด้วยความช่วยเหลือของกระบี่สังหารมาร ข้าจึงทำได้ นี่เป็นความสามารถของเซียนปฐพี!”

“ ด้วยความช่วยเหลือของกระบี่สังหารมาร ท่านก็จะสามารถกอบกู้โลกได้อย่างแน่นอน!” ใบหน้าที่สวยงามของหยางลั่วเต็มไปด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เธอยิ้มและพูดว่า “ ในความคิดของข้า นี่ก็น่าจะเป็นพลังเพียงส่วนเล็กน้อยของกระบี่สังหารมารเท่านั้น พี่ใหญ่ ตราบใดที่ท่านใช้มันมากขึ้น ท่านก็อาจจะสามารถปลดปล่อยพลังที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ออกมาได้อย่างแน่นอน!”