"ตูม!!"

เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นไปทั่วทั้งป่า

หลังจากทอเร็น ราชันคนที่ 30 ตกอยู่ภายใต้การโจมตีจากหมอกพิษของ ชิง ถัง

ราชันทุกคนต่างตกตะลึง มองไปยัง หลิน ยู ที่ยืนอยู่กลางสนามต่อสู้พร้อมกับ ชิง ถัง ที่อยู่ข้างๆเขา

เขาเก็บชัยชนะไปได้ถึง 30 ครั้งรวด

ไม่มีการต่อสู้ครั้งไหนที่ใช้เวลาเกิน 5 นาที บางครั้งเขาถึงกับสังหารทันทีที่เผชิญหน้ากัน

น่ากลัวเป็นบ้า!

"ทหารตัวนั้นมันเป็นสัตว์ประหลาดประเภทไหนกัน? ทำไมมันถึงได้ฟื้นตัวไวขนาดนั้น?"

"เขาไม่หมดแรงเลยงั้นเหรอ?"

"ความสามารถในการต่อสู้ของเผ่าพฤกษานี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!"

"เขาเป็นราชันจากโลกไหนกัน?"

ด้านบนอัฒจันทร์ เหล่าราชันต่างพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องราวของเขา ทุกคนต่างพากันคาดเดาตัวตนของ หลิน ยู

ไม่มีทาง

ความแข็งแกร่งที่ หลิน ยู แสดงออกมานั้นช่างน่าหวาดกลัวจริงๆ

ไม่ต้องพูดถึงความแข็งแกร่งของพลังต่อสู้ แม้แต่ทหารของเขาก็ยังแข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัว ความสามารถในการฟื้นตัวของมันก็ยังแข็งแกร่งจนสุดขั้ว

หลังจากที่ต่อสู้ติดต่อกันมา 30 ครั้ง ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะพ่ายแพ้

เหล่าราชันที่ให้ความสนใจกับสนามต่อสู้ป่าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว ไม่มีกล้าที่ท้าทายเขาได้อีก

สำหรับตัวตนที่แข็งแกร่งจากโลกต่างๆ พวกเขายังรู้สึกไม่มั่นใจว่าจะชนะ หลิน ยู

มันไม่มีเหตุผลที่จะเสียโอกาศอันมีค่าในการต่อสู้กับศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้ เพียงเพราะคะแนนเพียงแค่ 1 แต้ม

ดังนั้น พวกเขาหลายคนจึงมุ่งหน้าไปยังสนามต่อสู้อื่นแทน โดยเล็งเหล่าราชันที่อ่อนแอ เพื่อเก็บคะแนนให้กับโลกของเขา

ทั่วทั้งสนามต่อสู้เต็มไปด้วยเสียงตะโกนของการปะทะกันอย่างต่อเนื่อง ราชันแต่ละคนสนามต่อสู้ ต่างต่อสู้กันอย่างดุเดือด

มีเพียงสถานที่ๆ หลิน ยู อยู่เท่านั้นที่เงียบสงบ

"ไม่มีคนอื่นแล้วงั้นเหรอ?"

หลิน ยู ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ชิง ถัง พูดกับตัวเอง เขาก็รู้สึกโล่งอกเช่นกัน

การใช้พลังแห่งกฏเป็นเวลานานมันกินพลังของเขาไปจำนวนมากเช่นกัน

เป็นเพราะเขาไม่ได้แสดงมันออกมา

สุดท้ายแล้ว เขาก็ยังเป็นเพียงแค่ราชันระดับ 7 เท่านั้น พลังแห่งกฏนั้นมีเพียงราชันระดับ 10 เท่านั้นที่สามารถควบคุมมันได้

การที่คนเหล่านั้นไม่ได้มาท้าทายเขา ทำให้เขานั้นมีเวลาพักผ่อน

อย่างไรก็ตาม เหลือเวลาน้อยกว่า 10 นาทีก่อนที่อาณาจักรลับแห่งนี้จะถึงจุดสิ้นสุด

เขาใช้เวลานี้ในการสังเกตการต่อสู้อื่นๆ

ในเวลานี้ เหล่าราชันที่สามารถคงอยู่ในสนามต่อสู้ได้นั้นไม่มีใครอ่อนแอ แต่ละคนมีวีธีการต่อสู้ที่แตกต่างกันออกไป

หลิน ยู เห็นว่าราชันเผ่าทะเลจัดการกับปลาวาฬที่อยู่ในทะเล

ปลาวาฬนั้นตัวใหญ่ไม่น้อยไปกว่า ชิง ถัง ของเขา

เพียงแค่พลิกตัวมันก้สามารถสร้างคลื่นขนาดใหญ่ กระแทกศัตรูลอยกระเด็นออกไป

อีกด้านหน้าหนึ่ง บนท้องฟ้าที่ว่างเปล่า ที่มีเพียงแท่นหินลอยฟ้าไม่กี่แท่นเท่านั้นให้ยืน

ราชันที่อยู่ด้านบนต่างต่อสู้กันอย่างดุเดือด ทหารบินของเขาปะทะกันอย่างรุนแรงในอากาศ

นอกจากนี้ยังเป็นการต่อสู้ที่ดึงดูดความสนใจ จากเหล่าราชันที่อยู่นอกสนามต่อสู้อีกด้วย

หลิน ยู มองดู หยาน ลี่ ที่พ่ายแพ้ให้การต่อสู้

แม้แต่ซือถู เจี้ยน ก็ไม่ได้อยู่ในสนามต่อสู้แล้ว

ดูเหมือนการต่อสู้บนสนามต่อสู้จะกินเวลานานมากเกินไป ทำให้พวกเขาไม่มีพลังพอที่จะต่อสู้ได้อีกต่อไป

"ฉันไม่รู้ว่าพวกเราจะได้อันดับที่เท่าไร..."

หลิน ยู พูดกับตัวเอง อดไม่ได้ที่จะมองขึ้นไปบนอากาศ

"นี้มัน!?"

ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว

เขาไม่ได้สังเกตมันระหว่างการต่อสู้ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านีเ

ตอนนี้เขาค้าพบอย่างกระทันหันว่าแต่ละสนามต่อสู้นั้นมี ออร่าสีแดงจ่างๆแผ่ออกมา บรรจบกันที่ใจกลางสังเวียน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเหล่าราชัน ถูกสังหารออร่าก็จะยิ่งชัดเจนมากยิ่งขึ้น

เมื่อรวมกับเสียงตะโกนและเสียงคำรามที่อยู่ด้านนอกสนามต่อสู้แล้ว พวกเขามีออร่าล้อมรอบสนามต่อสู้

ในที่สุดมันก็จบลงสู่พื้นดินที่พื้นที่ทั้ง 3 ส่วนตัดกัน

"มีบางอย่างผิดปกติ"

ด้านบนอัฒจันทร์ ซือถู เจี้ยน ก็ค้นพบความผิดปกติภายในสังเวียนเช่นกัน ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึม

"มีบางอย่างผิดปกติ?"

หยาน ลี่ ที่อยู่ข้างๆ เขาก็สงสัยเช่นเดียวกัน

เมื่อมองไปยังอัฒจันทร์ของโลกอันยิ่งใหญ่ ราชันหลายคนเริ่มสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้คิดอะไร จู่ ๆ ก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น

[ขอแสดงความยินดีกับราชันทุกทาน การบูชายัญในวิหารได้สิ้นสุดลงแล้ว]

[กำลังจัดอันดับคะแนน...]

บูมมม!

สถานที่ทั้งหมดเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ราชันที่ยังคงต่อสู้ถูกบังคับให้เทเลพอร์ตกลับไปยังอัฒจันทร์

และสนามต่อสู้ของพื้นที่ทั้ง 3 ส่วนเริ่มหายไปอย่างรวดเร็วมันได้หดเข้ามากลายเป็นสังเวียนขนาดใหญ่อีกครั้ง

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ

เมื่อเสียงแจ้งเตือนการสิ้นสุดของอาณาจักรลับดังขึ้น ก็ได้มีเสียงดังกึกก้องในพื้นที่ทะเลทรายของภูมิภาคหลักของมอนสเตอร์ดังขึ้น พื้นที่ทะเลทรายเริ่มสั่นสะเทือน

"เกิดอะไรขึ้น?"

"หรือว่ามันจะเป็นแผ่นดินไหว"

"เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นในดินแดนแห่งอาณาจักรลับ"

ที่ด้านนอก ณ ทางเข้าพิระมิด ราชันระดับ 7 และ ระดับ 8 ที่ล้มเหลวในการเข้าสู่อาณาจักรลับต่างกรีดร้อง

หลายคนที่มาไม่ทันและถูกอาณาจักรลับปฏิเสธ

มีราชันระดับ 7 จำนวนมากที่ไม่สามารถเข้าสู่อาณาจักรลับได้

แต่ตอนนี้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงบริเวนทางเข้าอาณาจักรลับ พวกเขาทั้งหมดเฝ้าระวังโดยไม่รู้ตัว อยู่ข้างจากทางเข้าเอาไว้

ในเวลานี้ ภายในอาณาจักรลับ

หลังจากหยุดชั่วครู่หนึ่ง ในที่สุดเสียงแจ้งเตือนก็ดังขั้นในหัวของ หลิน ยู

[ยินดีด้วย โลกของท่านมีคะแนนทั้งหมด 128 แต้ม อยู่ในอันดับที่ 9]

[รางวัลได้ถูกแจกจ่ายไปยังกระเป๋ามิติของท่านแล้ว โปรดตรวจสอบด้วยตัวท่านเอง]

ราชันทุกคนในโลกดึกดำบรรพ์ต่างตกตะลึงพวกเขามีความสุขอย่างมาก

อันดับ 9!

พวกเขาติดท๊อป 10 จริงๆ!

แม้ว่าจะเป็นอันดับ 9 ใน 10 อันดับแรก แต่รางวัลที่ได้รับนั้นก็อยู่ในระดับเดียวกัน

วัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพระดับ SSS 1 ชิ้น และแก่นแท้ดินแดนระดับ 7 10 ชิ้น

การได้ทั้งคู่มานี้ทำให้พวกเขานั้นแทบไม่อยากจะเชื่อ

นี้ต้องขอบคุณหลิน ยู และพวกเขาทั้งสามคนสำหรับความพยายามของพวกเขาในตอนท้าย พวกเขาได้รับคะแนนมากถึง 60 แต้ม

เมื่อรวมกับชัยชนะที่ได้รับมาจากราชันคนอื่นๆ ในที่สุดพวกเขาก็สามารถแซงหน้าโลกที่อยู่อันดับด้านบนเขาไปได้สามารถเบียดเข้าไปอยู่ใน 10 อันดับได้สำเร็จ

เมื่อมองไปยังวัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพและแก่นแท้ดินแดนที่อยู่กระเป๋ามิติของเขา หลิน ยู ก็ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้อีกต่อไปรีบนำมันออกมาตรวจสอบในทันที

[วัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพ (SSS) : หลังจากใช้งานได้จะได้รับ วัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพระดับ SSS ที่เข้ากับเผ่าของราชัน]

"มันปรับให้เขากับเผ่าของเขาด้วยงั้นเหรอ?"

ดวงตาของ หลิน ยู เป็นประกาย เขาไม่ได้คาดหวังว่ารางวัลของอาณาจักรลับขนาดใหญ่จะดีขนาดนี้

ในตอนแรกเขากังวลว่าเขาจะได้เป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพที่เขาไม่ได้ใช้!

แต่ก่อนที่เขาจะได้ใช้มัน ทันใดนั้นทั่วทั้งสังเวียนก็เกิด สั่นไหวอย่างรุนแรงเกิดรอยแตกขนาดใหญ่บนสังเวียน แพร่กระจายไปรอบๆอย่างรวดเร็ว

"ไม่ดีแล้ว! อาณาจักรลับแห่งนี้กำลังจะพังทลาย"

"ทุกคนรีบหนีเร็วเข้า!!"

เหล่าราชันต่างวุ่นวายกันในทันที พวกเขาไม่คิดที่จะตรวจสอบรางวัลอีกต่อไป รีบมุ่งหน้าไปที่ทางเข้า

"รีบไปกันเร็วเขา อาณาจักรลับแห่งนี้ผิดปกติอย่างมาก ราวกับมีบางอย่างได้ถูกปลุกขึ้นมาแล้ว"

ซือ ถู เจี้ยน รีบพูดขึ้นมาขณะที่กำลังหลบหนีไปพร้อมกับกลุ่ม

หลิน ยู เก็บวัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพกลับเข้าไปเดินตามทุกคนไปพร้อมกับ หยาน ลี่ ด้วยท่าทางที่เคร่งขรึม

ทันทีอาณาจักรลับนี้เปิดขึ้น เขาก็สังเหตุเห็นความผิดปกติแล้ว

เพราะชื่ออาณาจักรลับแห่งนี้มันไม่ได้ถูกเรียกว่า สังเวียนแห่งการต่อสู้ แต่เรียกว่า วิหารบูชายัญ

หากมันเป็นอย่างที่เขาคิด มันต้องเป็นสถานที่ๆคนกลุ่มหนึ่งใช้บูชาเทพเจ้า

และด้วยการที่เหล่าราชันต่อสู้และเสียชีวิตลง

มันเป็นการเสียสละเพื่อบูชายัญ

ขณะที่กำลังครุ่นคิดนั้น

ก็ได้มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลังของเขา

ความเร็วในการพังทลายของอาณาจักรลับนั้นเร็วขึ้นอย่างกระทันหันรอยแตกร้าวเริ่มมีขนาดใหญ่ เริ่มปรากฏบนภาพจิตรกรรมฝ่าฝนังที่กำแพงข้างทางเดิน รู้สึกราวกับมันจะพังทลายลงมาได้ทุกเมื่อ

"เร็วเข้า! ทางเดินกำลังจะพังลงมาแล้ว! รีบหนีเร็ว!"

บริเวณทางเดินทั้งหมดกลายเป็นโกลาหล เหล่าราชันเร่งความเร็วหลบหนีไปที่ทางเข้า

"บูมม!"

ในเวลานั้น เสียงพื้นดินแตกต่างมาจากของหลังของเขา

หลิน ยู หันกลับมาอย่างกระทัน ด้วยแสงสลัวที่ปลายทางเดิน เขาเห็นมือขนาดใหญ่ที่คาดไม่ถึง จู่ๆมันก็ยืนออกมาจากพื้น

อั่ก

เลือดพุ่งออกมาจากปากของเขาอย่างไม่สามารถควบคุมได้

หลิน ยู ตกใตสุดขีด

เพียงชั่วพริบตาเดียว

เขารู้สึกราวกับเลือดในร่างกายของเขาพลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง ราวกับวิญญาณทั้งหมดของเขาถูกกระชากออกไป

เจ้าสิ่งนี้มันเป็นตัวต่อแบบไหนกัน?

มันน่ากลัวเกินไปแล้ว

เขาไม่กล้าคิดมาอีกต่อไป ใช้สกิลรักษาตัวเองทันที และเร่งรีบความเร็วหลบหนีออกไปยังด้านนอก

ในที่สุด

หลังจากที่วิ่งหนีเอาชีวิตรอดมานานกว่าครึ่งนาที ราชันทุกคนก็หนีออกจากอาณาจักรลับ ด้านนอกพีระมิดได้สำเร็จ

พีระมิดที่อยู่ด้านหลังค่อยๆ จมลงไปในผืนทะเลทราย มันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ในตอนนั้นได้มีลำแสงสีดำขนาดมหึมาสาดกระจายลงมาจากท้องฟ้า

"ภาพฉายปิศาจ! ทุกคนระวังง!"

"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆ ถึงได้มีภาพฉายปิศาจปรากฏขึ้นที่นี่!?"

"อ๊ากกก!!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น

ราชันทุกคนที่สัมผัสถูกลำแสงก็กลายเป็นเถาถ่านไปทั้งหมด ไม่เหลือแม้แต่กระดูก

เหล่าราชันคนอื่นๆที่เหลืออยู่ต่างตกตะลึง รีบวิ่งหนีจากลำแสงนั้นอย่างสิ้นหวัง

โชคดีที่ หลิน ยู และคนอื่นๆ รีบเรียกทหารบินออกมาได้ทันเวลาทำให้ หนีจากภัยพิบัตินี้ได้ทัน

แต่ถึงอย่างนั้นหัวใจของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น

เนื่องจากลำแสงจากภาพฉายธรรมดา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้อยู่ นับประสาอะไรกับการที่มันสามารถสังหารราชันระดับ 7 ได้โดยตรง

หรือว่านี้จะเป็นความล้มเหลวในการกำเนิดภาพฉายปิศาจระดับ 10!?

"เจ้าพวกมดผู้ปลวกผู้โง่เขลา ความโลภจะสังหารพวกเจ้าไม่ช้าก็เร็ว"

ทันใดนั้น เสียงที่หยิ่งยโสก็ดังก้องออกมาจากฟ้อง ทำให้ทุกคนถึงแหงนหน้าขึ้นไปมอง ดวงตาของพวกเขาหรี่ลง

พวกเขาเห็นลำแสงสีดำที่อยู่ด้านบน มีทตูสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีดวงตาปิดสนิทปีกของมันเหลือเพียงครึ่งเดียว ค่อยๆ ร่อนลง

มายังพื้นที่โล่ง

ออร่าที่แผ่ออกมาราวกับเป็นตัวตนก่อนยุคประวัติศาสตร์โบราณมันได้ปกคลุมไปทั่วทั้งพื้นที่ทะเลทราย ทำให้เหล่าราชันทุกคนไม่สามารถขยับตัวเขา รู้สึกเพียงว่าหน้าอกของพวกเขากำลังจะระเบิด

"บูมม"

ทันใดนั้นร่างของราชันที่อยู่ใกล้มันมากที่สุดก็ระเบิดออก เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทะเลทราย

ราชันคนอื่นๆ ต่างหวาดกลัวพวกเขาล้วนตื่นตระหนก

เพียงแค่อาศัยพลังที่ปลดปล่อยออกไปก็สามารถทำให้ราชันระดับ 7 และเบิดออกตายไป?

มันไม่ให้เวลาพวกเขาคิดแม้แต่น้อย ที่ด้านข้างก็เดินเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง

เหล่าราชันที่อ่อนแอเหล่านั้น ร่างกายของพวกเขาระเบิดออกทีละคนถูกสังหารตายคาที พวกเขาไม่แม้แต่จะสามารถต้านทานได้

ความสิ้นหวังได้กัดกินหัวใจของราชันทุกคนในตอนนี้

แม้แต่ หลิน ยู เองก็รู้เหมือนกับหยดน้ำในมหาสมุทร เขาไม่สำคัญแม้แต่น้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าอีกฝ่าย

โชคดีที่ในเวลานั้น จู่ๆ ก็เขาได้มีร่างที่แข็งแกร่งหลายคนปรากฏตัวขึ้นล้อมรอบทตูสวรรค์เอาไว้ตรงกลาง

"เทียนเซิง หยุดเดี๋ยวนี้!"

ด้วยเสียงตะโกนอันดังสนั่น ผู้นำที่เป็นชายชราโบกมือสลายพลังของทูตสวรรค์ไปในทันที ทำให้ทุกคนที่อยู่ด้านล่างผ่อนคลายลง ในที่สุดก็หลุดจากพันธนาการที่น่าหวาดกลัวนั้น

จากนั้นเหล่าราชันต่างมองไปยังท้องฟ้าอย่างพร้อมเพียงกัน

เมื่อพวกเขาเห็นรูปลักษณ์ของชายชราที่เพิ่งช่วยพวกเขาเอาไว้ หยาน ลี่ ที่อยู่ข้างๆ เขาก็ตกตะลึง

"ซือถู เจี้ยน นั้นพ่อของเจ้าไม่ใช่หรือ?"

หลิน ยู ก็ประหลาดใจเช่นกัน

พ่อของ ซือถู เจี้ยน เป็นผู้ปกครองจักรวรรดิ์ฉางเฟิง เขาคือจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ฉางเฟิง งั้นหรือ?

พวกเขาไม่คิดว่าจะเห็นเหล่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่นี้ อีกทั้งยังช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้อีกด้วย

ด้วยสิ่งนี้ บุคคลหลายคนที่อยู่ใกล้ๆก็คงจะเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เช่นกัน

การดำรงอยู่ของตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวแบบไหนกันถึงได้ดึงดูดให้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จำนวนมากขนาดนี้มารวมตัวกันได้ในคราวเดียว!?