หยาน หวู่ และพวกเขาไม่คิดว่าจะได้เจอ หลิน ยู ในสถานที่แบบนี้

ความกังวลภายในสลายออกไปจนหมด พวกเขาเดินเข้าไปใน หลิน ยู อย่างรวดเร็ว

"เป็นนายจริงๆ"

เมื่อทั้ง 3 คนเห็นหลิน ยู พวกเขาก็ตื่นเต้นอย่างมากรีบเข้าไปทักทายเขาทันที

โชคดีที่ทั้ง 3 คนยังสบายดีและมีชีวิตอยู่ ดังนั้นความกังวลในใจของพวกเขาจึงสลายไป

"ฉันคิดว่าจะไม่เจอกันอีกแล้ว" หยาน หวู่ พูดด้วยความคิดถึง "ว่าแต่ หลิน ยู นายก็ถูกเรียกมาที่นี้เหมือนกันใช่ไหม"

หลังจากที่พูดจบเขาก็มองไปรอบๆอีกครั้ง ที่นี้มีเพียงพระราชวังที่ว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของจักรพรรดิเซิ่งเหย่าในตำนาน

"ไม่ต้องมองหาแล้ว ฉันเป็นคนขอให้จักรพรรดิเซิ่งเหย่านำพวกนายมาที่นี้เอง เขาเพิ่งออกไปก่อนหน้านี้เพราะบางอย่าง"

หลิน ยู รับรู้ได้ทันทีว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่และยิ้มออกมา

หยาน หวู่ และคนอื่นๆ ตกตะลึงทันทีเมื่อได้ยิน คำพูดของ หลิน ยู พวกเขามองด้วยความประหลาดใจ

"นายขอให้จักรพรรดิเซิ่งเหย่านำพวกเรามางั้นเหรอ?" หยิน เทียนเก่อ อดไม่ได้ที่จะถามออกมา

จักรพรรดิเซิ่งเหย่าคือใครกัน?

เขาคือราชันระดับ 11

หากรู้ว่า หลิน ยู ขอให้ใครช่วย จินตนาการออกเลยว่าคนๆนั้นต้องตกใจแค่ไหน

ไป๋ ไห๋ถัง ผู้บอบบางดูเหมือนจะคาดเดาอะไรบางอย่างได้ ทันใดนั้นเธอก็พูดออกมา "หรือว่าสายลับจากโลกหยวนซา จะถูกเปิดโปงโดยนาย?"

ทันทีที่คำพูดเหล่านั้น หลุด ออกมา สีหน้าของ หยาน หวู่ หยิน เทียนเก่อ ก็เปลี่ยนไป เขามองไปที่หลิน ยู อีกครั้ง

ดูเหมือนว่านี้จะเป็นวิธีเดียวที่จะอธิบายได้ว่าทำไม หลิน ยู ถึงมาปรากฏตัวที่นี้และได้รับความช่วยเหลือจากจักรพรรดิเซิ่งเหย่า

ต่อหน้าพวกเขาที่สงสัย หลิน ยู ไม่ได้เก็บซ่อนต่อไป "ใช่แล้ว ฉันเจอเขา พวกนายน่าจะเดาได้ใช่ไหม เจ้าสายลับโลกหยวนซานั้นเดิมทีคือคนที่ปิดกั้นภูมิภาคเริ่มต้นของพวกเรา"

"จริงเหรอ?"

จู่ๆ หยิน เทียนเก่อ ก็นึกขึ้นได้

"ฉันเคยคิดมาก่อนว่าสายลับจากโลกหยวนซาอาจจะเป็นคนที่ปิดกั้นภูมิภาคเริ่มต้น แต่ฉันไม่เคยว่าจะเป็นเขา"

"แล้วนายพบเข้าได้อย่างไรกัน" หยานหวู่ ถามอีกครั้ง

ไป๋ ไห๋ถัง อยากรู้เหมือน

"เรื่องนี้มันยาว มันเริ่มจากตอนที่พวกเราเทเลพอร์ตออกมาจากที่นั้น พวกนายจำปากขนาดใหญ่ที่เห็นตอนเทเลพอร์ตมาได้ไหม"

ดวงตาของ หลิน ยู กลายเป็นจริงจัง เขาเริ่มเล่าให้พวก หยาน หวู่ ฟังแต่ละขั้นตอนที่เขาค้นพบจนนำไปสู่การจับกุ่มสายลับจากโลกหยวนซาได้อย่างไร

ใช้เวลาเพียงแค่ 10 นาทีเขาก็เล่าจบ

หยาน หวู่ และคนอื่นๆตกตะลึงไปในทันที

พวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าขณะที่พวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อพัฒนาดินแดน หลิน ยู ได้ไปยังสนามรบชายแดนเพียงลำพัง และยังได้เข้าร่วมการต่อสู้ครั้งใหญ่อีกหลายครั้งโดนเฉพาะกับราชันอันเดดจากโลกหยวนซา

จนกระทั่งในที่สุด เขาก็ได้เปิดเผยความของสายลับจากโลกหยวนซาที่หลบซ่อนอยู่ในทวีปดึกดำบรรพ์ช่วยเหลือภูมิภาคเริ่มต้นที่ถูกปิดกั้นได้สำเร็จ

ถ้าหากเป็นพวกเขาคงไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้

มันเพิ่งผ่านไปแค่ 2 เดือนเองนะ !

ภายในระยะเวลา 2 เดือนมันมีช่องว่างระหว่างพวกเขากว้างมาก หากพวกเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง พวกเขาจะไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด

ในตอนนั้น จู่ หยิน เทียนเก่อ ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วถามออกมาอีกครั้ง "ว่าแต่ หลิน ยู รายชื่อการจัดอันดับราชันระดับ 6 อาณาจักรรวม ก่อนหน้านี้ ไม่ใช่นายใช่ไหม"

หยาน หวู่ และ ไป๋ ไห๋ถัง เหมือนจะใช้เวลานึกอยู่ซักพักก็ตกตะลึงไปอีกครั้ง

อันดับ 4 ในการจัดอันดับอาณาจักรรวม มันไม่ใช่ หลิน ยู งั้นเหรอ ?

แต่มันเป็นเผ่าพฤกษา

สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยเขาและหลิน ยู มาจาก อาณาจักร หวงหวู่

ในครั้งนี้พวกเขาตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

ไม่จำเป็นต้องพูดถึง หยาน หวู่ หรือ หยิน เทียนเก่อ แม้แต่ ไป๋ ไห๋ถัง ที่มีดวงตาที่เย็นชาก็อดมองมาที่ หลิน ยู ด้วยความไม่เชื่อไม่ได้

"แน่นอนละ หากฉันไม่แข็งแกร่งพอ พวกเราคงไม่สามารถมายืนคุยกันอยู่ตรงนี้ได้" หลิน ยู ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ เขายอมรับเรื่องนี้ทันที

มันทำให้ทั้ง 3 คนถึงกับเงียบกริบ ราวกับกำลังจ้องมองไปที่สัตว์ประหลาด

"หยุดพูดเรื่องนี้กันเถอะ เรามาพูดเรื่องพวกนายกันดีกว่า ที่ผ่านมาพวกนายเป็นยังไงกันบ้าง"

หลิน ยู ไม่ให้เวลาพวกเขาคิดมากนัก เขาพูดต่อทันที

"พวกเรางั้นเหรอ?" หยาน หวู่ และ หยิน เทียนเก่อ มองหน้ากัน "หยิน เทียนเก่อกับฉัน โชคดีถูกส่งไปยังอาณาจักร เฟยหลวน แม้ว่าจะอยู่ไกลกันมากแต่พวกเราก็ยังสามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลกันได้"

"มันเป็นอาณาจักรเฟยหลวนงั้นเหรอ" หลิน ยู พูดกับตัวเอง

ถ้าเขาจำไม่ผิด อาณาจักรดูเหมือนจะอยู่อีกด้านของอาณาจักรเหย่ฮวาไม่ไกลจากอาณาจักรหวงหวู่มากนัก

จากนั้นเขาก็มองไปที่ ไป๋ ไห๋ถังที่อยู่ด้านข้าง

ไป๋ ไห๋ถัง พูดเบาๆโดยไม่ได้รอให้เขาถาม ปิงเซี้ยน

"อาณาจักร ปิงเซี้ยน? ดูเหมือนจะเป็นอาณาจักรทางเหนือสุดของจักรวรรดิ พื้นที่ส่วนใหญ่ปกคลุมด้วยน้ำแข็งและหิมะใช่ไหม" หยาน หวู่ แทรกขึ้นมา

"ใช่ สภาพแวดล้อมที่นั้นเลวร้ายมาก โดยทั่วไปหากเป็นดินแดนที่พัฒนาแล้ว ไม่จำเป็นต้องกังวลกับอันตรายใดๆ" ไป๋ ไห๋ถังพยักหน้าอย่างเงียบๆ ดวงตาของเธอฉายแววซับซ้อนออกมา

เมื่อตอนที่พวกเขาแยกทางกัน เธอบอกว่าจะตอบแทนบุญคุณเขาด้วยชีวิต หลิน ยู ในตอนนี้ ทิ้งห่างพวกเขาจะแทบมองไม่เห็น

มันไม่เหมือนกับตอนแรกที่พวกเขายังมีความแข็งแกร่งพอๆกันอยู่

ไป๋ ไห๋ถังถอนหายใจออกมาไม่พูดถึงมันอีก

หยาน หวู่ และคนอื่นๆรู้สึกกดดันจาก หลิน ยู พวกเขาแอบตัดสินใจว่าหลังจากกลับไปที่ดินแดนอีกครั้งพวกเขาต้องพัฒนาความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นโดยเร็วที่สุดเพื่อไม่ให้ถูก หลิน ยู ทิ้งไปไกลกว่านี้

นี้คือเรื่องทั้งหมด

พวกเขาคุณเกี่ยวกับสถานการณ์ของตัวเองในพระราชวังเป็นเวลานานและนัดพบกันอีกครั้งเมื่อพวกเขาสามารถเทเลพอร์ตไปยังเมืองหลักของสนามรบชายแดนได้ ในที่สุดจักรพรรดิเซิ่งเหย่าก็ปรากฏตัวและส่งพวกเขากลับไปยังดินแดนของแต่ละคน

อย่างไรก็ตาม เมื่อหลิน ยู กำลังจะจากไป จักรพรรดิเซิ่งเหย่า ก็หยุดเขาเอาไว้

"ไอ้หนู ข้าทำตามที่สัญญากับเจ้าหมดแล้ว หลังจากกลับไป จงพัฒนาความแข็งแกร่งให้มากขึ้นยิ่งกว่านี้ซะ ยังเหลือเวลาอีก 2 เดือน คิดว่าน่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นที่เมืองหลัก"

"เหตุการณ์ใหญ่?" หลิน ยู ตกใจมาก

"ใช่แล้ว ในครั้งนี้โลกหยวนซาทำเกินไปแล้ว ต้องสังหารพวกมันให้ เจ้าจงใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้พัฒนาความแข็งแกร่งให้เร็วที่สุด"

หลังจากที่พูดเสร็จเขาไม่ได้ให้โอกาศหลิน ยู ตอบสนอง เขาโบกมือส่ง หลิน ยู ไปยังรอยแยกมิติทันที

เมื่อเขารู้สึกตัวอีกครั้ง เขาก็มาปรากฏตัวที่ดินแดนของเขาแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขานั้นสนใจเรื่องนี้อย่างมาก นึกถึงคำพูดของจักรพรรดิเซิ่งเหย่า ที่ยังคงดังก้องอยู่ในใจของเขา

อีก 2 เดือนจะเกิดเหตุการณ์ใหญ่ขึ้น...

นั้นคือหลังจากกลับจากสนามรบหมื่นโลกครั้งถัดไป

หากเขาเดาถูก คราวนี้จะเป็นการทำสงครามครั้งใหญ่กับโลกหยวนซา

เมื่อเกิดสงครามเต็มรูปแบบ ไม่ว่าราชันคนไหนก็มีโอกาศตายได้ทั้งนั้น!

แต่ในขณะเดียวกันนี้ก็เป็นโอกาศที่เขาจะได้ผงาดขึ้นมา!

"ดูเหมือนเราต้องเร่งมือแล้ว..."

ขณะที่พึมพำออกมา หลิน ยู มองไปยังเมืองหยวนซาที่ได้รับการขยายออกเป็น 2 เท่า

ด้วยการเติบโตของพลังความศรัทธาในปัจจุบัน เขาน่าจะถึง 500 แต้มก่อนที่จะเริ่มสงครามหมื่นโลกครั้งต่อไป

แต่มันยังไม่พอ!

เป้าหมายของเขาไม่ใช่เพียงแค่ระดับ 7 เท่านั้น

หากเขาต้องการที่จะเอาตัวรอดในโลกที่แสนอันตรายนี้ เขาก็มุ่งมั่นที่จะพัฒนาความแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง

ระดับของดินแดนในปัจจุบันเป็นปัจจัยสำคัญที่จำกัดไม่ให้เขาบรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้

เมื่อคิดได้แบบนี้ เขาไม่ได้อยู่ในดินแดนอีกต่อไป

เขาออกไปด้านนอกเรียกพบ เซียง ฉางกุ้ย ซึ่งกำลังจัดเจ้าหน้าที่อยู่ด้านนอกเมือง เพื่อเริ่มแผนการขยายเมืองหวงซา

อย่างไรก็ตามในตอนนี้เขานั้นมีพลังเวทย์จำนวนมากอยู่ในมือ สิ่งสำคัญคือการหาคนมาช่วงสร้าง ตราบใดที่มันสามารถช่วยเร่งความคืบหน้าได้เขาก็จะทำ

บังเอิญช่วงนี้ เขานั้นไม่มีอะไรทำ ดังนั้นเขาจึงหยุดไปยังเมืองหลักซักพักและอยู่ที่ดินแดนเพื่อพัฒนาอาณาเขตของเขา

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 174