คนที่อยู่รอบๆ เงียบไป ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

โจวโจวยิ้มออกมา

“ไม่คิดเลยว่าลูกศรแค่ดอกเดียวจะกระตุ้นกฎเกณฑ์แห่งการแหลกสลายขึ้นมาได้ มันจึงทำลายบาเรียเทพมังกรเวิ้งทะเลได้ทันที ฉันคิดว่าต้องยิงอีกเป็นสิบดอกซะอีก”

เขาคิดอย่างมีความสุข

กฎเกณฑ์แห่งการแหลกสลายช่างสมกับเป็นกฎเกณฑ์จริงๆ ผลลัพธ์ของมันไม่ธรรมดาเอาซะเลย!

อุปกรณ์ป้องกันของเมืองหลวงแห่งอาณาจักรไม่สามารถหยุดมันได้เลย

โอกาส 10% ที่จะกระตุ้นเอฟเฟกต์ของกฎเกณฑ์แห่งการแหลกสลายช่างแข็งแกร่งจริงๆ

เขาสงสัยเหลือเกินว่าเอฟเฟกต์ของกฎเกณฑ์แห่งความตายชั่วพริบตาที่มีโอกาสเกิดขึ้นแค่ 1% จะเป็นเช่นไร

เมื่อคิดได้เช่นนี้ โจวโจวก็คิดอยากที่จะยิงธนูอีก

สายตาของเขากวาดผ่านมอนสเตอร์ในเมืองหลวงและสุดท้ายก็มองไปยังราชาทาฮัน

“เจ้าจะยอมจำนนหรือไม่? ถ้าเจ้ายินดีที่จะยอมจำนนต่อข้าพร้อมกับลูกน้องของเจ้า ข้าก็จะไว้ชีวิตคนของเจ้าและให้พวกมันได้เข้าร่วมดินแดนตะวันสาดแสงของข้าเพื่อกลายเป็นลูกน้องของข้า”

เขาคิดอยู่ชั่วขณะและพูดออกมา

ราชาทาฮันและเหล่าลูกน้องมอนสเตอร์ที่อยู่รอบๆ ซึ่งได้ยินคำพูดของโจวโจวต่างก็พากันอึ้งไป

“เจ้าต้องการให้มอนสเตอร์แห่งหมอกอย่างพวกเรากลายเป็นลูกน้องของเจ้างั้นเหรอ?”

ราชาทาฮันพูดด้วยความเหลือเชื่อ

โจวโจวพยักหน้า

“เจ้าไม่เห็นทหารมอนสเตอร์ที่อยู่ทางด้านหลังข้าเหรอ?”

เขาชี้ไปยังทหารมอนสเตอร์ที่อยู่ด้านหลังของเขา

ราชาทาฮันและมอนสเตอร์ตัวอื่นๆ อึ้ง

พวกมันเห็น

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้พวกมันรู้สึกเหลือเชื่อก็คือลอร์ดเผ่าพันธุ์มนุษย์ผู้นี้ที่ถูกอัญเชิญมายังทวีปจื้อเกาได้มีทหารมอนสเตอร์อยู่ภายใต้การบัญชาการมากกว่าสิ่งมีชีวิตทั่วไปซะอีก

ราชาทาฮันเงียบไปสักพักก่อนที่ในที่สุดสายตาของมันจะมั่นคงขึ้นมา

“ศรัทธาของเราที่มีต่อเจ้าแห่งลอร์ดสีชาดนั้นบริสุทธิ์เป็นอย่างยิ่ง! อย่าคิดว่าพวกเราจะยอมจำนนต่อเจ้า!”

มันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

มอนสเตอร์ที่อยู่รอบๆ ก็ดูเหมือนจะอยู่ฝั่งเดียวกับมันและมีออร่าแบบเดียวกัน

โจวโจวแค่นเสียงอยู่ภายในใจ

ถ้าพวกแกศรัทธาจริงๆ งั้นทำไมคริสตัลสีชาดส่วนใหญ่ในร่างของพวกแกถึงอยู่ในระดับศรัทธาตื้นเขินและระดับศรัทธาแท้จริงเท่านั้นล่ะ?

มันมีเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่มีคริสตัลสีชาดระดับระดับจิตตั้งมั่น และระดับจิตศรัทธา นับประสาอะไรกับระดับจิตบริสุทธิ์

“เจ้าน่าจะได้เห็นความแตกต่างระหว่างพวกเราแล้ว มันไม่มีประโยชน์ที่จะมาขัดขืน ถ้าเจ้าไม่ยอมจำนน งั้นมันก็จะมีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่รอเจ้าอยู่ ราชาของพวกเจ้าคงต้องตายแน่ๆ แต่ข้าจะให้โอกาสกับลูกน้องของเจ้า”

“หลังจากที่การต่อสู้เริ่มขึ้น ตราบใดที่พวกเจ้าวางอาวุธลง อยู่เฉยๆ และยอมจำนน ทหารของข้าก็จะไม่สังหารพวกเจ้า นอกจากนี้เมื่อพวกเจ้าเข้ามายังดินแดนของข้าในอนาคตและกลายเป็นลูกน้องของข้า ชาวเมืองคนอื่นๆ ก็จะไม่เลือกปฏิบัติกับพวกเจ้า พวกเจ้าจะได้รับสิทธิ์และการปฏิบัติแบบเดียวกันกับชาวเมืองคนอื่นๆ นอกจากนี้…”

โจวโจวยกมือขึ้นและชี้นิ้วไปที่ราชาทาฮัน

“ข้าจะมอบรางวัลให้กับคนที่สามารถสังหารราชาทาฮันได้ด้วย! ข้าสัญญา!”

เขามั่นใจมาก

อันที่จริงถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่ามันใกล้ค่ำแล้ว เขาคงจะไม่สนใจจะพูดอะไรมากขนาดนี้เพื่อโน้มน้าวให้พวกมันยอมจำนน เขาคงบอกให้ทหารบุกเข้าใส่อีกฝ่ายไปแล้ว

อีกด้านหนึ่ง สีหน้าของราชาทาฮันก็ดำมืดลงไปในทันทีที่โจวโจวพูดจบ

ดวงตาของมอนสเตอร์แห่งหมอกตัวอื่นๆ เองก็ทอประกาย

“อย่าไปกลัว มันใกล้จะค่ำแล้ว ลอร์ดมนุษย์ผู้นี้ย่อมไม่สามารถต้านทานการกัดกร่อนของหมอกสีชาดในเวลากลางคืนได้ มันจะต้องล่าถอยไปแน่ๆ”

ราชาทาฮันรีบปลอบลูกน้องของมัน

เหล่าลูกน้องของมันอาจจะตอบรับกลับมา แต่ในใจของพวกมันกำลังพึมพำอะไรบางอย่างแล้ว

ใช่ ลอร์ดเผ่าพันธุ์มนุษย์ผู้นี้อาจจะล่าถอยไปในตอนกลางคืน แต่พรุ่งนี้ล่ะ? แล้วในอนาคตล่ะ?

มันไม่ใช่ว่ามันจะเป็นเวลากลางคืนไปตลอดใช่ไหม?

พวกมันไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่พวกมันก็มีความคิดเป็นอื่นไปแล้ว

บนท้องฟ้า เมื่อโจวโจวเห็นว่าอีกฝ่ายไม่คิดที่จะยอมจำนน เขาก็โบกมือให้ทหารของเขาที่อยู่ทางด้านหลังโดยไม่ลังเล

“โจมตี! ไม่จำเป็นต้องไว้ชีวิตผู้ใด!”

เขาพูดออกมา

“รับทราบ!” ทหารเก้าล้านคนคำรามออกมา

จากนั้นภายใต้การนำทัพของเหล่าแม่ทัพ พวกเขาก็พุ่งเข้าใส่เมืองหลวง

ในเวลานั้นเอง มันก็มีทหารมอนสเตอร์อยู่ในเมืองหลวงไม่ถึง 100,000 ตัวแล้ว

นี่เป็นเพราะทหารคนอื่นๆ ได้ถูกส่งไปสู้กับกองทัพไททันที่เมืองผู้พิทักษ์ฝั่งซ้ายแล้ว ซึ่งพวกมันก็ได้ถูกโจวโจวจัดการไปจนหมดแล้ว

ดังนั้นเมืองหลวงของอาณาจักรทาฮันในปัจจุบันจึงแทบจะไม่ต่างจากเมืองที่ไร้การป้องกันเมื่อไม่มีบาเรียเทพมังกรเวิ้งทะเล

ในขณะที่เหล่าทหารโจมตี สถานการณ์บนสมรภูมิก็แทบจะอยู่ในกำมือของโจวโจวเพียงฝ่ายเดียวเลย

เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ โจวโจวเองก็พยายามจะกระตุ้นเอฟเฟกต์ของกฎเกณฑ์แห่งความตายชั่วพริบตา

ในที่สุดเขาก็กระตุ้นเอฟเฟกต์ของมันได้หลังจากยิงลูกศรออกไปเกือบ 200 ดอก

หลังจากมอนสเตอร์แห่งหมอกที่มีตัวเป็นหมีและหัวเป็นสุนัขได้รับผลจากกฎเกณฑ์แห่งความตายชั่วพริบตา ร่างของมันก็ล้มลงกับพื้น และดวงวิญญาณของมันก็หายไป

สิ่งนี้ทำให้โจวโจวถอนหายใจออกมา

กฎเกณฑ์แห่งความตายชั่วพริบตาช่างน่าสะพรึงกลัวจริงๆ!

หลังจากผ่านไปสักพัก เมืองหลวงก็ถูกยึดโดยเหล่าทหารของโจวโจว

ราชาทาฮันและลูกน้องคนสำคัญทั้งหมดของมันต่างก็ถูกจับตัวไว้โดยยอดฝีมือแห่งดินแดนตะวันสาดแสง

…

ณ โถงโลหิตสวรรค์

โจวโจวนั่งอย่างสบายๆ ณ ที่ซึ่งราชาทาฮันและลูกน้องของมันเคยปรึกษาหารือเกี่ยวกับกิจการบ้านเมืองในอดีต

ด้านล่างนี้คือบุคคลสำคัญของอาณาจักรทาฮันที่ถูกควบคุมตัวเอาไว้

ตรงหน้าของพวกมันคือศพร่างหนึ่ง

มันคือศพของราชาทาฮัน

ราชาผู้นี้ที่ปกครองอาณาจักรทาฮันมาเกือบร้อยปีไม่อาจหลีกหนีชะตากรรมที่ถูกลูกน้องแทงข้างหลังได้

สายตาของโจวโจวมองไปยังมอนสเตอร์แห่งหมอกตัวหนึ่งที่มีผิวสีแดงอมม่วงและรูปร่างที่เพรียวบาง มันมีหนวดแหลมสองอันบนหัวและสวมชุดสีม่วงของเสนาบดี

เป็นมันนั่นเอง

เมื่อราชาทาฮันประมาท มันก็มีมีดสั้นเล่มหนึ่งแทงมันจากทางด้านหลังและจบชีวิตของมัน

จากนั้นมันก็อยู่เฉยๆ และยอมจำนนอย่างเชื่อฟัง นั่นจึงทำให้มันรอดชีวิตมาได้

“เจ้าชื่ออะไร? เจ้ามีตำแหน่งอะไรในอาณาจักรทาฮัน?”

โจวโจวถามด้วยความสนใจ

“รายงานท่านลอร์ด ชื่อของข้าคือเซซิล ในอดีตข้าคือเจ้าหน้าที่เสื้อผ้าชั้นสองที่ดูแลชีวิตประจำวันของทาฮัน”

เซซิลรีบประจบ

“เจ้าทำได้ดีมากที่ลอบสังหารราชาทาฮัน ข้าจะไม่กลับคำพูด นับจากนี้เป็นต้นไปเจ้าคือลูกน้องของข้าแล้ว เมื่อข้าควบคุมอาณาจักรทาฮันทั้งหมดอย่างเป็นทางการแล้ว เจ้าสามารถเลือกดินแดนภูมิภาคที่อยู่ต่ำกว่าระดับทองคำเหลืองจากหลายๆ ดินแดนเป็นดินแดนของเจ้าได้ และเจ้าก็จะได้กลายเป็นลอร์ดประจำดินแดนภูมิภาคนั้น”

“ในอนาคต ตราบใดที่เจ้าไม่ละเมิดกฎของดินแดนตะวันสาดแสงและทำสิ่งที่ลอร์ดประจำดินแดนควรทำได้ เจ้าก็จะได้เป็นลอร์ดประจำดินแดนนั้นต่อไปเรื่อยๆ”

โจวโจวกล่าว

“ขอบคุณสำหรับรางวัลขอรับท่านลอร์ด! ข้าจะรับผิดชอบดินแดนนั้นให้ดีและไม่ทำให้ท่านผิดหวังเด็ดขาด!”

เมื่อเซซิลได้ยินคำพูดของโจวโจว ดวงตาของมันก็เต็มไปด้วยความภักดีและความตื่นเต้นทันที มันคุกเข่าลงกับพื้นในทันใดและพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นและความเคารพ