"ตูมม!"

ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้นตรงที่หลิน ยู อยู่

เหล่านักฆ่าที่เพิ่งหายตัวไป จู่ๆ ก็หนามไม้จำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากกระจายไปรอบๆตำแหน่งที่พวกเขาเพิ่งหายตัวไป

มันปกคลุมพื้นที่หลายสิบเมตรทันที

แต่มันยังไม่จบเพียงเท่านั้น

หลังจากที่หนามไม้ขนาดใหญ่เหล่านั้นปรากฏขึ้น พื้นดินทั้งหมดที่มีหนามไม้ก็ยกตัวขึ้น ปิดผนึกพื้นที่ทั้งหมดไว้ทันที

ภายในเสียงที่ดังสนั่นมันก่อตัวเป็น กรงขังที่ทำจากหนามไม้ ดักจับนักฆ่าที่หลบหนีออกไปไม่ทัน

"สังหารมันซะ!"

เสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของหลิน ยู ดังขึ้น

กรงหนามได้หดตัวกลายเป็นลูกบอลอย่างกระทันหัน เลือดสาดกระเด็นออกมาจากด้านใน

นักฆ่าหลายคนที่แข็งแกร่งในตอนนั้น ถูกสังหารทันที

"!!!"

ดวงตาของ จางเหิง เบิกกว้างขึ้นในทันที เมื่อเห็นฉากที่โหดเหี้ยมนั้น

ทหารหายากระดับ 8 ที่ภูมิใจ พวกมันทั้งหมดถูกสังหารแบบนี้งั้นเหรอ?

นี้มันเกิดอะไรขึ้น!? ชายคนนี้เป็นใครกัน?

เขาทั้งตกใจและประหลาดใจ

เขาไม่เข้าใจจริงๆ

ทำไมทหารหายากระดับ 8 ที่มีอุปกรณ์ครบครันมีบัพเพิ่มค่าสถานะถึงถูกฝ่ายตรงข้ามสังหารอย่างง่ายดาย

เป็นไปได้ไหมว่าจิตวิญญาณพฤกษาตัวนั้นเป็นทหารระดับ 9!?

แต่คำถามคือจิตวิญญาณพฤกษามันเป็นทหารสนับสนุนไม่ใช่หรอ?

ทหารสนับสนุนทำไมถึงได้มีสกิลโจมตีที่ทรงพลังขนาดนี้กัน?

แถมขอบเขตของมันก็กว้างซะจนแม้แต่ทหารของเขาก็ไม่สามารถหลบหนีออกมาได้!

โดยที่ไม่เปิดโอกาศให้เขาคิดแม้แต่น้อย

ในวินาทีต่อมา

จู่ๆ เขาก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายความตายปกคลุมร่างของเขา ทำให้ผมของเขาตั้งชันขึ้น

"บูมมม!"

เสียงระเบิดดังขึ้น

ลำแสงสีแดงเพลิงพุ่งผ่านทุ่งหญ้าโจมตีเขาอย่างรวดเร็ว

จางเหิงรู้สึกกดดันอย่างรุนแรง

หากถูกการโจมตีด้วยลำแสงสีแดงเพลิงนี้ เขาก็ตายอย่างแน่นอน

"ตั้งขบวนรูปแบบป้องกัน!"

เขาไม่กล้าที่ลังเลรีบสั่งให้สั่งการอัศวินที่อยู่ข้างๆ

ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างขึ้น

อัศวินทั้งหมดที่อยู่ข้างหน้าเขาต่างยกโล่ขึ้นควบแน่นเป็นกำแพงโปร่งแสงตรงหน้าเขา ราวกับเป็นกำแพงแห่งสวรรค์

"ตูมมม!!"

เกิดเสียงดังสนั่นทั่วทุ่งหญ้า

แม้แต่อากาศโดนรอบก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

กอ่นที่จากเหิงจะทันได้ตอบโต้ กระแพงโปร่งแสงที่อยุ่ตรงหน้าเขาก็เกิดเสียง "แกร๊กก" แต่ออกเป็นชิ้นส่วนนับไม่ถ้วน

จากนั้นลำแสงก็พุ่งต่อไปไม่ได้อ่อนแรงลงแม้แต่น้อย เจาะทะลวงร่างกายของอัศวินหลายตัวกระแทกเข้าที่เอวของเขาทันที ระเบิดกลายเป็นก้อนเลือด

"พี่ใหญ่จางง!!!"

ใบหน้าของน้องชายที่อยู่ด้านข้างเปลี่ยนไปทันที รีบวิ่งขึ้นไปดูจางเหิงทันที

ที่เอวของเขา เกิดเป็นรูโห่ว เลือดไหลออกมาไม่หยุด

จางเหิงหวาดกลัวจริงๆแล้วในตอนนี้

พลังของลำแสงสีแดงเพลิงนั้นเกินกว่าขอบเขตของระดับ 8 ไปไกลแล้ว

แม้แต่ระดับ 9 ทั่วไปก็ยังไม่ถึงระดับนี้

ครั้งนี้เขาได้มาเจอกับสัตว์ประหลาดแบบไหนกัน?

ความแข็งแกร่งของเขาชั่งน่าหวาดกลัวยิ่งนัก!

หากไม่ใช่เพราะว่ามีทหารอัศวินรับการโจมตีให้เขาก่อนหน้านี้ เขาคงถูกสังหารด้วยการโจมตีนั้นไปแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น การโจมตีนั้นมันก็ยังรุนแรงถึงขนาดทะลวงกระป้องการของอัศวินของเขา กระแทกเข้ากับเขาอย่างแรง

"ถอย!!"

เขาไม่กล้าคิดมากอีกตอบไป หลังจากมองดู หลิน ยู ที่อยู่ไกลๆอีกครั้ง เขาก็พาน้องชายของเขาขึ้นยาพาหนะหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่มีความตั้งใจหยุดแม้แต่น้อย

หลิน ยู ต้องการที่จะตามไป แต่น่าเสียงดายที่มีฝูงมดกลืนวิญญษณอยู่ด้านหน้าเขามากเกินไป ซึ่งทำให้เขาไม่สามารถที่จะไล่ตามไปได้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากยอมแพ้

แต่เป็นเพราะการโจมตีของเป่าปิงที่เขาเพิ่งใช้ออกมานั้น

มันได้ทำให้ราชันคนอื่นบนพื้นที่ทุ่งหญ้าทั้งหมดตกตะลึงในทันที

"นี้มัน ข้าไม่ได้ตาฝากใช่ไหม จางเหิง แพ้แล้วจริงๆ?"

"ลำแสงเมื่อกี้นี้มันคืออะไรกัน!? มันทะลวงได้แม้แต่อัศวินระดับ 8 ที่อยู่ในรูปแบบป้องกันของจางเหิง!"

"นั้นคือทหารของเผ่ามนุษย์ ที่โดดเด่นอย่างมากในด้านการป้องกันเลยนะ!"

"เขาแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!!"

ต้องบอกว่าความแข็งแกร่งที่ หลิน ยู ได้แสดงออกมานั้นในตอนนี้ทำให้พวกเขาหวาดกลัวขึ้นมาจริงๆแล้ว

หลังจากที่แสดงปฏิกิริยาแบบนั้นออกมา พวกเขาทั้งหมดก็ถอยห่างจากตำแหน่งที่ หลิน ยู อยู่ บางคนหวาดกลัวถึงกับขนาดถอยกลับไปทันที

อย่างไรก็ตาม หลิน ยู ไม่ได้สนใจราชันคนอื่นมากนัก

เนื่องจากที่นี้มีราชันจำนวนมากเกินไปในปัจจุบัน

ถ้าหากเขาทำอะไรแบบสู่ม สังหารเพียงแค่ไม่กี่คนก็ไม่เป้นไร แต่เมื่อไรที่เขาไปกระตุ้นความโกรธของราชันหมู่มากเข้า ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน เขาก็ไม่สามารถต้านทานการปิดล้อมของราชันระดับ 7 จำนวนมากได้

สุดท้ายแล้ว เขาแค่ต้องรอให้ได้รับรางวัลจากการสังหารมอนสเตอร์ราชันมาก่อน สิ่งที่ได้รับก็จะมากกว่าสิ่งที่สูญเสียไป

ดังนั้น หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เขาก็ตั้งสมาธิเริ่มต้นสังหารฝูงมดกลืนวิญญาณต่อไป ค่อยๆ เข้าใกล้ราชามดกลืนวิญญาณ

......

อีกด้านหนึ่ง

จางเหิงที่หลบหนีออกมาจากพื้นที่ทุ่งหญ้านั้น ได้กลับมายังทางเข้าของโลกอู๋ซาง พร้อมกับกองกำลังของเขาและเหล่าน้องชายของเขา

ทันทีที่เขากลับมาถึง มันก็ได้ดึงดูดความสนใจของราชันคนอื่นๆทันที

พวกเขาต่างมองดูทีละคน

"หือ แปลกแหะ นั้นมันจางเหิงคนนั้นไม่ใช่ ทำไมเขาถึงได้รับบาดเจ็บกัน?"

"ดูท่าทางจะบาดเจ็บสาหัส ด้วยนะนั้น!"

"ข้าจำได้เหมือนกองกำลังของเขาจะเน้นไปที่การป้องกันเป็นหลักนิ มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะได้รับบาดเจ็บจากราชันระดับเดียวกัน"

"เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้พบเข้ากับราชันระดับ 8 หรือมอนสเตอร์ระดับราชัน!?"

ข่าวที่ว่าจางเหิงได้รับจากเจ็บสาหัสลามออกไปเมื่อพายุเฮอริเคน แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ที่ทางเข้าของโลกอู๋ซาง เหล่าราชันนับไม่ถ้วนต่างพูดคุยกัน

สุดท้ายแล้ว การที่จะขึ้นไปยัง 100 อันดับแรกของทั้งโลกได้นั้นต้องแข็งแกร่งอย่างมากไม่สามารถมองข้ามได้แม้แต่น้อย

แต่ถึงอย่างนั้น จางเหิงก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ซึ่งมันไม่น่าเป็นไปได้

หลังจากนั้นไม่นาน

ข่าวที่ว่าจางเหิงได้รับบาดเจ็บสาหัสจากราชันระดับ 7 เผ่าพฤกษาก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในหมู่ราชันระดับ 7 ของโลกอู๋ซาง

"ข่าวนี้เป็นความจริงงั้นเหรอ ที่ว่ามีราชันระดับ 7 สามารถทำให้จางเหิงบาดเจ็บสาหัสได้!"

"มันเป็นไปได้ไม่ได้ กองกำลังของจางเห็นแม้จะไม่ได้โดดเด่นด้านหลังโจมตี แต่พวกเขาก็ยังแข็งแกร่งอย่างมากในด้านพลังป้องกัน ข้าเกรงว่าแม้แต่เหล่าผู้แข็งแกร่ง 50 อันดับแรกก็ยังไม่สามารถทะลวงกระป้องกันของเขาอย่างง่ายดาย!"

"มันเป็นความจริงอย่างแน่นอน! มีคนมากมายของโลกของเราได้เห็นมันด้วยตาของพวกเขาเอง!"

"นี้...หรือว่าเป็นไปได้ไหมที่จางเหิงจะได้พบกับราชันที่แข็งแกร่งจากโลกอื่น!?"

"ฉันเคยได้ยินมาว่าทหารพืชที่ทรงพลังเพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้น แต่เจ้าตัวแบบนั้นฉันไม่เคยเห้นมาก่อนเลย"

"จริงแล้วเผ่าพฤษานั้นไม่ได้เด่นด้านการรักษากับความอึดของทหารหรอกอย่างนั้นหรือ? เมื่อไรกันที่พวกเขามีสกิลโจมตีที่รุนแรงขนาดนี้"

การสนทนายังดังขึ้นไม่หยุดที่ทางเข้าของภูมิภาคหลัก เหล่าราชันที่ผ่านไปมาก็ได้ยินเกี่ยวกับข่าวลือนี้

มันเป็นเช่นเดียวกับโลกหยวนซาและโลกจิตวิญญาณแท้จริง

ที่ตั้งของโลกอู๋ซางนั้น ก็อยู่ไม่จากโลกดึกดำบรรพ์ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะไปเจอราชันอีกฝ่าย

พวกเขาอดไม่ได้ที่จะเดาว่าอีกฝ่ายมาจากโลกไหน

"ว่าไง เจ้าพอจะนึกออกบ้างไหม"

ที่ใกล้ทางเข้า มีร่างที่สง่างามสามร่างยืนอยู่ด้วยสีหน้าที่แตกต่างกันออกไป

พวกเขาไม่เหมือนกับราชันระดับ 7 คนอื่นๆ

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ระดับ 7 แต่พวกเขาก็ไม่ตกใจกับข่าวนี้แม้แต่น้อง

"แม้ว่าเจ้าโง่จางเหิงจะไม่ได้เก่งมากนัก แต่เขาก็ยังพอแข็งแกร่งอยู่บ้าง หากแม้แต่เขายังป้องกันไม่ได้ คนๆนี้จะเป็นภัยคุกคามใหญ่สำหรับเราในอนาคต ซึ่งนี้มันไม่ดีสำหรับพวกเรา"

สุภาพบรุษหน้าหยกคนอื่นพูดขึ้นมา

"ข้าเห็นด้วยกับเจ้า" ชายหนุ่มที่เย็นชาพูดขึ้น

"ดูเหมือนพวกเราจะมีความเห็นเหมือนกันนะในครั้งนี้"

หญิงสาวซึ่งสวมชุดสีดำเลียลิมฝีปากสีแดงของเธอและยิ้มออกมาอย่างแปลกประหลาด

เมื่อทั้ง 2 คนเห้นการแสดงออกของเธอ ร่องรอยความหวาดกลัวฉายออกมจากแววตาของพวกเขา

หญิงสาวคนนี้

เธอเป็นราชันเผ่าปิศาจ เป็นอันดับ 1 ท่ามกลางราชันระดับ 7 ของโลกอู๋ซาง ผู้คนรู้สึกเธอในฐานะแม่มดปิศาจที่น่าสะพรึงกลัว ผู้คนส่วนมากจะถูกดึงดูดด้วยเสน่ห์ของเธอเพียงข้างเดียว แม้แต่ราชันอันดับต้นๆ ยังต้องหวาดกลัวเธอถึง 3 ส่วน

ส่วนใหญ่กองกำลังของพวกเขาจะถูกครอบงำโดยปิศาจเสน่ห์ แล้วฆ่าทิ้งโดนไม่รู้ตัว

.....

หลิน ซึ่งอยู่ในพื้นที่ทุ่งหญ้าไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย

ว่าในตอนนี้เขานั้นถูกจับจ้องโดยราชันผู้แข็งแกร่งจากโลกอื่น

ในเวลนี้เขายังคงสังหารมดกลืนวิญญาณที่โผล่ออกมาเรื่อยๆ

จากต่อสู้อย่างหนักมานานถึง 20 นาที ในที่สุดพวกเขาก็ผลักดันฝูงมดกลืนวิญญาณกลับกไปหาราชามดกลืนวิญญาณได้สำเร็จ ป้องกันไม่ให้เหล่าฝูงมดแพร่กระจายออกมาอีก

"โอกาศมาถึงแล้ว ตอนนี้ละ รีบโจมตีราชามดกลืนวิญญาณเร็วเข้า!"

"ไป! สังหารราชามดบ้านี้ซะ"

"ทำลายรังของมันให้สิ้นซาก"

ราชันเหล่านั้นตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นออกค่าสั่งไปยังกองกำลังของตน

ในตอนนั้น กองกำลังจำนวนนับไม่ถ้วนก็กลายเป็นกระแสน้ำเข้าไปล้อมราชามดกลืนวิญญาณ การโจมตีพุ่งเข้ามาจากทั่วทุกสารทิศ

หลิน ยู เองก็ไม่รอช้า สั่งให้กองทัพพืชของเขาโจมตีเข้าไป

กองทัพพืชของเขานำโดยภูติไม้สงครามโบราณที่ได้รับวัตถุศักดิ์สิทธิ์ใหม่ และมีทหารพืชโจมตีไกลอื่นที่ถูกส่งไปยังอยู่ที่ด้านหลัง

ในชั่วพริบตาเดียว เถาวัลย์หนามและเห็ดระเบิดจำนวนมากก็พุ่งไปยังเอวและท้องของราชันมดกลืนวิญญาณ ทำให้เกิดระเบิดอย่างรุนแรงต่อเนื่อง

ที่ใกล้ๆกับภูติไม้สงครามโบราณยังมีดอกไม้มรณะกลุ่มใหญ่ที่เพิ่งปลุกขึ้นมาโจมตีใส่ราชามดอย่างเมามัน

ราชามดกลืนวิญญาณคำรามออกมาครั้งแล้วครั้งเหล่า ฝูงมดกลืนวิญญาณจำนวนมากหลั่งไหลออกมาจากท้องของมัน ในเวลาเดียวกัน มันก็ใช้ก้ามของมัน สังหารเหล่ากองกำลังที่อยู่ตรงหน้า ทุบมันเป็นศพไป

แต่เนื่องจากที่นี้มีเหล่าราชันอยู่เป็นจำนวนมาก

นอกจากนี้ การเกิดของมดกลืนวิญญาณยังถูกระงับไว้อีกด้วย

ทันทีที่มีทหารตัวหนึ่งตาย จะมีทหารเข้าแทนที่ทันที

ราชามดกลืนวิญญาณซึ่งตัวมันไม่ได้มีความสามารถในการโจมตีมากนัก จุดถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นไม่นาน ตัวของมันก็เต็มไปด้วยบาดแผลรอยร้าวนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นบนร่างของมัน

"บูมมม!!"

ในตอนนั้นก็ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง

ในที่สุด เป่าปิงที่อยู่ข้างๆ หลิน ยู ก็ยิงกระสุนที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงมังกรทำลายล้างไปยัง ราชามดกลืนวิญญาณโดยเล็งไปที่หัวใจของมัน

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ หลิน ยู ไม่คาดคิดก็คือ

เมื่อราชามดกลืนวิญญาณีรู้สึกได้ถึงภัยคุกคามจากการโจมตีครั้งนี้ มันก็ได้หันศรีษะมาทางเข้าปล่อยเสียงคำรามที่น่าตกตะลึงออกมาทางเขา ทำให้พื้นที่รอบๆเริ่มบิดเบี้ยว

แม้แต่กองกำลังที่อยู่รอบๆ ก็รู้สึกราวกับวิญญาณของพวกมันถูกพรากไป ทุกคนต่างหยุดอยู่กับที่

สุดท้ายแล้ว กระสุนถั่ว 1 นัดได้เกิดหักเหระเบิดขึ้นที่ขาข้างหนึ่งของราชามดกลืนวิญญาณ

ราชามดกลืนวิญญาณส่งเสียงร้องโหยหวนออกมาอย่างน่าสมเพช ขาหน้าของมันหักเป็นสองท่อนทันที มันไม่สามารถหลบหนีการโจมตีอันร้ายแรงของหลิน ยู ได้

ทันใดนั้นมันก็อ้าปากกัดกินมดตัวอื่นที่เพิ่งเกิดขึ้นมาแล้วกลืนลงท้อง

อาการบาดเจ็บที่อยู่บนร่างกายของมันก็ ฟื้นตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่มองเห็นด้วยตาเปล่า กลับสู่กระสภาพเดิมในพริบตาเดียว

"บ้าเอ้ย! มันฟื้นกลับมาอีกแล้ว มันมีสกิลขี้โกงแบบนี้ได้ยังไงกัน!?"

"ทุกคนเน้นโจมตีไปที่ท้องของมันซะ!"

"จะปล่อยให้มันคลอดลูกไม่ได้!"

เหล่าราชันไม่คาดคิดว่าราชามดกลืนวิญญาณจะกินลูกๆของพวกเขาเพื่อฟื้นพลัง จากอาการบาดเจ็บ แถมผลลัพธ์ของมันก็ทรงพลังอย่างมาก

ไม่มีใครกล้าลังเลอีกต่อ พวกเขาทุกการโจมตีที่รุนแรงไปยังท้องของราชามดกลืนวิญญาณ

ทวีปดึกดำบรรพ์  เปลี่ยนเป็น โลกดึกดำบรรพ์