เช้าวันรุ่งขึ้น หลิน ยู ได้ตื่นขึ้นมา

เข้าเปิดช่องแชทส่วนตัว แต่ก็ยังไม่มีข่าวว่ากษัตริย์จะฟื้นขึ้นมาแต่อย่างใด

เดิมทีเขาต้องการจะส่งข้อความไปถามไถ่ แต่หลังจากคิดดูแล้วจะดีกว่าหากไม่รบกวนพวกเขาในเวลานี้

เช่นเดียวกับวัตถุศักดิ์สิทธิ์ดินแดนที่ขายไปเมื่อวานนี้ ในตอนแรกเขาวางแผนที่จะแสดงให้ จี้ หยุนซวง ดูว่าเขาจะสามารถแลกเปลี่ยนวัตถุศักดิ์สิทธิ์ดินแดนนี้กับสิ่งใดได้บ้าง

แต่หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ อีกฝ่ายมีพ่อเป็นถึงกษัตรย์ แม้แต่ทหารหายากยังได้รับอย่างง่ายดาย ดังนั้นเป็นธรรมดาที่เธอจะไม่ขาดแคนสมบัติเช่นนี้

"ลืมไปก่อนก็แล้วกัน รออีกซัก"

หลิน ยู ลุกขึ้นออกจากบ้านต้นไม้ออกมายังอาณาเขต

เขาล้างหน้าล้างตาหาของว่างกินพรางตรวจสอบรายรับรายจ่ายของเมืองหวงซาเมื่อวานนี้

เมื่อได้รับวัตถุดิบระดับ 9 มา เขาก็รีบออกจากดินแดนมุ่งหน้ายังเผ่าคนแคระทันที

จากนั้นภายในการนำของคนแคระ เขาเดินผ่านไปยังด้านหลัง ในที่สุดก็ได้พบกับมากอร๋นที่กำลังขุดเหมืองอยู่ด้านในภูเขา

เขาได้ยินเสียงขุดดังมาแต่ไกล รวมถึงเสียงคนแคระที่กำลังขนแร่ออกมาด้วยอีกด้วย

มีมากอร์นคอยสั่งการอยู่ข้างๆ

"นายมาอยู่นี้นี่เองฉันหาเจอซักที"

หลิน ยู เดินผ่านถ้ำเข้ามาตรงไปยังเหมืองที่กำลังขุดกันอยู่

"หลิน ยู?"

มากอร์นที่ยืนอยู่บนขอบเหมือง หันศรีษะกลับไปมองเขา

"เจ้าไม่คิดว่าที่นี้ร้อนเกินไปที่จะมางั้นเหรอ ทำไมวันนี้เจ้าถึงมีเวลามาหาข้าได้ละ"

"แล้วทำไมนายถึงคิดว่าฉันมาหานายกันละ" หลิน ยู ยอกย้อนกลับ

"เจ้า...มาส่งอาหารใช่ไหม!!"

ดวงตาของ มากอร์นเปล่งประกาย เข้าเจ้ามองไปที่หลิน ยู อย่างกระหาย

ด้วยความคาดหวังของเขา หลิน ยู สำลักสิ่งที่เขากำลังจะพูดต่อไป

ใช่แล้ว

เขาดูเหมือนมาส่งอาหารจริงๆงั้นเหรอ

เขาพูดอย่างเขินอายว่า "ฉันหาที่ขายอุปกรณ์ระดับสูงได้แล้ว ฉันต้องการความช่วยเหลือจากนาย นายอาจจะต้องสร้างอุปกรณ์ระดับ 10 ขึ้นมาหลังจากนี้"

"กลายเป็นว่าแค่เรื่องสร้างอุปกรณ์ มันก็แค่เรื่องง่ายๆ" มากอร๋นยิ้ม ออกมาดวงตาของเขาหรี่ลงอย่างเจ้าเหล่

หลิน ยู ก็ หัวเราะด้วยเช่นกัน แต่รอยยิ้มที่ปรากฏออกมามันคือการเสแสร้ง

จากนั้นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของมากอร์นก็เปลี่ยนทันที

"ธัญพืช 100000 กิโลกกรัม"

"100000 กิโลกรัม ไอ้บ้าเอ้ยทำไมนายไม่ปลูกมันเองเลยละ"

"9 90000"

"ไม่! ได้แค่ 30000"

"30000 มันจะไปพอได้ยังไงกัน! คนในตระกูลของฉันก็กำลังรออาหารของเจ้าอยู่"

"แล้วพวกนายกินอาหารธรรมดามันจะตายหรือยังไง!!"

"ส่วนใหญ่เอาไว้จัดงานเลี้ยงน่ะ"

"...."

"อืมม งั้น 70000 ไม่น้อยไปกว่านี้"

"50000! ฉันให้ได้สูงสุดที่ 50000 ผู้คนในเมืองของจะอดตายอยู่แล้ว"

"50000!? เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันต้องเวลานานแค่ไหนกว่าจะสร้างอุปกรณ์ระดับ 10 ได้ 1 ชิ้น? อย่างต่ำต้อง 60000!"

"เอาละ เอาละงั้น 60000 ก็ 60000"

หลังจากที่เจรจาต่อรองกัน ในที่สุดราคาก็กำหนดไว้ที่ธัญพืช 60000 กิโลกรรม อีกทั้งมันยังเป็นพืชผลพิเศษที่ถูกปลูกขึ้นโดยทหารพืชของหลิน ยู

แม้ว่า หลิน ยู จะรู้ว่าเขาสามารถนำธัญพืช 60000 กิโลนี้ มาแลกกับอุปกรณ์ระดับ 10 นี้ได้แต่เขาก็ยังลำบากใจอยู่ดี

สุดท้าย เมล็ดพันธุ์เหล่านี้ มันไม่ลอยมากับสายลม แต่มันถูกปลูกโดยผู้คนของเขา

ยกเว้นส่วนที่เก็บเข้าคลังสินค้าของดินแดน ส่วนที่เหลือเป็นรายได้ของประชาชนภายในดินแดน ในฐานะราชัน เขาไม่สามารถไปแย่งชิงแหล่งที่มาของรายได้ของคนอื่นได้

ไม่อย่างนั้นผู้คนจะพึ่งพาอะไรในการหาเงินกัน

เขาปวดหัวจริงๆ

เมื่อเขากลับไป เขาต้องขอให้ เซียว ฉางกุ้ย ซื้ออาหารจากพ่อค้าคนอื่น เพื่อให้การส่งออกอาหารของเขาไม่ได้รับผลกระทบ

สิ่งเดียวที่โชคดีคือเมืองหวงซายังมีเงินทุนสำรองอีก 1 ล้านซึ่งน่าจะเพียงพอต่อการซื้ออาหาร

เมื่อรวมกับธัญพืชที่เก็บไว้ในคลังสินค้าของดินแดนแล้ว มันไม่น่าจะมีปัญหาที่จะหาธัญพืชกว่า 60000 กิโลมาได้

สำหรับการส่งออกธัญพืชในตอนนี้ เขาคงต้องระงับเอาไว้ก่อน อย่างไรก็ตามจุดประสงค์สูงสุดคือการสร้างรายได้

เขาจะสามารถทำเงินได้ด้วยอุปกรณ์ระดับ 10 ได้เท่าไรกันนะ!?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลิน ยู ก็รู้สึกโล่งอก

หลังจากที่เขาพูดคุยกับมากอร์นเกี่ยวกับการสร้างอุปกรณ์ เขาก็ออกจากเผ่าคนแคระกลับไปยังดินแดน

เมื่อเขาเดินผ่านป่าไป เขาก็พบกับเซียว ฉางกุ้ย หลังจากที่พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เสร็จ หลังจากที่เขาอธิบายสั้นๆ เขาก็กลับไปยังดินแดนพร้อมกับมังกรราชาปิศาจ

ช่วงเวลานี้ พระอาทิตย์กำลังขึ้น

เมื่อแสงแดดส่องผ่านป่ามายังเมืองหวงซา เหล่าชาวเมืองก็เริ่มตื่นกันแล้ว

พวกเขาออกไปทำฟาร์ม สร้างบ้าน สร้างกำแพงเมือง ไปล่ามอนสเตอร์ในทะเลทรายโกบี..

หลิน ยู ขี่ มังกรราชาปิศาจ มันได้คำรามลั่นไปทั่วทั้งป่า ดึงดูดผู้คนให้มองไปที่มัน พวกเขาคุ้นเคยกับมันนานแล้ว ไม่ได้ตื่นตระหนกเหมือนในช่วงแรก

หลังจากที่กลับมายังดินแดน

หลิน ยู เรียกทหารพืชมาข้างๆเขา

หลังจากที่พิจารณาอยู่ซักครู่หนึ่ง เข้าก็สั่งให้มอสชีวภาพทั้ง 15 ตัวที่เพิ่งกลายพันธุ์ไปเกาะอยู่บนภูติไม้สงครามโบราณ

สุดท้ายแล้วภูติไม้สงครามโบราณเป็นทหารพืชที่อยู่แนวหน้า กองกำลังที่สร้างความเสียได้มากที่สุดก็คือพวกมัน อย่างแรก เขาต้องเพิ่มอัตราการรอดชีวิตให้กับพวกมันส่วนกองกำลังอื่นค่อยคิดทีหลัง

ต่อจากนั้น

เขาก็ได้ใช้พลังเวทย์อีกหลายแสนเพื่อเติมเต็มช่องว่างทหารพืชที่เหลืออยู่

อีกทั้งเขายังเอาวัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพระดับ A ที่เพิ่งได้รับมาเมื่อวานมายังฐานทัพ

[ท่านต้องการใส่ วัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพ "การโจมตีครั้งสุดท้าย" ในช่อง "ดอกไม้แห่งการกลืนกลิน" หรือไม่!?]

[เมื่อใส่แล้ว กองกำลังที่เกี่ยวข้องจะได้รับบัพจากวัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา การเปลี่ยนวัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพต้องใช้พลังเวทย์ในการถอดออก]

"ใช่"

ด้วยการตอบสนองของ หลิน ยู วัตถุศักดิ์สิทธิ์กองทัพในมือของเขาก็ปกคลุมไปด้วยลำแวง ค่อยๆ ลองเข้าไปในช่องของดอกไม้แห่งการกลืนกิน

ในเวลาเดียวกันนั้น ดอกไม้แห่งการกลืนกินในดินแดนก็ถูกลำแสงปกคลุม

ณ จุดนี้ ถือว่าการเตรียมตัวของ หลิน ยู นั้นเสร็จสมบูรณ์แล้ว

เขาไม่ลังเล ออกจากฐานทัพมุ่งหน้าไปยังต้นไม้โลกเพื่อเดินทางไปยังอาณาจักรลับอีกครั้ง

หวืดด!

แสงสว่างวาบขึ้นเขาปรากฏตัวที่ลานบนเกาะลอยฟ้าอีกครั้ง

มันเป็นช่วงเช้า จะมีราชันจำนวนไม่มากนักเทเลพอร์ตมา ทำให้บริเวณนี้ดูว่างเปล่าแปลกๆ

ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ หลิน ยู เทเลพอร์จไปยังเมืองด้านล่างรีบมุ่งหน้าไปยังวิหารธรรมชาติ

ใช่แล้ว มันเป็นวิหารของสำหรับเผ่าพฤกษา

นี้คือสิ่งที่หลิน ยู รู้มาจากการสอบถามบนถนนสายหลักเมื่อวานนี้ ว่ามีการสร้างวิหารทั้ง 10 แห่งขึ้นมาในเมืองหลวงของอาณาจักรลับเป็นตัวแทนของดินแดนทั้ง 10 ประเภท

โดยจะมีการสื่อสารกับเหล่าทวยเทพผ่านทางวิหารเหล่านี้ ราชันจะได้รับคุณสมบัติในการรวบรวมพลังแห่งต้นกำเนิดดินแดน

นี้เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงไม่ได้รับพลังต้นกำเนิดดินแดนจากการสังหารบอสมอนสเตอร์เมื่อวานนี้

ผ่านไปไม่นาน เขาก็เดินข้ามถนนมาถึงวิหารอันงดงามที่รายล้อมไปด้วยต้นไม้เขียวขจี

ด้านหน้าของวิหารมีลานกว้างรูป 4 เหลี่ยม

ราชันเผ่าพฤกษาหลายคนมาเร็วกว่าเขา ถูกรายล้อมด้วยต้นโม้โบราณที่สูงตระหง่านตรงกลางราวกับพวกเขากำลังทำอะไรบางอย่าง

บริเวณนี้ ราชันเผ่าพฤกษาคนอื่นๆ ปรากฏตัวขึ้นอย่างต่อเนื่อง มุ่งหน้าไปยังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ตรงกลาง

แต่สิ่งที่ทำให้ หลิน ยู ประหลาดใจคือคนที่อยู่ประจำการอยู่ในวิหารนั้น

เขาคือเอลฟ์!

นี้เป็นครั้งแรกที่ หลิน ยู เห็นเอลฟ์ตัวจริง มันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่งดงามของพวกเขา

โดยเพราะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นหูที่แหลมยาวนั้น มันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะมองมันจากระยะไกล

น่าเสียดายที่ตอนนี้เหล่าเอลฟ์กำลังสวดภาวนาอยู่ภายในวิหาร ผู้คุ้มกันของเข้มงวดอย่างมากไม่อย่างนั้นเขาคงอยากขอเข้าไปใกล้เพื่อดูให้เห็นชัดๆ

หลิน ยู ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาเดินตามราชันคนอื่นเข้าไปยังใจกลางวิหารที่มีต้นไม้ใหญ่

ทันใดนั้น หน้าต่างที่ไม่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา

เมื่อพิจารณาอย่างใกล้ ปรากฏว่าที่นี้มันคล้ายๆกับวิหารอวยพรในอาณาเขตของเขาซึ่งสามารถให้ราชันขอพรเพื่อให้ได้รับบัพที่สอดคล้องกัน

ไม่แปลกใจเลยทำไมราชันเหล่านี้ถึงได้มายังที่นี้

ทั้งหมดเพื่อขอรางวัลที่จากอาณาจักรลับแห่งนี้

ขณะที่หลิน ยู กำลังศึกษาวิธีรับคุณสมบัติในการรวบรวมต้นกำเนิด ก็ได้มีราชัน 2 คนเข้ามา

"เอาละ วางมือไว้บนต้นไม้แห่งต้นกำเนิดนี้ แล้วนายสามารวบรวมต้นกำเนิดแห่งธรรมชาติได้"

หลังจากที่เสียงเงียบลงราชันอีกครั้งก็เหยียดฝ่ามือออกไปอย่างมีความหวัง ค่อยๆวางมันลงไปบนต้นไม้โบราณที่อยู่ด้านหน้าเขา

ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างวาบ ต้นไม้โบราณกวัดแกว่งไปมา

ได้มีละอองแสงตกลงมาจากด้านบน กลัดเป็นกลุ่มแสงสีเขียวต่อหน้าราชันหนุ่ม

นั้นหรือคือต้นกำเนินธรรมชาติ

หลิน ยู รู้สึกมึนงง

มันไม่ง่ายได้หน่อยงั้นหรอที่จะได้รับวัตถุดิบที่ใช่เลื่อนขั้นจากระดับ 7 ไปยังระดับ 8 แบบนี้?

หลังจากคิดเกี่ยวกับเนื่องนี้ เขาก็ตามราชันหนุ่มก่อนหน้านี้เอื้อมไปแตะที่ต้นไม้โบราณ

ในตอนนั้นเอง ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่างกระทันหัน

ทันทีที่ฝ่ามือของเขาสัมผัสไปที่ต้นไม้ต้นกำเนิด แสงสว่างพร่างพราวก็ระเบิดออกมาทันที ห่อหุ้มตัวเขาและต้นไม้ต้นกำเนิดทั้งหมดเอาไว้

ลำแสงสะยานขึ้นสู่เบื้องบนพุ่งไปยังท้องฟ้า

จู่ๆ ภาพอันงดงามนี้ก็ทำให้ราชันที่อยู่ข้างๆ เขาจ้องด้วยดวงตาที่เบิกกว้างอย่างตกตะลึง

รวมถึงเหล่าเอลฟ์ที่กำลังสวดภาวนาอยู่ภายในวิหาร พวกเขาได้รับการแจ้งเตือนจึงรีบมาปรากฏตัวที่ด้านนอกวิหารทันที

"มันเกิดอะไรขึ้น!?"

"หรือว่า...นี้คือของขวัญจากพระมารดาแห่งธรรมชาติ"

เอลฟ์ที่ออกมาถึงกับตกตะลึงเมื่อมองไปยังต้นไม้ต้นกำเนิด และ หลิน ยู ที่อยู่ใต้ต้นไม้ด้วยความไม่อยากเชื่อ

"มนุษย์ธรรมดาจะได้รับของขวัญจากพระมารดาได้อย่างไรกัน!"

"แม้แต่ท่านมหาปุโรหิตยังได้รับของขวัญนี้เมื่อตอนเข้ารับตำแหน่งเท่านั้น"

"นี่...มันเกิดอะไรขึ้นที่นี้"

"หรือว่านี้เป็นคำพยากรณ์ใหม่จากพระมารดาใช่หรือไม่!?"

เหล่าเอลฟ์ร้องออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง

แต่ความจริงที่ปรากฏตรงหน้าเขา มันทำให้พวกเขาต้องเชื่อ พวกเขาทั้งหมดต่างหยุดอยู่กับที่

ไม่หยุดที่จะพูดถึงเขา

แม้แต่ หลิน ยู ที่เป็นคนที่ทำให้เกิดปรากฏการณ์ก็ยังตกตะลึงให้เวลานี้

นี้มันเกิดอะไรขึ้น?

ทำไมกับคนอื่นๆถึงได้เกิดปรากฏการณ์เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น

แต่กับเขาถึงกับทำให้ลำแสงสีเขียวพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า?

หรือว่าเขาจะเป็นบุตรแห่งสวรรค์ในตำนานงั้นเหรอ?

น่าเสียดาย

โดยที่ไม่ให้เวลาเขาคิดแม้แต่น้อย

ลำแสงสูงเสียดฟ้าที่ห่อหุ้มตัวเขาอยู่นั้นก็สลายหายไปอย่างรวดเร็ว รวมตัวกันเป็นอักษรรูนประหลาดอยู่บนหลังมือของเขา และค่อยๆเลือนหายไป

จากนั้นกลุ่มแสงเจิดจ้าก็เปล่งประกายตรงหน้าเขา

เหมือนเขาที่เขาเคยเห็น

เพียงแค่นี้?

แล้วก็หายไป?

หากเป็นไปพล๊อตการ์ตูน เขาต้องเป็นเด็กที่เกิดมามีความแข็งแกร่งที่เหนือมนุษย์มีความสามารถที่จะท้าทายฟ้าดินเพื่อไปยังจุดสูงสุดของชีวิตไม่ใช่หรอ?

หลิน ยู อดที่จะบ่นออกมาไม่ได้

เขาคิดว่ามันอาจเป็นโอกาศครั้งยิ่งใหญ่ แต่ที่ไหนได้มันเป็นเพียงแค่การผายลมที่ดังนิดหน่อย ให้ดึงดูดความสนของฝูงคนเท่านั้น

ต้องขอบคุณความหน้าด้านของเขา จึงทำให้เขาเมินเฉยต่อผู้คนโดยรอบ

จากนั้น ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเขา เขาก็ตรวจสอบข้อมูลของกลุ่มแสงที่อยู่ตรงหน้าเขา

[ชื่อ : ต้นกำเนิดธรรมชาติ (ยังไม่สามารถใช้งานได้)]

[ระดับ : ระดับ 7]

[ความคืบหน้า : 0%]

[ความสามารถ : วัสดุสำหรับใช้อัพเกรดดินแดน หลังจากที่รวบรวมพลังงานต้นกำเนิดได้เพียงพอแล้ว จึงจะสามารถเปิดใช้งานเพื่อนอัพเกรดไปยังระดับต่อไปได้]

[หมายเหตุ : พลังงานต้นกำเนิดนั้นสามารถได้รับจากการสังหารมอนสเตอร์เหนือระดับบอสเท่านั้น]

ราชันกลายพันธุ์ตอนที่ 238