ณ ที่ราบสันหลังมังกร ดินแดนของนางพญามังกร

นางพญามังกรอดกำหมัดและกัดฟันไม่ได้เมื่อเธอได้ยินประกาศโลก

“อีกแค่นิดเดียว! พรุ่งนี้ฉันก็จะพิชิตดินแดนภูมิภาคระดับเหล็กดำได้แล้ว เมื่อถึงเวลานั้นฉันก็คงจะปรากฏตัวบนการประกาศโลกไปแล้ว ฉันไม่คิดเลยว่าเจ้าตะวันสาดแสงจะขัดขวางฉันอีกแล้ว!”

เธอโมโหนิดหน่อยและทำอะไรไม่ถูก

อันที่จริงเธอก็พอจะคาดเดาเกี่ยวกับการประกาศโลกครั้งต่อไปไว้อยู่บ้าง เธอรู้สึกว่าเนื้อหาของการประกาศโลกครั้งต่อไปนั้นอาจจะเกี่ยวข้องกับการพิชิตภูมิภาค

ดังนั้นเธอจึงเริ่มพิชิตดินแดนระดับเหล็กดำที่อยู่รอบๆ มานานแล้ว เพื่อให้ได้ดินแดนภูมิภาคจำนวนมากที่สุดในช่วงเวลาสั้นๆ เพื่อพยายามรับ "ความสำเร็จ" ถัดไปที่จะถูกประกาศผ่านประกาศโลก

ในการเป็นหัวหน้าพันธมิตรของพันธมิตรแห่งลอร์ดระดับแนวหน้า ถ้าเธอได้กลายเป็นลอร์ดคนที่สองนอกเหนือไปจากเจ้าตะวันสาดแสงที่ได้รับการประกาศโลก ชื่อเสียงของเธอในบรรดาลอร์ดจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินก็คงจะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมากได้แน่ๆ

นี่คงจะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาพันธมิตรแห่งลอร์ดของเธอในอนาคต อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่คาดคิดเลยว่าแม้แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เจ้าตะวันสาดแสงยังจะมาปรากฏตัวบนประกาศโลกแซงหน้าเธอไป

เธอเฝ้ามองความพยายามทั้งหมดของเธอกลายเป็นเรื่องสูญเปล่าไป

เธอย่อมไม่พอใจมากๆ

จากนั้นนางพญามังกรก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเปิดตลาดซื้อขาย

เธอยังรู้สึกเบาใจขึ้นนิดหน่อยเมื่อเธอเห็นสัญญาดินแดนบ่าวไพร่กว่า 100 อัน

ด้วยสัญญาดินแดนบ่าวไพร่เหล่านี้ เธอจะสามารถเปลี่ยนจากการเป็นผู้นำพันธมิตรโลหิตมังกรในกระดานสนทนาขึ้นมาเป็นผู้นำที่แท้จริงของพันธมิตรโลหิตมังกรในโลกแห่งความเป็นจริงได้

เมื่อเวลานั้นมาถึง ด้วยความช่วยเหลือจากพันธมิตรแห่งลอร์ดของเธอ เธอก็รู้สึกว่าเธอยังมีความมั่นใจที่จะไล่ตามเจ้าตะวันสาดแสงไปได้ทัน

…

ณ ดินแดนของเจ้าอัศวิน

เจ้าอัศวินเองก็กำลังฟังประกาศโลกด้วยสีหน้าดำคล้ำ

เขาเพิ่งอารมณ์ไม่ดีมา

เดิมทีเขาคิดว่าชื่อเสียงของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมากหลังจากเขาติดอันดับสูงๆ บนการจัดอันดับสมรภูมิแห่งลอร์ดประจำเผ่าพันธุ์

ไม่น่าเชื่อเลยว่าไม่เพียงแต่ลอร์ดจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินจะไม่ประจบประแจงเขาเมื่อพวกเขารู้เรื่องนี้ แต่พวกเขายังตำหนิว่าเขาคือลอร์ดที่ต้อยต่ำที่หลงใหลในความขัดแย้งภายใน และทำให้ลอร์ดจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินต้องสิ้นเปลืองตราคืนชีพและตราคืนชีพดินแดน

นอกจากนั้นยังมีเหตุผลสำคัญอีกประการหนึ่งที่พวกเขาตำหนิตน

เจ้าตะวันสาดแสง ลอร์ดเทพมังกร เจ้าแห่งแมลง ท่านจ้าว นางพญามังกร…

ลอร์ดชั้นยอดเช่นพวกเขาไม่ได้เข้าร่วมในสมรภูมิประจำเผ่าพันธุ์ของตัวเองเลย แต่พวกเขาเลือกที่จะเข้าร่วมในสมรภูมิสรรพเผ่าพันธุ์และต่อสู้กับเผ่าพันธ์อื่นๆ!

เมื่อเทียบกันแล้ว มันจึงทำให้ภาพลักษณ์ของเขาต่ำลงมา

จากนั้นเป็นต้นมา เจ้าอัศวินก็มักจะไม่พอใจลอร์ดชั้นยอดเหล่านั้นอย่างเนืองๆ เขากระทั่งไม่พอใจมากยิ่งขึ้นเมื่อในตอนนี้เขาได้เห็นว่าเจ้าตะวันสาดแสงปรากฏขึ้นในประกาศโลกอีกครั้ง

“ถ้าฉันสามารถจัดการหมอนี่ได้ล่ะก็!”

เขาคิดด้วยความเกลียดชัง จากนั้นเขาก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และชะงักไปในทันใด

เจ้าอัศวินเปิดตลาดซื้อขายขึ้นมาในทันทีและเห็นผลลัพธ์ของการแลกเปลี่ยนล่าสุด

พวกมันคือสัญญาดินแดนบ่าวไพร่ 54 อัน!

ส่วนใหญ่คือระดับเหล็กดำ และก็มีบางส่วนที่เป็นระดับบรอนซ์เขียว

“บางทีฉันอาจจะจัดการกับไอ้เจ้าตะวันสาดแสงนั่นได้ก็ได้ เมื่อเวลานั้นมาถึง ทุกๆ สิ่งที่เป็นของมันก็จะต้องเป็นของฉัน! และฉันก็จะได้เป็นเจ้าตะวันสาดแสงคนใหม่!”

เจ้าอัศวินมองดูสัญญาดินแดนบ่าวไพร่เหล่านี้ด้วยสีหน้าอันตื่นเต้น

…

ในเวลาเดียวกัน ลอร์ดจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินคนอื่นๆ ก็กำลังตกใจที่โจวโจวสามารถพิชิตภูมิภาคได้มากมายขนาดนี้

ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็ยิ่งหวาดกลัวในตัวโจวโจวมากยิ่งขึ้น

อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ต่างเชื่อว่าพวกเขาจะสามารถก้าวข้ามโจวโจวไปได้แน่นอนในอนาคต นี่เป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าเจ้าตะวันสาดแสงคงไปได้ไม่ไกลเท่าไรเมื่อไม่ได้ตั้งพันธมิตรแห่งลอร์ดขึ้นมา

…

ณ เมืองตะวันสาดแสง โจวโจวมองดูความวุ่นวายบนกระดานสนทนาอยู่สักพัก ก่อนที่จะปิดมันลงมาด้วยความพึงพอใจ

จากนั้นเขาก็เปิดหน้าต่างดินแดนของเขาขึ้นมาดู

[ดินแดนภูมิภาค: ทะเลทรายตะวันสาดแสง (ระดับเหล็กดำ), ดินแดนทรายทองคำ (ระดับเหล็กดำ), เนินทรายขวากหนาม (ระดับเหล็กดำ), ทะเลทรายหินดำ (ระดับบรอนซ์เขียว), ดินแดนรกร้างไร้สดับ (ระดับบรอนซ์เขียว), ที่ราบป่าเฉา (ระดับเงินขาว)]

“งั้นการมีภูมิภาคเยอะก็ทำให้เกิดประกาศโลกได้สินะ คราวนี้มันคือ 5 ภูมิภาค แล้วครั้งต่อไปล่ะ? 10 เหรอ?”

โจวโจวครุ่นคิด

ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาก็ต้องรีบพิชิตภูมิภาคมากขึ้นแล้ว!

ด้วยความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้ เขาย่อมต้องการพวกมันทั้งหมด!

แม้ว่าเขาจะโลภอยู่นิดหน่อย แต่มันก็เป็นสิ่งที่เข้าใจได้สำหรับลอร์ด

จากนั้นเขาก็เปิดกล่องสมบัติประจำภูมิภาคของที่ราบป่าเฉา

เขาเห็นอัญมณีเจ็ดสีอยู่ภายใน และข้อมูลของมันก็ปรากฏขึ้นมา

[ชื่อไอเท็ม: ราชาอัญมณีแกนพฤกษา]

[ระดับไอเท็ม: พิเศษ]

[เอฟเฟกต์ไอเท็ม: มันสามารถทำให้เงื่อนไขระดับพลังสำหรับผู้ใช้อุปกรณ์สวมใส่ลดลงมาได้ 1 ระดับเมื่อฝังมันลงไปยังอุปกรณ์สวมใส่ที่มีระดับต่ำกว่าระดับเทวะ!]

[รายละเอียดไอเท็ม: สุดยอดอัญมณีจากบรรดาอัญมณีแกนพฤกษา สุดยอดไอเท็มที่ต้องอาศัยโชคเพื่อให้ได้มันมา!]

“สุดยอด…”

โจวโจวเดาะลิ้น

มันสามารถทำให้เงื่อนไขระดับพลังของอุปกรณ์สวมใส่ตั้งแต่ระดับเทวะลงมาลดลงได้ 1 ระดับ!

ซึ่งก็หมายความว่ามันจะมีประโยชน์มากสำหรับอุปกรณ์สวมใส่ระดับตำนาน!

“ของแบบนี้หาได้จากกล่องสมบัติประจำภูมิภาคระดับเงินขาวงั้นเหรอ?”

โจวโจวถอนหายใจออกมา จากนั้นเขาก็เก็บมันไปราวกับว่ามันคือสมบัติ

สิ่งนี้คงจะมีประโยชน์มากๆ ในอนาคต

จากนั้นเขาก็มองไปที่กล่องสมบัติระดับสูงสุด

หลังจากโจวโจวเปิดมัน เขาก็พบว่ามันมีหนังสือรับสมัครปรมาจารย์ค่ายกลระดับแพลตตินั่มขาวขั้นสูงอยู่ภายใน

[ชื่อไอเท็ม: หนังสือรับสมัครปรมาจารย์ค่ายกล]

[ระดับไอเท็ม: ระดับแพลตตินั่มขาวขั้นสูง]

[เอฟเฟกต์ไอเท็ม: หนังสือรับสมัครผู้เชี่ยวชาญสายอาชีพระดับสูง! เมื่อโยนมันเข้าไปในประตูอัญเชิญ ท่านจะสามารถอัญเชิญปรมาจารย์ค่ายกลระดับแพลตตินั่มขาวขั้นสูงที่มีศักยภาพในระดับเพชรขั้นสูงออกมาเป็นลูกน้องได้!]

[รายละเอียดไอเท็ม: ไอเท็มจากกล่องสมบัติระดับสูงสุด มันเป็นไอเท็มที่มีคุณภาพสูงมาก]

“มันคือปรมาจารย์ค่ายกลระดับแพลตตินั่มขาวขั้นสูงที่มีศักยภาพระดับเพชรขั้นสูงงั้นเหรอ?”

โจวโจวประหลาดใจเล็กน้อย

ความสามารถและระดับศักยภาพนี้เทียบได้กับผู้มีพรสวรรค์ที่ถูกดึงดูดมาโดยคะแนนชื่อเสียงเลย

อย่างไรก็ตาม ทำไมกล่องสมบัติระดับสูงสุดถึงมอบรางวัลเช่นนี้ให้กับเขา?

พูดตามหลักการแล้ว รางวัลจากกล่องสมบัติระดับสูงสุดจะเป็นสิ่งที่ลอร์ดต้องการ

อย่างไรก็ตาม เขาก็ดูจะไม่ได้ต้องการปรมาจารย์ค่ายกลเท่าไรเลย

หรือว่า… จู่ๆ เขาก็คิดอะไรขึ้นมาได้

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็เดินออกไปจากที่พำนักของลอร์ดทันทีและตรงไปยังประตูอัญเชิญ จากนั้นเขาก็โยนหนังสือรับสมัครปรมาจารย์ค่ายกลเข้าไป

ในไม่ช้าก็มีชายหนุ่มในชุดสีขาวคนหนึ่งเดินออกมาจากประตูอัญเชิญ

“คาราวะท่านลอร์ด!”

ชายหนุ่มกล่าวด้วยความเคารพ

จิงฮงซื่อ?

โจวโจวอึ้งไปและเปิดหน้าต่างข้อมูลของอีกฝ่ายขึ้นมาดู

[ลูกน้อง: จิงฮงซื่อ]

[ดินแดน: เมืองตะวันสาดแสง]

[อาชีพ (สายอาชีพ): ปรมาจารย์ค่ายกล (มิติ)]

[ระดับอาชีพ: ระดับเงินขาวขั้นสูง]

[อาชีพสายต่อสู้: ผู้ฝึกลมปราณ]

[ระดับความแข็งแกร่ง: ระดับแก่นพลังทองขั้นสุดท้าย]

[ความสามารถโดยรวม: ปรมาจารย์ค่ายกลจากนิกายค่ายกลนภาน้อยแห่งโลกเซียน เขาเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสของนิกายและประสบความสำเร็จเป็นอย่างสูงทั้งในเรื่องของค่ายกลและความแข็งแกร่ง]

[ทักษะ: ค่ายกลข้ามมิติระดับแพลตตินั่มขาวขั้นสูง, ค่ายกลย้อนคืนห้าธาตุระดับแพลตตินั่มขาวขั้นกลาง, ค่ายกลรวบรวมจิตวิญญาณระดับแพลตตินั่มขาวขั้นต้น, ค่ายกลเงาดาบแยกแสงระดับทองคำเหลืองขั้นสูง, ค่ายกลพันดาบน้อย (ไม่สมบูรณ์) ระดับทองคำเหลืองขั้นกลาง, เคล็ดวิชาควบคุมดาบระดับทองคำเหลืองขั้นต้น, เคล็ดวิชาดาบยักษ์ระดับทองคำเหลืองขั้นต้น…]

[ความภักดี: 89]

[ศักยภาพ: ระดับเพชรขั้นสูง]

…

“ผู้ฝึกลมปราณงั้นเหรอ?”

โจวโจวเลิกคิ้วขึ้น