หลิน ยู ซึ่งจากไปแล้ว

เขานั้นไม่ได้รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นภายในป่า

ในขณะนี้เขากำลังตรวจสอบสมบัติสนามรบในมืออยู่

[ลูกแก้วแห่งความศรัทธา (รอง) : หลังจากที่ใช้งานแล้ว จะได้รับพลังแห่งความศรัทธา 100 แต้ม สามารถตกได้ ]

ใช่แล้วมันคือลูกแก้วแห่งความศรัทธารองที่เขาเคยเห็นมาก่อนในตลาดแลกเปลี่ยนในเมืองหลัก

แม้ว่ามันจะเพิ่มพลังความศรัทธาเพียงแค่ 100 แต้ม

แต่ราคาแลกเปลี่ยนมันก็แพงมากๆ ต้องใช้พลังเวทย์ 50000 - 100000 แต้มในการแลกเปลี่ยน และสามารถแลกเปลี่ยนได้เพียง 1 ครั้งต่อ 1 วัน

นี้เป็นสิ่งที่ผู้ที่ต้องการอัพเกรดดินแดนต้องการอย่างมาก

ถ้าเอาไปขายน่าจะทำเงินได้เยอะเลยทีเดียว

แน่นอนว่า หลิน ยู นั้นไม่ได้โง่พอที่จะแลกเปลี่ยนสมบัติล้ำค่าอย่างพลังความศรัทธากับทรัพยากร ซึ่งตัวเขาก็ขาดมันอยู่

ดังนั้นเขาจึงแค่เอามันขึ้นมาตรวจสอบ และเก็บมันไว้ในกระเป๋ามิติ เตรียมจะใช้มันหลังจากกลับถึงดินแดน

"เอาละ ไปกันต่อเถอะ!"

เขาออกคำสั่งแก่กองกำลังพืชรอบๆตัวเขา เขากลับนั่งลงบนเก้าอี้หวายคอยสังเกตการณ์โดยรอบอีกครั้ง

ตลอดทางที่ผ่านมา เขาค่อยๆค้นพบเบาะแสภายในสนามรบแห่งนี้

ดูเหมือนว่าตั้งแต่ที่เขานั้นเทเลพอร๋ตมา มอนสเตอร์ที่เขาพบที่นี้ล้วนแล้วแต่เป็นซอมบี้

เมื่อเขาเดินทางลึกเข้าไปเรื่อยๆ จำนวนมอนสเตอร์ก็เริ่มมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาวิ่งเข้ามาโจมตีเขาเป็นครั้งคราว

ในตอนแรกพวกเขาอยู่เพียงแค่ระดับ 6 แต่แล้วพวกเขาก็ค่อยๆพัฒนาขึ้นเป็นระดับ 7 ในท้ายที่สุด

หรือเพราะอยู่ใกล้กับต้นกำเนิดโรคระบาด?

หลิน ยู เต็มไปด้วยความสงสัย

เพราะเขานั้นยังไม่รู้ว่าต้นกำเนิดของโรคระบาดนั้นคืออะไร

แต่คิดว่าซอมบี้ที่ปรากฏกตัวทั้งหมดนี้ติดเชื้อมาจากต้นกำเนิดโรคระบาด

ไม่มีทางเลย ที่จะจะป้องกันการบีบตัวของหมอกพิษในวันพรุ่งนี้ เขาทำได้เพียงเดินหน้าต่อไป

ให้ภูติไม้สงครามโบราณกับเหล่าแบนชีรับผิดชอบในการเปิดทางส่วนทหารพืชตัวอื่นๆมีหน้าที่สนับสนุนและรักษา ในขณะที่เขากวาดล้างซอมบี้ที่อยู่รอบๆ เขาสำรวจรอบๆผ่านการมองเห็นของมังกรราชาปิศาจ

จนกระทั่งพระอาทิตย์ค่อยๆลับขอบฟ้าไป

จากระยะไกล กำแพงเมืองสูงที่งดงามพร้อมทั้งประตูเมืองสีแดงเข้มขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในสายตาเขา

มันเป็นเมืองโบราณขนาดใหญ่!

มันมีเมืองอยู่ในสนามรบหมื่นโลกได้อย่างไรกัน!?

หลิน ยู รู้สึกประหลาดใจเขามองจากระยะไกล

เขาเห็นว่ากำแพงเมืองหนานั้นมีความสูงหลายสิบเมตรทีเดียว มันตั้งอยู่บนที่ราบทำจากหินยาวออกไป

แม้ว่ามันจะดูทรุดโทรม แต่ก็ยังไม่สามารถซ่อนความยิ่งใหญ่ของมันได้ อย่างน้อยมันน่าจะเทียบเท่าได้กับเมืองโบราณของจักรพรรดิเลยทีเดียว

ที่ด้านบนสุดของประตูเมือง อักขระทั้งสามถูกสลักว่า "เมืองต้าหยาน" แขวนอยู่ มันสึกร่อนมีรูพรุนจำนวนมาก

หลิน ยู เดานี้คงจะเป็นที่ๆอยู่ในข้อมูลของซอมบี้ตัวนั้นแน่ๆ เมืองๆนี้คือเมืองหลวงอาณาจักรต้าหยวน

เพียงแต่รอบๆเมืองในตอนนี้ถูกล้อบรอบด้วยซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วน แม้แต่คูน้ำรอบเมืองก็ยังเต็มไปด้วยซากศพจำนวนมากลอยอยู่กลางคูน้ำ น้ำในคูเป็นสีแดง

เมื่อมองผ่านกำแพงที่พังทลายเขาสามารถมองเห็นอาคารโบราณที่อยู่ในเมืองได้อีกด้วย

ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่ หลิน ยู คิด มันเป็นเมืองโบราณ

แต่ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนอาศัยอยู่ที่นั้นด้วย

"งั้นพวกเราไปดูกันเถอะ!"

ด้วยเหตุผลบางประการ จู่ๆ หลิน ยู ก็สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ เขารู้สึกว่าสนามรบหมายเลข 1 นี้จะไม่ง่ายอยากที่เขาคิดเอาไว้ซะแล้ว

มันต้องมีความลับอะไรซ่อนอยู่อย่างแน่นนอน

ในขณะที่เขาค่อยๆเข้าใกล้เมือง

ทั่วทุกมุมของสนามรบ เหล่าราชันต่างเร่งรีบมายังที่นี้ มองทุกอย่างเบื้องหน้าด้วยความประหลาดใจ

"เกิดอะไรขึ้น!? ทำไมถึงมีเมืองอยู่ที่ได้"

"หรือว่าจะมีสมบัติซ่อนอยู่ด้านในกัน"

"ฝูงซอมบี้เยอะขนาดนี้ หรือว่าต้นกำเนิดของโรคระบาดจะอยู่ในเมือง!"

"มันแปลกจริงๆ พวกเราเข้าไปดูกันดีกว่า"

การที่สามารถปรากฏตัวในส่วนลึกที่นี้ในช่วงเวลาสั้นๆได้ นั้นหมายความว่าพวกเขาก็เป็นราชันที่ทรงพลัง

เมื่อเห็นการปรากฏตัวอย่างกระทันหันของเมือง ไม่เพียงแต่ไม่ตื่นตระหนกเท่านั้น แต่มันยังกระตุ้นให้พวกเขาแต่ละคนเขาไปใกล้อย่างต่อเนื่องจากทุกทิศทาง

ในเวลาเดียวกันนั้น ฝูงซอมบี้ที่ล้อมเมืองก็ได้กลิ่นของสิ่งมีชีวิต พวกเขาทั้งหมดคำรามเข้าพุ่งเข้าไปปะทะกับกองกำลังของพวกเขาทันที

ในชั่วพริบตา พื้นที่ราบทั้งหมดก็เต็มไปด้วยความโกลาหล พวกมันทั้งหมดเป็นฝูงซอมบี้ที่บ้าคลั่ง

ผ่านไปไม่นานพวกเขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"บ้าเอ้ย! ซอมบี้พวกนี้มันแปลกจริงๆ พิษซากศพของพวกเขาลดความแข็งแกร่งของทหารฉันลง"

"มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมซอมบี้พวกนี้ถึงจ้องมาที่ฉัน!"

"บ้าเอ้ย! มันเล็งมาที่ฉัน! ถอยย ถอยยก่อน!!"

เสียงร้องอย่างตื่นตะหนกดังขึ้นทั่วทุกมุมของสนามรบ

ราชันเหล่านั้นรีบเรียกกองกำลังทหารจากด้านหน้าถอยกลับทันที

มีเพียงราชันที่ทรงพลังเพียงไม่กี่คนเท่านั้นมียังสามารถต้านทางการปิดล้อมรอบเหล่าซอมบี้ระดับ 7 จำนวนมากได้

แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจมากกว่านั้นคือ

ท่ามกลางฝูงซอมบี้เหล่านั้น มีหัวหน้าซอมบี้ที่คอยควบคุมพวกมันอยู่

แม้ว่าตัวผู้นำจะมีเพียงระดับ 7 แต่ซอมบี้ที่อยู่รอบๆก็เชื่อฟังมัน พุ่งตรงเข้ามาหาเขาพร้อมกับคำรามออกมา ราวกับพวกมันรู้ว่าราชันเหล่านี้คือกุญแจสำคัญของกองกำลัง

"ไม่ดีแล้ว..."

บริเวณใกล้กับประตูเมือง

หลิน ยู ขมวดคิ้วแน่น เขามองดูฝูงซอมบี้ที่ล้อมรอบป่าเถาวัลย์ เขายิ่งรู้สึกว่าที่นี้แปลกมากยิ่งขึ้น

แต่เมื่อเทียบกับราชันคนอื่นๆแล้ว

จะเห็นได้ชัดว่ากองกำลังพืชของเขานั้นสามารถต้านทานฝูงซอมบี้ได้ง่ายดายกว่ามาก

สุดท้ายแล้วทหารพืชของเขานั้นต้องพึ่งพาพื้นดินที่มีพลังชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ตรงข้ามกับซอมบี้เหล่านี้ที่คอยกลืนกินชีวิต ทำให้เขาได้รับผลกระทบจากพวกมันไม่มากนัก

ในครั้งนี้ หลิน ยู สั่งให้ หลิง ซีใช้ออร่าแห่งพฤกษาด้วย

ภายใต้โบนัสเพิ่มความเร็วในการฟื้นฟู 10% มันช่วยชดเชยการได้รับพิษจากเหล่าซอมบี้ได้

ด้วยวิธีนี้ กองกำลังของเขาได้มาถึงด้านนอกของประตูเมือง เขาสังหารฝูงซอมบี้ไปตลอดทาง

แต่ในวินาทีต่อมา

หลิน ยู ก็มองเห็นหมอกพิษโรคระบาดที่เหมือนกับชายขอบของสนามรบ ปกคลุมถนนภายในเมืองอีกทั้งยังได้ยินเสียงคำรามของมอนสเตอร์เป็นครั้งคราว

"นี้มัน..."

หลิน ยู หยุดกองทัพพืชของเขาทันทีไม่กล้าเข้าไป

เขานั้นเคยได้สัมผัสกับพิษร้ายจากหมอกพิษโรคระบาดที่ชายขอบสนามรบมาแล้วเป็นการส่วนตัว หากเขาฝืนเข้าไปเขาอาจถูกพิษทำลายจนเหลือเพียงกระดูก

ดูเหมือนว่าจะเข้าไปเมืองไม่ง่ายนัก

หรือว่าพื้นที่นี้ยังไม่เปิด

ไม่มีทางเลือกอื่น เมื่อเห็นว่าซอมบี้เริ่มมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เขาสั่งให้กองกำลังพืชของเขาถอยออกมาก่อนชั่วคราว

การสำรวจเมืองต้นหยานสิ้นสุดลงในทันที

เกือบครึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดก็เขาจัดการกับฝูงซอมบี้ที่ไล่ล่าเขาจะหมดและมาถึงหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขาที่อยู่ใกล้ๆ

ใช่แล้วมันเป็นหมู่บ้านเล็กๆที่อยู่บนภูเขา

แม้ว่ามันจะมีบ้านอยู่น้อยกว่า 50 หลัง แต่มันก็เป็นหมู่บ้านที่อยู่บนหุบเขาอย่างแท้จริงๆ ตั้งอยู่บริเวณเชิงเขาใกล้กับเมืองต้นหยาน

หลิน ยู สั่งให้กองกำลังพืชของเขาสำรวจรอบๆหมู่บ้านทันที

อย่างไรก็ตาม โชคไม่ดีเลยในเวลานี้นั้น ชาวบ้านทั้งหมดในหมู่บ้านบนภูเขาเล็กๆนี้ได้ติดเชื้อกลายเป็นซอมบี้ไปจนหมดไม่มีใครรอดชีวิต

มันเป็นสถานที่ๆดีที่ใช้พักค้างคืนได้

หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาสั่งให้เหล่าพืชทำความสะอาดกวาดล้างซอมบี้ในหมู่บ้านให้หมด จากนั้นจึงค่อยเดินเข้าไปในหมู่บ้านพร้อมกับ หลิง ซี และ ราชาปิศาจเห็ด

ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเย็นแล้ว

แสงสว่างจากดวงอาทิตย์เริ่มหมดลงทำให้คราบเลือดตามบ้านสะท้อนแสงออกมา

แม้แต่บนพื้นก็ยังมีคราบเลือดที่แห่งไปแล้ว น่าตกใจจริงๆ

ดูเหมือนว่าสถานที่นี้จะประสบกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน ก่อนที่จะกลายมาเป็นอย่างทุกวันนี้

ดูได้จากเบาะแสที่เขาได้รับเขาได้รับ

หลิน ยู เดินไปยังรอบหมู่บ้าน พบกับสมุดบันทักที่อยู่ในบ้าน น่าจะเป็นของหมอประจำหมู่บ้าน

เมื่อเขาเปิดขึ้นมาดู เห็นเรื่องราวต่างๆบันทึกอยู่ด้านใน

ปฏิทินวันที่ 114 มิถุนายน ภัยแร้ง

จำนวนผู้ป่วยจากโรคระบาด : 8

อากาศเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ จำนวนผู้ป่วยเพิ่มขึ้นมากกว่าเดือนที่ผ่านมา อากาศแบบนี้ฉันจะพักได้ยังไงกัน

....

เดือนกรกฏาคม 114 ของปฏิทิน ต้าหยาน เกิดภัยแร้งอย่างรุนแรนง

จำนวนผู้ป่วยจากโรคระบาด : 23

ตาย : 1

นี้มันบ้าอะไรกัน! นี้มันไม่ใช่โรคระบาดธรรมดางั้นเหรอ? ทำไมถึงทำให้คนตายได้กัน อากาศบัดซบนี้ก็ร้อนบรรลัยเลย คันไปทั้งตัวแล้ว!

....

ปฏิทิน ต้าหยาน 114 สิงหาคม ความร้อนแผดเผาอย่างต่อเนื่อง

จำนวนผู้ป่วยจากโรคระบาด : 56

ตาย : 5

ร่างกายของฉันเริ่มมีอาการคันขึ้นเรื่อยๆ วันนี้ฉันไปพบหมอมา ตาของเริ่มมองไม่เห็นแล้ว ฉันเริ่มแก่แล้วงั้นเหรอ?

.....

ในช่วงกลางของเดือนสิงหาคม 114 ของปฏิทิน ต้าหยาน ก้ยังคงร้อนเหมือนเดิม

จำนวนผู้ป่วยจากโรคระบาด : 97

หัวหน้าหมู่บ้านล้มป่วย หมู่บ้านตกอยู่ในความวุ่นวาย ผ่านไปไม่นานเขาชอบกินเนื้อดิบมากขึ้นเรื่อง หรือว่าจะเป็นเพราะอากาศร้อนเกินไปหรือเปล่า....

......

ปฏิทิน ต้าหยาน 114 สิ้นสุดเดือนสิงหาคม

ดูเหมือนฉันจะหิวมากใกล้จะเป็นลมแล้ว เห็นผู้คนแล้วอยากกัดจริงๆ พรุ่งนี้ฉันจะไปยังเมืองหวงเพื่อรับยาซักหน่อย ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้หลายคนจากเมืองก็ติดโรคระบาดเหมือนกัน หวังว่าพวกเขาจะหายเป็นปกติ

....

สมุดบันทึกเขียนมาถึงตรงนี้

ยิ่งใกล้จบเขาก็ยิ่งเห็นรอยเลือดมากยิ่งขึ้น

หาก หลิน ยู คิดถูก ข้อความนี้น่าจะเขียนขึ้น 1 วันก่อนที่หมอจะไปยังเมืองหลวงเพื่อรับยา

และผลของมันทำให้เขานั้นไม่ได้กลับมา

เห็นได้จากการจัดบ้านที่สะอาดเรียบร้อยแล้ว

หลิน ยู ดูเหมือนจะเดาได้ว่าที่นี้นั้นเกิดอะไรขึ้นที่นี้ คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

เขามองไปยังท้องฟ้าด้านนอกที่มืดสนิท ทำให้เพียงล้มเลิกแผนที่จะสำรวจบริเวณรอบๆต่อไป นอนพักค้างคืนที่บ้านของหมอที่สะอาดเอี่ยมนี้

กองกำลังพืชที่อยู่ด้านนอกถูกเขาเรียกเข้าไปในหมู่บ้าน สั่งให้พวกมันผลัดกันลาดตะเวนกับกองทหารรักษาการณ์

ด้วยวิธีนี้ ทำให้เขามั่นใจว่าจะไม่ถูกโจมตีจากราชันคนอื่น

.....

นี้เป็นเรื่องราวมั้งหมดในวันแรก

ค่ำคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่กินเนื้อย่างที่นำออกมาจากกระเป๋ามิติแล้ว หลิน ยู ก็ออกจากหมู่บ้านเล็กๆนี้ไปพร้อมกับกองกำลังพืชของเขา

สิ่งที่ทำให้หลิน ยู ประหลาดใจก็คือเมื่อเขาออกจากภูเขาไปยังบริเวณเมืองต้าหยาน จู่ ๆ มังกรราชาปิศาจบนท้องฟ้าก็ส่งข่าวกับมาว่าพบร่องรอยของราชันคนอื่นๆ เดินทางเข้าไปในเมืองอย่างต่อเนื่อง

"หมอกพิษพวกนั้นหายไปจากเมืองแล้วงั้นเหรอ?"

หลิน ยู ประหลาดใจมากรีบไปที่ประตูเมืองต้นหยานทันที

แน่นอนว่าเขาพบกว่าฝูงซอมบี้ส่วนใหญ่ที่อยู่รอบๆ ได้ถูกกวาดล้างเป็นกองพะเนินอยู่ด้านนอกเมือง ดูเหมือนจะมีใครบางคนมาที่เมืองก่อนเขา แม้แต่หมอกพิษที่อยู่ตามท้องถนนในเมืองก็กระจายออกไปแล้ว

เป็นไม่ไม่ได้ หากราชันเหล่านั้นพบต้นกำเนิดของโรคระบาดก่อนเขาหนึ่งก้าว รางวัลภารกิจสนามรบของเขาก้ต้องสูญหายไปซิ

เขาไม่กล้าที่จะลังเลอีกต่อไปสั่งให้กองทัพพืชมุ่งหน้าอย่างรวดเร็วไปยังประตูเมือง

แต่หารู้ไม่

ในเวลานี้ ด้านหลังของประตูเมือง มีราชัน 3 คนกำลังรออยู่ที่นั้น สังเกตความเคลื่อนไหวด้านนอกผ่านทางช่องว่างในประตูเมือง

รอบๆตัวพวกเขามีกองกำลังระดับ 7 อย่างน้อย 100 ตัวหรือมากกว่านั้น รวมกว่า 300 ตัว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายร่างสูง ที่มียักษ์ไททันระดับ 8 ที่เปล่งพลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมา

บนพื้นมีซากศพหลายร่างนานอยู่ที่นั้น พวกเขารู้ล้วนเป็นราชันที่เขาและถูกสังหารลง

"พี่เหมิง ดูเหมือนมีใครบางคนกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้!"

ทันใดนั้นราชันคนอื่นก็พูดเสียงเบาออกมามองไปยังช่องว่างด้านนอก

"กี่คน?" ชายร่างสูงเอ่ยด้วยเสียงเข้ม

"คนเดียว" ชายหนุ่มที่รับผิดชอบในการสอดแหนมตอบกลับมา จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน "ไม่ มีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับชายคนนี้ ต้นเถาวัลย์นั้นใหญ่เป็นบ้า! เขา เขากำลังมาทางนี้!"

ชายหนุ่มดูเหมือนจะเห็นบางอย่างที่ทำให้เขาตกใจอย่างมาก

ดวงตาของเขาเบิกกว้างพูดโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมา

"จะวุ่นวายอะไรนักหนา ก็แค่ราชันคนเดียว เด๋วให้ยักษ์ไททันระดับ 8 ของเมิ่งเกอคนนี้จัดการเอง ดูซิจะมีใครสามารถต่อกรกับโลกโบราณของพวกเราได้"

"ไม่ ไม่ใช่ สัตว์ประหลาด ฝั่งนั้นก็มีสัตว์ประหลาดเหมือนเรา!!.."

ชายหนุ่ม รีบอธิบาย

อย่างไรก็ตาม ในวินาทีต่อไป ประตูเมืองก็ระเบิดออก "ปังง" ด้วยเรี่ยวแรงมหาศาลมันถูกกระแทกเปิดออกทันที

.

.

ตอนนี้ VIP 4 (201-250) เปิดให้เข้าแล้วนะ

ติดตามได้ผ่านทาง Facebook : - นิยายแปลไทย

จู่ๆ เถาวัลย์ยักษ์จำนวนนับไม่ถ้วนก็ข้ามกำแพงเมืองเข้ามาจากทุกทิศทางพุ่งเข้ามาหาพวกเขา!