บนถนนหลวง

ชายชราถือห่อของเดินอย่างช้าๆ เรื่อยๆ

ยาเส้นในมือเขาไม่เคยวางลง เป็นครั้งคราวก็สูบสองสามอึก บางครั้งยังได้ยินเสียงไอแหบๆ ของเขา

แต่เมื่อเดินผ่านที่ซ่อนของเว่ยฮั่น ชายชราก็หยุดฝีเท้าอย่างระแวดระวัง ราวกับว่าความชราทำให้เขาหูไวตาไวและรู้สึกบางอย่าง

"ใครน่ะ? ออกมา!"

"กล้ามาปล้นฆ่าเถ้าแก่หกด้วยรึ? อยากตายเร็วๆ ใช่ไหม?"

"หลายปีแล้วที่ไม่เจอไอ้เด็กไม่รู้จักตายแบบเจ้า ออกมา!"

ชายชราตะโกนด่าอย่างหงุดหงิด สายตากวาดมองไปรอบๆ

แต่ไม่ว่าจะพยายามมองหาอย่างไรก็ไม่พบร่องรอยของโจร

เว่ยฮั่นใช้เทคนิคการซ่อนตัวของสำนักโจรเซียน แม้จะยืนอยู่ข้างหลังชายชรา เขาก็ไม่อาจรู้สึกได้ เพียงแค่มีลางสังหรณ์บางอย่างเท่านั้น จะล็อกตำแหน่งเขาได้อย่างไร?

"หรือจะเป็นความคิดไปเอง? แก่แล้วจริงๆ ใช้ไม่ได้เลย!"

"ช่างเถอะ ทั้งเมืองหลวงมณฑลใครบ้างไม่รู้จักชื่อข้า คงไม่มีใครกล้าทำอะไรบ้าๆ หรอก!"

ชายชราบ่นพึมพำแล้วเตรียมจะเดินต่อ!

แต่ในตอนนั้นเอง เงาร่างหนึ่งก็พุ่งผ่านมา คอของเขาก็ถูกบีบไว้แล้ว

พลังมหาศาลที่ไม่อาจต้านทานได้โถมเข้าใส่ เขาถูกลากเข้าไปในป่าเขาใกล้ๆ ราวกับสุนัขตาย

"ใคร? ใครกัน?"

ชายชราสูดหายใจเฮือกด้วยความตกใจ

ฝ่ายตรงข้ามลงมือเร็วและแรงเกินไป จู่ๆ ก็บีบจุดสำคัญของเขาไว้ ทำให้เขาไม่มีแรงต่อต้านเลย

เมื่อเว่ยฮั่นโยนเขาลงบนพื้นที่โล่งในป่าทึบ ชายชราจึงได้หายใจหอบสักพัก ขมวดคิ้วมองร่างสูงใหญ่ตรงหน้า

"ท่านเป็นใคร? ข้าไม่ได้ล่วงเกินใครนี่?" ชายชราเอ่ยอย่างโกรธเคือง

"ข้าถาม เจ้าตอบ!" เว่ยฮั่นพูดอย่างไม่ให้โต้แย้ง "พูดผิดแม้แต่คำเดียว ข้าจะบีบกระดูกทั่วร่างเจ้าให้แตก!"

"ฮึๆ จะมาขู่ใครกัน? เจ้ารู้หรือเปล่าว่าข้าเป็นใคร? ข้าผ่านโลกมาทั้งชีวิต ไม่เคยเจอเรื่องอะไรที่... อ๊าก... อ๊าาก..."

ชายชราเพิ่งจะพูดข่มขู่ได้ไม่กี่คำ!

เว่ยฮั่นก็เหยียบลงมาอย่างหงุดหงิด

เท้าซ้ายของชายชราถูกเหยียบจนกระดูกแตกละเอียด เลือดและเนื้อกระเด็น ภาพที่เห็นช่างน่าสยดสยอง

ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้ชายชราสลบไปแล้วก็ตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง!

"บอกข้อมูลแกะอ้วนที่เจ้าขายไปในสิบวันที่ผ่านมาทั้งหมด!" เว่ยฮั่นพูดอย่างไม่อดทน "จำไว้ว่าต้องบอกผู้ซื้อให้ชัดเจนด้วย ขาดไปแม้แต่คนเดียว เจ้าจะเสียใจที่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้"

"ไอ้เด็กบ้านี่..." ชายชราอยากจะด่าด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความเคียดแค้น แต่พอเห็นสายตาของเว่ยฮั่น เขาก็ต้องยอมอ่อนข้อลง

เขาสูดหายใจลึกๆ พยายามสงบสติอารมณ์!

กัดฟันพูดว่า "ข้อมูลที่ขายไปในสิบวันมีมากเกินไป คนแก่แล้วจำไม่ค่อยได้ ท่านถามให้ชัดเจนกว่านี้ได้ไหม ท่านอยากรู้อะไรกันแน่"

"ดี!" เว่ยฮั่นไม่เกรงใจ ถามตรงๆ ว่า "ข้อมูลแกะอ้วนของคฤหาสน์ดาบวิเศษ เป็นเจ้าขายไปใช่ไหม?"

"นี่..." ม่านตาของชายชราสั่นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาจากคฤหาสน์ดาบวิเศษ

แม้จะรู้ว่าการขายข้อมูลแกะอ้วนจะทำให้ผู้คนโกรธแค้น แต่หลายปีมานี้อาศัยเส้นสายเบื้องหลัง เขาก็ปลอดภัยมาตลอด

ทำไมวันนี้ถึงได้พลาดพลั้งเข้าให้?

"ไม่รู้!" ชายชราส่ายหน้าอย่างแน่วแน่ ทำท่าไร้เดียงสาพูดว่า "คฤหาสน์ดาบวิเศษอะไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อน เขตผิงโจวของเรามีที่แบบนั้นด้วยหรือ?"

"ฮึๆๆ"

เว่ยฮั่นหัวเราะอย่างมีนัยสำคัญ

เขาไม่ใช่คนโง่ จะมองไม่ออกถึงการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของอีกฝ่ายได้อย่างไร?

ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้สงสัยผิดคน โจรที่บุกเข้าคฤหาสน์เขาของเขา ก็ซื้อข้อมูลแกะอ้วนจากที่นี่จริงๆ

หากไม่ขุดรากถอนโคนคนผู้นี้และเครือข่ายเบื้องหลังของเขา คฤหาสน์ดาบวิเศษคงไม่มีวันสงบสุข คงถูกมองเป็นแกะอ้วนและถูกรบกวนครั้งแล้วครั้งเล่า

"ท่านกล้าทำธุรกิจเลวทรามเช่นนี้ เบื้องหลังคงไม่ธรรมดาสินะ ขอถามหน่อยได้ไหม?" เว่ยฮั่นคำนับถามอย่างสุภาพ

ชายชราได้ยินแล้วจะไม่เข้าใจได้อย่างไร

อีกฝ่ายต้องการสืบหาพื้นเพของเขา!

หากมีเบื้องหลัง อาจมีโอกาสรอดชีวิต

หากไม่มี คืนนี้ที่นี่ก็คงเป็นที่ทิ้งศพที่ดีของเขา

"ข้ามีฉายาว่าเถ้าแก่หก!" ชายชรารีบแนะนำตัว "ข้าเป็นลุงแท้ๆ ของหัวหน้าแก๊งซีไห่ ขอท่านโปรดให้หน้า ปล่อยเรื่องนี้ไป แก๊งซีไห่จะไม่แก้แค้นแน่นอน"

เว่ยฮั่นหัวเราะเยาะ ไม่เชื่อคำโง่ๆ เหล่านี้

ไม่แก้แค้น? เชื่อหรือไม่ว่าพอปล่อยคนไป

พอถึงดึกคฤหาสน์ดาบวิเศษก็จะถูกคนของแก๊งซีไห่บุกถล่ม?

"ก็ได้!" เว่ยฮั่นพยักหน้า แสร้งทำเป็นขอโทษ "เมื่อข้าเข้าใจผิดเถ้าแก่หก ก็ควรปล่อยตัวและขอโทษ เพียงแต่ไม่ทราบว่าข้อมูลของคฤหาสน์ดาบวิเศษนี้ ต่อไปเถ้าแก่หกจะไม่ขายอีกได้ไหม?"

"ท่านวางใจได้!" ชายชราไม่สนใจว่าจะเปิดเผยตัวเอง รับปากโดยตบอก "ข้าก็เป็นคนรู้กฎ ข้อมูลทุกอย่างขายเพียงครั้งเดียว โอ้! ข้อมูลของคฤหาสน์ดาบวิเศษนี้ ข้าไม่กล้าแตะต้องเด็ดขาด!"

"ดี ขอบคุณ!"

เว่ยฮั่นพยักหน้าอย่างพอใจ

ในวินาถีถัดมาก็เหยียบหัวเขาจนแตก

"ตุบ!" ชายชราตายโดยไม่รู้ว่าทำไมถึงถูกฆ่าทันที ดวงตาเบิกโพลงด้วยความไม่อยากเชื่อ

หลังฆ่าคน เว่ยฮั่นค้นศพอย่างไม่ใส่ใจ!

พบว่าคนแก่คนนี้ร่ำรวยจริงๆ แค่ธนบัตรก็มีถึงเจ็ดแปดหมื่นตำลึง แสดงว่าข้อมูลแกะอ้วนที่เขาขายเป็นช่องทางทำเงินที่ได้กำไรมหาศาลแน่นอน

"ชาติหน้าอย่าทำธุรกิจชั่วช้าแบบนี้อีก เดี๋ยวจะเกิดมาเป็นลูกชายไม่มีรูก้น!" เว่ยฮั่นแค่นเสียงหึ แล้วหันหลังเดินจากไปทันที

ทิ้งไว้เพียงศพที่เละเทะราวกับเนื้อบดบนพื้น!

หลังจากออกมา เว่ยฮั่นก็กลับเข้าเมืองไปพักผ่อนอย่างไม่รีบร้อน

แต่เขาไม่รู้ว่า หลังจากที่เขาจากไปไม่นาน

ข่าวการหายตัวไปของชายชราก็สร้างความตื่นตระหนกให้กับแก๊งซีไห่อย่างรวดเร็ว

สาเหตุก็คือครอบครัวของชายชราพบว่าเขาไม่กลับบ้าน หลังจากรอคอยทั้งคืนด้วยความกังวล ก็รีบร้องไห้คร่ำครวญไปขอความช่วยเหลือจากแก๊งซีไห่

เผยซิ่งหยวน หัวหน้าแก๊ง เป็นหลานชายของชายชราจริงๆ และได้รับการดูแลจากเขามาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าชายชราประสบเหตุ ก็ส่งคนออกตามหาทันที

ผลคือพลิกเมืองหลวงมณฑลตั้งแต่บนลงล่างก็ยังหาคนไม่พบ!

สุดท้ายจึงส่งคนไปค้นหาอย่างละเอียดตามเส้นทางไปตลาดมืด จึงพบร่องรอยเล็กๆ น้อยๆ และในที่สุดก็ตามหาศพของชายชราเจอ

"ใครกัน? ใครกันที่กล้าทำถึงเพียงนี้?"

"พวกเจ้า หาคนร้ายเจอหรือยัง?"

ในห้องโถงใหญ่ของสำนักงานใหญ่แก๊งซีไห่

เผยซิ่งหยวนโกรธจัดจนทุบชุดน้ำชาแตกไปหลายชุด

ด้านล่างวางศพของชายชราที่ตายตาไม่หลับ ยิ่งทำให้เขาโกรธจนเส้นเลือดปูดโปน

"รายงานหัวหน้าแก๊ง!" ชายวัยกลางคนท่าทางเหมือนที่ปรึกษาคำนับ "เถ้าแก่หกน่าจะถูกดักฆ่าระหว่างทางกลับเมือง ศพถูกลากไปถามคำถามข้างทาง แม้ธนบัตรจะถูกปล้น แต่กระบอกไม้ไผ่ใส่ข้อมูลกลับถูกทิ้งไว้ แสดงว่าอีกฝ่ายไม่ได้ต้องการเงิน แต่ต้องการแก้แค้น!"

"เถ้าแก่หกทำธุรกิจแบบนี้มาหลายปี คงมีศัตรูนับไม่ถ้วน หากมีคนแค้นและลงมือในที่ลับ จะสืบหาได้อย่างไร?"

"ไอ้ไร้ประโยชน์!"

"ไอ้ไร้ประโยชน์!"

เผยซิ่งหยวนโกรธอีกครั้ง แต่เขาก็รู้นิสัยของลุงตัวเอง

เคยเตือนหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำธุรกิจแบบนี้ แต่เขาก็ยังดื้อรั้นไม่ฟัง

โดยทั่วไปแกะอ้วนที่ถูกหลอกก็ไม่กล้าแก้แค้นเพราะเกรงใจแก๊งซีไห่ แต่คราวนี้เจอคนที่กล้าแก้แค้น ก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้สินะ?

"สืบต่อไป ต้องหาตัวคนร้ายให้ได้!" เผยซิ่งหยวนพูดอย่างแค้นเคือง "นอกจากนี้ สายข้อมูลแกะอ้วนนี้ต่อไปให้ตัดทิ้งหมด ห้ามไม่ให้ใครยุ่งเกี่ยวอีก!"

"ขอรับ!"

ที่ปรึกษาวัยกลางคนรับคำอย่างจนใจ

แต่ในใจก็รู้ว่า นี่คงเป็นการทำงานที่ไร้ประโยชน์เสียเปล่า!