เสียงคำรามที่ดังกึกก้องมาพร้อมเสียงผืนดินที่สั่นสะเทือน กระจายไปทั่วทั้งสนามรบระดับ 8 ทันที

ในชั่วพริบตานั้น

ร่างเงานับไม่ถ้วนได้ปรากฏขึ้นบนปลายท้องฟ้าอันกว้างใหญ่

พวกมันคือมอนสเตอร์ระดับ 8 ที่มีรูปร่างแตกต่างกันกระจายไปทั่วทั้งสนามรบ

มอนสเตอร์ที่มีความเร็วสูง เริ่มปรากฏแก่สายตาของหลิน ยู

มันเป็นมอนสเตอร์สัตว์ร้ายระดับ 8 กลุ่มใหญ่ที่วิ่งไปทั่วสนามรบ ทำให้เกิดฝุ่นควันขนาดใหญ่

พวกมันเป็นเงาสีดำเมื่อมองจากระยะไกล

กลายเป็นกะแสน้ำสีดำพุ่งมาจากทุกทิศทาง และในชั่วพริบตาเดียว พวกมันก็ได้เข้ามาภายในระยะไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร

ดินแดนของหลิน ยู ตั้งอยู่บนที่สูง ทำให้มีขอบเขตการมองเห็นที่กว้างขวาง เขารู้สึกหวาดกลัวไม่น้อยที่เห็นมอนสเตอร์ฝูงใหญ่ขนาดนี้

สิ่งที่ทำให้เขาตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ

มอนสเตอร์ทั้งหมดนี้เป็นระดับ S

นี้ทำให้ค่าสถานะทั้งหมดของพวกมันเพิ่มขึ้นถึง 80%

ด้วยค่าสถานะเฉลี่ยของมอนสเตอร์ระดับ 8 จะอยู่ที่ประมาณ 2000 สิ่งนี้ทำให้ค่าสถานะของมันกลายเป็น 3600

ด้วยจำนวนที่มหาศาลของมัน

มันเป็นไปไม่ได้ที่ราชัระดับ 8 ทั่วไปจะต้านทานมันได้

แต่ที่นี้เป็นสนามรบอันดับ 1 ซึ่งเป็นที่ๆมีราชันผู้แข็งแกร่งอยู่มากมายระบบถึงกล้าทำแบบนี้

"โกร๋ววว"

ด้วยเสียงคำรามที่ดังสนั่นของมอนสเตอร์ มอนสเตอร์ที่เคลื่อนที่เร็ว ก็ได้มาถึงไหล่เขา พวกมันวิ่งขึ้นมาเพื่อที่จะโจมตีดินแดนของหลิน ยู

"โจมตี!!"

หลิน ยู ที่ยืนอยู่บนเนินเขาสูงออกคำสั่งกับทหารพืชทั้งหมดทันที

ทันใดนั้น

ภายใต้การนำของทหารพืชราชวงศ์ กองทัพทหารพืชทั้ง 4 ทิศได้เข้าปะทะกับฝูงมอนสเตอร์อย่างดุเดือด

กลุ่มแรกที่เผชิญหน้ากับพวกมันคือกองทัพภูติไม้โบราณที่อยู่แนวหน้า

พวกเขาเรียงตัวกันเป็นกำแพงอยู่ด้านบนไหล่เขา

เมื่อเห็นว่าทางข้างหน้าถูกปิดกั้นเอาไว้ มอนสเตอร์สัตว์ร้ายระดับ 8 เหล่านั้นก็กระโดดขึ้นสูงและฟาดกรงเล็บมายังด้านหน้ามันกลายเป็นคมมีดแหลมคมตัดผ่านอากาศ

พลังที่รุนแรงราวกับจะฉีกกระชากทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเป็นชิ้นๆ

ปัง!

ปัง!

ปัง!

เสียงปะทะกันดังก้องขึ้นไปในหูของเขาครั้งแล้วครั้งเหล่า

เมื่อถูกฝูงมอนสเตอร์โจมตี แสงสีเขียวเหลืองก็ปรากฏขึ้นบนตัวของเหล่าภูติไม้โบราณ

บัพป้องกันระยะประชิดของ ชิง กัง และวัตถุศักดิ์สิทธิ์ปราการธรรมชาติแสดงผลพร้อมกัน ทำให้พลังป้องกันของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทหารพืชร่างแยกจะมีค่าสถานะเฉลี่ยเพียงแค่ 3000 ต้นๆเท่านั้น บัพที่เพิ่มขึ้นมาทำให้ค่าสถานะร่างกายมันเพิ่มสูงขึ้นในทันที ในที่สุดก็สามารถเอาชนะมอนสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าได้

เมื่อรวมเข้ากับสกิล พลังมังกร ของ มังกรจักรพรรดิปิศาจ บนท้องฟ้าซึ่งลดค่าสถานะของศัตรูลง 5% เหล่าภูติไม้โบราณก็กลายเป็นกำแพงที่แข็งแกร่งสามารถป้องกันฝูงมอนสเตอร์ระลอกแรกได้ทันที

ทำให้ทหารพืชร่างแยกเหล่านี้ สังหารเหล่ามอนสเตอร์อย่างบ้าคลั่ง มอนสเตอร์ระดับ S ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้พวกมันได้เลย พวกมันถูกสังหารตายไปทั้งหมด

ในเวลาต่อมา ภายใต้การนำของทหารพืชราชวงศ์ กองกำลังที่อยู่ทั้ง 4 ทิศก็ได้เริ่มโจมตี

พวกมันใช้ประโยชน์จากภูมิประเทศ ดอกแดนดิไรอัลโลหิตและเหล่าแบนชีก็โจมตีไปยังมอนสเตอร์สัตว์ร้ายที่อยู่ด้านล่าง

เสียงคำรามของมอนสเตอร์และการโจมตีกระจายไปทั่วบริเวณโดยรอบ ทำให้ชั้นบรรยากาศสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

การต่อสู้เพื่อป้องกันดินแดนครั้งใหญ่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนการสังหารดังขึ้นในหัว หลิน ยู ก็ปิดแจ้งเตือนและจดจ่ออยู่กับการควบคุมทิศทางการต่อสู้ ไม่ให้เหล่ามอนสเตอร์เข้าใกล้ดินแดนของเขามากเกินไป

และในขณะที่ทัพหน้าถูกสกัดเอาไว้ได้ ในที่สุดฝูงมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลังก็มาถึง

พวกมันแต่ละตัวคำรามออกมาและเข้าปะทะกับทหารพืชของเขา

พวกที่มีความเร็วสูงบางตัวถึงกับกระโดดข้ามแนวป้องกันของภูติไม้โบราณเข้ามา แต่มันก็ถูกชิง ถัง สังหาร ไม่มีเหลือรอด

พูดได้เลยว่า

ชิง ถังนี้เป็นปราการป้องสุดท้ายของดินแดน

ถ้าตัวมันถูกทำลาย ดินแดนของหลิน ยู ก็คงอยู่ไม่ไกลจากการสูญสิ้น

แต่มันจะง่ายขนาดนั้นได้อย่างไรที่จะทะลวงการป้องกันของ ชิง ถัง ?

ไม่ต้องพูดถึงข้อได้เปรียบด้านขนาดของตัวมัน

เพียงแค่สกิล บ้าคลั่ง เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอจะจัดการกับฝูงมอนสเตอร์ทั้งหมดได้แล้ว

ทางด้านทิศตะวันออกและตะวันตก หลิน ยู ได้ส่งดอกไม้แห่งการกลืนกินที่มีสกิล อาณาจักรแห่งความตาย ไป

หลังจากต่อสู้เพียงไม่กี่ครั้ง ก็ได้มีซากศพจำนวนมากปรากฏขึ้นบนพื้น

ซากศพแต่ละตัวถูกห่อหุ้มด้วยพลังแห่งความตาย เกิดใหม่กลายเป็นดอกไม้มรณะสีแดงสดตัวใหญ่ ในชั่วพริบตาเดียว มันก็กระจายออกไปทั่วสนามรบทั้งสองด้าน

โดยเฉพาะเมื่อมันได้รับบัพจากออร่าต่างๆและวัตถุศักดิ์สิทธิ์ดินแดน ค่าสถานะของดอกไม้มรณะเหล่านั้นไม่ได้อ่อนแอไปกว่ามอนสเตอร์ระดับ S เลย

เมื่อรวมเข้ากับสกิลดูดเลือดของทงเทียนและสกิลรักษาของจิตวิญญาณดอกไม้ พวกมันก็เข้าปะทะกับมอนสเตอร์ระดับ S เหล่านั้นอย่างดุเดือด

เขาไม่จำเป็นต้องใช้สกิลอย่าง เสียงคำรามแห่งโทสะ ด้วยซ้ำ

นี้คือเรื่องราวทั้งหมด

ด้วยความร่วมมือกันของทหารพืช สถานการณ์การต่อสู้ของทั้งสี่ทิศก็เริ่มมั่นคงขึ้น และสังหารมอนสเตอร์ที่พุ่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

พลังเวทย์ของ หลิน ยู ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

เพียงเวลาแค่ 5 นาทีเขาก็สะสมพลังเวทย์ได้ถึง 5 ล้านแต้ม ซึ่งเป็นความเร็วน่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว

ต้องรู้ก่อนว่า

ด้วยความพลังชีวิตของมอนสเตอร์ระดับ 8 ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสังหารมันด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ส่วนใหญ่พวกมันจะตายจากการถูกรุมโจมตี หรือไม่ก็ถูกโจมตีโดนทหารราชวงศ์หรือเหล่าทหารพืชร่างหลัก

"เสียดายจริงๆ ที่เจ้าพวกนี้มีแค่ฝูงเดียว"

หลิน ครุ่นคิดอย่างโลภมาก

มอนสเตอร์ระดับ S เหล่านั้นไม่ใช่ภัยคุกคามสำหรับเขา

แม้ว่าทหารพืชส่วนใหญ่ของเขาจะเป็นเพียงร่างแยกที่ถูกแยกตัวออกมา แต่ความแข็งแกร่งโดยรวมของมันก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่ามอนสเตอร์ระดับ S เลย ภายใต้บัพต่างๆ ที่มี มันคงคุ้มค่าอย่างยิ่งเมื่อเอามาเผชิญหน้ากับกระแสสัตว์อสูร

เมื่อมีเวลาว่างเขาจึงเปิดช่องแชทสนามรบเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ของราชันคนอื่นๆ

"บ้าเอ้ย!! มอนสเตอร์ระลอกแรกคือระดับ S เลยงั้นเหรอ มันจะสังหารพวกเรากันหมด!"

"ข้าก็แย่เช่นกัน พลังเวทย์ที่ได้รับมาจากการสังหารมอนสเตอร์ถูกใช้ไปกับอัญเชิญทหารออกมาเติมเต็มกองกำลัง มันไม่ได้อะไรมากนัก"

"ชั่งมันเถอะ กระแสสัตว์อสูรที่ข้าเจอที่นี้มีสกิลลดค่าสถานะ และพวกมันก็กลายเป็นซากศพกองอยู่ตรงนั้น"

"ตัวข้าแย่ซะยิ่งกว่า ดินแดนอยู่ในพื้นที่หนองน้ำ การป้องกันอ่อนแอเกินไป"

"ฮ่าฮ่า เจ้าพวกขยะจากโลกอื่น มันคงดีไม่น้อยถ้าพวกเจ้าถูกมอนสเตอร์สังหารจนหมด"

"เพียงแค่มอนสเตอร์ระดับ S เหล่านี้ไม่สามารถหยุดข้าได้หรอก"

การโจมตีของกระแสสัตว์อสูรสามารถบอกเลยว่าบางคนที่มีความสุขและบางคนที่กังวล

มีหลายคนที่กำลังเหยียดหยามอย่างเมามัน

แน่นอนว่า

เมื่อเผชิญหย้ากับศัตรู ไม่มีเปิดเผยสถานการณ์ที่แท้จริงอย่างแน่นอน

เนืาองจากพวกเขายังมีเวลาคุยที่นี้ หมายความว่าพวกเขายังไม้ตาบก้นหีบเก็บซ่อนเอาไว้อยู่ มันคงไม่ได้ยากและขาดทุนอย่างที่พวกเขากล่าวออกมา

เขาเกรงว่าคนเหล่านี้แกล้งทำเป็นอ่อนแอเพื่อที่จะได้สังหารราชันจากโลกอื่น

"ไอ้พวกเจ้าเล่ห์เอ้ย"

หลิน ยู สาปแช่งอย่างเงียบๆ

ฝูงมอนสเตอร์เหล่านี้เพียงแค่จุดเริ่มต้น ทุกคนที่อยู่ที่นี้ต่างทราบเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องวางแผนเอาไว้ก่อน

ดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายเลยที่จะหาข้อมูลที่มีประโยชน์จากราชันระดับสูงเหล่านี้

เขาต้องใช้โอกาศนี้ในการรวบรวมพลังเวทย์ให้มากกว่านี้เพื่อป้องกันเรื่องไม่คาดฝันที่เกิดขึ้น

"กระแสสัตว์อสูรระลอกที่สองกำลังมาแล้ว!"

ทันใดนั้นก็ได้มีข้อความเด้งขึ้นบนหน้าต่างช่องแชท

กระแสสตัว์อสูรระลอกที่สอง?

หลิน ยู มึนงง

ฝูงมอนสเตอร์ไม่มีได้มีระลอกเดียวงั้นเหรอ?

ราวกบเป็นการตอบคำถามของเขา จู่ๆ เงาดำทะมึนก็ปรากฏขึ้นที่ ณ ชายขอบท้องฟ้าอันไกลโพ้น เข้ามาใกล้ดินแดนของเขา

เงาดำนั้นมีขนาดใหญ่จนเกือบจะป้องคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ จำนวนมหาศาลซะจนปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมดในชั่วพริบตา

มีเสียงหึ่งๆพร้อมกับเสียงกระพือของปีก

กระแสสัตว์อสูรแมลง

สีหน้าของ หลิน ยู กลายเป็นมืดครึม นี้เป็นเหตุการณ์ที่เขาอยากให้เกิดขึ้นน้อยที่สุด

ไม่คิดมาก่อน มอนสเตอร์ระลอกที่สองนี้แท้จริงแล้วเป้นมอนสเตอร์เผ่าแมลงบิน

ถ้าบอกว่าฝูงมอนสเตอร์เหล่านี้ถูกส่งมาเป็นอาหารให้กับเหล่าราชัน

มอนสเตอร์แมลงบินเหล่านี้ถือเป็นบททดสอบสำหรับเขาเลยทีเพียง เป้นการทดสอบความแข็งแกร่งโดยรอบของเขา

ไม่แปลกใจเลยว่าทำถึงได้มีฝูงมอนสเตอร์ที่จัดการได้ง่ายในตอนนแรก ดูเหมือนั้นจะเป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อยให้เหล่าราชันสะสมทรัพยากรในตอนแรก

โดยไม่ลังเลเขารีบสั่งการไปยังเหล่าทหารพืชที่กระจายออกไปทันที "กลับมารวมกลุ่ม!"

ในชั่วพริบตาเดียว เหล่าทหารพืชที่ไล่ล่าสังหารอย่างบ้าคลั่งทั้งหมดก็ได้หยุดสังหารมอนสเตอร์ถอยกลับถึงมาบนไหล่เขา

แม้แต่มังกรจักรพรรดิปิศาจและมังกรราชินีปิศาจที่อยู่บนท้องฟ้า ก็ลงถูกหลิน ยู เรียกให้ลงมาอยู่บนพื้น

สุดท้ายแล้วพวกมันมีเพียงแค่ 2 ตัวเท่านั้น ไม่ว่าค่าสถานะของพวกมันจะแข็งแกร่งขนาดไหน แต่พวกมันก็ยังยากที่ต่อต้านเมื่อเผชิญหน้ากับกองทัพแมลงที่น่าสะพรึงกลัว

ผ่านไปไม่นาน

เสียงกระพือปีกก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พวกมันข้ามผ่านสนามรบอันยิ่งใหญ่ค่อยๆปรากฏขึ้นในระยะที่มองเห็น

เมื่อมองใกล้ๆ สิ่งที่อยู่ข้างหน้าคือด้วงเพลิงแดง

[ชื่อ : ด้วงเพลิงแดง (ทั่วไป)]

[เผ่าพันธุ์ : แมลง]

[ระดับ : ระดับ 8 (SS)]

[ความแข็งแกร่ง : 1910 (+1528) ]

[ร่างกาย : 1900 (+1520) ]

[ความว่องไว : 2100 (+1680) ]

[วิญญาณ : 2000 (+1600) ]

[สกิล : เกาะแมลง , ด้วงกรีดร้อง , ฝนเพลิง]

[พลังความโกลาหล : ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 80%]

[หมายเหตุ : มอนสเตอร์แมลงที่อาศัยอยู่ในภูเขาไฟพวกมันอาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูงมีความสามารถในการควบคุมเปลวเพลิง ]

"ระดับ SS?"

หลิน ยู ขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นค่าสถานะของ ด้วงเพลิงแดง

แม้ว่าว่าจะเป็นการเพิ่มพลังความโกลาหลเพียงอย่างเดียว แต่ก็เพิ่มความแข็งแกร่งถึง 10%

เมื่อรวมกับจำนวนอันมหาศาลที่เยอะยิ่งกว่ามอนสเตอร์ระลอกแรก รวมกับค่าสถานะที่เพิ่มขึ้น มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะรับมือ

"หึ่งงง..."

ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงปีกที่กระพือเข้ามาอย่างรวดเร็วก็ดึงขึ้น

เพียงครู่เดียว กองทัพแมลงสีดำที่ดูราวกับเมฆดำปกคลุม กรีดร้องมาจากทุกทิศทางเหมือนกระแสน้ำ ทำให้หยังศรีษะของเขาด้านชา

หลิน ยู สั่งให้รีบป้องกันทันที

แต่โดยไม่คาดคิด จู่ๆ ก็ได้มีเปลวเฟลิงลุกโชนออกมาจากด้วงเพลิงแดงเหล่านั้น ระเบิดขึ้นไปบนท้องฟ้ากลางเป็นฝนเพลิงตกลงสู่เบื้องล่าง

มันย่อมเนินเขาทั้งหมดให้กลายเป็นสีแดงเพลิงทันที

"ทงเทียน ใช้สกิลเกราะป้องกันผู้พิทักษ์!"

หลิน ยู ตัดสินใตอย่างเด็ดขาด สั่งให้ทงเทียนรีบใช้สกิลป้องกันทันที

ในวินาทีต่อมา

ม่านแสงครึ่งวงกลมขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น ครอบคลุมพื้นที่มากกว่า 200 เมตรในทันที ที่ด้านบนสุดของไหล่เขา ปกป้องกองทัพพืชทั้งหมดเอาไว้

"บูม บูม บูม!!"

ฝนเพลิงอันรุนแรงระเบิดใส่ม่านแสง กลายเป็นเปลวเฟลิงขนาดเล็กตกลงสู่ดินแดน

ดินแดนทั้งหมดจมอยู่ในทะเลราวกับมีดาวตกใส่ แรงระเบิดดังกึกก้อง แม้แม้แต่บนเนินเขาก็ยังสั่นสะเทือน

ทหารพืชบางตัวที่มีค่าสถานะต่ำที่ถูกการโจมตีตรงๆ ร่างกายด้วยทะลวงด้วยเปลวเพลิงเป็นรูพรุน มันได้ตายคาที่ตรงนั้น

ยำแสงเยี่ยวยา!

ในขณะนั้นเอง เอลฟ์ผู้ส่งสาสน์ที่อยู่ในดินแดนก็เคลื่อนไหว

พวกเขายกไม้เท้าขึ้นมา ระเบิดพลังธรรมชาติออกมาปกคลุมทหารพืชที่ได้รับบาดเจ็บทั้งหมด ทำให้ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้อย่างรวดเร็ว และในขณะเดียวกันก็ช่วยลดความเสียหายที่ได้รับอีกด้วย

ฝนเพลิงยังคงโจมตีออกมาอย่างต่อเนื่อง

อย่างไรก็ตาม หลังจากได้รับการรักษาและความเสียหายที่ได้รับลดน้อยลง ก็ไม่ได้มีทหารพืชตัวนี้ตายอีก

ขณะที่ม่านแสงต้านทานฝนเพลิงระยะเวลา 5 วินาทีก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

"แกร๊ง"

เสียงแตกร้าวดังขึ้น เกราะป้องกันแตกสลายไปในอากาศ

สำหรับ หลิน ยู และทหารพืชทั้งหมด ม่านแสงที่แข็งแกร่งก็ปรากฏขึ้นเหนือพวกเขา ปกป้องพวกเขาเอาไว้อย่างสมบูรณ์

มันคือความสามารถของสกิลของสกิล เกราะป้องกันผู้พิทักษ์ เปลี่ยนความเสียหายทั้งหมดให้กลายเป็นโล่

ยิ่งได้รับความเสียมากเท่าไหร่เกราะป้องกันก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

ในเวลา 5 วินาทีในตอนนี้ เกราะป้องกันสามารถต้านการโจมตีขนาดใหญ่ได้หลายครั้ง อาจกล่าวได้ว่าจากการที่ได้รับความเสียหายไปเต็มๆนั้น ทำให้ หลิน ยู ทหารพืชของเขาราวกับได้สวมเกราะที่แทบจะเป็นอมตะ

ฝนเพลิงได้ล่วงหล่นลงมาใส่พวกเขา มันเพียงแค่ทำให้โล่ป้องกันอ่อนแอลงไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับเขาได้แม้น้อย