บทที่ 135 ข้าจะอยู่รอพวกจ้าวต้ากลับมา!
เฉินฟานขมวดคิ้ว
ดูเหมือนว่ามันจะเป็นการรังแกพวกเขาเกินไป ถ้าเขาต้องลงมือกับคนเหล่านี้
อย่างไรก็ตามเขาอยู่ที่นี่มานานแล้ว แต่ยังไม่มีใครออกมาเลย เป็นไปได้มากว่าจ้าวต้าและคนอื่น ๆ จะไม่อยู่ที่นี่จริงๆ
เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาออกไปตามหาจ้าวซานและกลุ่มของเขา?
“เจ้าหนู เจ้าจะออกไปหรือไม่ ข้าจะนับถึงสาม..ถ้าเจ้ายังไม่ออกไปหลังจากนับถึงสามแล้ว ข้าก็จะลงมือแล้ว”
เสียงนี้ดังขึ้น
บนหอสังเกตการณ์ มีคนน้าวสายธนูจนสุดสาย และก็เล็งลูกธนูมาที่เฉินฟาน
"ให้ข้าออกไปงั้นเหรอ?"
เฉินฟานยิ้มเล็กน้อย “ข้ายังไม่ได้รับคนไปเลย แล้วข้าจะออกไปได้อย่างไร?”
ดูเหมือนว่าจ้าวต้าและคนอื่น ๆ จะไม่อยู่ที่นี่จริงๆ
“เจ้าหนู เจ้าคิดว่าพวกเราไม่กล้าที่จะยิงเจ้าอย่าง…”
ตู้เฟิงพูดไปได้ครึ่งทางแล้ว ก็มีเสียงเร่งรีบดังขึ้นข้างหลังเขา
“เสี่ยวฟาน!”
จากนั้นทุกคนก็จ้องมองไปที่ผู้พูดเป็นตาเดียว
“เสี่ยวฟาน เจ้ากลับไปเถอะ”
เว่ยเทียนกงทนไม่ไหวอีกต่อไปและพูดอย่างกังวล: "กัวตงขอให้เจ้ามาใช่ไหม? ข้าไม่ได้บอกไปแล้วเมื่อตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุดเมื่อไร? เราที่นี่สบายดี ดังนั้นพวกเจ้าจึงไม่ต้องกังวล "
“ใช่ เสี่ยวฟาน เจ้ากลับไปก่อนเถอะ”
"เราขอขอบคุณในความมีน้ำใจของเจ้า"
หลายๆ คนยังพูดอีกว่า น้ำเสียงมีทั้งอารมณ์เศร้าและสะเทือนใจ
บรรดาผู้ที่มาที่จ้าวเจียเป่าจากเฉินเจี่ยไจ้นั้น มองไปที่เฉินฟานอย่างกังวลใจ แม้ว่าเขาจะมารับพวกเขา แต่ทำไมเขาถึงมาคนเดียว?
แม้ว่าพวกเฉิวกัวตงจะมาทั้งหมดพวกเขาก็ไปกับพวกเฉินกัวตงไม่ได้ มันจะทำให้ทั้งพวกเขาและทั้งพวกเฉินกัวตงตกอยู่ในอันตราย
“เจ้าหนู เจ้ามาจากหมู่บ้านเฉิน!”
ตู้เฟิงอุทาน
“อะไร เขามาจากเฉินเจียไจ้งั้นหรือ?”
คนที่ถืออาวุธต่างตกตะลึง
เฉินฟานหมดหนทางเล็กน้อย เขาไม่ได้คิดว่าจะได้พบกับพวกเว่ยเทียนกงและคนอื่นๆ เร็วขนาดนี้เพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุ
แต่พวกเขากับได้มาพบกันตั้งแต่แรก อีกอย่างจะว่าพวกเขาก็ไม่ได้..ที่พวกพูดออกมานั้นพวกเขามีเจตนาดี
แต่ตอนนี้เนื่องจากจ้าวต้าและคนอื่น ๆ ไม่อยู่ที่นี่ ดังนั้นมันจึงไม่สำคัญอะไร
“ลุงเว่ย”
เขามองไป “ถูกต้อง พ่อของข้าขอให้ข้ามา..แต่ไม่ต้องกังวล ข้าจะพาพวกท่านออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัยในภายหลัง”
“เสี่ยวฟาน...”
เมื่อเว่ยเทียนกงและคนอื่น ๆ ได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของพวกเขาก็แดงก่ำ
ทั้งสะเทือนใจและละอายใจอย่างมาก
“เสี่ยวฟาน กลับไปเถอะ”
เว่ยเทียนกงหายใจเข้าลึก ๆ "กลับไปบอกกัวตงว่าพวกเราเสียใจต่อเขา"
ให้พวกเขากลับไปที่หมู่บ้านเฉินงั้นเหรอ?
แน่นอนว่าเขาก็ต้องการกลับไปเหมือนกัน
แต่อย่างไรก็ตาม เขาแอบสังเกตมาเป็นเวลานานและดูเหมือนว่าเฉินฟานจะมาคนเดียวจริงๆ
ไม่ต้องพูดถึงว่าเฉินฟานสามารถจากไปอย่างปลอดภัยพร้อมกับพวกเขาหลายคนได้หรือไม่ แม้ว่าพวกเขาสามารถกลับไปได้ แต่เมื่อจ้าวต้ากลับมาและรู้เรื่องนี้ หมู่บ้านเฉินก็อาจจะถึงคราวอวสาน!
"ไปงั้นหรือ? เจ้าคิดว่าเจ้าจะกลับไปได้งั้นเหรอ?!"
จู่ๆ ตู้เฟิงก็แสดงสีหน้าดุร้ายบนใบหน้าของเขา โดยจ้องมองไปที่เฉินฟานอย่างดุเดือดและพูดว่า "เจ้าหนูตัวเหม็น เจ้ามาจากหมู่บ้านเฉินและตั้งใจจะมาก่อความวุ่นวายที่นี่และสามารถเดินกลับไปได้อย่างสบายใจงั้นเหรอ?"
หลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาเยาะเย้ยกัน
พวกเขาคิดว่าเด็กที่อยู่ข้างหน้าพวกเขานั้นเป็นผู้แข็งแกร่งมาจากไหน
มันกลับกลายเป็นว่าเขามาจากเฉินเจียไจ้ ในตอนแรกพวกเขาคิดว่ากำลังเผชิญกับศัตรูตัวฉกาจเสียอีก
“หมายความว่าพวกเขาไม่เต็มใจที่จะปล่อยคนไปงั้นเหรอ?”
เฉินฟานหรี่ตาลงเล็กน้อย
เขาไม่อยากฆ่าคน แต่ถ้าอีกฝ่ายอยากตาย..นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง
“ปล่อยคนเหรอ ที่นี่คือจ้าวเจียเป่าที่เข้าง่ายออกยากไม่รู้เหรอ?”
“ถูกต้อง เจ้าหนู ตอนนี้เจ้าเป็นพระโพธิสัตว์ร่างโคลนแล้ว และเมื่อข้ามแม่น้ำมาเจ้าก็ช่วยตัวเองไม่ได้แล้ว เจ้ายังคิดหวังจะพาคนอื่นออกไปอีกเหรอ ข้าบอกเลยว่าเจ้าได้แค่ฝัน!”
“เจ้าหนู วางอาวุธลงบนพื้นซ่ะ แล้วเราสามารถพิจารณาปล่อยให้เจ้ามีชีวิตต่อไป”
หลายคนคุยกันราวกับว่าพวกเขาไม่ได้จริงจังกับเฉินฟานมากนัก
เพราะท้ายที่สุดแล้ว คนที่แข็งแกร่งของเฉินเจียไจ้อยู่ที่นี่หมดแล้ว และผู้ที่ทรงพลังที่สุดก็ไม่ใช่ใครอื่นไกลพวกเขาคือ เว่ยเทียนกงและคนอื่นๆนั่นเอง
"พวกเจ้าไม่ปล่อยคนงั้นเหรอ"
ทันทีที่เฉินฟานพูดจบ เจตนาฆ่าก็ระเบิดออกมาในดวงตาของเขา
หอกในมือของเขาสั่นราวกับสายฟ้า เขาแทงหลายครั้งติดต่อกัน
ตู้เฟิง พร้อมด้วยผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขา บินกลับหัวออกไป ก่อนที่จะตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อมองดูหน้าอกอีกครั้ง มีรูเลือดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นแล้ว และเลือดก็ไหลออกมาอย่างล้นเหลือ
“ยิงธนู! ยิงธนู!”
คนสองคนบนหอสังเกตการณ์รีบดึงสายธนูออกมาเมื่อเห็นสิ่งนี้
"ฟุบ!"
"ฟุบ!"
เสียงยิงธนูดังขึ้นสองเสียงติดต่อกัน
เฉินฟานกวัดแกว่งหอกยาวของเขา และด้วยเสียงดังกริ้งสองครั้ง เขาก็สามรารถบล็อกลูกธนูที่เข้ามาได้อย่างง่ายดาย
จากนั้นจึงกระโดดขึ้น ภายใต้สายตาที่หวาดกลัวของทั้งสองคนบนหอ เขากระโดดตรงไปยังหอสังเกตการณ์สูงห้าหรือหกเมตร และแทงพวกเขาทะลุเกราะบางที่พวกเขาสวมใส่
ตุบ! ตุบ!
ศพตกลงจากหอสังเกตการณ์ลงไปที่พื้น
กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าสองวินาที
รอบข้างกลายเป็นนิ่งงัน
ทุกคนตกใจมากจนไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้ และพากันยืนนิ่งเหมือนก้อนหิน
เกิดอะไรขึ้น?
ตู้เฟิงที่หยิ่งยโสและครอบงำผู้คนเมื่อกี้กลับถูกฆ่าตายในพริบตางั้นหรือ?
เว่ยเทียนกงและคนอื่น ๆ ก็ไม่มีข้อยกเว้น หรือต้องบอกว่าอันที่จริงหัวใจของพวกเขายิ่งตกตะลึงกว่าทุกคน!
เพราะพวกเขารู้จักเฉินฟาน ในความทรงจำของพวกเขาเฉินฟานเป็เพียงชายหนุ่มธรรมดาๆ ที่มีบุคลิกขี้อายและมีความสามารถธรรมดาๆทั่วไป
แต่เมื่อกี้มันคืออะไร?
พวกเขาไม่เห็นว่าเฉินฟานแทงหอกของเขาอย่างไรด้วยซ้ำ หลังจากนั้นตู้เฟิงและคนอื่นๆ ก็บินออกไปและเสียชีวิตทันที
แล้วจากนั้น..?
เขาก็ป้องกันลูกธนูสองลูกที่ยิงออกมาพร้อมกัน และกระโดดสูงห้าหรือหกเมตรในการกระโดดเพียงครั้งเดียว!
เป็นไปได้ไหมว่าเฉินฟานเป็นนักรบแล้ว ไม่สิ..ด้วยความแข็งแกร่งที่เขาแสดงออกมานี้เขาเป็นนักรบของเขตการปรับแต่งกล้ามเนื้อแล้วอย่างนั้นหรือ?
เฉินฟานยืนอยู่บนหอสังเกตการณ์และมองไปไกล แต่ไม่มีวี่แววของใครเลยบนพื้นที่รกร้าง
เขาจึงกระโดดลงจากหอสังเกตการณ์ทันที
จากนั้นทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็ต่างพากันคุกเข่าลงพร้อมเพรียงกัน กราบไหว้และขอความเมตตาจากเขา
"ยกโทษให้ข้าด้วย ยกโทษให้ข้าด้วย"
“ได้โปรดอย่าฆ่าพวกเราเลย… ”
พวกที่ยังยืนอยู่เห็นดังนั้นก็รีบคุกเข่าลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน
ในทันใดก็มีเพียงเฉินฟาน, เว่ยเทียนกง และคนอื่นๆ เท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่
เฉินฟานมองดูฉากนี้แล้วถอนหายใจแล้วพูดว่า "พวกเจ้ากำลังทำอะไร ลุกขึ้นเถอะ คนพวกนั้นต้องการโจมตีข้าและข้าแค่โจมตีกลับเท่านั้น มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเจ้า"
ทุกคนต่างตกตะลึง
“ทุกคนลุกขึ้น เสี่ยวฟานไม่มีเจตนาร้าย”
เว่ยเทียนกงพูดเสริม
“ใช่ ทุกคนเคยได้ยินสิ่งที่ตู้เฟิงและคนอื่นๆ พูดมาก่อน ถ้าเสี่ยวฟานไม่ทำอะไร เขาจะเป็นคนที่จะถูกฆ่า”
"ทุกคนลุกขึ้นเถอะ"
เว่ยเทียนหยวนและคนอื่น ๆ พากันไปประคองพวกเขา
จากนั้นทุกคนก็ลุกขึ้นอย่างอย่างกังวล แต่ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก และพวกเขาก็ไม่กล้าสบตากับดวงตาของเฉินฟานเลย
เฉินฟานส่ายหัว คนเหล่านี้คุ้นเคยกับการถูกกดขี่โดยจ้าวต้าและคนอื่น ๆ และพวกเขาก็เหมือนกับนกที่หวาดกลัว เป็นเรื่องปกติที่จะมีปฏิกิริยาเช่นนี้
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพิจารณาเรื่องเหล่านี้
“ลุงเว่ย สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? แล้วจ้าวต้าและคนอื่นๆ ล่ะ?”
เว่ยเทียนกงมองเฉินฟานด้วยสายตาที่ซับซ้อนแล้วพูดว่า: "จ้าวซานพาคนออกไปล่าสัตว์เมื่อวานนี้ แต่เขายังไม่กลับมาในตอนกลางคืน ดังนั้นจ้าวต้าจึงขอให้พวกเราทุกคนออกมาและรอที่นี่ จากนั้นเขาจึงมากจ้าวเออร์และอีกหลายคนที่ออกไป..ยังไม่กลับมา "
"ข้าเข้าใจแล้ว"
เฉินฟานพยักหน้า
ดังนั้น เขาจึงมาได้ถูกจังหวะและสามารถเข้ามาในจ้าวเจียเป่าอย่างง่ายดาย
เขาเหลือบมองเหล่าคนผอมโซและหน้าซีดที่อยู่ตรงหน้า และรู้สึกขอโทษในใจ เพราะท้ายที่สุดแล้วคนเหล่านี้ต้องลำบากเพราะเขาเป็นคนฆ่าจ้าวซานและคนอื่นๆ
“กลับไปพักผ่อนเถอะ อย่ารออยู่ที่นี่เลย”
อย่างไรก็ตาม ทุกคนมองมองหน้ากัน แต่ไม่มีใครกล้าขยับ
“เสี่ยวฟาน พวกเขากลัวว่าจ้าวต้าจะกลับมาทีหลัง มันจะแย่มากถ้าพวกเขารู้ว่าทุกคนไม่ได้ยืนรออยู่ที่นี่”
เว่ยเทียนกงพูดพร้อมถอนหายใจออกมา
จากนั้นคิ้วของเขาก็ย่นเป็นปมเช่นกัน
ตู้เฟิงและผู้คนอีกหลายคนถูกฆ่าตาย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าพึงพอใจอย่างยิ่ง
แต่ในบรรดาคนที่ถูกฆ่าเหล่านี้ ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นก็เป็นแค่นักรบขอบเขตการชำระล้างร่างกายขั้นแรกเท่านั้น และพวกเขาล้วนเป็นคนที่ไม่มีนัยสำคัญอะไรเลย
คนที่จัดการได้ยากจริงๆ คือจ้าวต้าและจ้าวเออร์ คนหนึ่งอยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของขอบเขตการปรับแต่งกล้ามเนื้อ และอีกคนอยู่ในขั้นตอนกลางของขอบเขตการปรับแต่งกล้ามเนื้อ
เฉินฟานแข็งแกร่งมากจริงๆ หรืออาจจะแข็งแกร่งมากกว่าพวกเขา
แต่เขาคนเดียวเขาจะจัดการกับคนสองคนได้งั้นหรือ?
ยิ่งไปกว่านั้น เฉินฟานยังฆ่าคนของพวกเขาแล้ว ซึ่งหมายความว่าไม่มีที่ว่างสำหรับการเจรจาระหว่างสองหมู่บ้าน
เว้นแต่พวกเขาจะฆ่าคนที่นี่ทั้งหมด ด้วยวิธีนี้แม้ว่าจ้าวต้าจะกลับมา เขาก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ
แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทำไม่ได้ และไม่คิดที่จะทำด้วยซ้ำ
“ลุงเว่ย”
เฉินฟานยิ้มให้เว่ยเทียนกง "ข้ารู้ว่าท่านกังวลเรื่องอะไร แต่ตั้งแต่ที่ข้ามาที่นี่ ข้าก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะจากไปเร็ว ๆ นี้"
“เสี่ยวฟาน เจ้าหมายถึงอะไร”
ดวงตาของเว่ยเทียนหยวนเบิกกว้าง
“ข้าหมายความว่า.. ข้าอยากจะอยู่ที่นี่และรอให้จ้าวต้าและคนอื่น ๆ กลับมา”
เฉินฟานกล่าวอย่างหนักแน่น
เมื่อฆ่าแล้วต้องตัดรากถอนโคนให้หมดสิ้น
แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่รู้ว่าเขาเป็นคนฆ่าจ้าวซาน แต่ด้วยการที่เขาเป็นคนฆ่าคนเหล่านี้ที่อยู่บนพื้น และในขณะเดียวกันด้วยการที่เขาพาลุงเว่ยและคนอื่น ๆ ออกไป มันก็จะเป็นการก่อความแค้นกับอีกฝ่ายเหมือนเดิม
รู้อย่างนี้แล้ว แต่ยังแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นและการจากไปแบบนี้ไม่ใช่สไตล์ของเขาจริงๆ
Copyright © 2025 xxxxx.com, All Right Reserved