ในเวลานั้นเอง โจวโจวถึงกับสงสัยว่าเขาได้ยินผิดไปหรือเปล่า
อย่างไรก็ตาม เมื่อมองเห็นสีหน้าของอู๋ตู่และอู๋ซินแล้ว เขาก็รู้ว่าเขาไม่ได้ฟังผิดไป
“นี่คือสิ่งที่ได้จากการสำรวจขอรับ ส่วนนี่ก็คือแผนที่ที่พวกเราวาดขึ้นมาหลังจากออกไปสำรวจแล้ว”
อู๋ตู่ได้สติกลับมาและยื่นแผนที่กับถุงผ้าอันหนึ่งให้กับโจวโจว
โจวโจวรับมันมาและไม่ได้เปิดดูของที่อยู่ในถุงผ้าทันที เขามองไปที่อู๋ตู่แทน
“เจ้าทำได้ยังไงกัน?”
แม้ว่าโจวโจวจะถามออกไปเช่นนั้น แต่เขาก็พอจะเดาได้คร่าวๆ แล้ว
ตามที่คาดไว้ อู๋ตู่พูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
“ทั้งหมดนี้เป็นเพราะน้องเซียวซวนขอรับ พวกเราแค่ไปสำรวจตามคำแนะนำของน้องเซียวซวนและได้พบกับสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด”
จากนั้นอู๋ตู่ก็เล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับ ‘การพบเจอโดยบังเอิญ’ ของเซียวซวนบนแผนที่
เขาเล่าด้วยน้ำเสียงที่ซับซ้อนถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าการหลับตาจิ้มของเซียวซวนนั้นเป็นแค่การกระทำประมาทๆ แต่หลังจากที่ได้ประสบกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตัวเอง เขาก็ตระหนักได้ว่าเขาต่างหากที่เป็นตัวตลก
เมื่อเทียบกับความสามารถของอีกฝ่ายแล้ว ความสามารถของนักทำแผนที่ที่เขาภาคภูมิใจนั้นก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลย
โจวโจวเดาะลิ้นด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาได้ยินเช่นนี้
เขาจะไม่รู้ได้ยังไง?
ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะสองพรสวรรค์—สัมผัสมรณะและพรของเทพแห่งโชคลาภ!
อันหนึ่งทำให้เขาสัมผัสได้ถึงตำแหน่งของมอนสเตอร์แห่งหมอกและลอร์ดสรรพเผ่าพันธุ์คนอื่นๆ ส่วนอีกอันทำให้เขาสามารถสัมผัสได้ถึงตำแหน่งคร่าวๆ ของขุมสมบัติอย่างคริสตัลโลหิตสุดท้าย
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงทำสิ่งที่ไม่สามารถเข้าใจได้ต่อหน้าอู๋ตู่ อู๋ซิน และคนอื่นๆ ได้
เขาตัดสินใจถูกจริงๆ ที่พาอีกฝ่ายมายังสมรภูมิสุดท้ายด้วย
โจวโจวคิดกับตัวเอง จากนั้นเขาก็มองไปที่แผนที่
หลังจากเขาเปิดแผนที่และมองดูมันสักพัก เขาก็เลิกคิ้วขึ้น
ตำแหน่งของลอร์ดสรรพเผ่าพันธุ์ไม่ได้น่าประหลาดใจเท่าไร
พวกมันต่างก็เป็นลอร์ดที่ไม่สามารถรับมือกับเขาได้เลย
แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าสมรภูมิสุดท้ายกว้างใหญ่แค่ไหน เพราะสมรภูมิที่สามารถรองรับลอร์ดหลายพันล้านคนได้นั้นคงไม่ได้เล็กๆ แน่
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ในฐานะลอร์ดระดับแนวหน้า ความเป็นไปได้ที่โจวโจวจะพบกับลอร์ดคนอื่นที่มีฝีมือทัดเทียมกับเขาหรือแข็งแกร่งกว่าเขานั้นก็น้อยมากๆ
สมรภูมิสุดท้ายในตอนนี้ ตราบใดที่เขาระมัดระวังและไม่ไปยั่วยุศัตรูอันทรงพลังเหล่านี้ มันก็ไม่ใช่เรื่องเกินจริงไปเลยที่จะบอกว่าเขาจะทำอะไรก็ได้
มันคงจะมีแค่มอนสเตอร์แห่งหมอกเท่านั้นที่ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ
เขาพบว่ามันมีดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับเหนือสามัญ 2 แห่งอยู่ในบรรดาดินแดนของลอร์ดสีชาด 32 แห่งบนแผนที่!
มันมีกระทั่งดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับมหากาพย์ที่อยู่ติดกับดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับเหนือสามัญทั้งสองแห่งนี้ด้วย
ดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับมหากาพย์!
ลอร์ดสีชาดที่มีดินแดนเช่นนี้ อย่างน้อยก็คงจะอยู่ในระดับมหากาพย์ หรืออาจจะเป็นผู้กล้าระดับมหากาพย์เลยก็ได้
โจวโจวรู้ว่าขีดจำกัดสูงสุดของดินแดนที่เขาสามารถบุกได้ในตอนนี้คงอยู่แค่ระดับเหนือสามัญเท่านั้น
ถ้าเขาเจอกับอาณาจักรขั้นต้น อย่างอาณาจักรออโรร่าและอาณาจักรทาฮัน เขาอาจจะสามารถลองดูได้หลายๆ ครั้ง แต่ถ้าเจอกับดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับมหากาพย์ ทางฝั่งของเขาคงต้องเกิดความสูญเสียเป็นอย่างมากแน่ๆ
“ฉันไม่อาจแตะต้องดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับมหากาพย์นี้ได้! แม้แต่ดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับเหนือสามัญทั้งสองอันนี้ก็คงจะยังไม่ได้เหมือนกัน”
โจวโจวคิดกับตัวเอง
เขาอยากจะจัดการกับดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับเหนือสามัญทั้งสองแห่งนี้ แต่โจวโจวก็ต้องทุ่มสุดตัว ซึ่งในสมรภูมิสุดท้ายนี้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะกล้าทุ่มออกมาสุดตัว!
ช้าๆ แต่มั่นคง!
มันคือเป้าหมายสำคัญที่สุดของโจวโจวในสมรภูมิสุดท้าย!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็มองไปยังไป่อี้และอู๋ซิน
“ตอนนี้ที่พวกเรารู้ตำแหน่งของศัตรูแล้วก็ให้ส่งกองกำลังไปจัดการกับพวกมันซะ ถ้าเจอกับลอร์ดเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ให้ดูว่าพวกเราจะทำให้พวกมันยอมจำนนและเข้าร่วมกับดินแดนตะวันสาดแสงได้ไหม ถ้าพวกมันยืนกรานไม่ยอมจำนน มันก็ไม่สายเกินไปที่จะจัดการกับพวกมัน”
“ถ้าเจอกับลอร์ดที่ไม่สามารถจัดการได้ก็ให้หลบมาก่อน โดยเฉพาะดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับมหากาพย์นี้ แล้วก็อย่าเพิ่งไปแตะต้องดินแดนของลอร์ดสีชาดระดับมหากาพย์ในตอนนี้ด้วย พวกเรายังเหลือเวลาอีกเยอะ มันจึงยังไม่ควรทุ่มสุดตัวเพื่อจัดการกับศัตรู”
“สำหรับฝ่ายของมอนสเตอร์ ฝ่ายของลอร์ดสรรพเผ่าพันธุ์ และฝ่ายที่เป็นศัตรูที่เหลือ เมื่อพวกเจ้าพบมันก็ให้จัดการได้เลย พวกเจ้าสามารถเปิดฉากโจมตีก่อนได้!”
โจวโจวกล่าว
สมรภูมิสุดท้ายคือป่ามืด
ระหว่างลอร์ดสรรพเผ่าพันธุ์ด้วยกันเอง ระหว่างลอร์ดสรรพเผ่าพันธุ์และมอนสเตอร์แห่งหมอก มันมีแค่ความสัมพันธ์ระหว่างเหยื่อและผู้ล่าเท่านั้น
เมื่อพวกเขาพบกัน เว้นเสียแต่ว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะได้เท่านั้น นอกนั้นเขาต้องโจมตี!
สำหรับตัวเขา โจวโจวไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมการต่อสู้เอง เขาแค่ต้องรอศพของลอร์ดคนอื่นถูกส่งเข้ามาและเก็บไอเท็มดรอปก็เท่านั้น
“ขอรับ/เจ้าค่ะท่านลอร์ด!”
ไป่อี้และอู๋ซินกล่าวออกมาอย่างจริงจัง
จากนั้นทั้งสองคนก็จากไป
เมื่อโจวโจวเห็นเช่นนี้ สายตาของเขาก็มองไปยังอู๋ตู่และเซียวซวน
“ไปพักก่อนเถอะแล้วค่อยออกไปสำรวจต่อ ในระหว่างการสำรวจให้นำยอดฝีมือระดับเหนือสามัญติดตามไปคอยคุ้มกันด้วย นี่คือสมรภูมิของลอร์ดสรรพเผ่าพันธุ์ พวกเราต้องระวังเอาไว้”
โจวโจวย้ำเตือนทั้งสองคนอย่างจริงจัง
สองคนนี้ คนหนึ่งก็คือนักทำแผนที่ที่เก่งกาจที่สุดในดินแดนของเขา ส่วนอีกคนก็คือผู้มีพรสวรรค์ระดับเทพแท้จริงเพียงคนเดียวในดินแดนของเขา!
นอกจากนี้ ทั้งสองคนก็ยังเด็กอยู่ด้วย
เมื่อโจวโจวมองไปที่พวกเขา เขาก็รู้สึกเหมือนเป็นผู้ใหญ่ที่กำลังมองเด็กน้อยอยู่
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงเป็นห่วงความปลอดภัยของทั้งสองคนนี้มากขนาดนี้
“ขอรับท่านลอร์ด!”
เมื่อเห็นว่าท่านลอร์ดของพวกเขาให้คุณค่ากับพวกเขามากขนาดนี้ พวกเขาก็ประทับใจในทันทีและตอบกลับมา
โจวโจวพยักหน้ารับ
หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็คุยกันต่อสักพักก่อนที่โจวโจวจะกลับไปยังที่พักชั่วคราวของเขาในปราสาทของลอร์ด ส่วนอู๋ตู่และเซียวซวนก็กลับไปยังกองทัพวาดสวรรค์เพื่อเตรียมสำรวจครั้งต่อไป
…
ณ ปราสาทของลอร์ด ภายในห้องหนังสือ
โจวโจวเปิดถุงผ้าที่อู๋ตู่มอบให้กับเขาและมองดูของที่อยู่ภายใน
ในจำนวนนี้ประกอบไปด้วยคริสตัลโลหิตสุดท้าย 2 อัน คัมภีร์ระดับมหากาพย์ 1 อัน และการ์ดสีเงินอีก 1 อัน
โจวโจวมองดูการ์ดสีเงินก่อน
มันเป็นภาพของภูเขาแร่ที่เปล่งแสงหลากสี
[ไอเท็มสุดท้าย: เหมืองอัญมณีธาตุพื้นฐานขนาดกลาง]
[เอฟเฟกต์: หลังจากหลอมรวมการ์ดใบนี้เข้ากับแผ่นหินดินแดนแล้ว ดินแดนของท่านจะมีเหมืองอัญมณีธาตุขนาดกลางที่มีทรัพยากรสำรอง 5 ล้านหน่วย]
[รายละเอียด: สุดยอดไอเท็มทรัพยากร มันสามารถทำให้ทรัพยากรแร่จำนวนมากปรากฏขึ้นในดินแดนของท่าน]
“ฉันจะได้เหมืองอัญมณีธาตุพื้นฐานขนาดกลางที่มีทรัพยากร 5 ล้านหน่วยเลยเหรอ? จำนวนแร่ขนาดนี้…”
โจวโจวอึ้ง