โจวโจวโน้มตัวลงและวางมือลงบนศพของอีกฝ่าย

การแจ้งเตือนสีทองปรากฏขึ้นมา

[ท่านต้องการเก็บไอเท็มดรอปหรือไม่?]

“ต้องการ!” เขาคิด

อึดใจต่อมา

[รายละเอียดพรสวรรค์แห่งลอร์ด: ท่านได้รับไอเท็มดังต่อไปนี้—แกนหมอก 8 ชิ้น (ระดับบรอนซ์เขียว), คู่มือศิลปะการต่อสู้-ดาบวายุ 1 เล่ม (ระดับบรอนซ์เขียวขั้นสูง), คริสตัลออโรร่า 1 อัน (ระดับบรอนซ์เขียว), ใบเปลี่ยนอาชีพผู้ฝึกยุทธ์ 1 ใบ (ไร้ระดับ), ชิ้นส่วนคริสตัลพรสวรรค์แห่งลอร์ด 9 อัน (ระดับเหล็กดำ)]

หวือ

ศพของคุนท์กลายเป็นไอเท็มดรอปในทันที

ไม่ไกลกันนัก จางต้าหูและจางไคชานที่มีสีหน้าซับซ้อนเบิกตากว้างขึ้นทันทีเมื่อพวกเขาเห็นภาพฉากนี้

“อัตราการดรอปของท่านลอร์ดสูงขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ท่านลอร์ดเป็นบุคคลโชคดีงั้นเหรอ?”

“แม้แต่บุคคลโชคดียังทำไม่ได้ขนาดนี้เลยใช่ไหม?”

…

ทหารที่ล้อมอยู่ไม่ได้ดูประหลาดใจเลย

ภาพฉากนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับพวกเขาที่เห็นท่านลอร์ดเก็บไอเท็มดรอปอยู่ทุกวัน

ในเวลาเดียวกัน โจวโจวก็เริ่มประเมินสินสงครามจากสหายผู้นี้นอกเหนือไปจากแกนหมอกและคริสตัลออโรร่า

โจวโจวมองดูใบเปลี่ยนอาชีพผู้ฝึกยุทธ์ก่อน

[ชื่อไอเท็ม: ใบเปลี่ยนอาชีพผู้ฝึกยุทธ์]

[ระดับไอเท็ม: ไร้ระดับ]

[เอฟเฟกต์ไอเท็ม: ใบเปลี่ยนอาชีพสายต่อสู้ไร้ระดับ! หลังจากใช้มัน ท่านจะกลายเป็นอาชีพสายต่อสู้ไร้ระดับ-ผู้ฝึกยุทธ์! ท่านจะมีทฤษฎีพื้นฐานของการบ่มเพาะศิลปะการต่อสู้ ประสบการณ์การต่อสู้ของผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไปเป็นเวลา 1 ปี และมีความแข็งแกร่งเริ่มต้นในระดับเหล็กดำ]

[รายละเอียดไอเท็ม: ใบเปลี่ยนอาชีพสายต่อสู้ไร้ระดับ! อาชีพสายต่อสู้พื้นฐานที่พบได้มากที่สุดในทวีปจื้อเกา ขีดจำกัดบนและล่างถูกกำหนดโดยคุณภาพของคู่มือศิลปะการต่อสู้!]

โจวโจวมองไปที่ใบเปลี่ยนอาชีพและใช้ความคิด

เขามีอัตราการดรอป 100%

ดังนั้นเขาจึงอยากได้อาชีพสายต่อสู้ที่มีขีดจำกัดบนสูงๆ อยู่เสมอ

แต่ในตอนนี้ อาชีพผู้ฝึกยุทธ์นี้ก็น่าสนใจมาก

แม้ว่ามันจะเป็นอาชีพสายต่อสู้ไร้ระดับ แต่ขีดจำกัดบนของมันก็ถูกกำหนดโดยคุณภาพของคู่มือศิลปะการต่อสู้

คู่มือศิลปะการต่อสู้คุณภาพสูงมากสามารถทำให้อาชีพผู้ฝึกยุทธ์เทียบได้กับอาชีพระดับอาณาจักรหรือสูงกว่า!

“ฉันมีอัตราการดรอป 100% มันคงไม่มีปัญหาอะไรในการหาคู่มือศิลปะการต่อสู้ระดับสูงในอนาคต นอกจากนี้มันยังมีความเป็นไปได้สูงที่ฉันจะเพิ่มศักยภาพและพลังของอาชีพนี้ให้อยู่ในระดับอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์หรือกระทั่งระดับสูงสุด”

“นอกจากนี้การทดสอบลอร์ดมือใหม่ก็ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว ฉันคงไม่อาจรออาชีพอื่นที่มีขีดจำกัดบนสูงกว่านี้ได้ ฉันต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อปกป้องตัวเองก่อนที่บาเรียป้องกันลอร์ดมือใหม่จะหายไป งั้นก็ต้องอาชีพผู้ฝึกยุทธ์นี่แหละ!” โจวโจวตัดสินใจ

เขาไม่ได้ใช้มันทันที กลับกัน เขาได้มองไปยังคู่มือศิลปะการต่อสู้ก่อน

[คู่มือลับศิลปะการต่อสู้: ดาบวายุ]

[ระดับคู่มือ: ระดับบรอนซ์เขียวขั้นสูง]

[เอฟเฟกต์การบ่มเพาะ 1: นักดาบวายุ—เมื่อท่านใช้อาวุธประเภทดาบอย่างเต็มกำลัง ความเร็วในการโจมตีของท่านจะเพิ่มขึ้น 5 ครั้งต่อวินาที!]

[เอฟเฟกต์การบ่มเพาะ 2: สิบสามดาบวายุ—สุดยอดทักษะของดาบดายุ ภายใน 1 วินาทีจะโจมตีศัตรูติดต่อกัน 13 ครั้ง!]

[หมายเหตุ: เอฟเฟกต์ข้างต้นจะเพิ่มขึ้นถึงขีดสุดเมื่อผู้ฝึกยุทธ์มีความแข็งแกร่งถึงระดับบรอนซ์เขียวขั้นสูง เอฟเฟกต์การบ่มเพาะจะลดลงเมื่อผู้ใช้อยู่ในระดับบรอนซ์เขียวขั้นสูง]

โจวโจวพยักหน้าเล็กน้อย

มันอาจจะเป็นแค่คู่มือศิลปะการต่อสู้ระดับบรอนซ์เขียวขั้นสูง แต่เอฟเฟกต์การบ่มเพาะของวรยุทธ์นี้ก็ยังมีประโยชน์มาก

เขาไม่ลังเลเลย

หลังจากบอกให้ไป่อี้ปกป้องเขาและอย่าให้ใครรบกวนเขา เขาก็เลือกใช้มันทันที

ในไม่ช้าใบเปลี่ยนอาชีพผู้ฝึกยุทธ์และคู่มือศิลปะการต่อสู้ดาบวายุก็กลายเป็นละอองแสงสีบรอนซ์ 2 สายและผสานเข้ากับกลางกระหม่อมของเขา

โจวโจวหลับตาลง

เขารู้สึกได้ทันทีว่าพลังงานเสริมแกร่งในร่างของเขาได้เพิ่มขึ้น ทำให้เขาเข้าใกล้ระดับบรอนซ์เขียวขั้นกลางมากยิ่งขึ้น

ในเวลาเดียวกัน ความรู้ด้านการบ่มเพาะวรยุทธ์จำนวนมากและประสบการณ์การบ่มเพาะดาบวายุก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

ข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นตามมา

[ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้เปลี่ยนอาชีพเป็น—ผู้ฝึกยุทธ์!]

[หน้าต่างอาชีพของท่านถูกเปิดใช้งาน!]

[คู่มือลับศิลปะการต่อสู้ของท่านถูกปลดล็อคแล้ว!]

[ท่านได้บ่มเพาะคู่มือลับศิลปะการต่อสู้ ดาบวายุ (ระดับบรอนซ์เขียวขั้นสูง)!]

[ท่านสามารถเปลี่ยนเป็นคู่มือศิลปะการต่อสู้อื่นได้ทุกเมื่อ!]

โจวโจวลืมตาขึ้นมา

เขามองไปที่มือของเขาและรู้สึกว่าพวกมันเบาขึ้นมากอย่างฉับพลัน

จากนั้นเขาก็หยิบเอาดาบของทหารดาบโล่ระดับบรอนซ์เขียวขั้นต้นออกมาจากแหวนมิติของเขา

เขาพยายามโบกดาบไปมาและก็ตระหนักได้ว่าความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นมากจริงๆ

อย่างไรก็ตาม มันก็เพิ่มขึ้นสูงสุดแค่ 3 ครั้งต่อวินาทีเท่านั้น

เขายังไม่สามารถฟันได้ติดต่อกัน 5 ครั้งต่อวินาที

จากนั้นเขาก็เตรียมที่จะใช้สิบสามดาบวายุอีกครั้ง

โจวโจวจ้องไปยังอากาศตรงหน้าของเขา

ทันใดนั้นเอง มือขวาของเขาที่ถือดาบเอาไว้ก็กลายเป็นภาพติดตาในทันใด

ภายใน 1 วินาที

หวือ! หวือ! หวือ! หวือ! หวือ! หวือ! หวือ! หวือ! หวือ!

แสงจากดาบสว่างวาบขึ้น 8 ครั้งในอากาศและเสียงหวีดแหลมก็ดังขึ้นเป็นชุดๆ

“ไม่เลว” โจวโจวพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ทักษะที่เขาได้รับก่อนหน้านี้มีทั้งทักษะอัญเชิญ ทักษะระยะไกล หรือไม่ก็ทักษะสนับสนุน

ทักษะดาบวายุนี้จะช่วยชดเชยจุดอ่อนของเขาในด้านการโจมตีระยะประชิดได้พอดี

นอกจากนี้ เมื่อความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้น เอฟเฟกต์การบ่มเพาะคู่มือลับนี้ก็จะเพิ่มขึ้นด้วย

โจวโจวเริ่มชอบอาชีพนี้แล้ว

สำหรับชิ้นส่วนคริสตัลพรสวรรค์แห่งลอร์ดระดับเหล็กดำ 9 อัน เขาก็ได้เก็บพวกมันไปก่อน

จากนั้นโจวโจวก็มองไปยังจางต้าหูและจางไคชาน

“พวกเจ้ารู้ไหมว่าดินแดนของคุนท์อยู่ที่ไหน? แล้วก็มีกำลังทหารเท่าไร?” เขาถาม

“ข้ารู้! ดินแดนของคุนท์อยู่ในที่รกร้างโกบิ ที่นั่นมีค่ายทหารเก่าที่เขาเปิดมากว่า 10 ปีแล้ว มันได้รับการปกป้องไว้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม ในฐานะพี่น้องของเขา พวกเราจึงรู้จักเส้นทางปลอดภัยที่นำไปสู่ภายในอาณาเขตของเขาโดยตรงได้ นอกจากนี้เขายังมีทาสคุ้มกัน 5,000 คนในดินแดนของเขาด้วย ทหารทาสทุกคนจงรักภักดีต่อตัวของคุนท์ หลังจากการฝึกการต่อสู้ของผู้ฝึกทาส ความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาก็เทียบได้กับอาชีพทหารขั้นพื้นฐานในระดับเดียวกัน” จางไคชานพูดออกมาทันที

โจวโจวครุ่นคิด

“ถ้าข้าปล่อยให้เจ้ากับจางต้าหูกลับไป… และข้ายังจะให้ยืมทหารบางส่วนด้วย เจ้าจะสามารถยึดครององค์กรทาสของคุนท์ได้ไหม?” เขามองไปที่จางไคชาน

“ข้ามั่นใจแน่นอนถ้ามีทหารไปด้วย!” จางไคชานพูดด้วยความมั่นใจ

“ได้ งั้นก็ตามข้าไปที่เมืองก่อน” โจวโจวรับทราบ

หลังจากนั้นเขาก็พาทหารและลูกน้องทุกคนกลับไปยังเมืองตะวันสาดแสง

…

กว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมา โจวโจวและคนอื่นๆ ก็กลับมาถึงเมืองตะวันสาดแสงอย่างปลอดภัย

เมื่อพวกเขากลับมา ลูกน้องกลุ่มใหญ่ที่เขาพากลับมาด้วยก็ทำให้ชาวเมืองตะวันสาดแสงตกตะลึงในทันที

“ท่านลอร์ด… ท่านไปปล้นเมืองบ่อปลามาเหรอ?” เจิ้งหยวนฉีมองไปยังลูกน้องกว่า 3,500 คนและอึ้งไปเลย

“เมืองบ่อปลาเป็นเมืองที่อยู่ภายใต้การปกครองของลูกศิษย์ของเจ้า แม้ว่าข้าจะอยากปล้นมันจริงๆ แต่ข้าก็คงไม่สามารถทำได้” โจวโจวอธิบายด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นเขาก็เล่าให้อีกฝ่ายฟังว่าเกิดอะไรขึ้น อีกฝ่ายพยักหน้าเล็กน้อย

“ผู้อาวุโสเจิ้ง จัดการเรื่องต่างๆ ให้กับลูกน้องใหม่ 3,573 คนนี้ด้วย คนที่ควรไปสร้างสิ่งปลูกสร้างก็ให้ไปสร้างสิ่งปลูกสร้าง คนที่ควรไปทำงานสายอาชีพก็ให้ไปเป็นเด็กฝึกงาน ในระยะเวลาสั้นๆ ปล่อยให้พวกเขาได้มีอะไรทำให้เร็วที่สุดและให้พวกเขาปรับตัวให้เข้ากับเมืองตะวันสาดแสงให้ได้เร็วๆ” โจวโจวกล่าว

น่าแปลกที่สีหน้าของเจิ้งหยวนฉียังจริงจังอยู่เล็กน้อย

“ท่านลอร์ด ขออภัยด้วยที่ข้าต้องพูดแบบนี้ แต่มันมีผู้คนในดินแดนของพวกเรามากกว่า 7,000 คนแล้วเมื่อรวมกับพวกเขา จำนวนผู้คนเกินจำนวนประชากรสูงสุดที่โครงสร้างพื้นฐานของดินแดนจะรองรับได้แล้ว คนที่มาใหม่วันนี้ยังพอรับไหว แต่ถ้ามีอีกก็คงจะไม่ไหวแล้ว แค่เรื่องน้ำก็แทบจะไม่พอใช้ในดินแดนของพวกเราแล้ว นอกจากนี้ข้ายังพบปัญหามากมายในดินแดน เมื่อท่านลอร์ดมีเวลา ข้าก็อยากจะคุยกับท่านเกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้และหารือเกี่ยวกับวิธีแก้ไขกัน”

“ได้เลย!” โจวโจวอึ้งไปชั่วขณะก่อนที่จะพยักหน้าอย่างจริงจัง

เจิ้งหยวนฉีก้มหัวแสดงความเคารพและไปจัดการที่อยู่ของคนเหล่านี้

“ท่านลอร์ด แล้วพี่น้องครึ่งสัตว์สองคนนี้ล่ะเจ้าคะ? พวกเราควรจัดให้พวกเธออยู่ข้างกายท่านลอร์ดและคอยรับใช้ท่านไหม?” ไป่อี้เดินเข้ามาและชี้ไปยังสองพี่น้องมนุษย์แมวที่ได้ออกมาจากกรงเหล็กแล้ว มันมีรอยยิ้มแบบรู้กันบนใบหน้าของเธอในตอนสุดท้าย

“ไม่ใช่ตอนนี้ ข้ายังดูแลตัวเองได้ ข้าได้ดูค่าสถานะของพวกเธอแล้ว พวกเธอมีพรสวรรค์ในด้านความว่องไวมากและมีข้อได้เปรียบสูงในการต่อสู้ระยะประชิด พวกเธอเหมาะสมมากที่จะเป็นทหารดาบโล่ จัดการให้พวกเธอเข้าฝึกในกองทัพตะวันสาดแสงก่อนละกัน” โจวโจวส่ายหัว

พูดตามตรง สองสาวนี่คงจะดึงดูดผู้ชายทั่วไปได้ทุกคนเลยจากรูปร่างหน้าตาและลักษณะพิเศษทางกายภาพบางอย่างของพวกเธอ

ซึ่งโจวโจวก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

อย่างไรก็ตาม พวกเธอก็เพิ่งเข้าร่วมเมืองตะวันสาดแสง

แม้ว่าความภักดีของพวกเธอจะมีถึง 71 แล้ว แต่มันก็ยังต่ำอยู่ดีในสายตาของโจวโจว ดังนั้นเขาจึงไม่อยากให้ทั้งสองคนอยู่เคียงข้างเขาในตอนนี้

เขาสามารถจัดให้พวกเธอมาอยู่ข้างกายได้เมื่อความภักดีของพวกเธอเพิ่มขึ้นถึง 90

“เจ้าค่ะท่านลอร์ด! ข้าจะฝึกพวกเธอให้ดีเมื่อพวกเธอเข้ากองทัพ” ไป่อี้กล่าว

โจวโจวพยักหน้าเล็กน้อย

“อีกสักพักให้รวบรวมลูกน้องเพศชายที่ได้มาใหม่ทั้งหมด ข้าอยากจะให้พวกเขาทุกคนเปลี่ยนอาชีพ!” เขากล่าว

เขาเก็บใบเปลี่ยนอาชีพทหารดาบโล่และใบเปลี่ยนอาชีพทหารหน้าไม้พิษมาหลายวันแล้ว

ในที่สุดเขาก็จะได้ใช้พวกมันซะที!

“เจ้าค่ะ!” ไป่อี้กล่าวด้วยความเคารพ

จากนั้นเธอก็จากไปในทันที