ไม่แปลกใจเลย...

ไม่แปลกใจที่อุปกรณ์จะเป็นหนึ่งในสี่สิ่งสำคัญของผู้ปลุกอาชีพ รองจากเลเวลเท่านั้น!

ที่ผ่านมาชุด "การพักผ่อนนิรันดร์" ให้คุณสมบัติน้อยเกินไป ทำให้ไม่ได้ลิ้มรสความหอมหวาน

แต่ก่อนอาศัยค่าความเสียหายเริ่มต้นของทักษะระดับสูงในการเผชิญหน้ากับบอสต่างๆ อิกซ์สามารถทำลายดาบภัยพิบัติด้วยนิ้วเดียว

หนอนทรายในซากปรักหักพังทะเลทราย โดนการโจมตีเต็มพลังของเปลวเพลิงสวรรค์พิพากษาก็ยังเหลือเลือดไม่ตาย

นั่นก็เพราะความเสียหายไม่เพียงพอ

ถ้าคุณชุบชีวิตอิกซ์ขึ้นมาตอนนี้ ให้เขาลองดูว่ายังสามารถรับมือกับดาบสวรรค์สีม่วงระดับ 8 ของหลินอี้ได้หรือไม่?

คำตอบคือแน่นอนว่าไม่ได้ อาจถึงขั้นบาดเจ็บสาหัสด้วยซ้ำ!

หลินอี้เปิดหน้าต่างทักษะ

ในช่องทักษะทั่วไป เขาพบทักษะใหม่ "ดีดนิ้ว" ที่ได้รับจากการเปิดใช้งานเอฟเฟกต์ชุด!

[ดีดนิ้ว]

[ประเภท: ทักษะแอคทีฟ]a

[ระดับ: เริ่มต้น]

[หมวดหมู่: ทั่วไป]

[การใช้งาน: ไม่มี]

[เวลาร่ายคาถา: ไม่มี]

[เวลาคูลดาวน์: ไม่มี]

[เอฟเฟกต์: ดีดนิ้วหนึ่งครั้ง สร้างความเสียหายให้เป้าหมายที่คุณเลือก]

[ความเสียหายที่สร้างขึ้นขึ้นอยู่กับผลรวมความเสียหายของทักษะทั้งหมดที่ฝังอยู่ในช่องเสริมพลังต้นกำเนิด อัตราความเสียหายปัจจุบัน: 0.001%]

[ประเภทความเสียหายที่สร้างขึ้นขึ้นอยู่กับประเภทความเสียหายของทักษะที่คุณฝังในช่องเสริมพลังต้นกำเนิด หากมีทักษะหลายประเภทความเสียหาย จะเลือกประเภทที่สร้างความเสียหายสูงสุดต่อเป้าหมายเสมอ]

[ความเสียหายที่สร้างโดยทักษะนี้จะเกิดขึ้นทันที คำนวณทันที ไม่มีข้อจำกัดด้านทิศทาง]

[ทักษะนี้สามารถเลือกเป้าหมายหลายเป้าหมายพร้อมกันได้ เมื่อเลือกหลายเป้าหมาย ความเสียหายจะถูกแบ่งเท่าๆ กันให้กับทุกเป้าหมาย และประเภทความเสียหายที่สร้างขึ้นจะเลือกตามความต้านทานของเป้าหมายแต่ละตัว]

[ทักษะนี้ไม่สามารถเพิ่มระดับได้ ไม่สามารถเพิ่มความชำนาญได้ เมื่อถอดชุด "ความดับสูญแห่งสรรพโลก" ออก ทักษะนี้จะไม่ทำงาน]

หลังจากอ่านรายละเอียดทักษะจบ

หลินอี้รู้สึกว่าตัวเองได้รับทักษะที่ไม่ธรรมดาเลย

[ดีดนิ้ว] แทนที่จะเรียกว่าทักษะ

น่าจะเรียกว่าเป็น "การโจมตีปกติ" ในเกมมากกว่า

มันไม่มีการใช้งาน ไม่มีเวลาร่ายคาถา ไม่มีคูลดาวน์

สิ่งที่เหนือธรรมชาติที่สุดคือ ความเสียหายที่สร้างโดยการดีดนิ้วขึ้นอยู่กับผลรวมความเสียหายของทักษะทั้งหมดที่ฝังอยู่ในอุปกรณ์ชุด "ความดับสูญแห่งสรรพโลก"!

แม้ว่าตอนนี้อัตราส่วนจะเป็นเพียงหนึ่งในแสนเท่านั้น

สามารถใช้กำจัดศัตรูทั่วไปหรือทำให้ศัตรูประหลาดใจได้ โดยอาศัยกลไกที่ไม่มีทิศทางและสร้างความเสียหายทันทีเพื่อโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัว

แต่เมื่อรวบรวมชิ้นส่วนชุดได้มากขึ้น อัตราส่วนนี้จะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ

ในขณะเดียวกัน จำนวนทักษะที่ฝังไว้ก็จะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย

สามารถคาดการณ์ได้ว่า ในอนาคตเพียงแค่รวบรวมชุดให้ครบและฝังทักษะให้มากพอ การดีดนิ้วครั้งเดียวก็สามารถทำลายทุกสิ่งได้ในทันที!

การโจมตีปกติก็คือการระเบิดนิวเคลียร์!

ท่าไม้ตาย - หมัดเดียวจอด!

ชุดอุปกรณ์นี้เหมาะกับตัวเองมากจริงๆ!

แม้แต่ถ้าให้ชุดอุปกรณ์นี้กับคนอื่น ก็รู้สึกว่าจะธรรมดา หรือแม้แต่อาชีพส่วนใหญ่อาจจะคิดว่ามันเป็นขยะ

แต่นั่นก็เป็นเรื่องดี

คนอื่นคิดว่าเป็นขยะ ตัวเองก็จะซื้อได้ง่ายขึ้น

ต่อไปต้องสนใจการได้มาของชิ้นส่วนชุดอื่นๆ มากขึ้น

อืม...

ยังมีอีกเรื่อง

เมื่อดันเจี้ยน "ขุดทองในทะเลทราย" ซ่อมแซมเสร็จ

ต้องเข้าไปอีกครั้ง

สมบัติสีทองสองชิ้นที่ก้นหมุนวนทะเลทราย

ถ้า "มือแห่งความดับสูญ" ยังแปลกประหลาดขนาดนี้

อีกอันที่ชื่อว่า “เมล็ดพันธุ์แห่งไฟปฐมกาล" ก็ควรจะเหนือธรรมชาติเช่นกัน

ขณะนี้ บนยานอวกาศที่ห่างไกลจากโลกหลายชั้นมิติ

โรเจอร์ ราชาโจรทะเลทราย สะดุ้งเฮือก

เขากอดขวดแก้วที่เพิ่งงมขึ้นมาจากก้นหมุนวนไว้แน่น

ในขวดมีเปลวไฟสีทองลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง

มีคนชั่วช้าอยากขโมยสมบัติของข้า!

...

เดินเข้าไปในห้องโถงภารกิจ หลินอี้เห็นหนานกงหลิงโบกมือให้เขาจากที่ไม่ไกลทันที

ข้างๆ เขายืนชายชุดดำปิดหน้าที่มีบุคลิกเย็นชา

ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหัวหน้าทีมเก็บศพหลัวเซียวที่เคยพบหน้ากันครั้งหนึ่งที่หน้าประตูดันเจี้ยนหัวใจแห่งฝูงแมลง

"มาแล้วๆ!"

"หัวหน้าหลัว ภารกิจนี้ของคุณติดประกาศอยู่ในห้องโถงภารกิจมาสักพักแล้ว ไม่คิดว่าคนที่รับภารกิจนี้จะเป็นเขาใช่ไหมล่ะ?"

หนานกงหลิงพูดพลางยิ้ม

หลัวเซียวเห็นหลินอี้ ดวงตาเปล่งประกายความประหลาดใจอย่างชัดเจน

"หลินอี้ เราพบกันอีกแล้ว"

เขายื่นมือออกมา หลินอี้ก็ยื่นมือออกไปจับ

อืม ยังคงไม่รู้สึกถึงอุณหภูมิของคนมีชีวิต เหมือนกับกำลังจับมือกับศพ

"ช่วงนี้ยุ่งอยู่กับเรื่องเปลี่ยนอาชีพ ยังไม่มีเวลาว่างไปนั่งคุยที่ที่ทำงานคุณเลย"

หลัวเซียวส่ายหัว: "ไม่เป็นไร ที่ทำงานของพวกเรามีพลังอสุรกาย คนส่วนใหญ่ก็กลัวจนหนีห่างอยู่แล้ว"

"แต่ไม่คิดว่าโชคชะตาจะทำให้เราได้พบกันอีกครั้ง"

หนานกงหลิงเห็นทั้งสองทักทายกันเสร็จ จึงแทรกขึ้นมาอย่างเหมาะสม: "หลินอี้ แสงเงินยามอัสดงที่นายต้องการสำหรับภารกิจเปลี่ยนอาชีพครั้งที่ 4 ติดประกาศอยู่ในห้องโถงภารกิจมาตลอด ช่วงก่อนหน้านี้พี่เห็นโดยบังเอิญ แต่ก็จำไม่ได้"

"เอาล่ะ ส่วนรายละเอียดของภารกิจที่เหลือ ให้หัวหน้าหลัวเล่าให้นายฟังเถอะ"

หลัวเซียวพยักหน้า มองไปที่หลินอี้ แล้วเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำ: "ผมจะพูดสั้นๆ"

"เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อประมาณครึ่งเดือนก่อน ค่ายทหารชายแดนแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในมณฑลชายแดนใต้ของต้าเซี่ย ส่งข้อความขอความช่วยเหลือ มาที่กองบัญชาการใต้ของกองทัพผู้ปลุกอาชีพต้าเซี่ย"

"ข้อความขอความช่วยเหลือระบุว่ามีผู้ปลุกอาชีพจากต่างประเทศก่อเหตุร้ายแรงที่ชายแดน"

"พื้นที่นั้นมักมีประเทศเพื่อนบ้านชอบทำเรื่องลักเล็กขโมยน้อยมาตลอด หลังได้รับคำร้องขอความช่วยเหลือ กองบัญชาการใต้จึงส่งกองกำลังพันนายไปช่วยเหลือ"

"แต่ครึ่งวันต่อมา ทั้งกองกำลังเสริมและทหารประจำการที่ค่ายชายแดนก็ขาดการติดต่อไปหมด"

"หน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้ความสำคัญอย่างมาก จึงเริ่มสืบสวน พบว่าบริเวณที่เคยเป็นค่ายทหารชายแดนนั้น มีร่องรอยการรุกรานของการลดระดับ มีดันเจี้ยนระดับ 0 ของการลดระดับเกิดขึ้นที่นั่น"

"ทหารประจำการและกองกำลังเสริมทั้งหมดถูกพลังงานแห่งความลึกที่พ่นออกมาจากดันเจี้ยนการลดระดับสังหารหมด"

"ศพเกลื่อนกลาดไปทั่ว"

"เมื่อผู้บริหารระดับสูงของเราทราบว่ามีดันเจี้ยนระดับ 0 ของการลดระดับเกิดขึ้นใหม่ และอาจมีระดับความยากถึงขั้นสูญสลาย 1 ขึ้นไป"

"เพื่อชดเชยช่องว่างของดันเจี้ยนหัวใจแห่งฝูงแมลง พวกเขาจึงส่งผู้เชี่ยวชาญด้านการย้ายดันเจี้ยนหลายคนไปกู้คืนดันเจี้ยนนี้ทันที"

"พร้อมกับส่งสมาชิกชั้นยอดกว่า 10 คนในทีมของผมไปด้วย"

หลินอี้ได้ยินถึงตรงนี้ จึงถามด้วยความสงสัย: "เรื่องแบบนี้ ต้องให้พวกคุณทีมเก็บศพเข้าร่วมด้วยเหรอครับ?"

หลัวเซียวและหนานกงหลิงมองหน้ากัน ดูเหมือนจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง สุดท้ายหลัวเซียวก็พูดเสียงเบา: "หลินอี้ ในสายตาคนที่ไม่รู้จักพวกเรา หน้าที่ของเราคือเก็บศพ"

"แต่ความจริงแล้ว พวกเราเป็นหน่วยข่าวกรองลับของเสินเซียว"

“คุณอาจเข้าใจว่าเราเป็นหน่วยพิเศษที่ขึ้นตรงกับผู้บริหารระดับสูงของมหาวิทยาลัย”

"การปลอมตัว แทรกซึม ลอบสังหาร เป็นบอดี้การ์ด รวบรวมข้อมูล ล้วนเป็นหน้าที่ของพวกเรา"

หลินอี้ได้ยินแล้วก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว

องค์กรหนึ่งย่อมมีส่วนที่สง่างามเปิดเผย

ก็ต้องมีส่วนที่ซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลังด้วย

เหมือนหน่วยลับและ "ราก" ของหมู่บ้านใบไม้

ภายนอกดูเหมือนทีมเก็บศพแค่ไปเก็บศพ จัดการงานหลังเหตุการณ์

แต่ความจริงกลับเป็นแบบนี้

"แล้วต่อมาล่ะครับ?"

สีหน้าหลัวเซียวเย็นชาลง พูดเสียงเย็น: "ความซับซ้อนของเหตุการณ์ครั้งนี้เกินกว่าที่ผมคาดการณ์ไว้ ตอนนี้เราไม่รู้สถานการณ์ที่แท้จริงเลย"

"เพราะคนของผมที่ส่งไปคุ้มครองทีมกู้คืนดันเจี้ยนของเสินเซียวอย่างลับๆ ก็ขาดการติดต่อเช่นกัน!"

"ตอนนี้... เราอาจจะต้องไปเก็บศพของคนของเราเองจริงๆ!"